به پیشواز اول می، روز جهانی همبسته‌گی کارگران

اعلامیه سازمان سوسیالیست‌های کارگری افغانستان اول ماه می، روز تجدید پیمان…

ناپاسخگویی به چالش های جهانی؛ نشانه های زوال تمدن غربی!؟

نویسنده: مهرالدین مشید بحران های جهانی پدیده ی تمدنی یانتیجه ی…

عشق و محبت

رسول پویان در دل اگـر عـشق و محبت باشد نجـوای دل آهـنـگ…

جهان در یک قدمی فاجعه و ناخویشتن داری رهبران سیاسی…

نویسنده: مهرالدین مشید افغانستان در حاشیه ی حوادث؛ اما در اصل…

چند شعر از کریم دافعی (ک.د.آزاد) 

[برای پدر خوبم کە دیگر نیست]  ترک این مهلكه با خون…

مکر دشمن

  نوشته نذیر ظفر با مکـــــر خصم ، یار ز پیشم…

نویسنده ی متعهد نمادی از شهریاری و شکوهی از اقتدار…

نویسنده: مهرالدین مشید تعهد در قلمرو  ادبیات و رسالت ملی و…

اهداف حزب!

امین الله مفکر امینی      2024-12-04! اهـــــدافِ حــزبم بـــودست صلح وصفا ی مــردم…

پسا ۷ و ۸ ثور٬ در غایت عمل وحدت دارند!

در نخست٬ دین ماتریالیستی یا اسلام سیاسی را٬ بدانیم٬ که…

نگرانی ملاهبت الله از به صدا درآمدن آجیر فروریزی کاخ…

نویسنده: مهرالدین مشید پیام امیر الغایبین و فرار او از مرگ؛…

مدارای خرد

رسول پویان عصا برجان انسان مار زهرآگین شده امروز کهن افسانۀ کین،…

افراطیت و تروریسم زنجیره ای از توطیه های بی پایان

نویسنده: مهرالدین مشید تهاجم شوروی به افغانستان و به صدا درآمدن…

عید غریبان

عید است رسم غصه ز دلها نچکاندیم درد و غم و…

محبت، شماره یکم، سال ۲۷م

شماره جدید محبت نشر شد. پیشکش تان باد!

روشنفکر از نظر رفقا و تعریف ما زحمتکشان سابق

Intellektualismus. آرام بختیاری روشنفکر،- یک روشنگر منتقد و عدالتخواه دمکرات مردمی آرامانگرا -…

پیام تبریکی  

بسم‌الله الرحمن الرحیم اجماع بزرگ ملی افغانستان به مناسبت حلول عید سعید…

عید خونین

رسول پویان جهان با نـقـشۀ اهـریمنی گـردیـده پـر دعوا چه داد و…

بازی های ژیوپولیتیکی یا دشنه های آخته بر گلوی مردم…

نویسنده: مهرالدین مشید بازی های سیاسی در جغرافیای افتاده زیر پاشنه…

ادریس علی

آقای "ادریس علی"، (به کُردی: ئیدریس عەلی) شاعر و نویسنده‌ی…

گزیده‌ای از مقالهٔ «هدف دوگانهٔ اکوسوسیالیسم دموکراتیک»

نویسنده: جیسون هی‎کل ــ با گذشت بیش از دو دهه از…

«
»

پانزده سال دخالت  ، نتیجه صفر !

                              نوشته ی : فروغی

    حالا که درست پانزده سال ازتلاش مالی ــ  نظامیِ امریکا وغرب درافغانستان میگذرد ، تحلیلگران و مفسران نامدار جهان ، سازمانها و رسانه های معتبرامریکایی و بین المللی ، پس از تحلیلها و بررسی های مفصل ، بیشترینه به این نکته ی مشترک دست یافته اند که ، پانزده سال دخالت امریکا وغرب درافغانستان، نتیجه ای جز رسوایی و شکست در پی نداشته است .

    امریکا پس از پانزده سال حضورگسترده ی نظامی ، سیاسی و مالی درافغانستان و با مصرف 115 میلیارد دالر از کیسه ی مردم آنکشور و حدود 783 میلیارد دالرازکیسه ی مالیات دهنده گانِ هم پیمانانش ، یک افغانستان ناامن تر و یک رژیم کاملاٌ فاسد مافیایی ، ناکارا و یک اقتصاد متکی به بیگانه و ورشکسته را به ما به ارمغان گذاشته است .

     رژیم فاسدِ مافیایی ارمغانِ غرب ، رژیمیست فاقد دیدگاه و استراتژیِ ملی ، از بنیاد دست نشانده  و تابع سیاستهایِ کلان مافیایی و توسعه طلبانه ی حامیان خارجی اش  .

     این رژیم بدلیل نفوذ بی حد و حصرِ زورمندان ، رهبران و قواندانانِ قدرتمند جهاد و فاسدان مافیاییِ دیسانت شده از امریکا  و نبود نقش مردم درآن ، قادربه تطبیق حاکمیت قانون نبوده ،  بجای مبارزه دربرابر فساد و بیعدالتی ، اشرافیت مافیایی را روز تاروز رواج وگسترش بیشتر میبخشد .

     فقط همین چند روز پیش بود که سازمان شفافیت بین المللی اعلام داشت که : « باوجود بیش از یک دهه تلاشِ جامعه ی جهانی درافغانستان ، این کشورهمچنان در رده ی دوم فاسد ترین کشورجهان قرار داشته ، بیشترازهفتاد درصد مردم آن نسبت به آینده ی شان نا امید ونگران هستند . »

    مسوولان دیده بانِ شفافیتِ افغانستان بوضاحت اعلام نمودند که : تنها در یکسال گذشته پنجاه درصد فساد مالی و اداری در ادارات دولتی افغانستان افزایش داشته و بطوراخص ، نهادهای عدلی وقضایی، گمرکات ، شهرداری ، کمسیون مستقل انتخابات ، مجلس نماینده گان ، ریاست اجرایی و ریاست جمهوری بیشترازهر اداره ی دیگر مراکز بزرگ فساد گسترده بوده است  .

   همچنان متکی به گزارشهای سازمانهای معتبربیطرف بین المللی ، همزمان با گسترش و ترویج بیشتر فساد در دوسال اخیر ،  کشت وتولید موادمخدر نیزتنها درسال 2016 درافغانستان 43 در صد افزایش یافته و سالهای 2015 و 2016  ناامن ترین سالها طی پانزده سال اخیردر افغانستان بوده است.                                                                                                       

    همانگونه که بانک جهانی طی گزارش سالانه اش فساد مالی گسترده و ناامنی روزافزون را ، دو خطربزرگ برای سقوط دولت افغانستان خوانده است ؛ روزنامه های معتبربین المللی از جمله     ” استار تریبیون ” هم اخیراً طی تحلیل مفصلی ،  شکست و ناکامیهای امریکا دردولت سازی برای افغانستان را به بررسی گرفته  ؛ ناامنی ، فساد و طالبان را بلاهای خانمان برانداز برای افغانستان میداند و  بصراحت اعلام مینماید که : «  فساد اداری ، طالبان و افزایش روز افزون خشونت ها میتوانند دستآوردهای اندک بدست آمده طی پانزده سال را درمعرض خطر قرار داده ، باعث فروپاشی دولت آسیب پذیر افغانستان گردد . »  

      براساس همین حقایق است که بارک اوباما رییس جمهور امریکا اخیراٌ بصراحت اعتراف نمود که : « امریکا نمیتواند طالبان را درافغانستان نابود کرده ، خشونتها را درآنکشوربه پایان برساند . »

     هرچند دوهفته پیش، اشتون کارتر وزیردفاع دولت اوباما ، از ادامه ی کمکهای نظامی امریکا   ( که خود پیغام استمرار و ادامه ی جنگ د رافغانستان را نوید میداد )  ،  به رییس جمهور اشرف غنی اطمینان داد ؛ اما آنگونه که گزارشهای رسانه های معتبرامریکایی و جهانی و جریان انتخابات اخیر ریاست جمهوری امریکا نشان داد ، اکثریت قریب به اتفاق مردم امریکا ، حتا آرزو ندارند دیگرنام افغانستان را از رسانه هایشان بشنوند .  آنان از حضورفرزندان شان در جنگ افغانستان برای برپایی دولت فاسد و ناکاره درآنکشور خسته و بیزار شده اند .

    کمپاین های انتخاباتی امریکا نشان داد که دولت آینده ی امریکا برهبری دونالد ترامپ ، مجدانه علاقه دارد تا برمصارف گزافِ صدها میلیارد دالری برای دولت سازی ناکام و بدون دستآورد درافغانستان بازبینی نموده ، رهبران افغانستان را زیر کنترول و بازپرس دایمی خویش قرار بدهند .

   از قراین برمیآید که دولت آینده ی امریکا دراولین هفته ها وماههای کاری شان ، رهبرانِ حکومتِ وحدت ملی را وادار خواهند کرد تا هرطوری میشود به گونه ی واقعی باهم کنارآمده ، از فساد ، قوم پرستی و تنظیم پرستی دوری گزینند وسعی نمایند تا هرچه زودتر بروی پای خود بایستند . دولت امریکا برهبری دونالد ترامپ همچنان بشدت علاقمند است تا بخاطر کسب رضایت رأی دهنده گان و مالیه دهنده گان امریکایی ، برهزینه های گزاف مالی و جانی مردم امریکا کاهش جدی بیاورد .

   در چنین وضعیت ، برحکومتداران کابل است تا از سیاستهای نفاق افگنانه ی قومی و تنظیمی دست کشیده بخود آیند و بالاخره بدانند که ایالات متحده ی امریکا و جامعه ی جهانی تا ابد مکلف به پرداخت بودجه سالانه و معاش ماهوارِ رییس جمهور تا مأمور و سرباز افغانستان نمیباشند .