میراثهای بد و نا میمون سیزده سا ل گذشته

نوشته ی : اسماعیل فروغی
آنگونه که معلوم است ، از اول جنوری 2015 تمام قوتهای رزمی ناتو و ایالات متحده ی امریکا از شهرها و محلات ملکی افغانستان پا پس کشیده ، در جنگها سهم مستقیم نمیگیرند و با همان تعداد محدود و معین از قبل پیشبینی شده ( در کل حدود 12000 سرباز شامل 10800 سرباز امریکایی ) در داخل بارّکها و پایگاههای نظامی شان آرام میگیرند و تنها به نقش حمایوی و آموزشی شان ادامه میدهند .
از نظر امریکایی ها جنگ در افغانستان فروکش کرده ، آنگونه که بارک اوباما اخیراً ابراز داشته است ؛ القاعده و طالبان ، آن توانایی سیزده سال قبل را ندارند تا امنیت افغانستان و منطقه را با خطر جدی مواجه سازند .
اما آیا میتوان با این ادعا موافقت نمود ؟ آیا واقعاً جنگ در افغانستان فروکش کرده و القاعده و طالبان توانایی برهم زدن امنیت در افغانستان و منطقه را از دست داده اند ؟ ــ جنگی که تا هنوز با بیرحمی تمام ، هر روز جان دهها هموطن بیگناه ما را گرفته و تنها طی دو ماه اخیر بیش از هشتصد هموطن ما را بکام مرگ فروبرده است . با این گپ هرگز نمیتوان موافقت نمود . امنیت ما بیشتر از پیش در مخاطره قرار داشته و مخالفان نظامی دولت همچنان نیرومندتر ازپیش به قتل و ویرانی در افغانستان ادامه میدهند .
به گزارش هیأت معاونت سازمان ملل متحد درافغانستان ، یوناما ؛ در سال 2014 ، تلفات غیر نظامیان در افغانستان نسبت به پنجسال اخیر بیشتر شده و تا پایان امسال از مرز ده هزار نفر خواهد گذشت .
امریکایی ها تا کنون یک تریلیون دالر ( هزار میلیارد دالر ) در جنگ افغانستان که طولا نی ترین و پر هزینه ترین جنگ برایشان بوده است ، بمصرف رسانیده اند و آنگونه که پیشنینی شده است تا سال 2016 به بیشتر از 120 میلیارد دالر دیگر هم ضرورت دارند . بر اساس اظهارات مقامات رسمی آنکشور ، دولت ایالات متحده امریکا علاوه بر مصارف نظامی ، تنها 105 میلیارد دالر را برای ایجاد و اعمار زیرساختها در کشور ما بمصرف رسانیده است .
اما نتایج و ثمرات واقعی اینهمه مصارف گزاف چیست ؟ بیایید با هم میشماریم :
ــ ایجاد فاسد ترین نظام دولتی در جهان اولین و بزرگترین ثمره ی اینهمه مصارف گزاف و کوششهای ایالات متحده ی امریکاست .
ــ به میراث گذاشتن کشوری نا امن که هر روز دهها فرد بیگناه در آن بقتل میرسند ، میتواند دومین حاصل و ثمره ی این کوششها باشد .
ــ گسترش چندین برابر کشت و قاچاق مواد مخدر یکی دیگر از ثمره های سیزده سال کوشش امریکایی ها و انگلیسان در افغانستان بحساب میآید .
ــ و بالاخره برخلاف اظهارات مقامات امریکایی ، تقویت بیش از پیش قدرت جنگی سازمانهای تروریستی القاعده و همانند آن و تقویت گروه طالبان ؛ ثمره و حاصل دیگر تلاشهای سیزده ساله ی امریکایی ها و یاران شان بشمار میرود .
دولتی که امریکایی ها افتخار اساسگزاری آنرا دارند ، طی سیزده سال گذشته فاسد ترین اشخاص و گروهها را که در قا چاق مواد مخدر ، غصب زمین ، استفاده ی نامشروع از دارایی های عامه و رشوه و فساد تخصص داشتند ، دور خود گردآورده بود . این گروهها و اشخاص استفاده جو ( شامل جهاد یون و عمال وارد شده از امریکا و غرب ) همه وظیفه داشتند تا به اشاره ی مدیران خارجی شان ، با بکاربردن هر شیوه ی ممکن ، جنگ و نا امنی را شعله ور نگهداشته ، فساد را دامن بزنند و از آب خت شده ماهی های بزرگ ، هم برای خود و هم برای حامیان دلال خارجی شان بچنگ آورند. درست در نتیجه ی همین رویه ی سود جویانه و ضد ملی بود که بزرگترین مقامات دولتی بشمول برادران ، خویشاوندان و آشنایان رییس جمهور کرزی ، وزرا ، یاران و دستیاران وی ، سمارقوار همه به مولتی میلیونرها مبدل شده و در نتیجه ، دولتی غرق در فساد را از خود بمیراث گذاشتند . هرگاه واقعبینانه به مسأله بپردازیم ، اکنون نیز میراث خواران و مدیران همان دولت غرق در فساد حامد کرزی در درون دولت گویا وحدت ملی ( که بازهم امریکایی ها آنرا مهندسی و مدیریت کردند ) جذب شده و شواهد گواهی میدهد که فساد و گند یده گی درین دولت هم ، همچنان ادامه خواهد یافت . دولت کنونی که بازمانده و ثمره ی ناجور همان سیاستهای ناصواب دولتمردان امریکا برای ایجاد فاسد ترین نظام دولتیست ، متشکل از همان اشخاص و آدمهاییست که فضای تاریک و دودزده ی شرایط جنگی آنانرا در رأس قدرتهای نامشروع قرار داده است . این اشخاص و آدمهای قدرتمند که خصیصه های قومی ، مذهبی ، تنظیمی و گروهی شان بسیار نیرومندتر از ویژه گی های ملی و وطنی شان میباشد ؛ هرگز توانا یی حل مسایل مبرم ملی را نداشته و نخواهند داشت . این حقیقت را دولتمردان کنونی در نخستین ماههای کار شان به اثبات رساندند . آنان نشان دادند که با چه بیرحمی زمان را تلف نموده و همانند دولتمردان قبلی فرصتهای خوب برای تأمین امنیت ، رفاه و آبادی وطن را از دست میدهند .
آنان با چسپیدن به علاقمند یها و وابسته گیهای شخصی ، قومی و گروهی شان بیش از شش ماه انتخابات را به درازا کشانده و حدود سه ماه دیگر نتوانستند بر روی کابینه ی گویا حکومت وحدت ملی به توافق برسند . آنان با بی پروایی تمام کشوری را که در آتش جنگ میسوزد سه ماه تمام بی وزیر جنگ گذاشته و اوضاع مبهم و سردرگم را آنقدر ادامه داد ند تا بگفته ی مقامات وزارت مالیه ی کشور ، ذخایر دولتی ته کشیده و دولت توانایی پرداخت معاشات بسیاری مامورانش را از دست داد .
به باور من هرگاه اوضاع به همین منوال و در حیطه ی تنها شعارها و ” اکت ” های قشنگ سیاسی و نمایشی به پیش برود ، ما بازهم بازنده خواهیم بود . نا امنی ، فساد و سردرگمی همچنان ادامه خواهد یافت و زمان و تاریخ دولتمردان کنونی را نخواهد بخشید .
پایان ــ دسامبر 2014