نان آوران کوچک

   ساجده میلاد در ازدحام جاده در شب ها  کودکی پرسه می‌زند هر…

یادهانی ضروری

خطاب به کسانی که به خطا، ببرک کارمل و محمود…

روناک آلتون

خانم "روناک آلتون" (به کُردی: ڕوناک ئاڵتوون)، شاعر و نویسنده‌ی…

جګړې او ورک شوي سرتېري

حميدالله بسيا په انساني تاریخ کې جګړې تل له وینو، وېر،…

تجربه های تاریخی که به سرمایه های ملی بدل نشد

نویسنده: مهرالدین مشید شکست هایی که هر روز ما را وحشتناک…

لنینگراد دیمیتری شوستاکوویچ سمفونــیِ پیروزی ارتش سرخ بر فاشیسم 

ترجمه و تنظیم: آناهیتا اردوان این ترجمه را  به مهندس ارشد…

ارزش نقد و کم‌رنگی نقدهای ادبی

یکی از بدی‌های تاریخی در جهان و کشور ما، رنگ‌باختنِ…

                یک گرفتاری با مافیا

        و یک دنیا آموزش شرعی، حقوقی، سیاسی و مدنی                               (قسمت سوم…

چند شعر کوتاه از زانا کوردستانی

گاهی اتفاقی ستاره‌ای  در دفترم چشم باز می‌کند ولی، من هنوز به آفتاب نقش…

ترور عروس خدا، توسط پدران مقدس!

Hypatia(355-415م ). ترور دختر خدا، توسط پدران مقدس! آرام بختیاری نبرد مکتب و…

مخالفان پراکنده، بازیگران متحد؛ مدیریت خلای سیاست در افغانستان

نویسنده: مهرالدین مشید اردوگاۀ از هم گسخته؛ فرصتی برای مانورهای منطقه…

گام بزرگ به سوی مبارزهٔ مشترک

برگزاری نشست مشترک دفتر سیاسی – اجرایی و بیروی اجرائیه…

پدر سالار

ما زنان سر زمین های جنگ  زنان جهان سوم  جهان پدر سالار وقتی…

اسدالله بلهار جلالزي

له ښاغلي (اسدالله بلهار جلالزي) سره، چې د علم او…

افغانستان، سوار بر شانه های ژیوپولیتیک پرتنش و پیچیده منطقه…

نویسنده: مهرالدین مشید روایتی از زنده گی در سایه امید یا…

میراث سکاها، هویت ایرانی و مسئله تورانیان در شاهنامه 

- دکتر بیژن باران شاهنامه، خاطره حماسی سکاهای ایران، جغرافیای اسطوره‌ای…

افغانستان نقطه مرکزی جیو پولیتیک

در سیاست قدرت های مخرب نظم و ثبات ! در بردن…

شور و حال عشق 

رسول پویان  عشق دردام سیاست مرغ بسمل می شود  پـرپـر احسـاس دل بندِ سـلاسـل می شود  تا ز چنگِ بازی ی صیاد مـرغ دل پـرید  عشوه از بهر فریب دل، مشکل…

«سازش» و «سازشکاری» یعنی چه؟

‫ رفیق نورالدین کیانوری ــ پرسش و پاسخ، شمارهٔ ۲۰، دی‌ماه ۱۳۵۹ــ…

دو کلمه؛ همچون دو پرخاش

Eklektism, Dogmatism. آرام بختیاری التقاطی و دگماتیسم؛ دو واژه یا دو سیستم…

«
»

مصالحه ی آغشته به خون 

                                نوشته ی : فروغی

      اخیراً دونالد ترامپ رییس جمهور امریکا در حالیکه از مذاکرات بسیار جدی و قدرتمند امریکا با طالبان خبر میدهد ، شک و تردیدهایش را در مورد امکان عدم موفقیت مذاکرات هم پنهان نمی نماید .

      او میگوید : « ما در حال مذاکرات بسیار جدی درافغانستان استیم که خیلی از مردم درباره ی آن نمی دانند … اما ما نمی دانیم که این روند موفق خواهد شد یا نه ، شاید نشود ، کسی نمی داند . »

     اینگونه اظهارات شک برانگیز و همزمان با آن تشدید کشتارهای وحشیانه در کابل و برخی ولایات ، بخوبی ثابت میسازد که  تلاشهای امریکا و نماینده ی خاص آنکشور برای مصالحه در افغانستان ، بی اثر ، اغواگرانه و فریبکارانه است .

      این کوشش ها نه برای صلح بلکه برای ادامه ی بی ثباتی ، برهم زدن روند انتخابات و تشدید قومگرایی صورت میگیرد .

       به باور آگاهان ، امریکا نه در سرکوب طالبان صادق است و نه درصلح با آنان .

     اساساً امریکا از بی معنایی صلح با گروهی که دیگران را نمی پذیرد بخوبی آگاه است . زلمی خلیلزاد نماینده ی خاص آنکشوربخوبی میداند که کم ترین خواست طالبان ، امارت اسلامی است که در آن ذره ای از احترام به سایر اقوام ، مذاهب و ایدیالوژی ها ، تساوی جنسیتی و حقوق اولیه ی انسانی گنجایش ندارد .

     اگر خلیل زاد و دولت مقتدر امریکا آرزوی پیروزی در جنگ با طالبان و  تروریزم اسلامی را می داشتند ، از مثال برجسته ی نابودی داعش در سوریه و عراق می آموختند .

    این که چرا امریکاییان تا هنوز نخواسته اند و نمیخواهند لانه های تروریستان را در افغانستان و پاکستان نابود نمایند ، برای همه پرسش برانگیز است .

    و این که  چرا آنان به جای تضعیف و نابودی بنیادگرایان اسلامی ، شایق شرکت آنان در قدرت دولتی استند هم خیلی پرسش برانگیزاست .

   همه میدانند که خلیل زاد و دولت مطبوعش ، ملت مظلوم ما را بازیچه پنداشته ، در همدستی با  نوکران دیسانتی شان وبرخی رهبران فاسد و شکم پرست جهادی ،  با آوردن طالبان در قدرت ، میخواهند باردیگر ملت عذاب کشیده ی ما را در زیر چتر سیاه ترین و افراطی ترین نیرو های اسلامی قرار داده ، کمترین دستآورد های مدنی را نیز از ما بگیرند .

    ناظران اوضاع افغانستان به این باوراند که امریکا به دلایل مختلف ، نه نیت پایان بخشیدن به بی ثباتی درافغانستان را دارد و نه توان آن را .

    مردم افغانستان برای نجات ازاین آشفته حالی ، فقط یک راه دارند  و آن بیداری واتحاد محکمتر است و بس . مردم باید به تلاشهای اغواگرانه و عوام فریبانه ی امریکا و نماینده ی خاص آن زلمی خلیل زاد باور ننموده ، یک مشت شوند و سرنوشت جنگ و صلح را خود رقم بزنند .

             تنها در پرتوبیداری واتحاد و با داشتن رهبران صادق ، خردمند و شجاع میتوان سرنوشت جنگ و صلح را معین نمود .