عشق به حقیقت٬ اقتداربخشی ذهنیت برای عدالت است...!

برخلاف فلسفه غرب در فلسفه مشرق اسلامی٬ عشق با حکمت…

جنگ و درگیری‌های خشونت‌بار: چگونه همه ما را تحت تأثیر…

جهان امروز با چالش‌های بی‌شماری روبرو است، اما یکی از…

نمک بپاش

تو هی نمک بپاش روی زخم‌ها روزی خون‌های سرخ جاری بر سیم خاردارها به…

تاملی بر  دیدگاه های «خدا مرده و یا اینکه سکوت…

نویسننده: مهرالدین مشید درامدی بر دو تجربه‌ی متفاوت از غیبت الهی اندیشه‌ی…

نصایح نامچه

موسی فرکیش «نصایح‌نامچه»، در حقیقت متن گفتار و پیشنهادهای عبدالرحمان خان…

یازدهم سپتامبر؛ مبارزه با تروریسم یا چرخه معکوس تحول در…

نویسننده: مهرالدین مشید حملات یازدهم سپتامبر ۲۰۰۱ نه تنها سیاست خارجی…

 آیا راه رشد غیر سرمایداری پاسخگوی  اهداف استراتیژیک خلقهای جهان…

مقدمه این را همه میدانند که در ایجاد جنبشها وحریانات تند…

استاد ګل پاچا الفت 

خدای بخښلی  استاد گل پاجا الفت  هغه  لوی  او وتلی…

د سیاسي ګوندونو په جوړولو او فعالیت کې د مرام…

 انسان له اوله په ټولنیز ژوند کې د ګډو موخو…

خاطر شاد 

رسول پویان  تـو گـویی خامـۀ پاییز کلک استاد است  به هر طرف…

برجحان تعلقات!

امین الله مفکر امینی                     2025-07-09 برجحان ز تـــــــــعلقات وافکاری واهی خدا جوییــــــــم با…

اگر سقراط ‌پدر فلسفه است، کنفوسیوس یا ملاصدرا چرا چنین…

بخش دوم از مقاله‌ی سقراط، تیشه‌زنی، به ریشه‌ی دانایی. بحثی از…

پاسخی به پرسشی

محمدعثمان نجیب  آغا صاحب گرامی، نه دانستم دلیل شتابان شما برای…

استاد قیام الدین خادم 

استاد خادم د پښتو ادبیاتو په اسمان کې له هغو…

روشنگری روس، ملی گرا، رفرمیستی، علم گرا

Lomonossow, Michail(1765-1711 آرام بختیاری لومونسف؛- شاعر، دانشمند، روشنگر. میشائیل لومونسف(1765-1711.م)، شاعر، محقق، فیلسوف،…

د سیاسي ګوند او سازمان اساسي او تشریفاتي سندونه

د یوه سیاسي ګوند او د هر سیاسي او ټولنیز…

اعتراف به خطا؛ اخلاق و پل عبور از تاریکی به…

نوسنده: مهرالدین مشید  تاریخ، دادگاه اشتباهات مشترک ما تاریخ معاصر افغانستان و…

وقتی اژدها می‌غرّد، خرس می‌خروشد و فیل می‌خرامد؛ بشکه زرد…

نوسنده: مهرالدین مشید  پیام نشست شانگهای برای طالبان؛ نشانه‌ای از افول…

در سوگ کنر

بمناسبت زلزله ي مهلک ولایت کنر از زمین لرزه کنر هر…

درمراثی قربانییان زمین لرزه ی مشرق زمیـــن !

امین الله مفکرامینی                   2025-02-09! بدیــــــــده اشکِ ماتم و بدل خونم ز لغزشِ…

«
»

له ملګرو ملتو نه مو هم هیلې پرې شوې

څو ورځې وړاندې د سپتمبر په ۲۵ مه نیټه یو ځل بیا د تېر په شان د ملګرو ملتو کلنۍ غونډه په نیویارک کې جوړه شوه.  په دې غونډه کې د ګډ حکومت د اجرایوي ریس عبدالله عبدالله په مشرۍ افغان پلاوي هم ګډون کړی دی. تمه کیده چې افغان پلاوی به د ملګرو ملتونو له نړیوال تریبیون څخه د کره شواهدو په مټ د افغانستان په وړاندې د پاکستان د لسیزو جګړې پټ لاس او د دوست په څېره کې د ازلي دښمن ناولې څېره بربنډه کړي خو پلاوی لکه په تیرو کې د نورو غونډو په څير خالي لاس راستنیږي. ولس هیله لرله چې افغان پلاوی په ځانګړي ډول عبدالله به نړیوال په دې قانع کړي چې پاکستان د نړیوال تروریزم د روزنې، سمبالولو او تولید مرکز دی. خو د افغان ولس پر مخ له دغې پرانیستې دروازې څخه هم ګټه وانخیستل شوه. د ګډ حکومت اجرایوي مشر عبدالله عبدالله فقط د نړیوالو د نیمکله مرستو صفتونه کړي او د امریکا په لاس جوړ شوي ددوی د دوه سري حکومت یو کلنه دوره یې ستایلې ده.

اجرائیه رئیس د ملګرو ملتونو په عمومي غونډه کي ویلي، چي افغانستان د نړیوالي ټولني په مرسته په بیلا بیلو برخو کي پرمختګ کړی او د نړۍ د پرمختګ له کاروان سره یو ځای شوی دی.
خو ولس حساب غواړي، کومه دی پرمختګ او په کومه برخه کې دې پرمختګ کړی دی؟ بیکاري دې ختمه کړې، امنیت دې تامین کړی، سوله دې راوستې، له نړیوالو سره دې اړیکې پياوړې کړي، په بهرنۍ پالیسۍ کې دې د ګاونډیانو تر منځ تعادل مراعات کړی، د نشه یې توکو سره دې مبارزه کړې، د فساد اړوند دې کوم د پام وړ ګام اوچت کړی دی؟ څه دي کړي دي؟ آیا تاسې په دې یو کلنه دوره کې مو په دې توانیدلي یاست چې د هیواد مهم پوسټ ددفاع وزارت لپاره داسې شخص وټاکۍ چې هم تا ته او هم ولسمشر غني ته د منلو وړ وي؟ نه هیڅکله هم نه.
تاسې فقط د افغانستان په ټاکنیز نظام کي د اساسي تغیراتو راتګ، له فساد سره د کلکي مبارزې، د نشه یې توکو پر ضد د هڅو زیاتوالي او د افغانستان د ګاونډیو او سیمه ییزو لوبغاړو اړینې همکارۍ اړوند تشې هوايې ژمنې کړي او ولس مو دوکه کړی دی او بس.

د ملګرو ملتونو په کلنۍ غونډه کې اجرائیه رئیس عبدالله د افغانستان د نړیوالو متحدینو په مقابل کي د افغان حکومت د قوي پالیسۍ ایجاد د ګډ حکومت لاسته راوړنه وبلله او وویل، چي هیواد یې نړیوالو ته د یوه نوي او با اعتماد همکار په توګه معرفي شوی دی. دلته بیا هم پوښتنه پیدا کیږي چې کومه قوي بهرنۍ پالیسي یادوۍ؟ دغه بهرنۍ پالیسي چې د سیالو هیوادونو تر منځ مو تعادل نه دی مراعات کړی، پاکستان مو په غیږ کې نیولی او هندوستان مو شاته غورځولی دی، دغه بهرنۍ پالیسي چې هره ورځ مو په سلګونو ځوانان اروپایې هیوادونو ته کډوال کیږي او په نور هیوادونو کې مو دافغان کډوالو په ستونزو غوږونه کاڼه کړي دي، دغه بهرنۍ پالیسی چې د ګاونډیو هیوادونو په دې قانع کولو ونه توانیدۍ چې په افغانستان کې د جګړې اور بل ساتل په خپله ددوی په کور کې اور بلول دي؟ کومه او څنګه پياوړې پالیسي یادوۍ تاسې ښاغلی؟

د ملګرو ملتونو دغې کلنۍ غونډې ته خو د لومړي وزیر نواز شریف په مشرۍ د پاکسان پلاوی هم تللی و. ویل کیږي پاکستاني پلاوي له ځان سره، په هغه هېواد کې د افغانستان د لاسوهنې او خیالي جګړې په اړه جعلي شواهد؛ د دغه سازمان د دهلیزو په غونډو او کتنو کې د نړیوالوغوږو ته وړاندې کړي دي. په قوي پالیسۍ سره خو پاکستانی پلاوی تللی دی چې نړیوالو ته یې ځان سپینه کوتره کړ او د خپل بام ټولې واورې یې په افغانستان ورواچولې. د تروریزم په ملاتړ او په افغانستان کې د نااعلان شوي جګړې په اړه، د ملګرو ملتو په غونډه کې د افغان پلاوي د کره شواهدو د ښودلو د ارزښت د کموالي لپاره پاکستانی پلاوي دغې غونډې ته په پوره چمتووالي سره تللی و.

ډاکټر عبدالله عبدالله په نیویارک کي د بهرنیو اړیکو شورا ته فقط دومره وویل، چي حکومت یې د کار له پیله تر اوسه د سولي راتګ ته کار کړی، خو دلته هم د اړوندو هیوادونو د رښتيني همکارۍ نه شتون او د مړه شوي شخص تر نامه لاندي د سولي مذاکراتو دایرېدو، دا لړۍ له خنډ او ځنډ سره مخ کړه. دا یې په زغرده ونه ویل چې د سولې هڅې په لوی لاس پاکستان په شا وتمبولې. همدا پاکستان و چې په افغانستان کې د احتمالي سولې د پرمختګ د مخنیوي لپاره یې د طالب مشر ملا عمر مړینه دوه کاله پټه ساتلې وه. دغه هیواد نه یوازې له افغان دولت بلکه له نړیوالې ټولنې او په خپله له وسله والو طالبانو هم پټه ساتلې وه. عبدالله ولې په افغانستان کې د پاکستان لخوا وروستی ترهګریزو بریدونو کې د پاکستان لاس لرلو اسناد وړاندې نه کړل. ولې یې ددغه هیواد کړغیړنه څېره نړیوالو ته افشا نه کړه؟

ښاغلي عبدالله لکه د افغان ولس په څېر نړیوالو ته هم هوايې ژمنې ورکړې.هغه وویل، چي د ملي یووالي حکومت د هر اړخیزو اصلاحاتو راتګ ته ژمن دی او کار کوي، چي د اصلاحاتو سلسله تر ټولو اړینو ساحو پوري ورسوي.

لیکنه : خوشحال آصفي