فرح نوتاش                      جبهۀ جهانی ضد امپریالیست              قدرت زنان              وین     13. 2019.01

امروز مردم سودان در وین، در همبستگی با مردم سودان، فریاد اعتراض خود را بگوش جهانیان رساندند. گر چه از دسامبر 2018 در خارطوم و شهر ها و روستاهای سودان، جهان شاهد اعتراض مردم سودان علیه ظلم و بی داد رژیم عمر البشیر بوده است.

آنچه که وضعیت سیاسی سودان را منحصر بفرد می کند آنگونه که پیشگامان دفاع از انقلاب سودان در وین می گویند ،آشوب هایی است که توسط خود رژیم عمرالبشیر، به اشکال قومی و مذهبی علیه مردم بی دفاع سودان طراحی و اجراء می شود.

نتیجۀ این ظلم بی پایان،

5 میلیون آوارۀ سودانی در دیگر ممالک،

جا بجایی و انتقال 2 میلیون مردم در سودان از خانه هایشان به چادرها

و 300،000 کشته به غیر از آمار غرق شدگان در دریای مدیتراه، گورستان پناهندگان است.

رژیم فاسد سودان 75% بودجۀ ملی را صرف امنیت و تسلیحات می کند در جایی که برای بهداری وآموزش و دیگر مایحتاج عمومی بودجه ای در نظر گرفته نمی شود.

و بر اساس فسا د و جنایت های بیشمار رژیم عمرالبشیر، طبقۀ انگلی ایجاد شده است . در جایی که اکثر مردم از فقر شدید رنج می برند.

سودان با جمعیتی نزدیک بر 38 میلیون، مخلوطی ازآفریقایی و عرب، واقع در شمال شرقی آفریقا و از بزرگترین کشور های آفریقاست. ولی به دلیل استعمار بی وقفه در طی قرون ، با وجود منابع نفت و گاز وسیع فقط 9% از مردم آن امکان تحصیل داشته اند.

جنبش های ملی گرایانۀ بعد از جنگ جهانی اول در سودان شروع شده است ، ولی در 1956 سودان توانسته خود را از سلطۀ استعمار انگلیس برهاند.

در 1989 عمرالبشیر نظامی ، طی کودتایی حکومت سودان را در دست گرفته و دیکتاتوری خود را بر پا کرده و همواره از اقمار عربستان سعودی بوده است.

اگر چه روابطش با آمریکا پنهانی است ولی نحوۀ کشور داری او در 30 سال گذشته وابستگی شدید او را به روش صهیونیست امپریالیست های آمریکا اشکار می سازد. در جایی که در سال 2013 سودان پنجمین کشور با مردمان گرسنه شناخته شده است.

در بین سال های 1956 تا 1989 ، بین استعمار سودان توسط امپریالیست های انگلیس و آمریکا نیز هر گز امپریالیست ها مردم سودان را به حال خود رها نکرده اند و از ایجاد آشوب ها و پاکسازی های قومی و برده داری روی نگردانده اند.

اعمال دیکتاتوری های مکرر، فرصت ایجاد احزاب برای دفاع از خود را، از مردم سودان ربوده است. و مثل اکثر جنبش های امروز جهان بی حزب رهبرست .

بر اساس ایجاد درگیری های قومی توسط امپریالیست ها،اگر چه در سال 2011 جنوب سودان جدا شده و لی به لحاظ اقتصادی هنوز وابسته به سودان مانده است.

خواسته های مردم سودان:

آزادی زندانی سیاسی، سرنگونی عمرالبشیر،

نان ، آزادی و دموکراسی