ربایش آتش
«پرومته از ایزدان بارگاه خدایان یونانی است. وی ایزدی بود راد و چون رنج و سرگردانی آدمیان را در سرما و تیرگی دید، بر آن شد که آتش را از کوره خدای خدایان برباید و آنرا به انسان بدهد. پس با نئی زبانهای سوزان از آتش ربود و آن را ارمغان بشر ساخت. بشر در فروغ آن از تیرگی و در تابش ان از سرما رست و جهان خود را بهتر ساخت.
مارکس شیفته چهره پرومته بود و او را «والاترین شهید و قدیس در کارنامه فلسفی» مینامد. خود مارکس در تاریخ معاصر نقش پرومته زمینی را بازی کرد. آموزش او به همان آتش جانبخش برای توده کار و زحمت بدل شد».
