شهروندی بنیاد عملی دموکراسی

شهروندی به مفهوم منتفی امت نیست. بلکه رویکرد عملی از…

برهی که رفته ایم!

امین الله مفکرامینی      2025-22-05! بـرهی که رفته ایم ورویــم،نگردیم بــرعقــــــــب ورجان وتنــراوقربان داریم…

نشست تخصصی و کارگاهی فردوسی‌شناسی در بروجرد برگزار شد

به گزارش رها نیوز، و نقل از دکتر "محمد فصیحی"…

مارکس و اتحادیه‌های کارگری(فصل دوم)

مارکس علیه پرودونیسم و باکونیسم نوشته: آ. لوزوفسکی برگردان: آمادور نویدی مارکس علیه پرودونیسم و باکونیسم کارل…

آنجا که دیوار ها فریاد می زنند؛ روایت یک ویرانی…

نویسنده: مهرالدین مشید از خشت تا خیال؛ روایت خانه ایکه طالبان…

اُلیګارشي څه شی ده؟

نور محمد غفوری د اُلیګارشي په اړه په (قاموس کبیر افغانستان) کې داسې…

دو پرسش

۱-- آیا در افغانستان قوم یا ملیتی است که اجدادشان…

چالش های درونی میان طالبان و مخالفان آنان؛ آزمونی تعیین‌کننده…

نویسنده: مهرالدین مشید طالبان و دور زدن گروها و سیاستگران نابکار…

من و هوش مصنوعی CHATGPT

دوستش‌ شوید… محمدعثمان نجیب بخش نخست از دیر زمانی می‌شنیدم که هوش‌مصنوعی ابداع…

دی‌دار آشنا، گزاره‌یی نکو از گزارنده‌گان نکو

لطفاً نامش را مگر تغییر بدهید. محمدعثمان نجیب برمقتضای نیاز، وظایف گونه‌‌گونی…

درک لنین از عدالت

ترجمه. رحیم کاکایی کازونوف الکساندر سرگیویچ، دکتر علوم فلسفه، پروفسور دانشگاه دولتی…

افغانستان در یک ناگزیری

افغانستان که در یک ناگزیری ناشی از فشارهای آمریکا و…

کنګره څه شی ده؟

  نور محمد غفوری یادونه: له ټولو هغو ځوانانو څخه چې د فیسبوک او…

آدرنو؛- نابغه تئوری، ناتوان در عمل

Adorno, Theodor (1903-1969) آرام بختیاری نقش آدرنو، در مکتب فرانکفورت. تئودور-آدرنو(1969-1903.م)، فیلسوف،جامعه شناس،…

مرز بندی تخصصی: سیاست٬ ایمان و دولتداری...!

·      سیاست: اراده کردن همانا انسان موجودی در اراده یا حیوان سیاسی…

             پلان شهری یا مهندسی قدرت؟ واکاوی اهداف پنهان طالبان در…

نویسنده: مهرالدین مشید نگاهی به پروژه‌های عمرانی در شهر کابل با…

شوخ طبعی 

رسول پویان  خنده داروی طبع غمگین است  شـادخواری طبیب دیرین است  خنده روباش…

جنگی که بجای فروریزی دستگاه تروریست پرور، دندان های آن…

نویسنده: مهرالدین مشید جنگی که امید ها برای نابودی بزرگ ترین…

به یاد مادر

مادر به خوی عادت طفلانه ام هنوز از بهر تو سرخوش…

توهم پولی، دستمزد، تورم ـــ برشی از کتاب: «درس‌گفتارهای کاپیتال»

دانش و امید، شمارهٔ ۲۹، اردیبهشت ۱۴۰۴ ــ  اوایل سال ۱۴۰۳،…

«
»

جنگ دربرابرتروریزم ــ کارسازترین راه نجات

       نوشته ی : اسماعیل فروغی 

     افغانستان هیچ گاهی به اندازه ی امروز به مصیبت مبتلا نبوده است .اوج وحشتی که امروزطالبان درافعانستان برپا کرده اند ، درتاریخ بی مانند است. این اوج وحشت ، گروهی یا قوم خاصی را صدمه نمی زند ؛ بلکه ملتی را بسوی نابودی سوق می دهد . طالبان با بی رحمی تمام می خواهند افغانستان را درقرن 21 به سرزمین ارواح و به یک گورستان تمام عیارمبدل سازند.ــ گورستانی برای تمام باشنده گان آن . طالبان می خواهند به دستور حامیان شان ملت مارا ازهنروفرهنگ وازقانون وتمدن انسانی بیگانه کرده ، زنان را که نیم پیکراجتماع استند ، ازجامعه ی ما حذف نمایند .

      نسل کشی ها ، کوچ دادن های اجباری واخیراً شلاق زنی ها ، قصاص و تیرباران کردن زن و مرد درملای عام و بازمنع کامل ورود دختران دانش آموز به دانشگاه ها و منع کارزنان درتمام موسسات غیردولتی داخلی و بین المللی ؛ همه مصداق های روشن جنایت علیه بشریت است . تمام این اقدامات شنیع ، مردم ما را جاهل تر ، خوارتروذلیل ترازپیش به جهان معرفی کرده ، افغانستان را بد نام تروبیچاره ترازپیش خواهدکرد .

      طوری که معلوم است ، امریکاییان می خواهند باردیگرافغانستان را به میدان تاخت و تازِجاهل ترین گروه تندرواسلامی درآورده و ازآن برای ایجاد مزاحمت به حریفان ایرانی ، چینایی و روسی شان استفاده نمایند . آنان تحکیم نظام تروریستی – دینی درافعانستان را بهترین ابزاردست یافتن به‌ این منظورمی پندارند. اما آیا آنان به این اهداف شوم شان دست خواهندیافت ؟

    آیا مردم افغانستان تاابد آنان را تحمل خواهند کرد ؟ آیا جوانان ما بازهم دست زیرالاشه نشسته ، همچنان شاهد جنایات حکومت تک قومی و تک جنسیتی طالبان بوده ، نظاره گرناله های خواهران ومادران شان خواهند ماند ؟ آیا بالاخره تمام مردم ـ تمام مردان و زنان درپهلوی خواهران و دختران شجاع شان نخواهند ایستاد ؟

    واقعیت ها نشان می دهد که جان به لبِ مردم – بخصوص جان به لب جوانان ما رسیده است . جوانان ما اکنون برای دفاع ازعزت وناموس خویش و برای نجات وطن از اسارت تروریستان به جزبپاخاستن ، جنگ و رستاخیزعمومی علیه دجال های طالب ، راه دیگری نمی بینند.

        جوانان وطن وهمه ی مردم ، آرام آرام به این نتیجه و باوررسیده اند ‌که به پاخاستن وجنگیدن علیه تروریستان – ( از جنگ چریکی تا جبهه ای و ازمبارزات فرهنگی وتبلیغاتی تا برپایی اجتماعات و تظاهرات گونه گون ) ؛ تنها راه نجات وطن از ظلم وظلمت طالبانیست . آنانی که می گویند ، مردم ازجنگ خسته شده وافغانستان دیگر به جنگ نیازندارد ، اشتباه می نمایند . افغانستان امروز بیشترازهرزمان دیگر به جنگ عادلانه و دادخواهانه نیازمند است . مردم پرخاشگروجان به لب رسیده ی افغانستان حالا بیشتراز هرزمان دیگربه یک سازمان منسجم انقلابی ویک جبهه ی متحد آزادیبخش نیازمند است . افغانستان باید به آزادی ازدست رفته اش دوباره دست بیابد .

     ایجاد دسته ها وگروه های مخفی وعلنی آزادیبخش علیه طالبان ، مبارزات فردی و جمعی فرهنگی وتبلیغاتی واعتصابات و مظاهرات عمومی که روزتاروزدرتمام ولایات افعانستان ، گسترش و توسعه می یابد ، بی تردید کمرطالبان زورگو و جنگ طلب را خواهد شکست . و این تنها راه نجات دوباره ی وطن از چنگ وحشت طالبانیست …