جامعه ء مان بیک رهبر مدبر ، اگاه ، عاقل ، نه معاله گر ضرورت دارد ؟
نوشته ازمحمدالله همدرد شهرتورنتوای -کانادا
وطنداران وهم دیارا ن گرامی ! شما آگاهی کامل دارید که در طی سه دهه ء آخیر جنگ های مهندس شده در افغانستان با همکاری وهمدستی مستقیم مافیایی ثروت وقدرت محلی (قومی ) ، مافیایی ثروت وقدرت دولتی ( ملی )و مافیایی بین المللی بالای مردم مان تحمیل گردیده است .
اختلافات بی مورد ، رقابت های غیر سالم وجنگ های مقطع ای بین سران واعضای احزاب سیاسی در کشور از یک طرف و رقابت های موسومی وجیبی بخاطر تقسیم ثروت وقدرت بین رهبران دولت وحدت ملی از جانب دیگر ، که هر یک از آنها بنوبه خود نظر به شرایط وامکانات مادی ومعنوی در تحت پوشش حزب ، تنظیم ، قوم ، منطقه ودولت از احساسات پاک و صادقانه ءمردم سو ء استفاده نموده اند وبرای بقای خود شان بحیث ابزار جنگ بر علیه یکدیگر مورد استفاده قرار داده ودرنتجه ء‌این تضاد های سلیقه یی و جیبی جبرأ عدم اعتماد وباور ، نا اتفاقی و فاصله بین اقوام مختلفه ء بوجود آمد وباعث خسارات مادی ومعنوی بین ساکنین افغانستان گردید .
دوستان وهم دیاران عزیز ، تاریخ ، مردم ، وجهانیان شاهد آنست که ، ما اوزبیک ها وترکمن ها وغیره … اقوام افغانستان ، بعد از سقوط رژیم داکتر نجیب الله تا امروز در فضای نظامی گری ودور ازمحور های مردم سالاری در حاکمیت بربریت ومحروم از حقوق شهروندانی زندگی مینمایم .
حاکمیت نظامی گری وفردگرایی درجامعه ء اوزبیک ها وترکمن ها باعث آن گردید که ، روشنفکران ، سیاسیون ، نخبه گان و فرهنگیان نتواستن متحدأ در یک خط مشی مشترک ، بیک اندیشه مشترک عمل نمایند وخود را بمثابه ء یک نیرو روشنگر بخاطر حل مسله ء ملی وتآمین حقوق ملیت محکوم وستم دیده اوزبیک وترکمن وغیره … خارج از اراده ء فردگرایی ونظامی گرایی مطرح بسازند .
یک موضوع قابل یاد آوری این است که ، باید همه ء روشنفکران ، سیاسیون ونخبه گان قبول کند که ،نه تنها ما در ساحه ءروشنفکری ومتحد شدن روشنفکران کاری نکرده ایم بلکه آنچه را داشتیم نیز از دست داده ایم و روشنفکران ، سیاسیون ، نخبه گان و فرهنگیان خود را به جرم دگر اندیشی به گوشه ای عزلت نموده ایم ، در این جا گناه خود روشنفکران و آگاهان سیاسی اوزبیک ها وترکمن ها مطرح است که ، زیرا آن ها نتوانستند خارج ازدایره ء جنگ سالاران بین خود اتحاد وهمفکری را بوجود آورندوجامعه را از نزول معنویت نجات بدهند .
دوستان عزیز ، اگرما به چند دهه گذشته مراجعه کنیم ، جامعهء اوزبیک ها وترکمن ها یک جامعه ء سنتی ومعتدل با خلط فرهنگ های مربوط به خود آن ها بود ودر جامعه ء این دو قوم نشان افراط گرایی ، بینادگرایی اسلامی و تفریط کم رنگ بود که این خود یک امیتاز بزرگ وبرتری قابل ملاحظه در قطار سایر اقوام افغانستان بود ، اما متآسفانه در اثر مدیریت غیرسالم رهبران نظامی وتیکه داران قومی بر خلاف رواج معمول گروه های افراطی وتروریستی در میان اوزبیک ها وترکمن ها نفوذ کرد و هم چنان مداخلات مستقیم مافیایی دولتی + فاشیزم + طلبانیزم + داعیشزم + استخبارات منطقه + استخبارات بین المللی وغیره … سبب جنگ ، بحران و اختلافات گردید. اگر ما در شرایط کنونی در ین زمینه غفلت کنیم ، تاوان آن را هرگز جبران کرده نمی توانیم .
بیآید کمی یکجایی وهمگانی فکر کنیم ، اگر عدالت برای رهایی انسان است . سالهاست که تیکه داران قوم پشتون ، اوزبیک ، هزاره ، تاجیک ،ترکمن ، پیشه یی وغیره … بخاطر حفیظ ثروت وقدرت خود با استفاده از صداقت وعدم آگاهی سیاسی مردم سو ء استفاده کرده اند . ولی یک روز از قوم وملیت شان پرسیده اند که شما ها درین تصامیم چه فکر میکنید ؟ ودر کدام تصمیم های عادلانه وحق طلبانه بوده که پای حق خواهی وعدالت طلبی لرزیده باشد ؟
سران و سردمداران اقوام شعار رنگ رنگ بنام سر میدهند، اما این سوال مطرح میگردد که آیا یکبار هم از این صدا ها صدای عدالت بپای هم وطنان وهم تباران انجام داده اند ؟
من منحیث یک فرزند ولایت فاریاب ، از اعتراضات ، خواسته های عدالت خواهانهء و حق طلبانه مردم ستم دیده ولایت فاریاب وسایر ولایات افغانستان در مقابل مافیایی محلی ( قومی ) ، دولتی وبین المللی پشتیبانی نموده با مردم باشهامت فاریاب همصدا وهمنوا هستم ، ولی متآسفانه باید بنویسم که ، اعتراضات ، تظاهرات ، شعار ها وخواسته ها از لحاظ مضمون ومحتوا ، با تظاهرات ، اعتراضات وخواسته های سالهای گذشته شباهت داشت ، قربانی ها ، وشهادت ملت مان ضرورت بیک استراتیژی روشن وتدوین شده ضرورت دارد ؟
تظاهرات ، اعتراضات ، شعارها ، خواسته ، فداکاری ها ، قربانی ها وشهادت ملت مان بیک حزب آگاه سیاسی ضرورت دارد ؟
تظاهرات ، اعتراضات ، ایثار وفداکاری ملت مان بیک رهبر مدبر ، آگاه ، فداکار ، باوجدان ، نه معامله گر ،وطن پرست ، ملت پرور وصادق ضرورت دارد ؟
تظاهرات ، اعتراضات ، قربانی ها وشهادت ملت مان بیک هدف منطقه يی ، ملی وبین المللی ضرورت دارد ؟
در شرایط کنونی برای بیرون رفت ازبحران موجود اینست که ، ایجاد وحدت وهمبستگی بین مردم ،اعتماد متقابل بین مردم ، ایجاد فضای رقابت های سالم بین احزاب سیاسی موجود ، همکاری ، دلسوزی ، همدلی ، همرنگی ، همزیستی ، همدیگر پذیری ، برادری وبرابری یگانه راه نجات مردم وشکست توطیه ها ، دسایس خاینین ، جاه طلبان ، فاشیستان ، غارتگران ، ستم گران ، واستبدادگران جابر است ، را ه نجات مان در وحدت ویگانگی مان نهفته است .
