موضع تحقیر آمیز تروتسکیسم در قبال دوره سوم: موئیسای جی. اُلجین/ آمادور نویدی

برای تروتسکیست‌ها سرمایه داری در سال ۱۹۲۸ و پس از آن هنوز یک‌سان است. همه این حقایق جنبش‌های انقلابی، تروتسکیست‌ها را تحت تأثیر قرار نمی‌دهد. از نظر تروتسکیست‌ها، سرمایه داری هنوز شکست ناپذیرست… استالین مؤثرترین شخصیتی بود که درک درستی از موقعیت جهان را ارائه داد. این استالین بود که حس واقعی و درکی روشن از مسیری را داشت که باید پیموده می‌شد. حوادث بعدی صحت این تجزیه و تحلیل رفیق استالین را به اثبات رساند. در کم‌تر از یک‌سال از گذشت کنگره، بحران اقتصادی جهانی با شدت تمام به همه اُرگان‌های حیاتی کل سیستم سرمایه داری ضربه وارد ساخت. جنبش انقلابی مستعمرات هند، عرب و شماری دیگر، پیروزی‌های شوراهای چین، انقلاب در کوبا، انقلاب در اسپانیا، قیام انقلابی در اتریش، رشد جنبش انقلابی در فرانسه و آمریکا، تنها برخی از تحولات زیادی هستند که دوره سوم را نشان می‌دهند. باید اعتراف کنیم که هرگز نمی‌توانیم در نوشته های تروتسکیست‌ها چیزی را شبیه به توضیح بیابیم که چرا آن‌ها مخالف تجزیه و تحلیل «دوره سوم» اند. پوزخند تحقیرآمیز تنها کاری‌ست‌که می‌کنند. از نظر آن‌ها هیچ دوره جدیدی وجود ندارد.

تروتسکیسم ضدانقلاب در خفاء (۱۰) – موضع تحقیرآمیز تروتسکیسم در قبال دوره سوم

نوشته: موئیسای جی. اُلجین

برگردان: آمادور نویدی

موضع تحقیرآمیز تروتسکیسم در قبال دوره سوم

مدت زمان بین سال‌های ۱۹۱۸ و ۱۹۲۳، دوره جنبش‌های توده ای بزرگ و انقلابات بود. کافی‌ست که انقلاب پرولتری در مجارستان، انقلاب پرولتری در  باواریا (ایالتی در جنوب آلمان)، تصرف کارخانه ها توسط کارگران در ایتالیا، شورش سال ۱۹۲۱ در آلمان، و جنبش انقلابی قدرت‌مند در پائیز سال ۱۹۲۳ در آلمان را بیاد بیاوریم. این دوره با شکست انقلاب آلمان خاتمه یافت.

دوره بعدی، دوره ثبات جزیی و نسبی سرمایه داری‌ست. تولید سرمایه داری افزایش یافته، اما نتوانسته است بر بحران عمومی سرمایه داری فائق آید. اقتصاد جهانی به دو بخش- سرمایه داری و نوع سوسیالیستی تقسیم شده است. سرمایه داری فن آوری پیش‌رفته تری را معرفی می‌کند، و به تولید گسترده متوسل می‌شود، اما گسترش کالاهای جدید به بازار نیاز دارد، در حالی‌که بازارها کاهش می یابند. سرمایه داری به منظور کسب سود سرمایه خود، استثمار کارگران را افزایش می‌دهد، اما در نتیجه این، بازار داخلی تضعیف می‌شود. در بسیاری از کشورها، در حالی‌که «رونق » وجود دارد، اما استانداردهای زندگی کارگران پائین است، و این به‌معنای کاهش قدرت خرید آن‌هاست. همه این‌ها باعث می‌شود که امپریالیست‌ها  برای حوزه های فعالیت در سرمایه گذاری جدید و منابع مواد خام، دیوانه وارد بدنبال بازاهای جدید بگردند. و این به درگیری‌های جدید بین قدرت‌های امپریالیستی منجر خواهد شد. هر کشوری با دست‌پاچگی خود را به سلاح های نو مجهز می‌کند. جنگ‌های جدید در شرف تکوین اند. در همان‌حال، استثمار توده ها، هردو کارگران و کشاورزان را بسوی مقاومت بیش‌تر می‌کشاند. جنبش ضدامپریالیستی شدیدی در مستعمرات موجود است که اغلب خودسر و به قیام  شباهت دارد.

در سال ۱۹۲۸ یک چنین وضعیتی وجود داشت و بدین دلیل بود که گردهم‌آیی ششمین کنگره کمونیسم بین الملل  در تابستان ۱۹۲۸، اعلام کرد که این پایان ثبات سرمایه داری است‌ و دوره جدید – سومین دوره پساجنگ شروع گشته است. در آن دوره، کمینترن گفت، که توده ها بیش‌تر رادیکال می‌شوند. آن‌ها  با شمار بیش‌تری از جمعیت در مبارزه علیه سرمایه داری حضور می‌یابند. کمینترن گفت، که متعاقب افزایش تنش های داخلی و تضادهای خارجی کشورهای سرمایه داری، روحیه انقلابی کارگران، افزایش می یابد. کمینترن، دوره جدیدی از جنگ‌ها و انقلابات را در آینده نه چندان دور پیش‌بینی کرد.

استالین مؤثرترین شخصیتی بود که درک درستی از موقعیت جهان را ارائه داد. این استالین بود که حس واقعی و درکی روشن از مسیری را داشت که باید پیموده می‌شد. این استالین بود که پیوسته علیه هردو جبهه جنگید: اپورتونیست‌های راست، مانند لاوستونتی ها در آمریکا،  که نه بحران‌های قریب الوقوع، و نه رادیکالیزه شدن کارگران در کشورهای سرمایه داری، و نه احتمال پیش‌روی سریع بسوی سوسیالیسم در اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی را می‌دیدند – و اپورتونیست‌های «چپ» که مدافع تجربیات ماجراجویانه غلط ناشی از عدم اعتقاد محض نسبت به رشد نیروهای انقلابی بودند.

حوادث بعدی صحت این تجزیه و تحلیل رفیق استالین را به اثبات رساند. در کم‌تر از یک‌سال از گذشت کنگره، بحران اقتصادی جهانی با شدت تمام به همه اُرگان‌های حیاتی کل سیستم سرمایه داری ضربه وارد ساخت. جنبش انقلابی مستعمرات هند، عرب و شماری دیگر، پیروزی‌های شوراهای چین، انقلاب در کوبا، انقلاب در اسپانیا، قیام انقلابی در اتریش، رشد جنبش انقلابی در فرانسه و آمریکا، تنها برخی از تحولات زیادی هستند که دوره سوم را نشان می‌دهند.

باید اعتراف کنیم که هرگز نمی‌توانیم در نوشته های تروتسکیست‌ها چیزی را شبیه به توضیح بیابیم که چرا آن‌ها مخالف تجزیه و تحلیل «دوره سوم» اند. پوزخند تحقیرآمیز تنها کاری‌ست‌که می‌کنند. از نظر آن‌ها هیچ دوره جدیدی وجود ندارد. برای تروتسکیست‌ها سرمایه داری در سال ۱۹۲۸ و پس از آن هنوز یک‌سان است. همه این حقایق جنبش‌های انقلابی، تروتسکیست‌ها را تحت تأثیر قرار نمی‌دهد. از نظر تروتسکیست‌ها، سرمایه داری هنوز شکست ناپذیرست.

Next: 11.  The German Situation and the Question of Social-Fascism

Table of Contents

درباره نویسنده:

اُلجین، موئیسای جی. (۱۸۷۸-۱۹۳۹)، در سال ۱۸۷۸ در شهرک یهودی نشین (شتلت) نزدیک کی‌یف، اکراین بدنیا آمد. پس از حضور در مدرسه سنتی یهودیان ( چدر) وارد دانشگاه کی‌یف شد، جایی که کار خود را بعنوان یک انقلابی آغاز کرد. در سال ۱۹۰۱، به عنوان رئیس کمیته مرکزی دانشجویان انتخاب شد، در حالی‌که هم‌چنین عضو گروه انقلابی فریهیت بود. در آوریل سال ۱۹۰۳ رژیم تزاری به دلیل نقش او در تشکیل گروه‌های دفاع از خود یهودی دستور دستگیری او را صادر کرد، که در آن‌زمان مجبور به مهاجرت به ویلنا، لهستان شد.

در ویلنا او عضو بوند یهودی بود، و برای فعالیت‌هایش دستگیر شد. در طول انقلاب سال ۱۹۰۵ در وین بود، و تمام اعلامیه های صادر شده توسط بوند را در آن دوره تألیف و تصنیف می‌کرد.

از سال ۱۹۰۷ تا ۱۹۱۰ در هیلدربرگ تحصیل کرد، و در آلمان تا زمانی‌ بود که جنگ جهانی اول شروع شد. او قادر به بازگشت به روسیه نبود، و در سال ۱۹۱۵، به آمریکا مهاجرت کرد، جایی که بلافاصله به روزنامه روزانه  سوسیالیست «به پیش» کمک نمود.

در سال ۱۹۱۷ نویسنده اولین کتاب درباره انقلاب روسیه (روح انقلاب روسیه) بود و زمانی‌که فدراسیون سوسیالیستی یهودیان در سال ۱۹۲۱ انشعاب کرد، او رابطه اش را با «به پیش» قطع کرد و یکی از اعضای بنیان‌گذار حزب کارگران شد. او یکی از پیش‌تازان سازمان‌دهی در بخش یهودیان حزب، و بینان‌گذار روزنامه کمونیست روزانه ییدیش «صبح فریهیت»، و تا هنگام مرگ ویرایش‌گر آن بود. او هم‌چنین برای سال‌ها یکی ازعضای کمیته ملی حزب کمونیست آمریکا بود.

گذشته از مقالات بی‌شمار روزنامه و سرمقالات، او کتاب‌های بسیاری نوشت، و مسئول ترجمه چندین جلد کتاب از مجموعه آثار لنین به انگلیسی، هم‌چنین مترجم کتاب جنگ دهقانی انگلس در آلمان، ده روزی که دنیا را لرزان از جان رید، و آوای وحش از جک لندن به ییدیش است. او در ۲۲ نوامبر، ۱۹۳۹ درگذشت. دهه ها پس از مرگش، و تا زمانی‌که روزنامه در سال ۱۹۸۸ بسته شد،عکس او در سرصفحه «فریهیت» چاپ می‌شد.

https://www.marxists.org/glossary/people/o/l.htm#olgin-moissaye

برگردانده شده از:

Moissaye J. Olgin

Trotskyism

Counter-Revolution in Disguise

The Third Period

https://www.marxists.org/archive/olgin/1935/trotskyism/11.htm