تحلیل گاردین دربارۀ علل شکست سازمانهای اطلاعاتی فرانسه
همکاری ناکافی بلندمدت میان سازمان های اطلاعاتی اروپایی و بی میلی آنها برای به اشتراک گذاشتن اطلاعات و کوتاهی در تعقیب افراد مظنون از علل شکست سازمانهای اطلاعاتی فرانسه در جلوگیری از وقوع حملات پاریس بود.
پایگاه اینترنتی روزنامه گاردین چاپ انگلیس در مقاله ای به قلم ایون مک اسکیل با اعلام این مطلب افزود نمی‌توان با سازمان های اطلاعاتی فرانسوی ابراز همدردی نکرد. هر روز آنها با بن بست هایی مواجه می شوند که نتیجه شکاف میان کارکنان موجود و تعداد زیاد مظنونان است.
پلیس و سازمان اطلاعات فرانسه تنها بین پانصد تا ششصد کارمندی دارد که مسئولیت تعقیب افراد را بر عهده دارند. این در حالی است که سازمان های اطلاعاتی فرانسه نام یازده هزار نفر را به عنوان تهدیدات بالقوه برای امنیت ملی ثبت کرده اند.
برای سازماندهی عملیات کنترل و تعقیب بیست و چهار ساعته یک نفر به حدود سی تا چهل نفر نیرو نیاز است. بر همین اساس سازمان های اطلاعاتی فرانسه با انتخاب های دشواری برای تعیین کسانی که در اولویت کنترل قرار دارند، مواجه اند.
گاهی اوقات آنها فرد مظنونی را به درستی انتخاب می کنند و در نتیجه تعقیب و کنترل وی توطئه های بسیاری را خنثی می کنند. البته دولت فرانسه قانون جدیدی را پیشنهاد کرده است که در آن اقدامات امنیتی شدیدتری در نظر گرفته شده است.
مقامات ارشد جامعه اطلاعاتی آمریکا- که هنوز از تصویب« قانون آزادی» در تابستان امسال ناراحت هستند و این قانون نیز جمع آوری انبوه(فله ای) اطلاعات تماس های تلفنی شهروندان را محدود می کند- قصد دارند از حوادث پاریس استفاده کنند تا بار دیگر بحث ها را درباره برنامه های نظارت احیا کنند.
جیمز کومی رئیس پلیس فدرال آمریکا(پلیس اف بی آی) چهارشنبه گذشته در نیویورک گفت سازمانهای اطلاعاتی و اجرایی باید دسترسی سریعتر و بهتری به اطلاعات ارتباطی داشته باشند.
یک استدلال ساده این است که اگر شما به همه چیز دسترسی داشته باشید برای تأمین امنیت، کار ساده تری خواهید داشت. زمانی که حادثه ای مثل آن چیزی که در پاریس رخ داد اتفاق می افتد، سازمان های اطلاعاتی می گویندآنها باید اطلاعات را بررسی کنند تا ببینند مظنونان با چه کسانی صحبت کرده اند و این کار به سازمان های اطلاعاتی در شناسایی شبکه ها و جلوگیری از دیگر حملات بالقوه کمک می کند.
سازمان های اطلاعاتی فرانسه تقریبا از زمان حادثه یازده سپتامبر دست‌کم سه تن از مهاجمان حمله اخیر پاریس را می شناختند.
به عبارت دیگر شکست سازمان های اطلاعاتی فرانسه در این نبود که آنها نتوانسته بودند اطلاعات کافی جمع آوری کنند، بلکه مشکل این بود که نتوانستند بر اساس اطلاعاتی که داشتند، وارد عمل شوند.
این سه تن می بایست تحت نظارت های سنتی قرار می گرفتند. از آنجایی که تعقیب فیزیکی و بیست و چهار ساعته آنها به خاطر مشکل در تأمین نیروی کافی، دشوار است، ثبت مکالمات و ارتباطات آنها کار ساده تری به نظر می رسد.
برای رهگیری چنین مظنونانی به جمع آوری اطلاعات- تماس های تلفنی، ایمیل ها، پست های فیس بوک، چت لاین ها- همه شهروندان فرانسوی نیازی نیست. تنها باید افراد مظنون را رهگیری کرد.
یکی از بزرگ ترین شکست های سازمان های اطلاعاتی فرانسه، کمبود قدرت نظارتی کافی نیست بلکه همکاری ناکافی بلندمدت اطلاعاتی میان سازمان های اطلاعاتی اروپا و بی میلی آنها برای اشتراک گذاشتن اطلاعات به علت نگرانی از افشای اطلاعات بود. اگر سازمان های اطلاعاتی اروپا با یکدیگر همکاری کنند فرآیندهای جمع اوری اطلاعات و رهگیری مظنونان بسیار ساده خواهد شد.
دولت عراق درباره احتمال وقوع یک حمله تروریستی، به اطلاعات فرانسه هشدار داه بود که نادیده گرفته شد. دولت‌های آمریکا و فرانسه باید به چنین نقاط ضعف عملکرد خود متمرکز شوند و به جای تلاش برای فراهم کردن زمینه به منظور نظارت عمومی و جمع آوری اطلاعات انبوده از رخ دادن فجایعی این چنینی جلوگیری کنند.
