القابهای دینوی مذهبی و طریقتهای اسلامی
نوشته کریم پوپل
مورخ 14.08.216
سعید: سعادت مند و فرخنده و آقا را گویند.
سید: کسانی که از طرف پدر اولاده پیامبر اسلام باشند.
میر: کسانی که از طرف مادر اولاده پیغمبر باشند.
خواجه: به پیروان مذهب حنبل، اولادهای ابوبکر صدیق، حضرت عثمان، خواجه عبدال صوفی، اهل چشتیه منسوب داده می‌شود. علاوه براین خواجه معنی اخته، عقیم، مالک حرمسرای، نوکر، ناظم، اوقی صاحب خانه را نیز معنی می‌دهد.
انصار: اولاده قبایل که درشهر یثرب محمد (ص) و مهاجرین اسلام را یاری رسانیدند.
شیعه: طرفداران رهبری اسلام توسط سلسله خانواده محمد ص می‌باشند. اولاده علی و زهرا یگانه فامیل پیامبر اسلام که شیعه گان به امامت آن اعتقاد دارند.
صحابه: کسانی که در زمان محمد (ص) لشکر اسلام بوده‌اند.
چشتیه: یکی از سلسله تصوف است که توسط خواجه ابدال افغان بنا گردیده است.
شیخ: در زبان عربی رئیس خانواده، قبیله یا مرد کهن‌سال را احتراماً شیخ می‌نامند.
قزل باش: پیروان سلطان حیدر صفوی (ترک آذربایجانی) را قزل باش می‌نامند.
قادریه: قادریه از جمله طریقتهای تصوف است. قادری به پیروان شیخ عبدالقادر گیلانی یا قطب الاعظم ملقب داده می‌شود.
وهابیت: زیرشاخه ازشاخه حنبلی می‌باشد که توسط محمد ابن عبدالوهاب درسال ۱۱۱۵ ه ق تأسیس گردید.
سنت : مسلمانان که به میراثی بودن رهبری اسلام پس از محمد اعتقاد ندارند گفته می‌شود. اهل سنت به چهارشاخه اصلی مانند حنفی شافعی مالکی حنبلی تقسیم گردیده است.
حنفی: نام یکی از شاخه‌های مذاهب اهل سنت از دین اسلام است که درمیان سالهای ۸۰–۱۵۰ هجری قمری توسط ابو حنیفه پایه‌گذاری شد.
زنده باد افغانستان سربلند
مرده باد تفرقه اندازان بین مسلمانان
