به بهانه ی پانزدهمین سالیاد جاودانه شدن بیرنگ کوهدامنی ــ سیمای آشنای نقدوشعر وچاپ مجموعه ی” طلوع سبزشگفتنِ “      نوشته ی : اسماعیل فروغی       یازدهم دسامبرسال 2007 میلادی ، آفتاب عمریکی ازستاره گان تابناک شعرفارسی درافغانستان غروب کرده است . درین تاریخ ، بیرنگ کوهدامنی ــ شاعرارجمند ” سلام برشقایق ” که با چکامه ها…

نوشته نذير ظفر ريا  در   پارسايي كار ما نيست تشبث در خدايي كار ما نيست به آدم ها   هميشه عشق دارم ولى    ادم   ربايي كار ما نيست  ز خوبان  وصل     باشد ارزويم  ز مهرويان جدايي كار ما نيست به اهل   دل   تقرب      مينمايم  به  نا…

این همه آواره‌گان را ملک اجدادی کجاست؟ نیست جز ویرانی در آن ملک آبادی کجاست؟ قاصد از روز خوشی هر بار میدادی نوید سالها بگذشت این امید میدادی کجاست؟ مانده ام در وادی وحشت به خوف و اضطراب آنکه برهاند مرا برگو ازین وادی کجاست؟ چشم بگشودم به دنیا حاصلم جز غم نشد اینکه میگویند…

                    من از ظلم و ستم از قتل و استبداد بیزارم هم از بیدادگر دور از وفا و داد بیزارم  ز وحشت میتپد دل در درون سینه از حسرت  من از وحشت گریزان ام من از فریاد بیزارم  از آن آتش که میسوزد تمام هستی مارا  از این آتش فروز و وین همه شیاد بیزارم  در…

رسول پویان ز لب های سکوت ساز دل آواز می خیزد زغوغای شکست بال وپرپروازمی خیزید مکن در سـایـۀ بال هما شـوق مگس رانی که از اوج فـراز شانه ها شهباز می خیزد نـوای عندلیبان چـمن ارچـه شـده خامـوش هنوز نجوای دل از پـردۀ شهناز می خیزد اگرچـه آفتاب در پشت ابـر تیره می گرید…

نویسنده «لوسیا برلین» مترجم «آرزو کشاورزی» لورِتا روزی که جان سام را نجات داد، با آنا و سام آشنا شد. آنا هشتاد ساله و سام هشتادونه ساله بود. لورتا گه‌گاهی وقتی برای شنا به استخر می‌رفت، آنا را می‌دید. یک روز در حالی‌که دو زن در حال متقاعدکردن پیرمرد برای شنا کردن بودند، کنارشان ایستاد.…

میخواهم عصر دیگر و دَور زمان نو دَور نوی ز هستی و ما را نشان نو خواهم زمین دگر شود و این فضا دگر سقف دگر بنا شود وآسمانِ نو خواهم هزار چهرهء دنیا یکی شود با عالم ریا که نشاید زبان نو انسان آن به نسل خودش مهربان بوَد نی تشنه گان به خون…

به گوشه گوشه ای وطنم نقش اهرمن باقیست زظلم کشته زیاد است و بی کفن باقیست  به سوی کوی محبت که‌ میروی به سفر  بره به هوش گذر کن که رهزن باقیست  به تار پود وجودم به رگ رگ جانم  که مهر مملکت و ملت کهن باقیست  تو نیکخواه کسان باش و دل به دست…

– بیژن باران  مرا معشوقي است ابدی.  قرابت با او غدغن است. از دور، «خواب در چشم ترم مي شكند.» 1 من شيداي ذهن زيباي او، اندام جوان او،  صورت مهساي اويم.  شكن شور و شعر در چهره اش آشكار-  آيينه ي يك قرن فرياد بضد بيداد. در اين مدت دو جراحي خارجي او را…

من، چه غریبانه،، میان این همه تنهایی،،،              –جا مانده‌ام!!! (۲) از تو چه پنهان! خودت به کنار،    از یادت هم،،      –شراب می‌ریزد. (۳) تاریخش را نمی‌‌دانم! فقط، به قدمت  کلاغ‌های تاریخ دوستت دارم… (۴) باور کردنی نیست، اما،،، هر صبح خورشید از شانه‌های تو طلوع می‌کند. (۵) برایم،،، اگرچه ﺗﻮﻓﯿﺮﯼ ﻧﺪﺍﺭﺩ؛ –[بودن در این شهر…

رسول پویان بـشـر بـه حـلـقـۀ دام بـلا گرفتار است به چنگ آتش خشم ووغا گرفتاراست زمانی حملۀ ویـروس می کند کـشـتار گـهی بـه دوزخ دردِ وبـا گرفتار است تن و روان شـده بیمار هـرطرف بینی به رنج داکترو قحط دوا گرفتار است غذای کافی ندارد بـه روی دسترخوان در اوج پرّش نرخ و بهـا گرفتار…

دیگر بهار نارد فصل خزان پیری گل نشگفد ازین بعد در گلستان پیری ای وای و ای دریغا درد است و نامرادی بی حالی است و سستی اینست نشان پیری در باغ زندگانی دیگر طراوتی نیست هم کوچ کرده بلبل از آشیان پیری آنگونه کی توانم درد وطن سرایم قاصر بود کلامم با این زبان…

(تقدیم به همه انقلابیون دختر و پسر جوان و زندانیان سیاسی ایران!) بهرام رحمانی bahram.rehmani@gmail.com  می‌گویند در دوره‌ای که پلیس مخفی ترکیه به‌دنبال ناظم حکمت، شاعر نامی کمونیست ترکیه بود، روزی او با نامزدش در پارک گل‌خانه زیر درخت گردو قرار ملاقات می‌گذارند. ناظم حکمت می‌آید و زیر درخت منتظر می‌ماند. اما ناگهان متوجه پاسبان‌ها…

رسول پویان ندارد شور وشوق عشق هرگز مرز پایانی ازل را در ابـد پیوسـته سـازد بـرق نیرانی همیشه مهروماه در بزم انسان پرتو افشانند گل افشان میکند دامان شـب را لعل خندانی وفـا و هـمدلی و مهربـانی گـر شـود دمساز مـراد دل کنـد درمـان درد و داغ هـجــرانی پیام وصل اگراز روی اخلاص وعمل باشد…

از محمدعثمان نجیب. آن یکی نداشت بساطی اندر جهان فروهشته‌یی نداشت هم در آسمان بنده بود و سرا پا تقصیر و عصیان هر چه بدی در انسان داشت فراوان انسانیت سپرده بود به رواق نسيان  روی زمین چو راه رفتی آن کبار نادان زمین زخم برداشتی و همی خون‌چکان نادان هی و هی می‌کوفت بر…