به پیشواز اول می، روز جهانی همبسته‌گی کارگران

اعلامیه سازمان سوسیالیست‌های کارگری افغانستان اول ماه می، روز تجدید پیمان…

ناپاسخگویی به چالش های جهانی؛ نشانه های زوال تمدن غربی!؟

نویسنده: مهرالدین مشید بحران های جهانی پدیده ی تمدنی یانتیجه ی…

عشق و محبت

رسول پویان در دل اگـر عـشق و محبت باشد نجـوای دل آهـنـگ…

جهان در یک قدمی فاجعه و ناخویشتن داری رهبران سیاسی…

نویسنده: مهرالدین مشید افغانستان در حاشیه ی حوادث؛ اما در اصل…

چند شعر از کریم دافعی (ک.د.آزاد) 

[برای پدر خوبم کە دیگر نیست]  ترک این مهلكه با خون…

مکر دشمن

  نوشته نذیر ظفر با مکـــــر خصم ، یار ز پیشم…

نویسنده ی متعهد نمادی از شهریاری و شکوهی از اقتدار…

نویسنده: مهرالدین مشید تعهد در قلمرو  ادبیات و رسالت ملی و…

اهداف حزب!

امین الله مفکر امینی      2024-12-04! اهـــــدافِ حــزبم بـــودست صلح وصفا ی مــردم…

پسا ۷ و ۸ ثور٬ در غایت عمل وحدت دارند!

در نخست٬ دین ماتریالیستی یا اسلام سیاسی را٬ بدانیم٬ که…

نگرانی ملاهبت الله از به صدا درآمدن آجیر فروریزی کاخ…

نویسنده: مهرالدین مشید پیام امیر الغایبین و فرار او از مرگ؛…

مدارای خرد

رسول پویان عصا برجان انسان مار زهرآگین شده امروز کهن افسانۀ کین،…

افراطیت و تروریسم زنجیره ای از توطیه های بی پایان

نویسنده: مهرالدین مشید تهاجم شوروی به افغانستان و به صدا درآمدن…

عید غریبان

عید است رسم غصه ز دلها نچکاندیم درد و غم و…

محبت، شماره یکم، سال ۲۷م

شماره جدید محبت نشر شد. پیشکش تان باد!

روشنفکر از نظر رفقا و تعریف ما زحمتکشان سابق

Intellektualismus. آرام بختیاری روشنفکر،- یک روشنگر منتقد و عدالتخواه دمکرات مردمی آرامانگرا -…

پیام تبریکی  

بسم‌الله الرحمن الرحیم اجماع بزرگ ملی افغانستان به مناسبت حلول عید سعید…

عید خونین

رسول پویان جهان با نـقـشۀ اهـریمنی گـردیـده پـر دعوا چه داد و…

بازی های ژیوپولیتیکی یا دشنه های آخته بر گلوی مردم…

نویسنده: مهرالدین مشید بازی های سیاسی در جغرافیای افتاده زیر پاشنه…

ادریس علی

آقای "ادریس علی"، (به کُردی: ئیدریس عەلی) شاعر و نویسنده‌ی…

گزیده‌ای از مقالهٔ «هدف دوگانهٔ اکوسوسیالیسم دموکراتیک»

نویسنده: جیسون هی‎کل ــ با گذشت بیش از دو دهه از…

«
»

په کوم مخ به راته ګورئ؟

عبدالصمد ازهر                                                                         ۲۵ / ۰۳ / ۲۰۲۲

طالبانو، تاسې چې د خپلو ژمنوو په خلاف د نجونو په مخ د ښونځيو وَرونه وتړل، افغان ولس ته او ګردې نړۍ ته اوس په کومو سترګو ګورئ.

ستاسو اوه کسيز کميسيون چې له وطنه وتليو علمي، ټولنيزو او سياسي موثرو کسانو د بيا راستنولو له پاره جوړ شوی، په کوم جرأت او لاسته راوړنې به له هغو سره مخامخ کېږي او کومه ژمنه به ورسره کوي؟! 

تاسې اوس په کومو سترګو له وطنوالو نه د مشروعیت اخيستو لار څارئ او په کومو سترګو له نړۍ نه دا تمه لرئ؟

دا خو ستاسو لومړنۍ هوډ ماتونه نه وه. تاسو ژمنه کړ‎ې وه چې تر جوړجاړي دمخه به کابل ته نه ننوخئ، تاسې ننوتئ او د ارګ تر دروازو رسېدلي وئ چې اشرف غني وتښتېد.

 تاسو عمومي بخښنه اعلان کړه، خو کسات اخيستو ته مو ادامه ورکړه. 

تاسو د انتقاد منلو ژمنه وکړه، خو خولې مو پر ټولو وګنډلې او مظاهرې مو وټکولې.

 تاسو پوهانو او استادانو ته د درناوۍ ادعا وکړه خو په عمل کې مو تحقير کړل او ډېر مو تېښتې ته اړ باسل. 

تاسې بيا بيا ويلي دي چې دا حکومت لنډ مهالی دی او ژر به ټول شمول حکومت جوړ شي، خو بې له ملا او چړي، نور په کې څوک نشته.

 تاسو هوډ ښوولی و چې اشغال به ختموئ او پر اسلامي اصولو برابر نظام به رغوئ، خو اوس د  دنيايي ګټو او مقامونو ترلاسه کولو په سر په خپلو کې سره په ټوکلو اخته ياست. داسې ډېرې بېلګې شته چې ستاسو هوډ او ستاسو ژمنې ماتوي او ستاسو پر خبرو او وعدو باور له منځه وړي. وروستۍ يې دغه د نجونو په مخ د ښوونځيو د وَرونو تړل دي.

مونږ خو تصور کوو چې يا په رښتيا سره مشر نه لرئ او ملا هيبت الله به یا له سره نه و او يا به دی هم ستاسو د پخواني مشر ملا محمد عمرپه سرنوشت اخته شوی وي او اوس به يې د ده په نامه، لکه ويل کېږي چې، مولوي عبدالبصير کېنولی وي چې هغه هم چا ته مخ نه ښکاروي. او يا که مشر شته او دا ژمنې هم د ده له خوا يا د ده په اجازې شوي دي، نو ولې بيا ترې سر غړونه کېږي؟! تاسو خو د يو لاس توب،  دسپلين او له مشرتابه نه د اطاعت غورې وهلې. نو دا ټوله ګډوډي، بې دسپليني او درواغ له کومه راځي؟ له پاسه، که له کابينې او د جګړې له قوماندانانو؟

خلک روڼ ځواب غواړي. نجوني او هلکان ښونځي او پوهنتونونه غواړي. وطنوال کار او خواړه غواړي. ملت رڼه او کارپوهه حکومتولي او وُرته ځواب ورکوونکی پورته تلونکی، نه شا ته غورځېدونکی، نظام غواړي. د واکمنۍ پر ګدۍ ناسته ځان ته وجایب لري. که واکمن وايي له خدايه يې وغواړه دا زما دنده نه ده، نو آيا د ده دنده همدا ده چې ښځې له ستوني راونيسي، ايسارې يې کړي، بنديزونه پرې ولګوي، ځان ته حرمونه جوړ کړي او د خلکو د تعليم، ګېډې او هوساينې مسووليت ونه مني؟ آيا اسلام او اسلامي نظام په همدې، او په لاس او غاړې پرېکولوپه درو وهلو او سنګسار کې خلاصه کېږي؟

ستغې او ترخې خو ځکه درته وايم چې له بده مرغه نرمې او رغونې خبرې ستاسو پام نه راګرځوي. کنه ما خو په ډېر دوستانه انداز ډېرې ضروري په اسلام برابرې سپارښتنې درته وليکلې.  که مو لوستي نه وي نو لاندې لينک خلاص کړئ.

http://howd.org/likene/2851-talebano-ta-cu-khbere.html

۲۵ / ۰۳ / ۲۰۲۲

۰۵ / ۰۱ / ۱۴۰۱