سیا یک مرکز با هدف مقابله با چین ایجاد می‌کند
نویسنده: ملوین گودمن *مترجم: سایت «۱۰ مهر»برگرفته از : کانترپانچ، ۱۳ اکتبر ۲۰۲۱
بایدن یک تیم امنیت ملی سختگیر در مورد چین، به‌ویژه در شورای امنیت ملی، گردآوری کرده است. جیک سالیوان، مشاور امنیت ملی، کورت کمپبل، معاون او و راش دوشی، مدیر ستاد چین، تندروهایی در برابر پکن هستند. الی راتنر، معاون جدید دفاعی امنیت اقیانوس هند و آرام، یک طرفدار سالیوان است و در راستای برخورد با چین زیاده از حد دست‌راستی است. وزارت دفاع و جامعه اطلاعاتی آمریکا، به‌ویژه سیا، در مورد تهدید چین مبالغه می‌کنند، همانطور که در مورد تهدیدات شوروی در جنگ سرد اغراق کردند.
ویلیام برنز، رئیس سیا، مرکزی جدید ایجاد کرده که مأموریت آن منحصراً جمع‌آوری اطلاعات درباره چین و مقابله با جاسوسی‌های این کشور علیه ایالات متحده است. با شنیدن این خبر، اولین واکنش من این بود «واقعاً … چرا اینقدر طول کشید؟» البته جای تعجب هم دارد؛ باید دید پیشینیان ویلیام برنز (جان برنان و مایک پمپئو)که چنین مراکزی را در رابطه با ایران و کره شمالی ایجاد کردند، کشورهایی که تهدید چندانی هم برای ایالات متحده محسوب نمی‌شده و نمی‌شوند، به چه چیزی فکر می‌کردند؟ اما عکس‌العمل دوم من کم‌اهمیت‌تر و جدی‌تر است:
چرا ایالات متحده ــ رئیس‌جمهور آن، سیاست‌مداران و صاحب‌نظرانش ــ در ایجاد جنگ سرد و رقابت تسلیحاتی با چین این چنین لجوجانه مصمم‌اند؟ برنز هفته گذشته به ابواب‌جمعی خود گفت که چین «سخت‌ترین آزمون ژئوپلیتیک ما در عصر تازه رقابت قدرت‌های بزرگ» است.
رئیس‌جمهور جو بایدن در خروج از محدودیت‌ها، آنهم در مسائل مختلف سیاست خارجی و امنیت ملی، به‌ویژه در مورد چین، خیلی کند است. وی به سیاست گزافه‌گویی‌های دونالد ترامپ ادامه داده، علیه مخالفان رهبری تجاری آمریکا تعرفه وضع کرده، و پیمانی با استرالیا برای ارائه فناوری زیردریایی‌های هسته‌ای منعقد کرده است. در حالی که ایالات متحده از اواخر دهه ۱۹۵۰ چنین فناوری‌ها را به هیچ کشوری ارائه نداده است، باعقد چنین قراردادی با استرالیا، می‌بینیم که روح پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای اواخر دهه ۱۹۶۰ را نقض می‌کند. در همین حال، اکثریت دو حزبی در کنگره از افزایش هزینه‌های دفاعی و نوسازی سلاح‌های هسته‌ای برای مقابله با آنچه که جان برِنان آن را تهدید چین علیه «نظم بین‌المللی» می‌نامد، حمایت می‌کنند.
واکنش چین به معامله حیرت‌انگیز زیردریایی‌ها سریع و نیرومند بود. هفته گذشته، نزدیک به ۱۵۰ هواپیمای جنگی چینی به منطقه شناسایی پدافند هوایی تایوان پرواز کردند و تنش‌های نظامی بین چین و تایوان را در بدترین سطح خود در چهار دهه گذشته قرار دادند. رئیس‌جمهور چین شی جین پینگ در سخنرانی خود به سالروز انقلاب ۱۹۱۱ که آخرین سلسله امپراتوری چین را سرنگون کرد، به پروازها اشاره نکرد؛ اما قول داد که به «اتحاد» مسالمت‌آمیز با تایوان دست یابد.
بایدن یک تیم امنیت ملی سختگیر در مورد چین، به‌ویژه در شورای امنیت ملی، گردآوری کرده است. جیک سالیوان، مشاور امنیت ملی، کورت کمپبل، معاون او و راش دوشی، مدیر ستاد چین، تندروهایی در برابر پکن هستند. الی راتنر، معاون جدید دفاعی امنیت اقیانوس هند و آرام، یک طرفدار سالیوان است و در راستای برخورد با چین زیاده از حد دست‌راستی است. وزارت دفاع و جامعه اطلاعاتی آمریکا، به‌ویژه سیا، در مورد تهدید چین مبالغه می‌کنند، همانطور که در مورد تهدیدات شوروی در جنگ سرد اغراق کردند. سیا در دهه ۱۹۸۰ میلادی، در همان حالی که امپراطوری اروپای شرقی، پیمان ورشو، و حتی خود اتحاد جماهیر شوروی در حال فروپاشی بودند نیز دمی‌از دمیدن در شیپور تهدید شوروی باز نایستاد. رسانه‌های اصلی، به‌ویژه صفحات تحریریه «واشنگتن پست»، با کمک بلف‌های هشداردهنده، از آن حمایت کردند.
در حال حاضر وزارت دفاع آمریکا برای رویارویی با چین آماده می‌شود و بدترین ارزیابی‌ها را از پکن ارائه می‌دهد. ترس از رویارویی‌ها و جنگ اخیر در چین، موجب آن شد تا تماس‌های متعددی از سوی مارک اسپر، وزیر سابق دفاع و مارک میلی، رئیس ستاد مشترک ارتش با چین برقرار شود و برای آرام نگه داشتن آب‌های چین، رزمایش دریایی در دریای چین جنوبی به تعویق انداخته شود. برخورد و تصادف زیردریایی اتمی آمریکا در زیر آب‌های دریای چین جنوبی در هفته گذشته باید زنگ خطری باشد برای آن دسته از جوامع سیاسی و سیاست‌هایی که غرق در تفکر گروهی درباره چین می‌باشند. به‌گفته یکی از سینولوژیست‌های برجسته کشور، لیل گلدشتاین، استاد پژوهش در کالج جنگ دریایی، کارشناسان برجسته سیاست خارجی چین اختلافات در دریای چین جنوبی را با بحران موشکی کوبا مقایسه می‌کنند.
ما از وزارت‌خانه‌ها و ادارات دولتی آمریکا در رابطه با چین، هیچ چیز معتدلانه و واقع بینانه‌ای نمی‌شنویم که بتواندبا ارائه اقداماتی سیاسی ــ اقتصادی روابط دوجانبه را تقویت کرده و فضای عمومی جامعه را ملایم و آرام سازد. وزارت بازرگانی باید بر امنیت اقتصادی و فناوری غیرنظامی متمرکز باشد تا بتواند با پافشاری پنتاگون بر مسئله امنیت و فناوری نظامی مقابله کند. براساس مقاله اخیر Politico پولیتیکو ، دفتر صنعت و امنیت وزارت بازرگانی ــ مرکزی در تجارت فناوری با چین ــ از فقدان سمت و سوی راهبردی و منابع ناکافی در مضیقه است .هیچ بحثی برای بازگشت به مشارکت ترانس پاسیفیک ملهم از واشنگتن، یک انجمن تجاری منطقه‌ای که مناسب کنترل قدرت اقتصادی چین در شرق آسیا باشد، وجود ندارد.
وزارت امور خارجه همچنان کم کار است و هیچ‌گونه پیشنهادی در مورد تنوع اقداماتی که بتواند به کنترل تسلیحات در راه رفع تنش‌ها بین آمریکا و چین یاری رساند، ارائه نشده و نمی‌شود. آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه، نقش سنتی خود در دیپلماسی دوجانبه را به مشاور امنیت ملی سالیوان، که صدای عمومی دولت در روابط با پکن می‌باشد، واگذار کرده است. اساس و مبنای کافی برای گفت‌وگوهای راهبردی مهم بین ایالات متحده و چین وجود دارد؛ آنها خود را در بسیاری از نگرانی‌ها در شرق آسیا، به‌ویژه برنامه موشکی کره شمالی شریک می‌دانند.
در حال حاضر ما به‌شدت به همآن آژانس دولتی احتیاج داریم که ۲۵ سال پیش بیل کلینتون آن را حذف کرد ــ آژانس کنترل و خلع سلاح تسلیحاتی. کلید ایجاد گفت‌وگوی مؤثر با چین کنترل تسلیحات است، اما وزارت دفاع اخیراً معاون وزیر دفاع خود را در زمینه کنترل و خلع سلاح تسلیحاتی برکنار کرد. این دو قدرت بزرگ برای تردد در دریای چین جنوبی به قوانین راه نیاز دارند. ایالات متحده می‌تواند حضور و استقرار ناو هواپیمابر خود را محدود سازد؛ چین می‌تواند نیروهای ضد کشتی خود را محدود کند. و هر دو طرف باید سندرم‌های ضربه چین/آمریکا را که در طول همه‌گیری بدتر شده است متوقف کنند.
دولت بایدن به‌جای معرفی یک شخصیت برجسته و جدی به‌عنوان سفیر آمریکا در چین، نیکلاس برنز، یک افسر باسابقه در خدمات خارجی و با تجربه‌ای متوسط در امور آسیایی را معرفی کرده است. برنز در رابطه با اتحاد جماهیر شوروی به‌عنوان فردی تندرو شناخته می‌شود؛ او حامی سرسخت جنگ عراق در سال ۲۰۰۳ بود و ــ پس از بازنشستگی ــ به گروه کوهن، یک سازمان لابی‌گری برای تولیدکنندگان اسلحه پیوسته است. او اغلب از ادوارد اسنودن افشاگر، به‌عنوان «خیانتکار» یاد می‌کند، به‌ویژه به‌دلیل پرواز او که وی را به چین برد.
حتی نماینده تجاری آمریکا، کاترین تای، بیانیه‌ای رسمی صادر کرده است که بر اهمیت تعرفه‌ها و کنترل صادرات به‌عنوان محور اصلی رویکرد دولت بایدن در قبال چین تأکید می‌کند. جنگ فاجعه‌بار تعرفه‌ای دونالد ترامپ با چین، برای هر خانواده آمریکایی سالانه ۶۲۰ دلار مالیات پنهان به‌بار آورده است. بایدن موضع خود را روشن نکرده است که می‌خواهد به TPP بپیوندد یا به جنگ تعرفه‌ها پایان دهد.
ایالات متحده به‌راحتی می‌تواند تبلیغات خود را کاهش دهد. موقعیت استراتژیک ایالات متحده، حتی در شرق آسیا، با برتری نظامی در حوزه‌های مختلف، همچنان غیرقابل حمله است. چین فاقد متحدان استراتژیک است. ایالات متحده روابط مهمی با استرالیا، ژاپن، هند، کره جنوبی و کشورهای مختلف جنوب شرقی آسیا دارد، گروهی که در حال تبدیل شدن به مشارکتی ضد چینی است. چین هیچ تلاشی برای تشکیل و تولید نیرو در مناطق خارج از همسایگی خود نمی‌کند. ایالات متحده صدها تأسیسات و پایگاه در سراسر جهان دارد. بایدن باید به رویکرد نظامی با آسیا پایان دهد و یک گفت‌وگوی جدی دوجانبه را نهادینه سازد.
* ملوین ا. گودمن عضو ارشد مرکز سیاست بین‌الملل و استاد دولت در دانشگاه جان هاپکینز است. گودمن، تحلیل‌گر سابق سیا، نویسنده کتاب‌های «شکست اطلاعات: افول و سقوط سیا»، «ناامنی ملی: هزینه نظامی‌گری آمریکایی» و همچنین «یک افشاگر در سیا» است. جدیدترین کتاب‌های او «کشتار آمریکایی: جنگ‌های دونالد ترامپ» (انتشارات Opus سال ۲۰۱۹) و «محتوای دولت امنیت ملی» (انتشارات Opus سال ۲۰۲۰) است. گودمن ستون‌نویس امنیت ملی برای counterpunch.org می‌باشد.
