گلایه و سخن چندی با خالق یکتا

خداوندا ببخشایم که از دل با تومیخواهم سخن رانم هراسانم که…

(ملات گاندی در مورد امام حسین

باسم تعالى در نخست ورود ماه محرم و عاشوراء حسينى را…

جهان بی روح پدیداری دولت مستبد

دولت محصولی از روابط مشترك المنافع اعضاء جامعه می باشد٬ که…

ضانوردان ناسا یک سال شبیه‌سازی زندگی در مریخ را به…

چهار فضانورد داوطلب ناسا پس از یک سال تحقیق برای…

پاسخی به نیاز های جدید یا پاسخی به مخالفان

نویسنده: مهرالدین مشید آغاز بحث بر سر اینکه قرآن حادث است و…

طالبان، پناهگاه امن تروریسم اسلامی

سیامک بهاری شورای امنیت سازمان ملل: ”افغانستان به پناهگاه امن القاعده و…

  نور خرد

 ازآن آقای دنیا بر سر ما سنگ باریده عدوی جان ما…

عرفان با 3 حوزه شناخت/ ذهن، منطق، غیب

دکتر بیژن باران با سلطه علم در سده 21،…

شکست مارکسیسم و ناپاسخگویی لیبرالیسم و آینده ی ناپیدای بشر

نویسنده: مهرالدین مشید حرکت جهان به سوی ناکجا آباد فروپاشی اتحاد جماهیر…

سوفیسم،- از روشنگری باستان، تا سفسطه گری در ایران.

sophism. آرام بختیاری دو معنی و دو مرحله متضاد سوفیسم یونانی در…

آموزگار خود در عصر دیجیتال و هوش مصنوعی را دریابید!

محمد عالم افتخار اگر عزیزانی از این عنوان و پیام گرفتار…

مردم ما در دو راهۀ  استبداد طالبانی و بی اعتمادی…

نویسنده: مهرالدین مشید افغانستان سرزمینی در پرتگاۀ ناکجاآباد تاریخ مردم افغانستان مخالف…

ترجمه‌ی شعرهابی از دریا هورامی

بانو "دریا هورامی" (به کُردی: دەریا هەورامی) شاعر، دوبلور و…

تلویزیون حقوق ناشر یک اندیشه ملی و روشنگری 

نوشته از بصیر دهزاد  تلویزیون حقوق در پنجشنبه آینده،  ۱۱ جولای، …

افراطیت دینی و دین ستیزی دو روی یک سکه ی…

نویسنده: مهرالدین مشید در حاشیه ی بحث های دگر اندیشان افراط گرایی…

د مدني ټولنې په اړه په ساده ژبه څو خبرې

 زموږ په ګران هېواد افغانستان کې دا ډیر کلونه او…

از پا افتادگان دور جمهوریت

در خارج چه میگویند ؟ انهاا طوری سخن میرانند که افغانستان…

آیا طالبان آمده اند ، تا ۳۴ ملیون شهروند افغانستان…

نوشته: دکتر حمیدالله مفید. بزرگترین دشواری که در برابر جهان اسلام…

 چند شعر کوتاه از لیلا_طیبی (صحرا) 

ذهنم، یوزپلنگی تیز پاست آه! بی‌هوده بود، دویدن‌هایم... آی‌ی‌ی        --غزال وحشی، کدام کنام…

بدیده ای مهر بنگرید!

امین الله مفکر امینی                         2024-01-07! بـــه دیده ای مهربنگرید بـــــه…

«
»

سالروز حمله آمریکا به افغانستان؛ ۲۰ سال فریب و تخریب

سالروز حمله آمریکا به افغانستان؛ ۲۰ سال فریب و تخریب

به اعتقاد تحلیلگران سیاسی، حضور نظامی ۲۰ ساله آمریکا در افغانستان (۲۰۰۱-۲۰۲۱) دستاوردی به جز تخریب، ویرانی و تحمیل تلفات نظامی سنگین و بیکاری، دستاوردی برای این کشور در بر نداشته است.

 کانال تلگرامی بررسی تحولات افغانستان در این مورد می نویسد: آمریکا در هفتم اکتبر ۲۰۰۱ با شعار مبارزه با تروریسم، افغانستان را اشغال کرد و هدف از استقرار بلندمدت نظامی‌ خود را نابودی کامل القاعده، براندازی طالبان، تشکیل دولت دموکراتیک، حمایت از حقوق بشر، دفاع از حقوق زنان و بازسازی افغانستان اعلام کرد. در این میان، مبارزه با تروریسم، ایجاد دولت مدرن و حمایت از حقوق بشر به عنوان مهمترین اهداف حضور ناتو و آمریکا در افغانستان بودند.  

پس از ۲۰ سال، آمریکا در حالی افغانستان را ترک کرد که دولت دست ساخته آمریکا به طور کامل از هم فرو پاشید، یک شبکه گسترده از گروه‌های متعدد افراطی و تروریستی در افغانستان متمرکز شد، حقوق بشر به خصوص حقوق زنان در بدترین وضعیت‌ قرار گرفت و حکومت طالبان مجددا بر سر کار آمد.

واقعیت غیر قابل انکار این است که حضور نظامی بلندمدت آمریکا در افغانستان از لحاظ انسانی برای مردم افغانستان پیامد بسیار اسفباری برجای گذاشت. در ۲۰ سال حضور آمریکا در افغانستان، بیش از شصت هزار سرباز افغانستان جان خود را از دست دادند و هزاران غیر نظامی کشته و زخمی شدند. هم اکنون هزاران بیوه و یتیم در افغانستان، از پیامد جنگ آمریکا رنج می‌برند.

وضعیت فلاکت‌بار اقتصادی افغانستان، میراث بیست سال حضور ناتو و آمریکا در افغانستان است. میلیاردها دلار کمک‌های بازسازی افغانستان به دلیل فساد اداری از طریق سازمان‌های خارجی دوباره از افغانستان خارج شد و هیچ اقدام بنیادی برای رشد اقتصاد ورشکسته افغانستان صورت نگرفت.

سالروز حمله آمریکا به افغانستان؛ ۲۰ سال فریب و تخریب

طبق گزارش‌های رسمی، هم اکنون حدود ۲۴.۴ میلیون نفر از جمله ۱۳ میلیون کودک در افغانستان به کمک‌های بشر دوستانه نیاز دارند و بنا به گزارش دفتر توسعه سازمان ملل متحد، بیش از ۹۷ درصد شهروندان افغانستان در خطر سقوط به زیر خط فقر قرار دارند.  

برخورد دوگانه آمریکا با شعار حقوق بشر و سوء استفاده از شعار جنگ با تروریسم همزمان با ختم مأموریت نظامی ناتو و آمریکا در افغانستان پس از سال ۲۰۱۴ بیشتر برای مردم افغانستان نمایان شد. تا اینکه سرانجام با توافق سیاسی آمریکا با گروه طالبان، مقامات کاخ سفید از جمله جو بایدن رئیس جمهور آمریکا عملا تصریح کرد که آمریکا از افغانستان به عنوان میدان جنگ برای مبارزه با دشمنان آمریکا استفاده کرد “نه برای این که دختران افغانستان به مدرسه بروند. “

آمریکا در مدت بیست سال حضور نظامی خود در افغانستان، بالغ بر ۲۳۰۰ کشته و بیش از ۲۰ هزار نفر زخمی داد و هزینه اقتصادی حضور آمریکا نیز بیش از ۲ تریلیون دلار گزارش شده است.

برآیند هزینه سنگین انسانی و مالی بیست سال جنگ آمریکا در افغانستان نتیجه‌ای جز تباهی مردم افغانستان و سقوط اعتبار آمریکا در منطقه دیگر هیچ چیزی به همراه نداشته است. اکنون سؤال بزرگ برای مردم افغانستان و شهروندان آمریکا به عنوان مالیات‌دهندگان این جنگ این است که چرا سرانجام کار چنین شد؟

سالروز حمله آمریکا به افغانستان؛ ۲۰ سال فریب و تخریب

تحلیلگران مسائل افغانستان بر این باورند که آمریکا و ناتو پس از حضور نظامی در افغانستان به جای دولت‌سازی در افغانستان استراتژی استخباراتی و تخریب در قلمرو دولت‌های منطقه را در پیش گرفتند. چنانچه چندی قبل دونالد ترامپ رئیس جمهور پیشین آمریکا عملا تصریح کرد که هدف ما از حضور در پایگاه نظامی بگرام زیر نظر قراردادن فعالیت‌های دولت چین بود. با این وضعیت، شکست و خروج آمریکا را نمی‌توان تنها در افغانستان محدود کرد، بلکه شکست آمریکا در افغانستان به مثابه شکست آمریکا در کل منطقه نیز تلقی می‌شود.

به هر ترتیب، شواهد می‌رساند که آمریکا پس از پی‌بردن به شکست نظامی خود در افغانستان و منطقه، استراتژی خطرناک‌تری را در پیش گرفت. آمریکا به ارزش میلیاردها دلار تجهیزات نظامی زمینی و چریکی را همراه با یک شبکه گسترده از تمام گروه‌های تندرو منطقه از جمله داعش و جدایی طلبان منطقه را در افغانستان به‌جا گذاشت. با این رویکرد، دولت آمریکا با سقوط عامدانه دولت و ارتش افغانستان به احتمال زیاد بودجه مالی را که برای تدارکات نیروهای مسلح افغانستان می‌پرداخت اکنون صرف گروه‌های تروریستی مستقر در خاک افغانستان می‌کند تا به عنوان نیروهای نیابتی آمریکا در یک بازی بزرگ آماده خدمت باشند.

حمله ایالات متحده و متحدانش، پس از حملات تروریستی ۱۱ سپتامبر، آغاز شد که حکومت طالبان را سرنگون کرد. طالبان ۱۹ سال و ۸ ماه بعد پس از شکست نیروهای مسلح افغانستان و عقب‌نشینی بیشتر نیروهای ناتو قدرت را به دست آوردند.