تابکی
ای وطن،ای سرزمین اشک وخون
ای اسیر دشمنانِ پست و دون
تا بکی سوزی به آتش این چنین
تا بکی پژمرده گردی ،لاله گون
تا بکی در باغ تو زاغ و زغن
تابکی در راس تو مردِ زبون
تابکی تیشه زنند بر پیکرت
تا بکی در پنجه ی بخت نگون
تا بکی افسرده باشی،یا خموش
تا بکی «حداد» نالد از بیرون
تن بجنبان،نعره سَر دِه،میهنم !!
تا بگردند دشمنانت هون و هون
مسعود حداد