برخی گزاره‌ها بوی آشوب و هرج و مرج می‌دهد
ا. م. شیری
اسامی و زادگاه رؤسای جمهور ایران به ترتیب از آغاز تا امروز:
۱- ابوالحسن بنی‌صدر- کبودرآهنگ، همدان؛
۲- محمدعلی رجایی- قزوین؛
۳- سید علی خامنه‌ای، مشهد، خراسان؛
۴- اکبر هاشمی، رفسنجان، کرمان؛
۵- سید محمد خاتمی، یزد؛
۶-محمود احمدی‌نژاد، گرمسار، سمنان؛
۷- حسن روحانی، سمنان؛
۸- ابراهیم رئیسی، مشهد، خراسان؛
۹- مسعود پزشکیان، مهاباد، آذربایجان.
فعلا این لیست را بخاطر داشته باشم.
علیرغم تبریک دکتر سعید جلیلی به دکتر مسعود پزشکیان بمناسبت پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری و اعلام آمادگی خود برای همکاری و ارائه کمک به وی، تبلیغات بدنۀ حامیان ایشان اعم از جبهۀ پایداری متشکل از انجمن حجتیه و غیره، باضافه تعداد کمی از به اصطلاح چپ‌های راستگرا علیه دولت هنوز مستقر نشده بشدت نگران کننده است.
چرا نگران کننده است؟
با توجه به لیست رؤسای جمهور پیشین، تا جائیکه بر من معلوم است، هیچکس در مورد تعلق ملی یا منطقه‌ای هیچکدام از آن‌ها هیچ سخنی به میان نیاورد. و هیچ آماری راجع به اینکه فلان رئیس جمهور به حساب آرای فلان استان پیروز شد، ارائه نداد.
بنابراین، قابل تأمل این است که حامیان دکتر جلیلی، یعنی گروه‌های مذهبی تندرو، اساساً جبهه پایداری متشکل از انجمن حجتیه و غیره و تعداد اندکی از چپ‌های راستگرا بر تعلق ملی پزشکیان و ارتباط پیروزی او به رأی چند استان ترک زبان، مرتبا تأکید می‌کنند، آمار منتشر می‌نمایند و… نمی‌تواند باعث نگرانی نشود. زیرا، چنین گزاره‌ای اساساً بوی آشوب و هرج و مرج می‌دهد.
ولذا، چنین برخورد به دولت‌ها، چه قبل و یا بعد از استقرار، چه رأی داده باشیم یا نه، چه موافق باشیم یا مخالف، از آنجائیکه در رابطه با دولت جدید مسبوق به سابقه نیست، بحق نگران‌کننده است.
اگر این نگرانی در نگاه اول چنین بنظر برسد، که از دولت جدید حمایت می‌کنیم، طبیعی و حتی لازم است. چرا که این نوع نگاه قبل از همه، دغدغۀ امنیت و آرامش جامعه ایران را دارد. این نگرش نگران فرزندان میهن است که مبادا اتفاق ناگواری باعث شود از بینی کسی یک قطره خون بیاید. اما در وهلۀ دوم، بیم آن می‌رود که به یک سنت تبدیل شود و در ادامه، به تحریک رقابت و خصومت بین قومیت‌ها، مذاهب و مناطق مختلف کشور بیانجامد.
در این صورت، طبیعی است که دشمنان در کمین ایران، یعنی امپریالیست‌های غرب به سردمداری امپریالیسم آمریکا و رژیم صهیونیستی مستقر در اراضی اشغالی فلسطین- اسرائیل- از این سنت ناپسند کمال استفاده را ببرند و قومیت‌های ملی و پیروان مذاهب مختلف کشور را از طریق رسانه‌ها، شبکه‌های اهریمنی و ستون پنجم دشمن بر علیه همدیگر تحریک نمایند؛ به جان همدیگر بیاندازند. تجربۀ فاجعه‌بار تجزیۀ اتحاد شوروی، جمهور فدرال یوگسلاوی، سودان و بسیاری دیگر در مقابل چشم ماست.
بنابراین، بر میهندوستان ایران واجب و لازم است با توجه به حتی احتمال این موضوع و برای جلوگیری از وقوع هر گونه حادثۀ ناگوار احتمالی، باید از چنین برخوردهای تنش‌آفرین در داخل کشور که ممکن است زمینه‌ساز یک کودتای ضددولتی بشود و ایران را در آغوش هرج و مرج و درگیری‌های قومی- مذهبی گرفتار کند، اکیداً پرهیز نمایند.
نیازی به گفتن نیست که دولت‌ها هیچکدام، خوب یا بد، خادم یا خائن ابدی و یک بار برای همیشه نیستند، می‌آیند و می‌روند. این مام میهن است که باید به همت فرزندانش، به یاری نسل‌های امروز و فردایش جاودانه بماند و جایگاه شایستۀ خود را بخصوص در نظم جدید جهانی در حال استقرار احراز نماید.
٢٠ تیر- سرطان ١۴٠٣
