افغانستان و چیچن کلید پیروزی در اوکراین است، برای هردو طرف!
مرزهای غربی اوکراین را مسدود کنید – در غیر این صورت عملیات تا ابد طول خواهد کشید
مدتها قبل از مداخله روسیه در جنگ اوکراین – زمانی که ارسال محموله های تسلیحاتی غرب تازه شروع شده بود – برخی نیاز به محاصره مرزهای غربی اوکراین را در یک حمله جداگانه پیش بینی کردند. امروز این امر بیش از هر زمان دیگری ضروری به نظر می رسد.
نوشته الکساندر اسلادکوف
ترجمه مجله هفته
نمونه منفی آن افغانستان بود. با وجود کمین های موفق نیروهای ویژه ارتش اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی علیه کاروان های تدارکاتی مجاهدین، اتحاد جماهیر شوروی نتوانست مرزهای خارجی جمهوری دموکراتیک افغانستان را ببندد: پاکستان به همه چیز و هر کسی اجازه داد تا از طریق مرز افغانستان عبور کنند و تمام کمک های نظامی ایالات متحده و سایر کشورهای ثالث بدون مانع وارد کشور و طبعا جبهه جنگ شد.
نمونه‌های زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد کنترل مرزهای خارجی یک جبهه جنگی “باز” مانند اوکراین چقدر مهم است.
و بنابراین اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی نتوانست مجاهدین را شکست دهد، اگرچه ارتش آن ده سال در کوه ها و بیابان های افغانستان جنگید. [این استدلال توسط برخی مقامات ژئوپلیتیک غربی حمایت می شود: یک دکتر معین جک ویلر، که توسط محافظه‌کاران غربی به عنوان یکی از نویسندگان یا حتی نویسنده دکترین ریگان شناخته میشود، جنگ افغانستان را به دو جنگ تقسیم میکند – و معتقد است که اتحاد جماهیر شوروی در جنگ اول، قبل از تحویل ضدهوایی‌های شانه‌پرتاب موشک های غربی، در آن پیروز شده بود. ضد استدلال های کاملا قابل بحث سایر متخصصان ژئوپلیتیک غربی مانند مارک کرامر از دانشگاه هاروارد مبنی بر اینکه اتحاد جماهیر شوروی واقعاً در جنگ پیروز شد، حتی با وجود ارسال کمک های غرب به مجاهدین، و خروج نیروهای شوروی در سال ۱۹۸۹ یک تصمیم صرفاً سیاسی بود، این استدلال ها تنها می‌تواند تا حد محدودی در مورد روسیه مدرن اعمال شود، روسیه که تازه شروع به احیای اقتصاد خود کرده است – به خصوص که حریف آن غربی است که آشکارا مایل به تشدید تنش است.[
نمونه دیگر تاریخی اما مثبت کارزار دوم چچن است. نیروهای روسیه به سختی به چچن نفوذ کرده بودند، حتی پایتخت جمهوری، گروزنی را نیز تصرف نکرده بودند – اما آنها قبلاً بخش چچنی هم مرز با گرجستان را مسدود کرده بودند.
عملیات جسورانه “آرگون” انجام شد و دیگر آنها نمی‌توانستند کمک‌های خارجی را به تروریست‌ها برسانند. متعاقباً گروههای چریکی توسط نیروهای نظامی درهم شکسته شدند و دارودسته های زیرزمینی اسلامی توسط شبه نظامیان چچنی نابود شدند. پایان.
نمونه ای که هرگز محقق نشد توافقات مینسک است. اگر کی‌یف آنها را اجرا می‌کرد، اوکراین کنترل مرزهای دونباس با روسیه را به دست می‌گرفت – اما اجرای آن کشور را آرام می‌کرد اما غرب صلح نمی‌خواست، بلکه جنگ می‌خواست. و در اینجا باید اعتراف کرد که قبل از توافق مینسک، کیف، به نوبه خود، کاملاً هوشمندانه سعی در پیش بردن نیروهای خود و تصرف مرز با روسیه به تنهایی داشت.
ناموفق. سپس، بسیار بعد، واشنگتن به سادگی کیف را به سمت جنگ سوق داد – و اکنون جنگ در حال شعله ور شدن است.
چچن به دلیل اقدامات ترکیبی نیروهای روسیه یک الگوی مثبت است.
روسیه به طور غیرمنتظره ۵۶ هنگ تهاجمی هوابرد را در مرز با گرجستان فرود آورد و کنترل ارتفاعات غالب آنجا را به دست گرفت. سپس نیروها شروع به “نفوذ” به داخل دره ها و جاده ها کردند. من افتخار فرود آمدن با چتربازان را داشتم. در همان زمان، نیروهای روسی از اینگوشتیا به غرب و داغستان در شرق شروع به مقابله با یکدیگر در درگیری کردند و به سمت مرز حرکت کردند.
سه گروه نظامی به هم رسیدند و سرنوشت تروریست ها در چچن رقم خورد.
در این زمینه، این سوال مطرح می شود: روسیه با مرزهای غربی اوکراین، به ویژه با لهستان، که ۷۰ درصد کمک های تسلیحاتی غرب به کی یف از طریق آن ارسال میشود، چه باید بکند؟ خوب، چه کسی می داند.
اگر گزینه چچنی وارد عمل شود، کیف حتی نمی تواند به هیچ ضد حمله ای فکر کند. در عوض باید با مشکلات بزرگ جدید در مرزهای غربی خود دست و پنجه نرم کند.
اما روسیه هنوز نیروهای لازم را برای چنین اقداماتی جمع آوری نکرده است. اگر روسیه تعداد نیروهای درگیر را به دو برابر نیروهای اوکراینی ارتقا داده بود ، همه چیز به آرامی پیش می رفت.
با این حال، این نیاز به یک بسیج مصمم دارد. در حال حاضر من فکر می کنم که هیچ کس در روسیه در پست های مربوطه دولتی حاضر به انجام این کار نیست.
بدون این اقدام، چنین افزایشی در تعداد نیروها برای عملیات در اوکراین مستلزم جذب و استفاده از داوطلبان است – و این زمان می برد و ممکن است کافی نباشد.
الکساندر زلادکوف یک روزنامه نگار نظامی با تجربه و خبرنگار ویژه است که در حال حاضر برای شبکه تلویزیونی روسیه Westi VGTRK کار می کند.
او در حال حاضر بیشتر به عنوان خبرنگار جنگی در منطقه عملیات نظامی ویژه روسیه در اوکراین در جاده ها حضور دارد.
او همچنین نظراتی می نویسد که بیشتر در مورد جنگ است که در رسانه های مختلف روسیه و در کانال تلگرام شخصی خود منتشر می کند.
پایان
