دایه مهربانتر از مادر
زلمی خلیلزاد، نماینده ویژه آمریکا برای صلح افغانستان، حمله هوایی روز گذشته در هرات که منجر به کشته شدن چندین نفر از جمله “غیرنظامیان” شد، را محکوم کرده و خواستار بررسی آن شده است.
آقای خلیلزاد، بامداد امروز (پنجشنبه ۲ اسد/مرداد) در یک رشته توییت، حمله روز گذشته در هرات را “بسیار خشونت‌بار” خوانده است.
آقای خلیلزاد نوشته “عکس‌ها و چشم‌دیدهای شاهدان حکایت از قربانی شدن غیرنظامیان زیادی از جمله کودکان دارد. ما حمله را محکوم و از تحقیق حمایت می‌کنیم.”
From <https://www.bbc.com/persian/afghanistan-53510177>
پیش از هر سخنی بر روح شهدای بی گناه، اگر در این حادثه به شهادت رسیده اند یا در هر حادثه دیگر، درود می فرستم و از درگاه ایزد متعال برای شان استدعای جنات برین و با خانواده های مصیبت دیده اظهار غم شریکی می کنم. همچنان برای زخمیان چنین حوادث دعای شفایابی عاجل می نمایم. در حالی که ریختاندن حتا یک قطره خون انسان بی گناه، از جانب هر کی باشد، سزاوار تقبیح و محکومیت است، تویت بالای آقای خلیلزاد برای من تعجب آور و غیر معمول بود. او به گونه غیر منتظره در چهره ی مهربان خیرخواه و دایه ی مهربانتر از مادر ، نمایان گردید.
با در نظر داشت اینکه در طول سالها، و در همین تازه گی ها نیز، فغان مردم از بمباران کور امریکایی و تلفات گسترده ی ملکی تا ثریا بالا رفته، ولی گوش های آقای خلیل زاد صرف حالا ، که نیروهای افغان بدون اشتراک هواپیماهای امریکا یک عملیات هوایی انجام داده اند، صدای اعتراض را شنیده اند، آنهم اعتراض طالبان را.
اگر معیارهای دوگانه وجود نمی داشت و آقای خلیل زاد تلفات ملکی از جانب امریکا و ناتو را نیز محکوم می کرد، می گفتم شادباش بر تو که سخن حق و حرف انسان دوستانه گفتی.
آقای خلیل زاد در برابر تشدید حملات طالبان، که بعد از امضای توافق میان وی و ملا برادر، اوج گرفته است، همواره خاموش مانده و پیهم حکومت افغانستان را به علت تعلل در آزاد سازی قاتلان مردم، به ملامتی گرفته است.
آقای خلیل زاد شما حق دارید به مثابه یک امریکایی و مامور اجرای وظیفه ی سپرده شده مطابق دلخواه فرمانداران تان عمل کنید. ولی قوانین بین المللی، عرف جاری جهانی و حق ملل در تعیین سرنوشت شان، این حق را به افغانستان نیز می دهد از وطن و منافع ملی خویش دفاع کند.
امریکا باید اولتر از همه اهدافی را که در بدو تهاجم بر افغانستان اعلان کرده بود و عمدتاً عبارت بود از نابودی تروریزم و مواد مخدر، تشکیل نظام و ساختار دولت و ملت سازی، بنیادی کردن دموکراسی و حقوق بشر ، و همچنان تعهداتی را که پسانتر در موافقتنامه امنیتی، آنهم زیر فشار خودش به امضا رسانده بود، عملی می کرد. اما در بسیاری موارد در عکس ان حرکت کرد که بارزترین مثال های آن عبارتند از: رشد سرسام آور تروریزم و تولید، تجارت و اعتیاد به مواد مخدر ، تضعیف حکومت مرکزی، دامن زدن به تفرقه قومی و بالآخر تغییر ۱۸۰ درجه ای موضع، از جانبداری دولت افغانستان در برابر تروریزم به جانبداری علنی از تروریست ها و حامیان شان در برابر افغانستان.
امریکا پاکستان را بر خط دیورند و ماورای آن، فعال مایشاء ساخت. اجازه داد قبایل آزاد را به بهانه های مختلف سرکوب کند، در بسیاری جاها به داخل خاک افغانستان پیشروی کند، پوسته های مستحکم تخلیه شده از نیروهای امریکایی را متصرف شود، د ر داخل خاک افغانستان پوسته های امنیتی و دوازه های سرحدی اعمار کند، در امتداد خط مورد منازعه دیورند دیوار سیم خار دار بسازد و با شلیک هزاران فیر راکت و توپخانه، خسارات وافر جانی و مالی بر ساکنان ولایات مرزی، تحمیل کند.
آقای خلیل زاد شما و حکومت تان کم از کم برای ملت افغان توضیح کنید که برای چه در طول بیست سال وطن ما را بمبارد و ویران کردید؟ برای چه خون ملیون ها انسان را ریختید؟ برای چه بی ثباتی پی بی ثباتی آورده رفتید؟ و چرا همچون حکَم های قانغر دست طالبان را به عنوان فاتح بلند کردید؟
این ملت روزی غرامت نیم قرن ویرانی ها و خونریزی ها را از شما خواستار خواهد گردید.
این ملت باری به شما دل بست و امید داشت دستش را بگیرید و از همه نا به سامانی ها رهاییش بخشید. اما حیف که شما هم مثل روسها جفاکار برامدید.
می دانم هرچه بگویم و هر چه بنویسم راه شما و دولت تان را تغییر داده نمی توانم. اما می خواهم شما و جهانیان، همه بدانید که ملت افغان نافهم نیست و نیرنگ های تان را خوب می شناسد.
این را هم بدانید که هر فیصله ی تحمیلی شما، چون از مقام زور و در حالت اشغال صورت می گیرد، از لحاظ حقوقی پشیزی ارزش ندارد و در محکمه ی تاریخ محکوم خواهد بود.
