نظرتان درباره موانع تولید چیست؟ آیا در سال جدید، شاهد رونق تولید خواهیم بود؟
سپیده
زمان مصدق هم نفت را نخریدند! تازمانیکه مصدق به آمریکا تکیه نکرده بود وضع صنایع، کاسب‌ها و بازار روز بروز بهتر میشد و شاخص های اقتصادی حتی بدون نفت صعودی بودند!… بزرگترین دارایی که در همه پهنه ها شکننده است دستان توانای کار است که کارگران و تکنسین های و برنامه نویس های ایرانی توانایی خود را باثبات رسانیده اند. ما بهترین مغزهای متفکر را حتی جلوتر از پله تکاملی تولیدی و اجتماعی نه تنها در ایران بلکه میتوان مدعی شد که در آسیای پیشرو دارا هستیم. در پهنه های زیادی سوم تا ششمین کشور گیتی هستیم. بنابراین جای هیچ گونه یأس و ناامیدی نیست و تولید را میتوانیم بهتر از چین و خیلی سریع‌تر از آن رونق بخشیم… آری ما میتوانیم بکوری چشم آمریکا و انگلیس صغیر شده و اروپای پسگرا از پس این امر بر آییم. ما هنوز مِهر و پشتیبانی مردم عراق، سوریه و فلسطین، یمن و حتی تازگی‌ها لیبی را برپشت خود داریم که بهترین پادزهر بر علیه استعمار و تحریم حراسی میباشد. (کلیه مردم دنیا که از استعمارگران صدمه دیده اند، پتنسیال طرفدار مردم ایرانند) بدون قدرتی که همه چیز را از امروز بفردا زیر و رو کند و مانند همان سالهای جنگی، صادقانه تقسیم نعم مادی را دوباره ادامه دهد و تولید و تکامل صنایع مادر که بهییچ وجه برای بخش خصوصی سود آور نیست را دوباره براه بیاندازد… ما در ایران همه شرایط تولیدی بصورت بهترین ها را در جهان داریم. فرهنگی والا، مردمی هم نوع دوست که در زلزله ها و سیل کنونی در شیراز و کلیه مکان های سیل زده باثبات رسانیدند. مردمی مبتکر و پویا که حتی ترامپ هم مجبور به اعتراف آن بوده است.
نظرتان در بار موانع تولید چیست تابناکpdf format
نظرتان درباره موانع تولید چیست؟ آیا در سال جدید، شاهد رونق تولید خواهیم بود؟ (دوشنبه۱۹فروردین۹۸ / روی عنوان مقاله کلید کنید)
طبقه حاکمه ایران توسط دیده بان خود(تابناک احمدتوکلی) برای رفع حل مشکلات لاینحل اقتصادی دست استدعا بروی خوانندگان دراز کرده است.
طبقات حاکمه ایران مانند «دویچه بانک» بخوبی می‌دانند:
««طلا در مغزکارمندان عادی (در ایران مردم عادی) میباشد فقط باید آنرا استخراج کرد»»
این مقاله فکر میکنم پرخواننده ترین مقاله در روزنامه های ایران بوده باشد؟
هنوز روزبه نصف نرسیده تعداد فقط خوانندگان پاسخ دهنده(کامنت گذار):
غیر قابل انتشار: ۳۰ در انتظار بررسی: ۸۴ انتشار یافته: ۱۷۳
خواننده‌ای پاسخی گذاشته است:
«…روبرو کردن تورم ربطی به روابط ایران آمریکا نداره»
………….
بلی آفرینش تورم خیلی هم با آمریکا ربط دارد!
این قانون تورم زا و مستعمره کن را آمریکا از طریق بانک جهانی و مشتقات آن بهمه کشورهای سرسپرده خویش با تهدید پنتاگونی زورتپان کرده است. به ایران زورش نرسید حتی با ۸ سال جنگ! ولی از طریق افراد بانفوذ و توان مند اقتصادی دست باین کارزد و موفق شد کلیه قوانین بانک جهانی و سازمان تجارت جهانی… را به ایران حقنه کند. شروع آن همانا خصوصی سازی بود که توسط آقای هاشمی رفسنجانی به مجلس آورده شد و سریعاً آنرا به تصویب رسانید.
آقای خمینی بدرستی گفت «ما سابق کاشی میساختیم، لوله هنگ میساختیم، حالا حتی یک ناودان باران هم نمیتوانیم بسازیم و باید از فرنگ بخریم. در آن زمان ایرانیها تحریم بودند و روی پای خود ایستادند و کسانیکه فقط دوسال ایران نبودند پس از ورود به ایران از نو آوری ها در اکثر پهنه های زندگی شوکه میشدند.(من حتی یک باتری چرخ معلولان را نتوانستم با خودم به ایران بیاورم زیرا آلمانیها آنرا از صندلی بیرون کشیدند «تحریم!!»)
زمان مصدق هم نفت را نخریدند! تازمانیکه مصدق به آمریکا تکیه نکرده بود وضع صنایع، کاسب‌ها و بازار روز بروز بهتر میشد و شاخص های اقتصادی حتی بدون نفت صعودی بودند!
چرا چنین است؟
دلیلش خیلی ساده میباشد.
در نظربگیرید که شمادر یک دهکده بزرگ زندگی میکنید که دورتادور آن دریاست و بایکدیگر بزرگ شده و تاریخ خود را ساخته اند، زندگی روزانه در آنجا طبق توانایی مردم و داده‌های طبیعی رتق و فتق خواهد شد. شرط آنهم وجود انسانهایی است که بخواهند زحمت بکشند و خواب ثروتمندشدنِ یکشبه نه برای خود ونه خانواده خود داشته باشند که همیشه پس از هر انقلابی چنین است. زیرا هرچه تولید کنند نعمات زندگی است که در اختیار خود آن‌ها قرار میگیرد.
اکنون با فرضیه صادرات برای واردات… یعنی اینکه بهترین تولیدات کشاورزی و صنعتی را به خارجه صادر کنیم و بجایش بنجل وارد کنیم که خیلی خوانندگان از چین گله داشته اند. بدون اینکه در نظر بگیرند وقتی نفت می‌دهی بایستی چیزی در مقابلش هم بگیریم ولی وقتی عضو سازمان تجارت جهانی باشی نه اس سیصد بهت می‌دهند و نه قراضه های مسافربری بویینگ را!!
برای خرید بعضی فرآورده های صنعتی مورد احتیاج جهت تولید ابزار تولیدی مدرن تر که اکنون نداریم اگر صد برابر قیمت هم در بازار سیاه تهیه کنیم باز هم هزاران برابر ارزانتر از بهای کنونی که پرداخت میکنیم میباشد.
ما در ایران همه شرایط تولیدی بصورت بهترین ها را در جهان داریم. فرهنگی والا، مردمی هم نوع دوست که در زلزله ها و سیل کنونی در شیراز و کلیه مکان های سیل زده باثبات رسانیدند. مردمی مبتکر و پویا که حتی ترامپ هم مجبور به اعتراف آن بوده است.
سون یاتسونگ و مائوتسه تونگ و سرمایدران کنونی چین خواب آنرا هم در ابتدا نمیدیدند که مردم ایران باین سرعت پله های ترقی تولیدی را تا زمان آقای رفسنجانی بپیمایند.
برخلاف در هندوستان مهات ماگاندی راه غیر فعال و تسلیم را پیش گرفت که نتیجه اش هم‌اکنون در مقابل چین برهمه روشن است.
در ایران هم (خصوصی سازی و عضویت در بانک جهانی و مشتقات که آقای رفسنجانی آنرا سامان دادند، که چیزی جز تسلیم نبوده است)!
بزرگترین دارایی که در همه پهنه ها شکننده است دستان توانای کار است که کارگران و تکنسین های و برنامه نویس های ایرانی توانایی خود را باثبات رسانیده اند. ما بهترین مغزهای متفکر را حتی جلوتر از پله تکاملی تولیدی و اجتماعی نه تنها در ایران بلکه میتوان مدعی شد که در آسیای پیشرو دارا هستیم. در پهنه های زیادی سوم تا ششمین کشور گیتی هستیم. بنابراین جای هیچ گونه یأس و ناامیدی نیست و تولید را میتوانیم بهتر از چین و خیلی سریع‌تر از آن رونق بخشیم.
اما اما! بدون رنج گنج میسر نمیشود.
باید اطمینان این دو گروه که ارکان اصلی هر شکل تولیدی میباشند را بدست آورد و آنهم با:
اجرای قانون «از کجا آورده ای»! همه خوانندگان بدون استثناء معتقد به ارتشاء رانت خواری و عدم دلسوزی برای دیگران در بخش اقتصادی، وزارتخانه ها، خلاصه کسانیکه در این مملکت از نام و آوازه ای برخوردارند میباشند.
این گنج از دست رفته بهیچ وجه بدون کسب اطمینان مجدد مردم برای دست اندرکارانِ بعدی بدست نمی آید. زیرا مردم در زندگی روزانه خود می‌بینند که تولید و اقتصاد بشدت در دست بانکها متمرکز شده (اولین شرط عضویت در بانک جهانی) و همیشه با درهای بسته برای تولید برخورد میکنند.
زیرا بانکها فقط تولیدی را تأیید میکنند که یا متعلق بخود باشد یا بانک را قدمی بجلو ببرد تا در ابتدا بهره ۱۵ تا ۲۵ درصدی را بتوانند پرداخت کنند وسپس رضایت بانک جهانی همراه با سودهای نجومی برای خود را هم ایجاد!
صنایع خودروسازی ایران دارای بانکهای خصوصی متعلق بخود میباشند! و توانسته اند شبکه مافیایی دلالان خودرو را سامان دهند. واردات و صادرات خود رو را خود در ایران در دست دارند و میکنند هرچه خواهند، آنهم با سپرده های من و تو!!
آقای پرویز صداقت در شش هفت سال پیش در دانشگاه مقاله‌ای در باره حباب و سود های نجومی بانکها و سرمایه مالی آن‌ها بدون کشیدن کوچکترین زحمتی (تولید) نوشت ولی با گوشهای ناشنوا روبرو گردید.
آقای پروفسور احمد سیف استاد دانشگاهی در انگلیس در همان زمان در باره ضررهای خصوصی سازی در آموزش و پرورش نگاشت که بازهم با درهای بسته روبرو گردید.
باید دست‌ها را بالا زد و شاید بکمک سپاهیانی که هنوز به ارتشاء آلوده نگردیده اند تمام این قدم‌های غلط را خنثی کرد و بهمان شکلِ پیشا خصوصی سازی و عضویت در بانک جهانی از نو شروع کرد.
مامیتوانیم!
ما میتوانیم!
آری ما میتوانیم بکوری چشم آمریکا و انگلیس صغیر شده و اروپای پسگرا از پس این امر بر آییم. ما هنوز مِهر و پشتیبانی مردم عراق، سوریه و فلسطین، یمن و حتی تازگی‌ها لیبی را برپشت خود داریم که بهترین پادزهر بر علیه استعمار و تحریم حراسی میباشد. (کلیه مردم دنیا که از استعمارگران صدمه دیده اند، پتنسیال طرفدار مردم ایرانند)
بهر صورت بدون قدرتی که همه چیز را از امروز بفردا زیر و رو کند و مانند همان سالهای جنگی، صادقانه تقسیم نعم مادی را دوباره ادامه دهد و تولید و تکامل صنایع مادر که بهییچ وجه برای بخش خصوصی سود آور نیست را دوباره براه بیاندازد؛
هرنوع فرد مشهور و توانای جهانی چه یک پاسپورتی و یا چند پاسپورتی باشد هم که بیاید نمیتواند کوچکترین قدمی در این راه بردارد. دایما آش همین آش و کاسه همین کاسه میماند تا اینکه به کشوری مستعمره حلقه بگوش ام. آمریکا تبدیل گردیم.
