یاد الله را نباید به لحظات سخت مؤکل کرد!
امین الدین سعیدی – سعید افغانی
قرآن عظیم الشان در ( آیه 205 سوره الاعراف ) می فرماید : «وَاذكُر رَبَّكَ في نَفسِكَ تَضَرُّعًا وَخيفَةً وَدونَ الجَهرِ مِنَ القَولِ بِالغُدُوِّ وَالآصالِ وَلا تَكُن مِنَ الغافِلينَ » (پروردگارت را در قلب خود، از روی تضرع و خوف، آهسته و آرام، صبحگاهان و شامگاهان، یاد کن؛ و از غافلان مباش!)
در این شک نیست که یاد الله پشتوانه‌ی همه‌ی خیرات و همه‌ی بركاتی است كه انسان میتواند آنرا در زندگی خویش به دست بیاورد. ولی نباید یاد الله را به مراحل دشوار زندگی ، به لحاظات غم وزحمت ها وغصه ها منحصر و اختصاص داد.
نباید یاد الله را به لحاظات مریضی ، تکلیف وپرابلم های اقتصادی منحصر ومؤکل کرد. دیده شده ما صرف زمانیکه به کدام مصیبت پرابلم ویا هم مریضی دچار میشود به یاد الله می افتيم كه اين هم ضرورت است اما اين را بايد در تمام حالات زندگی پيشه و مشعل راه خویش بګردانیم.
قرآن عظیم الشان این عادت مبنی بر ذکر و مراجعه به الله (ج) را صرف در مواقع خطر در(آیه 65 سورهء العنکبوت ) با زیبای خاصی چنین بیان فرموده است :
« فَإِذا رَكِبوا فِي الفُلكِ دَعَوُا اللَّهَ مُخلِصينَ لَهُ الدّينَ فَلَمّا نَجّاهُم إِلَى البَرِّ إِذا هُم يُشرِكونَ » (هنگامی که بر سوار بر کشتی شوند، خدا را با اخلاص می‌خوانند (و درغیر آن آنرفراموش می‌کنند)؛ امّا هنگامی که خدا آنان را به ساحل خشکی برساند و نجات داد، باز مشرک می‌شوند!) در مواردی هم دیده شده همینکه مشکل ومصیبتی بر سراغ ما بیاید به یاد الله می افتیم ولی زمانیکه بلا بر طرف شود، دیگر یاد الله (ج) در میان نیست و يا حد اقل ميباشد.
قرآن عظیم الشان اضافتر از ده بار این ګلایهء پروردگار رااز انسانها تکرار نموده، ازجمله در سوره یونس دو مرتبه این موضوع را مورد بحث قرار داده است. یك بار با لحن گلایه امیز وحتی تندی فرموده است : «و اذا مسّ الانسان الضّرّ دعانا لجنبه او قاعدا او قائما»؛ وقتی انسان دچار سختی است، متوجه به ما میشود؛ دعا میكند، تضرع میكند، نه تنها در بیداری بلکه ، در حال خواب، در حال راه رفتن، در حال نشستن؛ «فلمّا كشفنا عنه ضرّه مرّ كأن لم یدعنا الی ضرّ مسّه»؛ وقتی مشكل برطرف شد، طوری حركت میكند که گویا از ما چیزی نخواسته و ما به او چیزی عنایت نكردیم؛ وبه اصطلاح به غفلت محض مواجه میشود . و بعد به لحنی تند وتوبیخی برای همین انسان های نیسان گرمیفرماید: «كذلك زیّن للمسرفین ما كانوا یعملون»؛ این گونه برای اسرافکاران، اعمالشان زینت داده شده است (که زشتی این عمل را درک نمی‌کنند!) ( سوره مبارکه يونس آیه 12)
برادران و خواهران!
این آیهء مبارکه برای ما انسانها می اموزند که در همه حال واحوال بایداز الله متعال خواستار كمك ومساعدت باشیم ،رابطه‌ی قلبی ما با الله در همه احوال زندگی ،در حال آرامش ، در حال راحت، در حال محنت، در حال سختی وپرابلم ها باید ادامه پیدا كند؛ یاد الله ضامن حركت تكاملی انسان است، ضامن تعالی انسان است؛ این یاد الله است که ما را به آن هدف اصلی آفرینش میرساند به نظر من این توسل و تضرع، باید در همه عرصه‌های زندگی ،ومطابق سنت رسول الله صلی الله علیه وسلم عملآ انجام یابد ، یقین داشته باشید ، اگر این توجه به الله وجود داشته باشد ، ركود، سكون، ناامیدی، بازگشت به عقب و توقف در عرصه‌های گوناگون زندگی وجود نخواهد داشت .
حسبنا الله نعم المولی و نعم الوکیل
