گزارشی از کارزار اربیل علیه یورش و مداخله نظامی‌گری و لشگر کشی ترکیه به کردستان!
برای پیش‌گیری از یک فاجعه و نیز برای بیداری افکار عمومی در جهان، شماری زیادی از فعالین سیاسی چپ و سوسیالیست و آزادیخواه و انترناسیونالیست و ضدجنگ ارتجاعی، به همراه برخی از فعالین سیاسی و اجتماعی و نمایندگانی از شهروندان آزادیخواه اروپایی و روزنامه‌نگاران و نویسندگان پیشرو چپ و آنارشیست به فراخوانی از سوی کنگره مردم کرد در روزهای دهم تا ۱۲ ژوئیه راهی اربیل شدیم تا پیام رسان اتحاد بین مردم و جلوگیری از کشتار و خونریزی باشیم. انگیزه همه پیوسته‌گان به این کارزار، آگاهی افکار عمومی و پیش‌گیری از فاجعه‌ای بود که در نتیجه حملات اخیر دولت و ارتش فاشیست ترکیه به اردوگاه آوارگان در کمپ مخمور به شدت ادامه دارد. حضور انترناسیونالیست‌ها به هدف جلوگیری از ادامه بمباران به ویژه شنگال و جلوگیری از خالی کردن روستاهای کردستان و جلوگیری از ایجاد زمین‌های سوخته و جلوگیری از سرکوب نیروهای مقاومت و مردمی در منطقه از جمله شنگال بود. این فراخوان، زمانی بیش از پیش ضرورت یافت که خبر از فاجعه‌ای تاریخی می‌رسد. در حالیکه بمباران‌های شبانه‌روزی بر سرپناه ها و کشتزارها و زندگی و زیست زحمت‌کشان جریان دارد. ارتش ترکیه با به مداخله کشاندن و به پیش راندن و تجهیز نیروهای حزب دمکرات کردستان عراق در اقلیم برای یک جنگ نیابتی و داخلی و نسل کشی روی آورده است. بهانه‌ی ترکیه از این اشغال و لشگر کشی به اقلیم، حضور بخشی از نیروهای حزب کارگران ترکیه(پ.ک.ک) است اما این بهانه‌ای بیش نیست. هدف ارتش و دولت ترکیه، و نیز همکاری نیروهای محلی در اقلیم، نابودی صدها هزار نفره در شنگال و مخمور، سرکوب و پاکسازی قومی و نابودی هر نوع مقاومت در منطقه است. این لشگر کشی‌ها و بمباران‌های شبانه روزی پهبادها و بمب افکن‌ها و توپ باران‌‌ها از زمین و هوا و حتی بریدن درختان دامنه‌ی کوه‌ها به ویژه قندیل و نابودی طبیعت و ایجاد زمین سوخته و بستن آب بر مردم روژاوا، پیش زمینه‌ی حمله و نابودی روژآوا است. به بیان دیگر هدف مرکزی دولت ترکیه و همدستان و نیروهای بسیج شده و نیابتی حاکمیت ترکیه و سرمایه‌داری جهانی و ناتو، محو تجریه و الگوی شورایی و خودمدیریتی روژآوا است.
پاسخ دادن به کارزار آشتی»، افشای سیاست کشتار جمعی در منطقه و آگاهی رسانی به افکار عمومی جهانی بود. پاسخ مثبت به این فراخوان، ایجاد یک سپر انسانی به شکل سمبولیک بود تا سیاست‌های وحشیانه ارتش و دولت ترکیه و همدستان این حکومت را به جهانیان نشان دهند و بگویند که جنگی داخلی به سود سیاست‌های دولت ترکیه باید محکوم شود و نیز با مقاومت و با مردم زیر ستم و سرافراز منطقه، همبستگی نشان دهند.
اما ما در کنار و به همراه این پیام‌آوران انترناسیونالیستی از سراسر اروپا و منطقه، اعلام همبستگی با مردم حق‌طلب و آزادیخواه در کردستان و دیگر مردمان ساکن در منطقه، بر علیه جنگ و کشتار دولت و ارتش متجاوز ترکیه و محکومیت سیاست‌های شرم آور دولت اقلیم کردستان عراق بوده و می‌باشد!
حکومت فاشیستی ترکیه در حالیکه به رویاهای نئوعثمانی و مهار بحران‌های فزاینده و مرگ‌آور سیاسی و اقتصادی و اجتماعی گرفتار شده و به سیاست جنگ افروزی و سرکوب مقاومت و درهم شکستن جنبش‌های کارگری، زنان و زحمت‌کشان در سراسر ترکیه شدت بخشیده، در این میان حملات و همراهی‌های دولت‌های منطقه در برابر مقاومت و اتحاد و همبستگی مردم کردستان و سایر خلق‌های تحت ستم منطقه به پیش برده است. حکومت ترکیه با لشگرکشی به روژآوا و اشغال صدها روستا و شهرهایی مانند عفرین و سری‌کانی و اقلیم کردستان و ارمنستان و لیبی و تهدید یونان و قبرس و غیره این مناطق را به بحرانی سخت گرفتار کرده و خود در بحران‌ها گرفتار شده است.
در سال‌های اخیر دولت ائتلافی مذهبی – ناسیونالیستی(حزب عدالت و توسعه – حزب حرکت ملی) به بهانه‌های مختلف از جمله کودتا جنبش‌های ترکیه را سرکوب کرده و با دستگیری ده‌ها هزار نفر فضای خفقان‌آوری به وجود آورده است.
ما امضاء‌کنندگان این بیانیه که روز شنبه ۱۲ جون ۲۰۲۱ به همراه چند تن از آزادی‌خواهان و انترناسیونالیست‌های سوئدی و ترکیه و بوسنیایی و کرد ساکن فنلاند و دوستان فنلاندی‌ها راهی کردستان عراق شدیم. سفر ما از استکهلم به قطر و از آن‌جا به اربیل بود. هواپیمای ما غروب شنبه در فرودگاه اربیل به زمین نشست از همان لحظه خروج از هواپیما و ورود به راهرو فرودگاه با کنترل غیرعادی روبرو شدیم. تمامی دوستان ما که پاسپورت اروپایی داشتند در همان لحظه بازداشت شدند. مامورین امنیتی لباس شخصی با رفتار خشنی بازداشت و به اتاق بازجویی برده و چرایی ورود به اربیل را جویا شدند. امنیتی هایی که سیاست‌هیا دولت ترکیه را به پیش می‌بردند تهدید کردند که: «عده‌ای از دشمنان ما به سازماندهی یک غوغا دست زده و شما وابسته به این حرکت هستید.» اعتراف کردندکه روز گذشته ۶۵ نفر از آلمانی و دیگر کشورهای اروپایی‌ها و امروز هم ده‌ها نفر از ورود به اربیل بازداشته‌ایم و شما نیز باید بازگردانده شوید و در حالیکه خشم و ترس از چهره و صدایشان مشهود بود به تهدید اضافه کردند که: «ما هر شهروند دارای پاس خارجی را باز می گردانیم.»
تهدید کردند و گفتند «اگر از این‌جا بگذاریم به اربیل بروید، جان‌تان در خطر است و برباید برگردید.» ادعا کردن کسانی که از کشورهای مختلف وارد این جا می‌شوند قصد اغتشاش در اقلیم کردستان را دارند و رهبری و سازماندهی این آکسیون نیز در سوئد انجام گرفته و هدایت میشود.»
با ما همانند مجرم برخورد می‌کردند و متوجه شدیم که همراه با ما ۲۲ نفر از کشورهای مختلف اروپایی در یک روز بازداشت شده‌اند. همه ما را زیر نظر به شدت امنیتی قرار دادند و یک شب تمام با ده‌ها مامور امنیتی که ما را در محاصره گرفته بودند تا نزدیکی‌های صبح از دسترسی به آب آشامیدنی جلوگیری کردند و پس از تهدیدهای بسیار با سپردن پاسپورتهای ما به کابین خلبان به قطر و سپس به سوید فرستادند. گفتنی است که پس از ۴۸ ساعت بین زمین و هوا تهدید در سوئد پاسپورت‌ها را تا محل کنترل پلیس تحویل ندادند. این بسیج نیروهای امنیتی در اربیل، نشانه‌ی هراس حکومت ترکیه و دولتی است که از حضور چند ده نفر که تنها پیام همبستگی داشتند و پیام همبستگی به خود می لرزیدند. ارتش ترکیه اما اجازه دارد با توپ و تانک و پهباد و بمب‌افکن اقلیم کردستان و بخش‌هایی از روژآو را به اشغال در آورده و همراهی می‌شوند. این نشانه‌ی هراس از همصدایی با مردم زیر بمباران‌های ارتش ناتو و کارگزاران محلی آن‌ها و هراس از حضور پیک دوستی و امید و همبستگی با مقاومت مردمی، دلیل بسیج نیروهای امنیتی در فرودگاه اربیل بود که موج می‌زد. پاسخ به فراخوان دوستی و حضور در اربیل، افشاگر جنایاتی بود که بر این مردم وارد آمده و می‌آید.
ناگفته نماند پیش از ما نزدیک به صد فعال سیاسی و نویسنده و روزنامه‌نگار رسانه‌های گروهی از کشورهای مختلف موفق شده بودند وارد اربیل شوند و اکنون در این سپر انسانی حضور دارند و امروز یعنی روز ۱۴ ژوییه در محاصره نیروهای امنیتی و تهدید، با موفقیت با حضور نزدیک به ۵۰ رسانه‌های گروهی بین المللی و محلی، کنفرانس مطبوعاتی موفقی را برگزار کنند و به طور مستقیم در سراسر جهان بازتاب داده شود. ما تمامی بازگردانده‌شدگان در تمامی کشورهای اروپایی هرکدام با برگزاری کنفرانس‌های مطبوعاتی، سخنرانی،کنفرانس و آکسیون هم زمان، پژواک پیام فراخوان اربیل و حضور آنان در پایگاه سرکوبگران بودیم.
بی‌تردید ما یورش ارتش فاشیستی ترکیه علیه مردم زیر ستم و آزادیخواه کردستان، در روژآوا و شنگال و پناهندگان اردوگاه‌های مخمور و نیز یورش به نیروهای مقاومت را محکوم کرده و حضور خود در کمپ همبستگی و پایداری را از جمله وظایف انترناسونالیستی خود دانسته و پاسخ به این فراخون را ادامه می‌دهیم.
بی‌گمان همه‌ی نیروی‌‌های آزادیخواه و برابری‌طلب و آزاد و سوسیالیست، وظیفه‌ا‌ی آگاهانه و داوطلبانه دارند تا در مقابل هرگونه جنگ و یورش و ظلم و ستم و استثمار حکومت‌های سرمایه‌داری بایستند.
به همین دلیل با حفظ هرگونه ملاحظه و انتقاد و دگراندیشی، وظیفه انترناسیونالیستی خود می‌دانیم که از جنبش‌های انقلابی و اجتماعی و مبارزات مترقی و برابری طلبانه پشتیبانی کرده و از مبارزه برای رفع ستم‌های چندگانه بر مردم کرد و دیگر خلق‌ها و قومیت‌ها در منطقه دفاع کنیم!
عباس منصوران، حسین مقدم، بهرام رحمانی
۱۴ ژوپیه ۲۰۲۱
