سوز وگداز!

امین الله مفکر امینی  2025-11-08! سوزوگدازِعشق،سوزد جسم وجانـــــــم زگٌدازیکه است بســـوز،روح وروانــــم ای اهلِ…

رسول همذاتوف

رسول همذاتوف (آواری: ХӀамзатил Расул؛ ۸ سپتامبر ۱۹۲۳ – ۳ نوامبر ۲۰۰۳) شاعر اهل اتحاد…

دنباله‌ی مانی‌فی‌ستِ مکتبِ دینی فلسفی من بیش از این نه…

خیلی متأسفیم برای بسیاری‌ها که دانش‌کستری را تنها با شنیدن…

افغانستان در پرتگاۀ مثلث جدال‌های قومی، تروریسم طالبانی و رقابت‌های…

نویسنده: مهرالدین مشید وقتی قومیت سلاح می‌شود، ترور حکومت می‌کند و…

غزۀ خونین

غـزه که جهـنـم زمین گردیدست از کینۀ شـیطـان لعین گردیدست درقحطی دایمی…

 فـرضـیـات ادبـیـات مـارکـسـیـسـتـی

ـررسـی انـتـقـادی دربـارۀ نـظـریـات مـطـرح شـده دربـارۀ ادبـیـات مـارکـسـیـسـتـی، کـه بـه آن…

سخن‌دان روزگذار

ای وای آن درخت شگوفان (شکست و ریخت) کاج بلند ز…

گاهنامه محبت 

شماره دوم سال ۲۸م گاهنامه محبت از چاپ برآمد. پیشکش…

صنف کوچک؛ اما مکانی مشهور و سرشار از معنویت

نویسنده: مهرالدین مشید صنفی ساده و بی آلایش؛ اما نمادی از…

د پښتو ژبې په ډګر کې پېژندل شوی کیسه او…

له ښاغلي کریم حیدري سره، چې د پښتو ژبې په…

در آینه‌ی تاریخ، در سایه‌ی نفرت

« روایتی از یهودیت و پدیده‌ی یهودستیزی» فرشید یاسائی پیشگفتار: زخم ماندگار…

یا من نه دیدم، یا فرزندان یاسین خموش قدر‌ نه‌شناس…

محمدعثمان نجیب «زنده‌گی در زنده‌گی بی زنده‌گی، بازنده‌گی‌ست» ـ یاسین خموش خموش خالق…

واکاوی فرصت های از دست رفته و امکان رهایی افغانستان…

نویسنده : مهرالدین مشید از سایه‌ی ترور تا افق رهایی؛ بررسی…

مرگ‌اندیشی و مرگ‌آگاهی

اغاز زیستن در آینه‌ی فنا، بیداری در افق حقیقت مقدمه مرگ، یکی از…

آزادی، برابری، و برادری

تتبع و نگارش  میرعبدالواحد سادات   آزادی، برابری، و برادری آرمان تاریخی  پر تاثیر…

  افغانستان کشور واحد وتجزیه ناپذیراست

         ما یان گل یک باغ  وبری این گلشن  فا میل بزرگ…

تاریخِ من، خون و خاکستر 

روایتِ افغانستان ای خاکِ من، ای نامِ زخمی از هزاران سالِ…

دمیدن صور در نفخ خاطره ها

نویسنده: مهرالدین مشید از سنگ بابه کلان تا سنگ های سوخته…

آرامگاه مونیخ !

تاریخ انتشار :28.07.2025 hoshyaresmaeil2017@hotmail.com سیرک تابستانی «همکاری ملی برای نجات ایران» در…

انار مفتی

خانم “انار مفتی” (به کُردی: هەنار موفتی) شاعر کُرد زبان،…

«
»

بر سر دو راهی، انتخاب غیرممکن!


سیامک بهاری

«از اول فروردین ۱۴۰۴ خدمات بهداشتی، درمانی، معاملات ملکی و حق ایاب و ذهاب، اسکان، تحصیل و . . . به اتباع غیر مجاز ارائه نمی‌شود».

با پایان مهلت آمایش‌ها تا اول فروردین، با مسدود کردن هر روزنه امیدی بر بهبود وضعیت میلیونها نفر که از بد حادثه ناچار به جمهوری اسلامی ایران پناه آورده‌اند و هرگز پناهی نیافتند، جهنمی زیر پای مهاجرین و پناهندگان افغانستانی دهان باز کرده است. نه جایی برای ماندن نه پایی برای رفتن! دو راهی غیر قابل انتخابی است که مقابل ‌آنان قرار داد شده است.

جان صدها فعال سیاسی و جامعه مدنی و نظامیان پیشین در خطر جدی است! اخراج فله‌ای پناهندگان و مهاجرین افغانستانی به بهانه “مجاز و غیر مجاز”، وضع قوانین ضد پناهندگی و محروم کردن از حق پناهندگی وضعیت غیر انسانی و اضطراری فاجعه‌باری خلق کرده است.

حکومت اسلامی ایران آنان را مقصر و عامل گرانی و بیکاری و مصائب اجتماعی معرفی می‌کند. با چشم پوشی عامدانه بر فاجعه تمام عیار انسانی، سرکوب قرون وسطایی، زن ستیزی و محرومیت از حقوق اولیه اجتماعی، فقر و فلاکت و نا‌امنی گسترده در افغانستانِ تحت حکومت طالبان را، کشوری امن اعلام کرده است: «اتباع افغانستانی با توجه به ثبات نسبی ایجاد شده و سیاست‌های اعلامی حاکمیت فعلی افغانستان، هیچ مانعی برای بازگشت به کشورشان وجود ندارد، بنابراین طبق هماهنگی‌های صورت گرفته با سفارت افغانستان، این افراد می‌توانند به کشور خود بازگردند . . .»

وزارت کشور تحت نام “ساماندهی اتباع افغانستانی و شناسایی اتباع خارجی” با طرح آمایش‌های مکرر با رشوه‌‌گیری و سرشماری و بازشماری اتباع، همزمان با هجوم گسترده و سازماندهی شده نیروی انتظامی، به دستگیری و اخراج و رد مرز کردن فله‌ای و تحقیرآمیز چندین هزار نفره در روز، فاجعه‌ای انسانی رقم می‌زنند.

هزاران کارگر مهاجر مستأصل افغانستانی علیرغم به جان خریدن خطر گذر از مرزهای مین‌گذاری شده و نا‌امن‌ترین راه‌ها، رد مرز می‌شوند و ناچارند مجددا با پرداخت هزینه سنگین همین راه را مجددا برگردند، در جستجوی کار و یافتن لقمه‌ای نان در بازار بیرحم کار سخت‌ترین و تحقیر‌آمیز‌ترین شرایط را بپذیرند!

دفتر سازمان ملل باید مسئولیت خود را بپذیرد و پاسخگو باشد. هیچ انسانی غیرقانونی نیست! پناهندگی جرم نیست، مهاجرت حق همه انسانهاست. حق شهروندی پناهندگان افغانستانی در ایران باید به رسمیت شناخته شود. حمایت از پناهندگان و مهاجرین افغانستانی را باید سازمان داد!