دنباله‌ی مانی‌فی‌ستِ مکتبِ دینی فلسفی من بیش از این نه…

خیلی متأسفیم برای بسیاری‌ها که دانش‌کستری را تنها با شنیدن…

افغانستان در پرتگاۀ مثلث جدال‌های قومی، تروریسم طالبانی و رقابت‌های…

نویسنده: مهرالدین مشید وقتی قومیت سلاح می‌شود، ترور حکومت می‌کند و…

غزۀ خونین

غـزه که جهـنـم زمین گردیدست از کینۀ شـیطـان لعین گردیدست درقحطی دایمی…

 فـرضـیـات ادبـیـات مـارکـسـیـسـتـی

ـررسـی انـتـقـادی دربـارۀ نـظـریـات مـطـرح شـده دربـارۀ ادبـیـات مـارکـسـیـسـتـی، کـه بـه آن…

سخن‌دان روزگذار

ای وای آن درخت شگوفان (شکست و ریخت) کاج بلند ز…

گاهنامه محبت 

شماره دوم سال ۲۸م گاهنامه محبت از چاپ برآمد. پیشکش…

صنف کوچک؛ اما مکانی مشهور و سرشار از معنویت

نویسنده: مهرالدین مشید صنفی ساده و بی آلایش؛ اما نمادی از…

د پښتو ژبې په ډګر کې پېژندل شوی کیسه او…

له ښاغلي کریم حیدري سره، چې د پښتو ژبې په…

در آینه‌ی تاریخ، در سایه‌ی نفرت

« روایتی از یهودیت و پدیده‌ی یهودستیزی» فرشید یاسائی پیشگفتار: زخم ماندگار…

یا من نه دیدم، یا فرزندان یاسین خموش قدر‌ نه‌شناس…

محمدعثمان نجیب «زنده‌گی در زنده‌گی بی زنده‌گی، بازنده‌گی‌ست» ـ یاسین خموش خموش خالق…

واکاوی فرصت های از دست رفته و امکان رهایی افغانستان…

نویسنده : مهرالدین مشید از سایه‌ی ترور تا افق رهایی؛ بررسی…

مرگ‌اندیشی و مرگ‌آگاهی

اغاز زیستن در آینه‌ی فنا، بیداری در افق حقیقت مقدمه مرگ، یکی از…

آزادی، برابری، و برادری

تتبع و نگارش  میرعبدالواحد سادات   آزادی، برابری، و برادری آرمان تاریخی  پر تاثیر…

  افغانستان کشور واحد وتجزیه ناپذیراست

         ما یان گل یک باغ  وبری این گلشن  فا میل بزرگ…

تاریخِ من، خون و خاکستر 

روایتِ افغانستان ای خاکِ من، ای نامِ زخمی از هزاران سالِ…

دمیدن صور در نفخ خاطره ها

نویسنده: مهرالدین مشید از سنگ بابه کلان تا سنگ های سوخته…

آرامگاه مونیخ !

تاریخ انتشار :28.07.2025 hoshyaresmaeil2017@hotmail.com سیرک تابستانی «همکاری ملی برای نجات ایران» در…

انار مفتی

خانم “انار مفتی” (به کُردی: هەنار موفتی) شاعر کُرد زبان،…

مانور های سیاسی طالبان در غیاب یک اوپوزوسیون قدرتمند

نویسنده: مهرالدین مشید دورنمای ثبات و بحران در افغانستان؛ سکوت سنگین…

از منظر مکتب دینی فلسفی من بیش از نه می‌دانم…

امید و توحش، جان‌مایه‌ی ماندن از آشوب‌ها و کجایی جای‌گاه نویسنده‌گان…

«
»

آتش بس میان هند و پاکستان

آتش بس میان هند و پاکستان کار نیک شد . اگر این تنش را پنجمین برخورد نظامی دو کشور بدانیم در حقیقت در ۷۸ سال عمر پاکستان بعد از هر ۱۵ سال و شش ماه یکبار جنگ‌و برخورد نظامی میان دو کشور رخ داده است (طبق سنجش حد اوسط وگرنه برخوردها و جنگها در مدت کمتر ازین واقع شده است ).

این آتش بس هم مانع دائمی برای برخورد های نظامی و جنگ بوده نمی‌تواند تا زمانیکه استبلشمنت پاکستان دست از تقویت و حمایت گروه‌های تروریستی چون لشکر طیبه ، لشکر جنگوی، جیش محمد ، حرکت المجاهدین و حرکت الانصار بر ندارد و از تحرکات تروریستی آنها جلو نگیرد . حقیقت وجودی اینها در استراتژی ضربه و نبرد علیه هند نهفته است ( تا رسیدن به اجمیر شریف و دست دعا به زیارت خواجه معین الدین چشتی ) ، اگر قبول دارند که پاکستان کشور اسلامی است چرا خط مشی جهادی در پیش گرفته اند ، این مشی مصرف بیرونی دارد و هدف آن هندوستان میباشد جمع اینکه در مواقع نیاز استبلشمنت پاکستان در سائر کشور ها آنها را به تحرکات تروریستی وادارد. در حقیقت مردم پاکستان بار رنج تروریسم دولتی خود شانرا بدوش می‌کشند.

اجرای یک عمل تروریستی در کشمیر هند ارزش آنرا داشت که مدت ۴ شبانه روز زن و مرد و طفل پاکستان با دلهره از دست دادن زندگی خانه های شانرا ترک کنند یا در آینده بار دیگر با چنین حالت یا خطرناک‌تر از آن مواجه شوند ؟ در غ میگفتید که مردم پاکستان از جنگ حمایت می‌کنند اعلان آتش بس و خوشحالی روی جاده ها نشانه اثبات این دروغ شماست .

پرتاب راکت‌ها، بمباردمانها و درون ها درین چهار روز یکطرف باشد ، اما تفتین و دروغ مراجع نظامی ، سیاسی و استخباراتی پاکستان جهره همیشه فعال آنها را بر ملاتر ساخت . همانطوریکه منکر حمایت ، تقویت و به کارگیری تروریسم هستند ، در توطئه و تفتین و دروغ هم دست بالا دارند .

درین ۴ روز گفتند ؛

۱– مساجد مورد اصابت درونها و راکت‌ها و بمباردمان های هند قرار گرفت است ( تحریک احساسات اسلامی مر دم ) .

۲– راکت‌های هند در ایالت پنجاب هند افتاده و سکهای هند را هدف قرار داده است . ما با سکهای پنجاب هند مشترکات داریم گویا غمخوار و غمشر یک ایشان هستند . کدام عقل سلیم می پذیرد که در یک تشنج برپا شده میان دو متخاصم اردوی هند پنجاب خودرا تحت ضربات درآورد و‌مردم به تحریک وادارد منظور چنین عمل چه ؟

شما که تشکیل کشور تانرا بر مبنای کلمه توحید تکرار میکنید و با همین شعار از هند جدا ساخته شدید و هدف گروپ های تروریستی تان جهاد با آنهاست چه مشترکاتی با ایشان دارید که خلاف اصل بنیادین تشکیل دولت تان چنین دایه نمایی می‌کنید، مگر روز آزمایش بمب اتوم تان را یوم تکبیر نام نه نهاده بودید گه توجیه آن جهاد با هند بود ؟

۳– چه احمقانه گفتند که خاک افغانستان هم درین جریان مورد اصابت بمب و راکت هند قرار گر فته است ، نظامی بی سنجش،از یکطرف پنجاب هند را مورد اصابت می‌گویی و از جانب دیگر عبور راکت‌ها و بی سرنشین‌ها و بمب افگنها از فضای خود بسوی افغانستان را اعلان میکنی ، بی‌شک که ابلیس لعین هم چنین شیطنت را قبول نخواهد کرد چه رسد به مردم افغانستان و پاکستان ؟

با تروریسم ، تفتین ، اتهام ، انکار و دروغ آتش بسهای مداوم و صلح با ثبات درین گوشه آسیا بر قرار نخواهد شد تااینکه دست عاملین چنین فجایع از امور زعامت دولتی کنار زده نشود .