آنکه‌ باغ‌ وچمنم‌ سوخته نالانش کن همچو حا‌ل‌ وطنم سخت پریشانش  کن آنکه است حامی بس قاتل و ویرانگر ما قاتلان آتشی اندر تهء دامانش کن یار و همکار با آن کهنه گرایان شریر آن شریران همه را دشمن چون جانش کن آنکه ‌آغوش وی است‌ جای اجیران جهان شعلهٔ ‌نفرتم  اندر  بدن و جانش…

(۱) در ناگهانِ باغچه، آفتابگردانی شُکفت وُ،     دیدم:         –[نورِ خدا] بود! (۲) چشمانم ابری‌ست؛ همراهم–  چتری خواهم داشت      –به احتمالِ باران! (۳) -[باد]، زمزمه‌ی خداست که – می‌وزد؛        به گوش زمین! (۴) از همه‌ی عروسک‌هایم پرسیدم، نه! هیچ کدام             [دوست داشتن]                        –نمی‌دانستند! (۵) عروسک‌ام قبضه روح کرده‌ست           -تنهایی ام را!…

رسول پویان از چشم دل بـه سیرت جانـانـه بنگرم با مهـر عـاشـقانـه و دوسـتـانـه بنگرم عقل و خـرد شـود اگر سد راه عـشق مجنون شـوم بی خود و دیوانه بنگرم مـیـنـای دل ز بـادۀ احـسـاس پـر کنـم باشوروشوق سرخوش ومستانه بنگرم احساس پاک لایق عشق ومحبت است دل در بغـل بـه جـانب میخـانـه بنگرم در…

هر کله چې موږ د خپل هیواد د ادب تاریخ لولو نو موږ ته دا روښانه کېږي، چې په هیواد کې د تاریخ په بیلابیلو پړاوونو کې د فرهنګي، سیاسي حالاتو، د ټولنیز او انساني ژوند بېلابېلو پېښو او حوادثو زموږ لیکوال او ادیبان د ادب او هنر له رنګینې نړۍ څخه لرې ساتلې وو،…

دیدمکه خفته بودی در بستر نازدیدمکه خرامی داشتی سراپا رازرنگتجلای خونِ دل در رویای بازدیدمکه تو خوابی و من بی قرار تودیدمکه بی اقرار چه بی قرار منی تودلگفتا که چه زارُ مخمصه سرایی توبخوابکه نه خوابیدی و از بستر فرآیی توانسانییا که هیولایی ز دنیای وحشی توگفتمکه من با همین ها راحتم نه دانی…

نمیدانم ! خدا گفتا بخوانید ولیکن بنده میگوید نخوانید بیا برسوره ی اقراُ نظر کن زجهل و بیسوادیها حذر کن خدا تاکید کرده هرکه خواند فقط برمردنی، زنهم بخواند زن انسانست،نی موجودبیجان مکن بی حرمتی در حق انسان که اقراُ،نی فقط درحق مرداست بل آموزش بزنهانیزفرض است بفکر حکم زنها روز تا شام مگر کاری…

خواهم که صدای نو ،با ساز و نوا آید رنجیده نگار ما ،در کلبه ء ما  آید بی پایه جهانش را، سازم به فدای او آن خوش قدم هستی گر بهربقا آید از مستی ما آنگاه،می در قدح خاموش است گر طبل ز خاموشان ،از دل به صدا آید دیگر نه به فکر ماه و…

نوشته نذير ظفر آمد بهار و گل  بسر   شاخه وا نشد مرغان خوش ترانه دگر در نوا نشد صحن چمن چو شأم سياه از كلاغ شد بلبل به شاخسار گلان جا بجا نشد ملا فقط طلب بدعايش بهشت كرد  دستش بخير خلق خدا در دعا نشد مى در سبو ز غصه تخمر نموده است…

کشورم را کرده ویران صاحبان ریش و پشم تیره وتارش چو زندان حامیان ریش و پشم نیم پیکر از  وجود میهنم در خانه شد بانوان عاقل و آن دشمنان ریش و پشم بسکه از ریش و ز پشم این پشمیان رانند سخن روح مردان را شکستند تاجران ریش و پشم دور از علم و ز…

امین الله مفکر امینی 2022-21-03 ببـا لـــم زآنـــکه فـرزند حــزب قهرمان وشهــیدانم زیــر پـــرچم سرخش بهرحٌـریت میهن جانســـپارم خــــدمت خلق ومیـــهن اهــداف والای انقلاب بـود نوامیس ملی شعــــار رســـای انقلاب بود حفـــــظ سـاختارهمچوحزب خدمتگار،بمردم را اعلام کردیم بـه تطییق اهداف انقلابی، خودها راپیشگام کـردیم کــــارگران ودهاقین و همه برمرام ما گفتند لبیــک خط مشی حزب…

رسول پویان چرا طالب به نوروز جنگ دارد به جشن شاد نیکروز جنگ دارد شــده نـوروز بـاســتـانـم جهــانی بـه مهـر گیتی افروز جنگ دارد ز لبخـنـد بهـاران بـیمـنـاک است به صبح پاک بهروز جنگ دارد مگر چشم دل او کور کور است که با مهر دل افـروز جنگ دارد چـراغ لاله را خـامـــوش ســازد به…

درخت  پر شگوفه ام  ترا نظاره  دارم از  تو پر از طراوت  و سبزهء  نو بهارم ز  موج  آن  شگوفه های  خوش  و دلفریبت جام  مي  ز عشقم  و طبعِ  ترانه  بارم درخت  پر شگوفه ام ، منبعِ  شعر و شورم از تو گل و ترانهء بلبل  شاخسارم زان تن  پر  شگوفه  و جلوه ء …

آ‌مد   بهار   و ساقی ای   زیبا  بیاورید گلگونه  می  ز   لالهٔ   صحرا  بیاورید در  باغ   پر  شگوفه ‌ مهیا  کنید بزم بر   سبزه  فرشی‌ از‌  گل  رعنا‌  بیاورید از‌  بلبلان  نغمه  سرا‌ ، عاشقانِ  گل مطرب‌  برای‌  محفل  زیبا  بیاورید از‌   شب  کشید  پرده بروی‌  غم‌  …

محمدعثمان نجیب بهار تان خجسته باد: عالم معنا معنای دیدار تست معنای هستی رنگ تمنای تست باران  بهار شبنم گریه های تست بستان  سبز بهار رخ سمن سای تست هامون و‌  هیرمند طغیان طوفان بهار تو دارند صاعقه‌ ها  در خجند‌ پیغام وفای بهار تو دارند آن‌جا که بلخی‌ست و  مزاریست لاله های سرخ بهار…

غزلی نوروزی نویسنده: پیرایه یغمایی نوروز بمانید که ایّام شمایید!                    آغاز شمایید و سرانجام شمایید! آن صبح نخستین بهاری که ز شادی                    می‌آورد از چلچله پیغام، شمایید! آن دشت طراوت‌زده آن جنگل هشیار           …