مرا در تذکره افغان نویسید ز هلمند و بسی نالان نویسید که نی نان و سرای بود و باشم بسی حیران و سرگردان ، نویسید مرا آن تاجیک زخمی بخوانید که مرمی خورده و نیم جان ، نویسید مرا هزارهء در آتش و خون ز تبعیض سوخته ، بریان نویسید و یا آن اوزبیک…

رسول پویان باز گویی گردش چشمی بلای جان شدست خـانـۀ دل از نـگاه آتـشـیـن ویــران شدست گرچه درگوش دلم از صلح می گوید؛ ولی سـیـنـه میـدان نـبـرد نـاوک مـژگان شدست زلف مشکیـن را کـند آرام بـا دسـت لطیف بی خبرازآن که دل را اژدر پیچان شدست عـشــوه و نــاز و ادا دارد بــا رنـگ حـیـا…

د سمیع الدین افغاني لیکنه معززو هیوادوالو!      ټولو ته څرګنده ده چې په هیواد کې د بې عدالتۍ ، فساو او انسان وژنې اصلي عاملین خپل سري ، لنډغر ټوپکماران  دي چې کلونه ، کلونه یې زمونږ د خلکو په سر نوشت لوبې کړي او زمونږ ډیری هیوادوال یې د مظالمو ، بدبختیو…

دانی از بهر چه ما بی خانه وماوا شدیم ؟ در تکدی دست پیشِ مردم دنیا شدیم دانی از روی چه کشور لانهء دشمن شده ست خانهء جاسوس و جانی ها و اهریمن شده ست ؟ دانی از چه آتش اندر جان ما و خانه شد ؟ هست و بودِ ما فنا ، آبادی ها…

 به مناسبت نخستین سالگرد وفات شاعر نیک نام کشور مولانا عبدالکبیر فرخاری (فرخاری) گر زبان به سخن باز می نمود در نکته نکته شعر خود اعجاز می نمود چون عندلیب به باغ سخن نغمه‌گر شدی دلهای پُر ز عقده ز غم باز می نمود هر آنکه می شنید سخن دلنشین او یاد از کلام خواجه…

برای صد ساله گی *آزادی* خصم تو چه بسیار و چه ماهر شده امروز در هر خم و هر کوچه مجاور شده امروز با کینه ی خوابیده چنان خو بگرفتی کزفتنه به آزار تو قادر شده امروز صد زخم زمان در بدنت بود و نهان بود امروز وطن درد تو ظاهر شده امروز پژمرد و…

  صفات حق لطیف وهم رحیم است به آدم مـیـم آن از مـهــربـانـیست شـرف بر آدمی درعقل وعلمست که فـرق او زحیـوان مهـربانیست کجـا گـنجد به تعـریف مهـربانی؟ همه آداب و اخلاق مهـربانـیست اگـر خواهی که نامت زنـده باشد حـیات جـاویـدان در مهـربانیست بمخلوق مهربان بودن بزرگیست نجات از دام شیطان مهربانـیست (الهه) گـنـج معنی…

امین الله مفکرامینی 2019-08-09 داروندار مادر وطن بر باد فنا رفت زدسـت دشـمـنان نوای بیداد گریها گسترده گشت ز زمــــین تــا آسمـان هریک بطرزی ملک آزاده کردند غلام وکـردندآقـایی که گویی جزشغالان نبودست شیران باین مٌـلک آبـایی آزاده گان برقفس کردند وبستند پــروبال آزاده گــا ن شیاطینی که جاه زده اند خودهـا درلباس فرشته گــان…

میخواهم عصر دیگر و دَور زمان نو دَور نوی ز هستی و ما را نشان نو خواهم زمین دگر شود و این فضا دگر سقف دگر بنا شود وآسمانِ نو خواهم هزار چهرء دنیا یکی شود با عالم ریا که نشاید زبان نو انسان آن به نسل خودش مهربان بوَد نی تشنه گان به خون…

رسول پویان بیا که جای تـو را در سرای دل کردم پـیام عـشق تـو را هـم نـوای دل کردم سرود عشق زاعماق جان شود بیرون عجب مـدار که آن را غـنای دل کردم شکست تاکه دل ازجورسنگ هجرانی به شوق وصل تو ازنو بنای دل کردم فـتــاده بـود بـه کـنـجی دلِ تک و تنها امـیـد…

(طنز ) کمباور کابلی میکشی خلقی و غایب می شوی نه پشیمان و نه تائب می شوی کر و فر و خاک بادت را که داد ای دنی، پول « جهاد» ت را که داد ؟ آنهمه راکت به میکرویان که زد شش درک را تا ده افغانان ، که زد؟ آن عروس شرق، کابل…

آدم و شهر و گلاب وطنم سوخته اند آتش اندر دل و جان همه افروخته اند دامن نور ، خفاشان جهان برچیدند جامه ی تیره ی غم بر تن ما دوخته اند جای دادند ز سوریه به ویرانه ی ما گروه داعشی که تجربه اندوخته اند که چه سان سر ز تن خلق جدا بنْمایند…

رهبری، نابخردی ،بیدادگر جعل کار و پر فساد و فتنه گر طالب و آدمکشانرا یار شد خلق ما راباعث آزار شد قاتلان از بندها آزاد کرد ملت اش غمگین ودشمن شاد کرد طالبان را داد نیرو و توان رهبرم شد رهنمای طالبان اردورا تضعیف و مشکل سازکرد راهِ عقب رفتنش را باز کرد نصف خاک…

رسول پویان ز بس فغـان نبات و جـمـاد آمده است دل فگار طـبـیـعـت بـه داد آمـده است فگار و کشته و بی خانمان فراوانست زبسکه وحشت سیلاب وبادآمده است فـتــاده آتش ســوزنــده در دل جـنگل فـنای تیره و اصل و نـژاد آمده است امـیــد و امـنـیـت کـودکان بـدزدیـدنـد تـوگویی دورۀ مرگ مـراد آمده است چمـن…

رسول پویان گـرد آهِ شـعلۀ دل تـا که سـوزانم کند پـرپـر ققنوس خـاکستر پـرافشانم کند ذرۀ خورشیدگیرم کـرده عشق آتشین ابر تاریکی کجـا در پـرده پنهانم کند در سـحـر پیچیده آواز دل صبح امید تا نـسیم صبـحـدم کاکل پـریشـانم کند جنبش عشقیکه شوق نوجوانی میدهد انقـلاب تـازه یی در کشـور جانـم کند گر زروی مهربانی…