در وطن‌ جنگ است کوی و کوچه و منزل خراب  باغ ها آتش گرفته میوه و حاصل خراب  کشتی آمال ما در بحر طوفانی شکست  موج طغیانی شد و هم دامن ساحل خراب  مکتب ما یک طرف ویرانه مسجد همچنان  پلچک و پل منحدم از فتنه ای جاهل خراب دزد آزادانه خالی جیب مردم می‌کند …

رسول پویان افراطیت که نغمۀ جنگ ساز می کند افطار را بـه خـون بشـر باز می کند ماه صیام را بکشد تا به خاک وخون با تیغ خون چکان تاخت وتازمی کند با خـون خلق کـرده وضو بهر انتقام بـر روی نعــش آدمی نمــاز می کند طالب اگـر امارت خـونین کند بـه پا دوران سنگ…

رسول پویان دل فسرده یی را گر به خنده شاد کنید نشاط و جنبش و دل زندگی زیاد کنید تـرانه یی که نـوازد گـوش دل هـا را بـه جـای گریـه و انـدوه دل نماد کنید ربـاب و تنبک و تـنبور محفـل آرایند بـه نـغــمـۀ دل مطـرب اعـتـمـاد کنید ز خشم مفتی و شیخ دغل به…

نگارا رفتی و نه دیدی حاصل دست باغبان را رایحه‌ی نازبو و تبسم نسترن و پیچان را &&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&& تبسمی به من شدی و رخ برتافتی چرا در حسرت دیدار حسودم ساختی &&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&& تو اهورایی که یک باره تبسم لب من شدی ز‌ کدامین شهری که ترنم دل من شدی نه تو آرمیدی و نه دل…

رسول پویان پـیـانـو از ضمـیـر آشــنـای دل سـخن گوید دل گیـتار می لـرزد که نـوتِ تَـن تَتَن گوید نوا در پرده هـای سـاز دل آنسان کند بازی که طرز تازه گویی بیت وآهنگ کهن گوید صدا در بستر امواج هارمونی شده رقصان که سمفونی به گوش دلرباهردم احسن گوید به بزم زهره با چنگ ونوا…

رسول پویان نوای طبله وسیتاروچنگ وپازیب است بدان هارمونیه بانگ نای ترکیب است ملودی که شده سـُر بـا چـونـین ترتیب نماد جلوۀ ساز و سرود و تهذیب است نـوا که از نفـسِ دلــربـا شــود جـاری به دردِمزمن دلهای خسته طبیب است ترنجی نازی که بر بام دل فتاد ازدور مرادنامه و پیغـام عشق را زیب…

رسول پویان مگـردان تلخ یارب کام رویاهـای شیرین را خیال آمیز تر کن دم بـه دم اشعار رنگین را نگارستان هستی نقش درنقش است بی پایان هـنـر تا بی نهـایـت پـرورد نقـشِ نگارین را میـان گلـشـن انـســان هـر گل جلـوه یی دارد بنازم نرگس و نیلوفر و ریحـان و نسرین را اگرخواهی که بینی عمق…

رسول پویان طرف صحرا وچمن سیزده بدرآمده است هـمه جـا بـوی گل و سـبزۀ تـر آمده است لشکرسبزه وگل صف زده دردشت ودمن شـاه نـوروزی مـا تاج بـه سـر آمده است غـم و رنـج و الـم از دامن دل دور کنـیـد فصل شادی وطرب تاکه ز در آمده است ایـزد تـیــر پـراکـنـــده کــنــد درّ و…

جمیله پلوشه  رومان “بگذار برایت بنویسم” از خانم ناهید مهرگان، نویسنده، شاعر و طنزنگار آشنا را در تاقچه‌ی دلم و خاطرام گذاشته‌ام انرا به قدر همه رمان‌های زیبا و اثرگذاری که خوانده‌ام، دوست دارم و زمانی دلم می‌خواهد یک نثر دلکش در قالب داستان واقعی بخوانم، به آن برمیگردم و می‌خوانم‌اش. این رومان کوتاه مرا…

    > >                                  سلسله‌ی‌‌ داستان تخیلی مرتبط به سه ده سال و اندی > > نوشته‌ی محمد‌عثمان نجیب > > بخش چهارم: >  قصی سر شرشره: > مام عجب آدمی بودم ده او قلای کته و سوته ده او…

رسول پویان 31/3/2021 تبسم بر لبان غنچه هـای ناز می رقصد نگاه دلــربـا در دیــدۀ غـمّـاز می رقصد حیا ونازوتمکین وخجالت رنگ ها دارد که درنقش ونگارحال بااعجازمی رقصد دل پاکـیزه هـنگام جـواب آرام می لـرزد بزرگی و شرافت با جبین باز می رقصد نیستان دل شیدای انسان نغمه باران است که درهرتارو پود زندگی…

محمد عثمان نجیب دختر فرزانه‌ی شهر ز شهر قصه ها می آید او با بسی گلایه و بسی فسانه ها می آید میترا ز شام‌‌گاه تیره‌ی کوچه ها سخن دارد فرزانه‌‌ی شهر از بی‌داد‌گران ‌عذاب می‌گفت که فصل ها همه ماجرا آفرینی داشتند دختر فرزانه‌ی شهر ما شبی آرام نه خسپید او کسی را مجال…

بهار میهنم غم میفزاید  سرشک دیده پیهم میفزاید چمن در ماتم‌ بلبل تپیده در آنجا هم گلی اندوه چیده شقایق از گلستان رفته برباد ز داغ گل بود بلبل به فریاد نسیم صبحگاه از دود و باروت که بویش خفقان آور چو آزوت  نوای نی ز چوپانش نیاید  که تا یک لحظه غم از دل‌…

پیرمردی با عینکی دور فلزی بر چشم و لباس­هایی گَرد گرفته گوشه­ای از جاده نشسته بود. پلی موقت بر روی رودخانه کشیده بودند، و ارابه­ها، کامیون­ها، زن­ها و مردها و کودکان از آن عبور می­کردند. قاطرها کشان کشان به کمک سربازانی که پره­های چرخ­ها را به جلو می­راندند،  ارابه­ها را ازشیب پل به بالا می­کشاندند.…