مکر دشمن

  نوشته نذیر ظفر با مکـــــر خصم ، یار ز پیشم…

نویسنده ی متعهد نمادی از شهریاری و شکوهی از اقتدار…

نویسنده: مهرالدین مشید تعهد در قلمرو  ادبیات و رسالت ملی و…

اهداف حزب!

امین الله مفکر امینی      2024-12-04! اهـــــدافِ حــزبم بـــودست صلح وصفا ی مــردم…

پسا ۷ و ۸ ثور٬ در غایت عمل وحدت دارند!

در نخست٬ دین ماتریالیستی یا اسلام سیاسی را٬ بدانیم٬ که…

نگرانی ملاهبت الله از به صدا درآمدن آجیر فروریزی کاخ…

نویسنده: مهرالدین مشید پیام امیر الغایبین و فرار او از مرگ؛…

مدارای خرد

رسول پویان عصا برجان انسان مار زهرآگین شده امروز کهن افسانۀ کین،…

افراطیت و تروریسم زنجیره ای از توطیه های بی پایان

نویسنده: مهرالدین مشید تهاجم شوروی به افغانستان و به صدا درآمدن…

عید غریبان

عید است رسم غصه ز دلها نچکاندیم درد و غم و…

محبت، شماره یکم، سال ۲۷م

شماره جدید محبت نشر شد. پیشکش تان باد!

روشنفکر از نظر رفقا و تعریف ما زحمتکشان سابق

Intellektualismus. آرام بختیاری روشنفکر،- یک روشنگر منتقد و عدالتخواه دمکرات مردمی آرامانگرا -…

پیام تبریکی  

بسم‌الله الرحمن الرحیم اجماع بزرگ ملی افغانستان به مناسبت حلول عید سعید…

عید خونین

رسول پویان جهان با نـقـشۀ اهـریمنی گـردیـده پـر دعوا چه داد و…

بازی های ژیوپولیتیکی یا دشنه های آخته بر گلوی مردم…

نویسنده: مهرالدین مشید بازی های سیاسی در جغرافیای افتاده زیر پاشنه…

ادریس علی

آقای "ادریس علی"، (به کُردی: ئیدریس عەلی) شاعر و نویسنده‌ی…

گزیده‌ای از مقالهٔ «هدف دوگانهٔ اکوسوسیالیسم دموکراتیک»

نویسنده: جیسون هی‎کل ــ با گذشت بیش از دو دهه از…

مثلث خبیثه ی استخباراتی ایکه افغانستان را به کام آتش…

نویسنده: مهرالدین مشید اقنوم سه گانه ی شرارت در نمادی از…

اعلام دشمنی با زنان؛ زیر پرسش بردن اسلام و یا…

نویسنده: مهرالدین مشید رهبر طالبان از غیبت تا حضور و اعلان…

ګوند، ائتلاف او خوځښت

نور محمد غفوری  په ټولنیزو فعالیتونو کې د ګډون وسیلې   د سیاسي…

از روزی می‌ترسم 

از روزی می‌ترسم  که سرم را بر روی سینه‌ات بگذارم و تپش…

چرا نجیب بارور را شماتت و تقبیح نماییم ؟

                 نوشته ی : اسماعیل فروغی           به…

«
»

که تاسو مو نه وژنئ نو څوک مو وژني؟

افغان گل علم

د ننګرهار د کرکټ پر سټډیم برید او د خلکو وژل هېڅ توجیه نه لري، پرته له دې چې یو وحشیانه برید یې وبولو.

د دې برید مسوولیت د جګړې یوې خوا هم پرغاړه نه دی اخیستی. په هېواد کې تر ۲۰ زیاتې ډلې د حکومت پر ضد په جګړه لګیا دي او د افغان حکومت په ملاتړ هم تر ۴۰ زیاتو هېوادونو ځواکونه دلته په جګړه اخته دي.

د جګړې سنګرونه بیا دوه دي، یو د افغان حکومت د جګړې سنګر دی، چې د ناټو په وینا د دوی له خوا یې ملاتړ کېږي، خو په عین وخت کې ناټو دا هم وايي چې دوی افغانستان ته د ترهګرۍ پرضد د ماموریت لپاره راغلي دي.

د جګړې بل سنګر د طالبانو دی، چې اصلي نښه یې د افغان حکومت دی، خو په خوله بیا وايي چې دوی د بهرنیو ځواکونو د اشغال پرضد جنګېږي.

که د جګړې د تلفاتو شمېرو او واقعیتونو ته وکتل شي، نو په دې جګړه کې تر ټولو زیات عام وګړي وژل شوي. تراوسه په دې جګړه کې د ناټو ۲۸۰۰ سرتېري او یوازې یو جنرال وژل شوی، د افغان حکومت تر ۱۰۰۰۰ سرتېرو وژل شوي، چې د بېوزلۍ له کبله یې امنیتي ځواکونو ته مخه کړې او د هېڅ یو لوړپوړي چارواکي زوی او یا پخپله نه دی وژل شوی.

د طالبانو په لیکو کې هم خبره همداسې ده، د هېڅ یو قوماندان زوی او یا مشر یې نه دی وژل شوی، بلکې ‌ډېری یې د پښتورګو او زړه ناروغیو له کبله د پاکستان په عصري روغتونونو کې پخپل مرګ مړه شوي او د هېڅ یو قوماندان او مولوي زوی او یا پخپله دوی کوم انتحاري برید نه دی کړی او نه به یې وکړي.

په جګړه کې د طالبانو تلفات هم په تېرو اوولسو کلونو کې تر ۱۰۰۰۰ زیات نه دي، خو په دې جګړه کې د ملکي تلفاتو شمېر تر ۳۸ زره زیات ښودل کېږي.

که دغه شمېرې تعبیر او تفسیر شي، په یوه روایت کې په دې جګړه کې تر ۵۸ زره زیات افغانان وژل شوي او تر ۲۸۰۰ زیات بهرنیان په کې وژل شوي.

په بل روایت کې تر ۱۳۰۰۰ په کې د طالبانو مخالفان او تر ۱۰۰۰۰ پورې په کې طالبان وژل شوي دي. ټول چې سره جمع شي، د ۲۳ زرو په شاوخوا کې کېږي، خو ملکي تلفات بیا تر ۳۸ زره زیات دي.

دغه شمېرې په ښکاره په ډاګه کوي چې ټولو غاړو چل افغان ولس ته جوړ کړی، په داسې حال کې چې د جګړې د ټولو غاړو جنګیالي د معاشونو په بدل کې جګړه کوي، ځينې په کې قاچاق لاهم کوي او ځينو ته په کې د پاټک او اختلاس زمینه هم برابره ده. یعنې هغوی چې جګړه کوي، پیسې هم لاسته راوړي، خو ولس په کې وړیا په وړیا مري.

تر دې وړاندې په جګړه کې ښکېلو غاړو د ملکي کسانو مرګ ژوبلې ته یو څه بهانې او پلمې جوړولې او هغه یې توجیه کول او ځان پرې له ملامتۍ خلاصوه، خو د ننګرهار د سټډیم پېښه هېڅ توجیه کېدای نه شي. ځکه د جګړې هر اړخ چې ادعا کوي دوی دغه برید نه دی کړی، نو دوی باید دا پیدا کړي چې دغه برید چا کړی؟ تراوسه چې کومو ګلانو ته اوبه ورکول کېدل، نو همدغه په جګړه کې ښکېل اړخونه په کې شامل وو، اوس هم یو نه یو يې دغه برید کړی، که یو لوری وغواړي یا ونه غواړي، نو مقابل او مخالف لوری به یې په وړاندې ترې افزاري ګټه پورته کړي.

که څه هم ولس د هیچا جګړه نه تاییدوی او په کراتو کراتو یې د جګړې په ښکېلو غاړو  غږ کړی، چې له جګړې څه نه جوړېږي پرته له ویر او غمه، جګړه ودروئ، قهر پرېږدئ، منطق او خبرو ته رجوع وکړئ، خو د ننګرهار له دې پېښې هیچا ته هم تېرېدای نه شي او هرو مرو د خپلو دښمنانو او ظالمانو په وړاندې یوه پرېکړه کوي چې به راتلونکې کې څه چلند ورسره وکړي.

د جګړې هره غاړه مست خانان او ښورېدلي اسان لري، خو وايي د غم لایقه ابۍ ده، نو دا د افغان حکومت دنده ده چې داسې پېښې ټینګې وڅېړي او عاملین يې پیدا او په سزا ورسوي، که نه د جګړې د ښکېلو غاړو ترمنځ به یوه لویه لوبه پیل شي، یعنې هر څوک به راځي خلک به وژني او پړه به يې پخپل مقابل لوري وراچوي.

تر افغان حکومت هم دا په ولس پورې اړه لري، چې څومره زر کېدای شي په هېواد کې د جګړې شلوار وشلوي او نور چا ته اجازه ورنه کړي، چې دوی ته په سپکه سترګه وګوري او د قربانۍ ګډوري يې وګرځوي.