شوخ طبعی 

رسول پویان  خنده داروی طبع غمگین است  شـادخواری طبیب دیرین است  خنده روباش…

جنگی که بجای فروریزی دستگاه تروریست پرور، دندان های آن…

نویسنده: مهرالدین مشید جنگی که امید ها برای نابودی بزرگ ترین…

به یاد مادر

مادر به خوی عادت طفلانه ام هنوز از بهر تو سرخوش…

توهم پولی، دستمزد، تورم ـــ برشی از کتاب: «درس‌گفتارهای کاپیتال»

دانش و امید، شمارهٔ ۲۹، اردیبهشت ۱۴۰۴ ــ  اوایل سال ۱۴۰۳،…

     انزوای نمایشی، همکاری پنهانی: از انکار علنی تا توافق پشت…

نویسنده: مهرالدین مشید انزوای دیپلوماتیک تا معامله در سایه: روایت دوگانه…

یوغلط خبر د جنجال منبع

نور محمد غفوری په دې ورځو کې د مغرضو او دروغجنو…

و.ای. لنین- وحدت فلسفه و سیاست

ترجمه. رحیم کاکایی اوگورودنیکوف ولادیمیر پتروویچ، دکتر علوم فلسفه، پروفسور، رئیس کرسی…

ناله یی میهن

رخت سفر ببستم و سوی وطن شدم در آرزوی دیدن مهد کهن…

از شمس النهار ، بنیاد گزاری مطبوعات مدرن

1میرعبدالواحد سادات ترقیات عالم روبه بالاست  ما از بالا به پایین می…

روز جهانی مطبوعات و روزگار آشفته و نابسامان روزنامه‌نگاری در…

نویسنده: مهرالدین مشید هرچند روز جهانی مطبوعات (۳ می) فرصتی است…

ریشه‌یابی پیدایش سادات، خواجه، آقا و بار بی‌معنای مذهبی دادن به…

محمدعثمان نجیب بخش نخست:  مراد من این‌ است تا بدانیم، چرا مردمان…

مارکوزه؛- فیلسوف التقاطی جنبش دانشجویی

Herbert Marcuse (1898-1879) آرام بختیاری نیاز  فیلسوف "چپ نو" به فرویدیسم. مارکوزه (1979-1898.م)،…

مسئولیت اخلاقی رسانه ئی  در دفاع مشترک از روشنگری ،…

نوشته  از: بصیر دهزاد   قسمت دوم  ادامه قسمت اول   نباید یک اصل عمده…

مسئولیت اخلاقی رسانه ئی  در دفاع مشترک از روشنگری ،…

نوشته  از: بصیر دهزاد   قسمت اول   انگیزه این مقاله  تداوم بحث های…

وحدت ملی یگانه ضامن بقای کشور است

اگر از چهار راهی ها گذر کنی مزدور کار ،…

تقسیم جهان 

رسول پویان  زمیـن در بین غـولان جهـان تقسیم می گردد  تـوگـویـی از…

یووالی د بریا کيلي، د نن ورځې اړتیا

ليکنه: حميدالله بسيا په تاریخ کې ډېرې داسې شېبې شته چې ملتونه…

نقش و جایگاۀ اصلی دین در جهان معاصر

نویسنده: مهرالدین مشید فشرده عصر حاضر، که با بحران‌های هویتی، اخلاقی، زیست‌محیطی…

 ماکار گرو نیروی توانای جها نیم 

             به استقبال روز بین المللی کارگر  انسان بخاطر زنده ماندن خود…

پیام تبریک به مناسبت اول ماه مه، روز همبستگی کارگران…

درود بر تلاشگران خستگی ناپذیر زندگی،   اول ماه مه، روز گرامیداشت…

«
»

که تاسو مو نه وژنئ نو څوک مو وژني؟

افغان گل علم

د ننګرهار د کرکټ پر سټډیم برید او د خلکو وژل هېڅ توجیه نه لري، پرته له دې چې یو وحشیانه برید یې وبولو.

د دې برید مسوولیت د جګړې یوې خوا هم پرغاړه نه دی اخیستی. په هېواد کې تر ۲۰ زیاتې ډلې د حکومت پر ضد په جګړه لګیا دي او د افغان حکومت په ملاتړ هم تر ۴۰ زیاتو هېوادونو ځواکونه دلته په جګړه اخته دي.

د جګړې سنګرونه بیا دوه دي، یو د افغان حکومت د جګړې سنګر دی، چې د ناټو په وینا د دوی له خوا یې ملاتړ کېږي، خو په عین وخت کې ناټو دا هم وايي چې دوی افغانستان ته د ترهګرۍ پرضد د ماموریت لپاره راغلي دي.

د جګړې بل سنګر د طالبانو دی، چې اصلي نښه یې د افغان حکومت دی، خو په خوله بیا وايي چې دوی د بهرنیو ځواکونو د اشغال پرضد جنګېږي.

که د جګړې د تلفاتو شمېرو او واقعیتونو ته وکتل شي، نو په دې جګړه کې تر ټولو زیات عام وګړي وژل شوي. تراوسه په دې جګړه کې د ناټو ۲۸۰۰ سرتېري او یوازې یو جنرال وژل شوی، د افغان حکومت تر ۱۰۰۰۰ سرتېرو وژل شوي، چې د بېوزلۍ له کبله یې امنیتي ځواکونو ته مخه کړې او د هېڅ یو لوړپوړي چارواکي زوی او یا پخپله نه دی وژل شوی.

د طالبانو په لیکو کې هم خبره همداسې ده، د هېڅ یو قوماندان زوی او یا مشر یې نه دی وژل شوی، بلکې ‌ډېری یې د پښتورګو او زړه ناروغیو له کبله د پاکستان په عصري روغتونونو کې پخپل مرګ مړه شوي او د هېڅ یو قوماندان او مولوي زوی او یا پخپله دوی کوم انتحاري برید نه دی کړی او نه به یې وکړي.

په جګړه کې د طالبانو تلفات هم په تېرو اوولسو کلونو کې تر ۱۰۰۰۰ زیات نه دي، خو په دې جګړه کې د ملکي تلفاتو شمېر تر ۳۸ زره زیات ښودل کېږي.

که دغه شمېرې تعبیر او تفسیر شي، په یوه روایت کې په دې جګړه کې تر ۵۸ زره زیات افغانان وژل شوي او تر ۲۸۰۰ زیات بهرنیان په کې وژل شوي.

په بل روایت کې تر ۱۳۰۰۰ په کې د طالبانو مخالفان او تر ۱۰۰۰۰ پورې په کې طالبان وژل شوي دي. ټول چې سره جمع شي، د ۲۳ زرو په شاوخوا کې کېږي، خو ملکي تلفات بیا تر ۳۸ زره زیات دي.

دغه شمېرې په ښکاره په ډاګه کوي چې ټولو غاړو چل افغان ولس ته جوړ کړی، په داسې حال کې چې د جګړې د ټولو غاړو جنګیالي د معاشونو په بدل کې جګړه کوي، ځينې په کې قاچاق لاهم کوي او ځينو ته په کې د پاټک او اختلاس زمینه هم برابره ده. یعنې هغوی چې جګړه کوي، پیسې هم لاسته راوړي، خو ولس په کې وړیا په وړیا مري.

تر دې وړاندې په جګړه کې ښکېلو غاړو د ملکي کسانو مرګ ژوبلې ته یو څه بهانې او پلمې جوړولې او هغه یې توجیه کول او ځان پرې له ملامتۍ خلاصوه، خو د ننګرهار د سټډیم پېښه هېڅ توجیه کېدای نه شي. ځکه د جګړې هر اړخ چې ادعا کوي دوی دغه برید نه دی کړی، نو دوی باید دا پیدا کړي چې دغه برید چا کړی؟ تراوسه چې کومو ګلانو ته اوبه ورکول کېدل، نو همدغه په جګړه کې ښکېل اړخونه په کې شامل وو، اوس هم یو نه یو يې دغه برید کړی، که یو لوری وغواړي یا ونه غواړي، نو مقابل او مخالف لوری به یې په وړاندې ترې افزاري ګټه پورته کړي.

که څه هم ولس د هیچا جګړه نه تاییدوی او په کراتو کراتو یې د جګړې په ښکېلو غاړو  غږ کړی، چې له جګړې څه نه جوړېږي پرته له ویر او غمه، جګړه ودروئ، قهر پرېږدئ، منطق او خبرو ته رجوع وکړئ، خو د ننګرهار له دې پېښې هیچا ته هم تېرېدای نه شي او هرو مرو د خپلو دښمنانو او ظالمانو په وړاندې یوه پرېکړه کوي چې به راتلونکې کې څه چلند ورسره وکړي.

د جګړې هره غاړه مست خانان او ښورېدلي اسان لري، خو وايي د غم لایقه ابۍ ده، نو دا د افغان حکومت دنده ده چې داسې پېښې ټینګې وڅېړي او عاملین يې پیدا او په سزا ورسوي، که نه د جګړې د ښکېلو غاړو ترمنځ به یوه لویه لوبه پیل شي، یعنې هر څوک به راځي خلک به وژني او پړه به يې پخپل مقابل لوري وراچوي.

تر افغان حکومت هم دا په ولس پورې اړه لري، چې څومره زر کېدای شي په هېواد کې د جګړې شلوار وشلوي او نور چا ته اجازه ورنه کړي، چې دوی ته په سپکه سترګه وګوري او د قربانۍ ګډوري يې وګرځوي.