شانسی برای نجات افغانستان باقی مانده یا فرصت‌ها از دست…

نویسنده: مهرالدین مشید بیداری وجدان جمعی مردم؛ بازسازی مشروعیت سیاسی این پرسشی…

مارکسیسم قلب جوانان را تسخیر می‌کند

ا. م. شیری «چگونه یک ایدئولوژی غربی مانند مارکسیسم می‌تواند در…

عالم تنهایی 

رسول پویان  آزاد و ســرافـــرازم در عـالـم تـنهـایی  عشق و دل بیدار است تا…

هرمشکل حل گردد

امین الله مفکرامینی           2025-10-11! نازم آن قامت رسـا که نگردد خـــــــم زاِدبــــار همــتـــــــی…

جګړه او ورور وژنه د هېواد ستونزې نه شي حل…

 نور محمد غفوری سریزه نیمه پېړۍ کېږي چې په افغانستان کې جګړه…

پاکستان؛ درگیر جنگ نیابتی هند یا اسیر میراث تروریست‌پروری های…

نویسنده: مهرالدین مشید پیاله کافی؛ دیروز زهری به کام مردم افغانستان…

مذاکره هیئت های افغانستان و پاکستان

در ترکیه از دید حقوق بین الملل عمومی این نشست‌ها برخاسته…

خُردشدن کرزی نزد پرویز مشرف و خُردساختن کشور، توسط کرزی…

بازخوانی تاریخی نه چندان دور محمدعثمان نجیب من در دوران نخست حکومت…

احمدشاه بابا

احمدشاه بابا نومیالی اتل، غښتلی، توریالی او پیاوړی ملي شخصیت:  احمدشاه…

«چپ نو» و سوسیال‌دموکراسی در افغانستان

نور محمد غفوری «چپ نو» و سوسیال‌دموکراسی در افغانستانبازاندیشی در ایدئولوژی…

تهدیدهای پاکستان برضد افغانستان؛ از سیاست بازدارندگی تا بازی ژئوپولیتیک

نویسنده:  مهرالدین مشید از سیاست بازدارنده گی تا تغییر در رهبری…

بحران مالی سازمان ملل و فاجعه انسانی در افغانستان

آزمونی برای تعهد جهانی به انسان‌دوستی و چندجانبه‌گرایی سازمان ملل متحد…

میراث سکاها در شاهنامه فردوسی: سیستان، سجستان و ایران

- دکتر بیژن باران مقدمه: شاهنامه و جغرافیای هویت ایرانی. شاهنامه…

تروتسکی در تاریخ اندیشه سیاسی چپ

leo Trotzki ( 1879- 1940 )  آرام بختیاری سنت ترور سیاسی با…

پاسخ  ما

میر عبدالواحد سادات پاسخ  ما  : بر مبنای وجدان ملی و ندای…

قهرمانی تیم فوتسال؛ نمادی از وحدت ملی و امیدی برای…

نویسنده: مهرالدین مشید شگفتن گل های لیخنند در سرزمین به تاراج…

تحول فرهنگ سیاسی؛ کلید طلایی وحدت و ثبات ملی در…

نور محمد غفوری (بخش چهارم و آخری)  ۷. ویژگی‌های فرهنگ سیاسی مطلوب برای…

ارسطو

نوموړی د لرغوني یونان او لوېدیځې نړۍ یو له لویو…

تحول فرهنگ سیاسی؛ کلید طلایی وحدت و ثبات ملی در…

نور محمد غفوری (بخش سوم) ۶. چالش‌ها و راهکارهای تحول فرهنگ سیاسی در…

تحول فرهنگ سیاسی؛ کلید طلایی وحدت و ثبات ملی در…

نور محمد غفوری (بخش دوم)  ۴. وضعیت کنونی کلتور سیاسی در افغانستان در پرتو…

«
»

که تاسو مو نه وژنئ نو څوک مو وژني؟

افغان گل علم

د ننګرهار د کرکټ پر سټډیم برید او د خلکو وژل هېڅ توجیه نه لري، پرته له دې چې یو وحشیانه برید یې وبولو.

د دې برید مسوولیت د جګړې یوې خوا هم پرغاړه نه دی اخیستی. په هېواد کې تر ۲۰ زیاتې ډلې د حکومت پر ضد په جګړه لګیا دي او د افغان حکومت په ملاتړ هم تر ۴۰ زیاتو هېوادونو ځواکونه دلته په جګړه اخته دي.

د جګړې سنګرونه بیا دوه دي، یو د افغان حکومت د جګړې سنګر دی، چې د ناټو په وینا د دوی له خوا یې ملاتړ کېږي، خو په عین وخت کې ناټو دا هم وايي چې دوی افغانستان ته د ترهګرۍ پرضد د ماموریت لپاره راغلي دي.

د جګړې بل سنګر د طالبانو دی، چې اصلي نښه یې د افغان حکومت دی، خو په خوله بیا وايي چې دوی د بهرنیو ځواکونو د اشغال پرضد جنګېږي.

که د جګړې د تلفاتو شمېرو او واقعیتونو ته وکتل شي، نو په دې جګړه کې تر ټولو زیات عام وګړي وژل شوي. تراوسه په دې جګړه کې د ناټو ۲۸۰۰ سرتېري او یوازې یو جنرال وژل شوی، د افغان حکومت تر ۱۰۰۰۰ سرتېرو وژل شوي، چې د بېوزلۍ له کبله یې امنیتي ځواکونو ته مخه کړې او د هېڅ یو لوړپوړي چارواکي زوی او یا پخپله نه دی وژل شوی.

د طالبانو په لیکو کې هم خبره همداسې ده، د هېڅ یو قوماندان زوی او یا مشر یې نه دی وژل شوی، بلکې ‌ډېری یې د پښتورګو او زړه ناروغیو له کبله د پاکستان په عصري روغتونونو کې پخپل مرګ مړه شوي او د هېڅ یو قوماندان او مولوي زوی او یا پخپله دوی کوم انتحاري برید نه دی کړی او نه به یې وکړي.

په جګړه کې د طالبانو تلفات هم په تېرو اوولسو کلونو کې تر ۱۰۰۰۰ زیات نه دي، خو په دې جګړه کې د ملکي تلفاتو شمېر تر ۳۸ زره زیات ښودل کېږي.

که دغه شمېرې تعبیر او تفسیر شي، په یوه روایت کې په دې جګړه کې تر ۵۸ زره زیات افغانان وژل شوي او تر ۲۸۰۰ زیات بهرنیان په کې وژل شوي.

په بل روایت کې تر ۱۳۰۰۰ په کې د طالبانو مخالفان او تر ۱۰۰۰۰ پورې په کې طالبان وژل شوي دي. ټول چې سره جمع شي، د ۲۳ زرو په شاوخوا کې کېږي، خو ملکي تلفات بیا تر ۳۸ زره زیات دي.

دغه شمېرې په ښکاره په ډاګه کوي چې ټولو غاړو چل افغان ولس ته جوړ کړی، په داسې حال کې چې د جګړې د ټولو غاړو جنګیالي د معاشونو په بدل کې جګړه کوي، ځينې په کې قاچاق لاهم کوي او ځينو ته په کې د پاټک او اختلاس زمینه هم برابره ده. یعنې هغوی چې جګړه کوي، پیسې هم لاسته راوړي، خو ولس په کې وړیا په وړیا مري.

تر دې وړاندې په جګړه کې ښکېلو غاړو د ملکي کسانو مرګ ژوبلې ته یو څه بهانې او پلمې جوړولې او هغه یې توجیه کول او ځان پرې له ملامتۍ خلاصوه، خو د ننګرهار د سټډیم پېښه هېڅ توجیه کېدای نه شي. ځکه د جګړې هر اړخ چې ادعا کوي دوی دغه برید نه دی کړی، نو دوی باید دا پیدا کړي چې دغه برید چا کړی؟ تراوسه چې کومو ګلانو ته اوبه ورکول کېدل، نو همدغه په جګړه کې ښکېل اړخونه په کې شامل وو، اوس هم یو نه یو يې دغه برید کړی، که یو لوری وغواړي یا ونه غواړي، نو مقابل او مخالف لوری به یې په وړاندې ترې افزاري ګټه پورته کړي.

که څه هم ولس د هیچا جګړه نه تاییدوی او په کراتو کراتو یې د جګړې په ښکېلو غاړو  غږ کړی، چې له جګړې څه نه جوړېږي پرته له ویر او غمه، جګړه ودروئ، قهر پرېږدئ، منطق او خبرو ته رجوع وکړئ، خو د ننګرهار له دې پېښې هیچا ته هم تېرېدای نه شي او هرو مرو د خپلو دښمنانو او ظالمانو په وړاندې یوه پرېکړه کوي چې به راتلونکې کې څه چلند ورسره وکړي.

د جګړې هره غاړه مست خانان او ښورېدلي اسان لري، خو وايي د غم لایقه ابۍ ده، نو دا د افغان حکومت دنده ده چې داسې پېښې ټینګې وڅېړي او عاملین يې پیدا او په سزا ورسوي، که نه د جګړې د ښکېلو غاړو ترمنځ به یوه لویه لوبه پیل شي، یعنې هر څوک به راځي خلک به وژني او پړه به يې پخپل مقابل لوري وراچوي.

تر افغان حکومت هم دا په ولس پورې اړه لري، چې څومره زر کېدای شي په هېواد کې د جګړې شلوار وشلوي او نور چا ته اجازه ورنه کړي، چې دوی ته په سپکه سترګه وګوري او د قربانۍ ګډوري يې وګرځوي.