آنانیکه طور مستقیم یا تلویحی در دفاع از پاکستان قرار…

۱-- انهدام حکومت‌ها ؛ -- پیش انداختن شهزاده آمین جان در…

درگیری نظامی میان طالبان-پاکستان

اعلامیه سازمان سوسیالیست‌های کارگری افغانستان سازمان سوسیالیست‌های کارگری افغانستان جنگ و…

قراردادهای اجتماعی: پیمانی برای زندگی مشترک !

قرارداد اجتماعی یک مفهوم فلسفی است که تلاش می‌کند توضیح…

جنگ پاکستان و طالب، بازی‌ اوپراتیفی است، حتا اگر ارگ…

محمدعثمان نجیب یکی از مزیت‌!؟ های پیدایش و‌ ابداع شبکه‌های بی‌شمار…

بازگشت افغانستان به بازی‌های جدید ژیوپولیتیک و ناکارآمدی طالبان

نویسنده: مهرالدین مشید افغانستان لقمه خونینی؛ بزرگتر از دهن طالبان بازگشت طالبان…

محکومیت گستاخی و تجاوز نظامی پاکستان بر افغانستان

اعلامیه انجمن سراسری حقوقدانان افغانستان انجمن سراسری حقوقدانان افغانستان، بر مبنای…

سقراط؛- قهرمان لیبرالیسم، متفکر پیشامارکسیستی؟

Sokrates (470-399.پ.م) آرام بختیاری نخستین اعدامی میدانی محافل روشنفکری-روشنگری! فلسفه شفاهی مطرح شده…

چشم اندازی بر اجلاس  ماه سپتامبر مجمع عمومی سازمان مللی…

نوشته از بصیر دهزاد  مجمع عمومی سازمان ملل متحد در هشتادومین…

زموږ په ګران هیواد د پاکستان هوايي تیری د غندلو…

 نور محمد غفوری    زموږ د ګران وطن پر خاوره یو ځل…

آکو الیاسی

استاد "آکو الیاسی" (به کُردی: ئاکۆ ئەلیاسی) شاعر معاصر کُرد،…

  چرا بگرام برای امریکا اهمیت دارد ؟ 

      نوشته ی : اسماعیل فروغی         ارچند مقامات امریکایی افواهات انتقال قوای…

ثمرهٔ بیست سال موجودیت جامعهٔ جهانی

حاکمیت طالبانی و فقر و تنگدستی مردم اختصار امارت اسلامی افغانستان، به‌مثابه…

پنجاه سال سفری پر افت؛  با یارانی چُست، اما رهبرانی…

نویسنده: مهرالدین مشید نیم‌قرن اخیر تاریخ افغانستان (۱۹۷۳–۲۰۲۳) نشان‌دهنده‌ی مبارزه‌ای نفس‌گیر،…

ترامپ چرا بگرام رامی خواهد؟

این نوشته به علت طولانی بودن دردوبخش منتشرخواهدشد. دربخش اول…

ځانګړې مرکه

په ادبي بهیر کې له پېژانده څېرې، لیکوال، کیسه لیکونکي…

سیاست تعامل تخنیکی آلمان با طالبان

واقع‌گرایی دیپلماتیک و مسئولیت بشردوستانه در این روزها در رسانه های…

په اروپا کې د کډوالو پر وړاندې د کرکې زیاتوالی

حميدالله بسيا داسې ښکاري چې د کډوالو لپاره نور د اروپايي…

طالبان در ایستگاه آخر و در آغاز خط و نشان…

نویسنده: مهرالدین مشید طالبان؛ فروپاشی قریب‌الوقوع یا بازتعریف تهدیدها؟ حادثه آفرینی های…

هجران وطن

از فرا ق  آن  میهن  حال  ا بتری  دارم روزشب به…

جنگهای اقتصادی

                                           بازیهای تسلیحاتی وبازارسازی فروش اسلحه پس ازگذشت دوران نکبتباروظالمانه ی فیودالیزم…

«
»

یک ارتش مشترک نظامی می‌تواند کاری را که فرانسه قادر نبود انجام دهد

در روز۱۶ مارس امسال، سرهنگ «آمادو رحمان»، سخنگوی «شورای ملی برای نجات وطن» ( CNSP)، شورای نظامی حاکم بر نیجر، اعلام کرد که دولت توافق‎نامهٔ نظامی با آمریکا را، که به این کشور اجازه حضور نظامی در خاک نیجر را می‌داد، لغو کرده است. او افزود که پروازهای ایالات متحده بر فراز خاک این کشور در هفته‎های اخیر غیرقانونی بوده است.

سخنگوی شورا در ادامه چنین گفت: دولت نیجر با در نظر گرفتن خواسته‌ها و منافع مردم و در راستای انجام مسؤولیت‎های خود، تصمیم گرفت تا توافق‎نامهٔ نظامی با آمریکا را لغو نماید. «رحمان» با بیان این‌که حضور نظامی آمریکا غیرقانونی و ناقض همهٔ قوانین اساسی و دموکراتیک است، تأکید کرد که توافق مذکور ناعادلانه بوده و در ۶ ژوئیهٔ ۲۰۱۲ به‌صورت یکجانبه از سوی آمریکا تحمیل شده بود.

ارتش آمریکا چندین سال است که یک پایگاه هوایی بزرگ پهپادی را در شهر «آغادیز»، در حدود ۹۲۰ کیلومتری پایتخت نیامی، در اختیار دارد. حدود ۱۱۰۰ سرباز آمریکایی و به‌علاوۀ تعدادی کارمندان غیرنظامی وزارت دفاع آمریکا در نیجر حضور دارند. تا چندی پیش، نیجر نقش اصلی را در عملیات ارتش ایالات متحده در منطقهٔ ساحل آفریقا به‌عهده داشت. بهانۀ اصلی ایالات متحده برای حضور نظامی در نیجر «نگرانی» از گسترش خشونت‌ در منطقه، و مبارزه با سازمان‌های تروریستی در غرب آفریقاست. بسیاری از گروه‌های تروریست این منطقه با القاعده و گروه‌های افراطی داعش بیعت کرده‌اند.

دولت جدید نیجر، که از زمان برکناری «محمد بازوم»، رئیس‌جمهور طرفدار غرب، در ژوئیهٔ گذشته به قدرت رسید، اقداماتی را برای قطع روابط با شرکای نظامی سابق انجام داده است. از جمله، در پایان سال گذشته، این دولت قراردادهای همکاری نظامی با فرانسه را نیز لغو کرد و فرانسه مجبور شد که در تاریخ ۲۲ دسامبر سال گذشته نیرو های خود در نیجر را خارج نماید. نیجر هم‌چنین مشارکت امنیتی خود با اتحادیهٔ اروپا را پایان داد.
سه کشور ساحل ـــ مالی، نیجر، و بورکینافاسو ـــ از سال ۲۰۱۱ به‌دنبال مداخلهٔ ناتو در لیبی، که منجر به کشته شدن سرهنگ قذافی شد، با افزایش چالش‌های امنیتی متعدد، مانند تهدیدات تروریستی، درگیری‌های میان قومی، قاچاق مواد مخدر و اسلحه، و مشکلات مربوط به اعمال حاکمیت و توسعهٔ اقتصادی مواجه بوده‌اند.

هر سه کشور روابط نظامی خود را با فرانسه به‌دلیل مداخله و ناکارایی نیروهای فرانسوی در مقابله با نیروهای ارتجاعی مذهبی در منطقه، علی‌رغم بیش از یک دهه مشارکت، قطع کردند. رهبران این کشورها این واقعیت را دریافته اند که نمی‌توانند به کشورهای غربی، مانند فرانسه و ایالات متحده، تکیه کنند، زیرا آن‌ها به‌جای این‌که واقعاً مایل به کمک به مبارزه با تروریسم باشند، مشتاق دامن زدن به بی‌ثباتی مدام در منطقه و در پی حفظ اهداف ژئوپلیتیکی خود در آفریقا هستند.

ایجاد یک نیروی مشترک

خلأ ناشی از ترک نیروهای نظامی غربی در منطقه لزوم همکاری نظامی میان این سه کشور را به‌فوریت نشان داد. لذا این سه کشور طی منشوری در دسامبر سال گذشته (۲۰۲۳) توافق کردند که طی ائتلافی (AES)، نیروی نظامی مشترکی برای جوابگویی به چالش‌های امنیتی موجود در منطقه تشکیل گردد. وظیفۀ این نیروی مشترک جواب‌گویی به تهدیدات امنیتی، مانند تروریسم، جنایات سازمان‌یافته، و درگیری‌های مسلحانه داخلی و خارجی در هر سه کشور است؛ تهدیداتی که اغلب ناشی از تحریکات قدرت‌های امپریالیستی مانند ایالات متحده و فرانسه در منطقه است.

یکی از مشکلات اساسی که این کشور‎ها با آن مواجهند عدم وجود سرویس‎های اطلاعاتی داخلی یا خارجی و همچنین توانایی ضدجاسوسی قدرتمند برای پیش‌بینی حملات تروریستی است. مبارزه با تروریسم علاوه بر اقدامات نظامی نیاز به نفوذ، ردیابی همدستان، و خنثی کردن رهبران از طریق مأموریت‌های مخفیانه دارد. تا زمانی که ابزارهای نظارتی و اطلاعاتی به قدرت‌های استعماری سابق مانند فرانسه سپرده شود، مبارزه با تروریسم موفق نخواهد بود.

با ایجاد یک نیروی مشترک، کشورهای ساحل قادر خواهند بود با هماهنگ کردن تلاش‌های خود، اطلاعات و منابع را به‌اشتراک بگذارند و عملیات مشترک را برای مبارزه با تهدیدات امنیتی علیه کشورهای خود و منطقه انجام دهند. به‌موازات تحکیم این همکاری‎های منطقه‌ای، این کشورها باید فوراً همکاری‌های نظامی خود را با کشورهای جبهۀ ضدامپریالیستی تشدید بخشند.

در امر مهم مبارزه با تروریسم و افراطی‏گری، به‌موازات اقدامات نظامی، باید رویکردی جامع از طریق برنامه‎های توسعه، آموزش، و حمایت از حقوق توده‎های مردم، اتخاذ گردد. اگر ائتلاف کشورهای ساحل پاسخ‌گوی این نیازهای حیاتی مردم منطقه نباشد، مبارزه با تروریسم و ناامنی بی‎نتیجه خواهد بود, مردم همچنان رنج خواهند برد و علی‎رغم ارادهٔ رهبران و ارتش، مناطق تحت اشغال جنایتکاران با هر حمله گسترش بیشتری خواهد داشت.

منبع: راشیا تودی، ۱۸ مارس ۲۰۲۴
https://www.rt.com/africa/594306-sahel-security-joint-force-help/