گِل برای درمسال
نویسنده: جمعه خان صوفی
بر گردان: محمد قاسم آسمایی
بخش دهم
20 جولای 1975: مولانا (سازش)، طی نامۀ اطلاعیه مورخ 14 جولای همیش خلیل را در مورد جلسه یازده جنرال با اشتراک شماری از اعضای حزب مردم تأیید نموده است. براساس این اطلاع، تلاش میگردد تا براساس تکتیک تغییر چهره، بکمک امپریالیسم به عوض بوتو شخص دیگری روی صحنه آورده شود. منظور از آن ایجاد حکومت ملی به اشتراک جناح راست نیپ است. بوتو از این پلان سخت در هراس افتیده است.
27 جولای: امروز در وسیله نقلیه قوماندانی امنیه جلال آباد که جانب اسمار در حرکت بود انفجار صورت گرفت. در لغمان توسط نیروهای مخرب یک ضابط و دو سرباز کشته شدند. میگویند که در ارگون نیز اخوانی ها بعضی مامورین از جمله مامورین مالیه را به قتل رسانیدند.
روز قبل نیز حمله بزرگی در پنجشیر صورت گرفته و حمله کنندگان ولسوالی را تصرف و سربازان وافسران را کشته اند. 30 نفر با سلاح و بم ها دستگیر و همه آنها به آموزش در پاکستان اعتراف نموده اند. همزمان در سروبی وتگاو نیز انفجاراتی صورت گرفته است.
از این وضع چه میتوان برداشت کرد؟ دشمن منظم شده و از طرق گوناگون بر حکومت فشار وارد مینماید تا آنرا سرنگون و یا هم از راه تعمیل خدمت به مردم منحرف سازد و از حمایه نهضت پشتون و بلوچ دست بکشد.
این شیوه های معمول امپریالیسم است. برای مقابله با آن تصمیم و فیصله قاطع از جانب دولت ضرورت است تا دوست از دشمن تفریق گردد؛ در غیر آن ادامه این وضع ناگوار خواهد بود. با دستگاه موجود تصفیه انقلابی را نمیتوان عملی ساخت. از طرف دیگر دولت باید بین مردم پایگاه اجتماعی خویشرا تقویه نماید. اگر چنین نشود عاقبت افغانستان بخیر!
29 جولای عملیات پنجشیر: آثار وکتابهای ماوتستونگ، سید قطب، محمد قطب ومولانا مودودی از منزل ملک عظیم بدست آمده است وهمچنان از کُرد نزدیک منزلش سلاح، بم ها وسایر آلات جنگی بدست آمده است. بیشترین سلاح ساخت پاکستان، چین و امریکا بوده است. برویت اعترافات دستگیرشدگان و اسناد بدست آمده از کشته شده گان، شماری زیاد از اعضای این شبکه تخریبی محصلین پوهنتون و شماری محدودی متعلمین صنوف یازدهم و دوازدهم و عده هم مامورین وزارت مخابرات بودند. سلسله گرفتاری ادامه دارد و شماری به پاکستان فرار کرده اند.
میگویند که در شب عملیات تخریبی، سفرای امریکا و انگلیس ذریعۀ موترهای خویش به علاقه داری پنجشیر رفته و بعد از آن با اسپ به محل دیگری رفته و تا حال (29 جولای) درک از آنها معلوم نیست. پولیس در جستجوی آنهاست.
در راس گروه تخریبکار، اخوانی ها قرار داشته اما شعله یی ها و افراد ستم ملی نیز با آنها همکار بودند. اسناد بدست آمده نشان میدهد که آنها دارای تشکیلات منظم وبه تشکل از گروپهای پنج نفری بوده که هر گروپ یک از یکدیگر بیخبر و در راس چند گروپ سردسته قرار داشت و در راس سردسته ها، سرحلقه گروپ بود. شمار سرحلقه ها نامعلوم است.
از اسناد بدست آمده از منزل عظیم خان آشکار میگردد که پول زیادی توزیع شده واکثریت تخریبکاران چهارماه آموزش نظامی دیده اند.
در اثنای عملیات، مخابره نیروهای دولتی از جانب مخابره قوی تر قطع میگردید. آنها (غند بالاحصار) [قطعه کوماندوی توظیف شده در عملیات پنجشیر] تصور میکنند که این مخابره احتمالاً از منابع امریکایی ویا پاکستانی بوده که برای گروپهای مربوط هدایت میداد.
در نامه های به دست آمده که گمان میرود از پاکستان ارسال شده است؛ پلان اخوانی ها با این سرخط بوده که این جنگ “جنگ فرعون و موسی، محمد و ابوجهل، ابراهیم ونمرود و غیره است. در نامه آیات و احادیث که سبب تاثیر گذاری بر مسلمانان بیسواد و ساده میگردد، نوشته شده است.
23 اگست: بر اساس اطلاع همین اکنون نیز آموزش اخوانی ها در پاکستان ادامه دارد. شمار آنها 200 ـ 300 نفر است
14 سپتمبر 1975، ندامت داوودخان: اجمل صاحب بعد از ملاقات با داوودخان، از جریان گفتگو برایم حکایت میکرد. همچنان مطالبی مهمی که از جریان صحبت فیض محمد محسود، پکتیاوال صاحب، حبیبی صاحب و دیگران دستگیرم میشد؛ آنرا ثبت کرده ام. این مطلب را از جریان ملاقات با اجمل نوشته ام: « ولی خان بسیار خوشباور است، قول و عمل او بسیار سریع بود، نیروی خودرا زیاد و از دشمن را کم میداند. اما دیده شد که طرفداران نیپ در مقابل ان عکس العمل نشان ندادند. اگر وی همچنین به اعمال بچگانه چون قتل شیرپاو، لاف در مورد تغییر سرحدات، فراخوان برای تشدد و بی نظمی های همانند آن ادامه داده شود من به حیث برادر خواهم گفت که هیچنوع کمک کرده نمیتوانم.
« این سخن باچاخان دقیق است که توسط کی اعمال تشدد آمیز را انجام دهم؟ پشتون ها آماده تشدد نیستند و صرف عدۀ محدودی هواخواه آن هستند، پس عدم تشدد راه مناسب است. تشدد زمانی مؤثر است که مجموع ملت مقاومت نماید و حمایه کننده نیرومند داشته باشد. پشتون ها فاقد هردو است. به تنهایی مقاومت نمیکند ونه کرده میتواند و نه حمایه کننده آن (افغانستان) نیرومند است. زیرا دشمن (چین، امریکا، پاکستان و اعراب) مخالف آن اند و دوستان آن (شوروی وغیره) با آن کمک نمیکنند.
« پس در چنین حالت تنها یگانه راه باقی میماند و آن مفاهمه است. ولی خان بدون پلان و پروگرام و تنها بر اساس خوشباوری خویش اقدام کرده که به عوض مفاد، ضرر آن زیاد است؛ به همین جهت رئیس صاحب [جمهور] میگوید: من با شما کمک کرده نمیتوانم.»
«در افغانستان بی نظمی زیاد است و انقلابیون با یکدیگر مشت ویخن هستند، رشوت و خویشخوری زیاد شده است. پیش از انقلاب همه رفقا انقلابی بودند و با تقوا معلوم میشدند اما با رسیدن به مقامات، ماسک ها را دور ساختند. حال می اندیشم که آیا این انقلاب کاری صحیح بوده است و یاخیر؟.» این بود نتیجه گیری داوودخان از جنبش ما.
30 اکتوبر: محکمه عالی پاکستان ممنوعیت نشنل عوامی پارتی را موجه دانست و به تعقیب آن گرفتاری های زیادی شروع شده است.
31 اکتوبر: امروز بوتو در صحبت رادیو تلویزیونی با لحن شدید برعلیه نپ صحبت کرد و برای افغانستان اخطار داد: «حکومات قبلی و ما می گفتیم که نیپ حزب خائن است و حال محکمه عالی آنرا تایید نمود. با خائنین مذاکره صورت گرفته نمیتواند؛ برای مذاکرات با سایر احزاب مخالف آماده هستیم.
ادامه دارد
