کرۀ شمالی : «نابودی»، «پاسخ نظامی گسترده» یا «جنگ اقتصادی» ؟
واشنگتن در پندار تحریم کامل بازرگانی با کرۀ شمالی و تعیین مجازات علیه چین
پروفسور میشل شوسودوسکی
مرکز مطالعات جهانی سازی
6 سپتامبر 2017
وزیر دفاع ملقب به «مَد داگ» ( « Mad Dog » ) – سگ هار یا سگ دیوانه – جیمز ماتیس در یک مصاحبۀ مطبوعاتی گفت که «تهدید کرۀ شمالی علیه ایالات متحدۀ آمریکا به پاسخ نظامی گسترده خواهد انجامید»، ولی احتیاط را از دست نداد و گفت که «ما در پی نابودی کرۀ شمالی نیستیم، گزینش های متعددی در نظر گرفته شده است».
تصویر رسمی جیمز ماتیس، 2017
ماتیس اعلان کرد که رئیس جمهور ترامپ «می خواهد از گزینشهای نظامی در نظر گرفته شده مطلع باشد» :
«هر تهدیدی علیه ایالات متحدۀ آمریکا و سرزمینهایش به علاوۀ گوآم یا علیه هم پیمانان ما، «به پاسخ نظامی گسترده خواهد انجامید که مؤثر و حجیم خواهد بود.»
نابودی، هدف جنگ کره در سال 1953-1950 بود. و «مَد داگ» جیمز ماتیس مسئولیت نابودی فالوجه (عراق) در سال 2004 را به عهده داشت.
ژنرال بازنشسته جیمز ماتیس لقب «مَد داگ» را به پاس عهد فرماندهی اش در نیروی دریائی ایالات متحده در نبرد فلوجه در آوریل 2004 دریافت کرد. در این حمله، اعضای نیروی دریائی روی آمبولانسها و کارمندان خدمات بشر دوستانه تیراندازی کردند، شهر را محاصره نمودند و مانع فرار غیر نظامیان شدند. اعضای نیروی دریائی با افرادی که کشته بودند عکس یادگاری گرفتند (…).
طی محاصرۀ فلوجه که من به عنوان روزنامه نگار پذیرفته شده رویدادها را پوشش می دادم، سربازان نیروی دریائی آمریکا به اندازه ای غیر نظامیان را به قتل رسانده بودند که محوطۀ جلوی شهرداری را باید بجای گورستان استفاده می کردند.
Falloujah 2004, source : CNN
گزینش «مَد داگ» توسط ترامپ برای مقام وزیر دفاع به هیچ وجه جای تردیدی باقی نمی گذارد. به گفتۀ Felicity Arbuthnot :
تهاجم ایالات متحده ترس سردی را به تن آدم می انداخت «خانه به خانه، اتاق به اتاق» با کاشتن بذر مرگ و ویرانی در «شهر مساجد» قدیمی و مفتخر.
در گزارشی نوشته شده بود که : «پیش از حملۀ فلوجه، تنها توپخانۀ نازیها و بمباران ورشو در سپتامبر 1939، و بمباران وحشتناک روتردام در ماه مه 1940 توسط نازیها در سطح قارۀ اروپا را می توانیم مثال بیاوریم.»
کمی دورتر ادامه می دهد : « (…) نبرد فلوجه در یک مفهوم قابل درک است. برتری نظامی و فنی ایالات متحدۀ آمریکا علیه مقاومت به همین اندازه عظیم بود، و می توانیم برتری ارتش ایالات متحده را علیه سرخپوستان آمریکائی در سالهای 1870 و 1880 مقایسه کنیم.»
%70 از خانه ها و فروشگاه ها تخریب شده بود، و آنهائی که هنوز سر پا ایستاده بودند به شکل جدی خسارت دیده بودند. پزشک عراقی علی فدهیل نوشته بود : «شهری کاملاً ویران شده. شهری که شبیه شهر ارواح بود. فلوجه شهر مدرنی بود، امروز چیزی از آن باقی نمانده. تمام روز را روی ویرانه های گذراندیم که پیش از این مرکز شهر بوده، هیچ ساختمان قابل استفاده ای وجود نداشت.»
(City of Ghosts, The Guardian, 11 janvier 2005)
نابودی دوم با «مد داگ» ماتیس در فرماندهی
امروز، «مَد داگ» ماتیس پنتاگون را هدایت می کند، در نتیجه در چنین مقامی مسئول جنگ افزارهای هسته ای و استراتژیک است، و تمامی یک کشور را به «پاسخ نظامی گسترده» تهدید می کند. انگیزۀ جنایتکارانه ولی در ابعاد وسیعتر. جنایتکاران جنگی به مقامات عالی دست یافته اند. ابتدا باید ببینیم که چه کسی چه کسی را تهدید می کند ؟
کرۀ شمالی %30 جمعیت خود را زیر بمبهای آمریکائی طی جنگ کره از دست داد. دچار توهم نباشیم : این سیاست نابودی کامل است.
ژنرال ایالات متحده کورتیس لامی Curtis Lemay پس از این واقعه گفته بود :
«پس از تخزیب 78 شهر کرۀ شمالی و هزاران دهکده، و کشتار تعداد بی شماری از غیر نظامیان (…) طی یک دورۀ سه ساله، ما %20 جمعیت را کشتیم.»
«ما برای جنگیدن به آنجا رفتیم، و کار را با آتش کشیدن هر شهر کرۀ شمالی، و به هر نحوی به پایان بردیم (…) (شهر پیونگ یانگ در تصویر زیر)
پیونگ یانگ 1953
جنگ اقتصادی
معاون رئیس جمهور آمریکا به سهم خود طی یک مصاحبۀ مطبوعاتی چنین اظهار داشت که هدف فوری توقف مبادلات بازرگانی با کرۀ شمالی ست که در واقع این سیاست باید به انزوای کامل کرۀ شمالی بیانجامد، و به وسیلۀ رژیم تحریم عملی خواهد شد «توقف مبادلات بازرگانی با هر کشوری که با کرۀ شمالی داد و ستد کند.»
آنچه امروز روی میز طراحی ایالات متحدۀ آمریکا دیده می شود، توقف مبادلات بازرگانی با کرۀ شمالی ست که %90 از کل آن با چین انجام می گیرد.
«اگر این طرح به اجرا گذاشته شود، چنین گزینشی به این معنا توقف مبادلات بازرگانی ایالات متحدۀ آمریکا با چین خواهد بود، یعنی چینی که گرچه به تحریم اقتصادی کرۀ شمالی رأی مثبت داده ولی همکار شمارۀ یک این کشور «شرور» نیز باقی مانده است.»
این نقل قول (سی ان ان، 3 سپتامبر 2017) البته خنده آور بنظر می رسد، زیرا اعلان مجازات علیه چین فوراً علیه خود ایالات متحدۀ آمریکا عمل خواهد کرد، یعنی روندی که می تواند اقتصاد مصرفی «ساخت چین» « Made in China » را مخدوش کند.
آیا چین از مقابل تهدیدات واشنگتن واپس نشینی خواهد کرد ؟ پکن %90 از اداد و ستد با کرۀ شمالی را کنترل می کند، ولی جمهوری خلق چین در عین حال مهمترین شریک مبادلات بازرگانی با ایالات متحدۀ آمریکاست.
چین به واردات ایالات متحدۀ آمریکا وابسته نیست، کاملاً بر عکس اقتصاد ایالات متحده روی واردات تکیه دارد. پایگاه صنعتی و کارخانه های ایالات متحده ضعیف است و به شکل گسترده به واردات جمهوری خلق چین بستگی دارد.
تصور کنید چه روی خواهد داد اگر چین به تهدیدات واشنگتن واکنش نشان دهد و تصمیم بگیرد از فردا صادرات کالاهای «ساخت چین» به ایالات متحدۀ آمریکا را به شکل چشم گیری کاهش دهد. چنین واکنشی از سوی چین بسیار ویرانگر خواهد بود و می تواند اقتصاد مصرفی را دچار اختلال کند و هرج و مرج مالی به وجود بیاورد.
تولیدات «ساخت چین» ستون فقرات فروشگاه های ایالات متحدۀ آمریکا را تشکیل می دهد و به شکل انکار ناپذیری مصرف خانوادگی را در بر می گیرد، کلیۀ اجناس مانند لباس، کفش، اجناس الکترونیک، اسباب بازی، جواهر، سامانه های ثابت، مواد غذائی، تلویزیون، تلفن همراه، و امثال اینها.
مصرف کنندگان آمریکائی به شما خواهند گفت : فهرست طولانی ست.
«چین فروشندۀ 7 تلفن سلولی از 10 در بازار جهانی ست، و به همین گونه 12 میلیارد و نیم جفت کفش (بیش از %60 تولید جهانی کفش). علاوه بر این، چین %90 کامپیوترهای جهان را می سازد با قابلیت %45 کشتی سازی جهان.» (The Atlantic, août 2013)
دوباره آمریکای بزرگ Make America Great again : ساخت چین. فکر خوبی برای دونالد نیست.
هاراکیری اقتصادی
این نوع باج خواهی اقتصادی دولت ترامپ از چین پاسخ نخواهد داد و با شکست روبرو خواهد شد. اگر ایالات متحدۀ آمریکا علیه چین رژیم مجازات برقرار کند مستقیماً به خود ایالات متحدۀ اصابت خواهد کرد. ایالات متحدۀ آمریکا نمی تواند از واردات کالاهای ساخت چین صرفنظر کند. چنین اقدامی به مثابه خودکشی و «هاراکیری اقتصادی» خواهد بود.
وخامت مناسبات ایالات متحدۀ آمریکا و کرۀ جنوبی
ترامپ روی کرۀ جنوبی نیز فشار وارد می کند تا توافقات مبادلات آزاد بین دو کشور همجوار را باطل کند، و به این علت که کرۀ جنوبی در عین حال برنامۀ نظامی ایالات متحدۀ آمریکا علیه پیونگ یانگ را کاملاً تأیید نمی کند.
رئیس جمهور مون بیشتر خواهان گفتگو و حل مسالمت آمیز مسائل با پیونگ یانگ است، و به همین گونه طرفدار بازسازی مناسبات بازرگانی و سرمایه گذاری شمال و جنوب بر اساس بیانیۀ مشترک در سال 2000 است.
Capture d’écran : NYT, 3 septembre 2017
در حالی که جهان در نگرانی از آزمایش هسته ای پر اهمتی به سر می برد که کرۀ شمالی در هفتۀ گذشته انجام داد، رژیم شرور کرۀ شمالی نبود بلکه کرۀ جنوبی نزدیکترین هم پیمان ایالات متحده بود که دراین دوران بحرانی باید از بیانات آتشین ترامپ سهم می برد. ترامپ در توئیتر سئول را به سیاست تسلیم متهم و از دولت لیبرال جدید کرۀ جنوبی اظهار یأس و ناآمیدی کرد، زیرا برنامۀ هسته ای کرۀ شمالی را به چشم تسامح می نگرد و به درخواست او برای بازبینی کل مراودات بازرگانی بی اعتنا باقی مانده، در حالی که ترامپ چنین رفتاری را برای کارگران و شرکت های آمریکائی زیانبار تلقی می کند.
در یک پیغام توئیتری به تاریخ 3 سپتامبر، رئیس جمهور ترامپ کرۀ جنوبی را که گوئی از «تسلیم» سخن گفته متهم کرده است.
نکتۀ پر اهمیتی که باید یادآور شویم این است که بدون همکاری کرۀ جنوبی، ایالات متحدۀ امریکا در وضعیتی نخواهد بود که بتواند فرآیند تدارکات نظامی خود را علیه جمهوری دموکراتیک خلق کره به اجرا گذارد. امیدوار باشیم که گفتگوهای صلح (با پشتیبانی چین، روسیه و کرۀ جنوبی) موجب خروج از بحران شود.
Copyright © Prof Michel Chossudovsky, Mondialisation.ca, 2017
لینک متن اصلی :
ترجمۀ حمید محوی
پاریس. 11 سپتامبر 2017
