کردستان در تخیلات استعمار فرانسوی
همۀ آنچه که دربارۀ عملیات ترکیه « سرچشمۀ صلح» از شما پنهان می کنند (3/2)
تی یری میسان
خلاف آنچه در اذهان عموی رایج است، روژاوا دولتی برای مردم کُرد نیست بلکه مربوط است به افسانه سرائی فرانسوی در دوران بین دو جنگ جهانی. هدف ایجاد دولتی دست نشانده با کُردها بود یعنی معادل اسرائیل بزرگی که برای یهودیان در نظر گرفته شده بود. این هدف استعماری با رئیس جمهور سرکوزی، هولاند و مکرون دوباره فعال شد و تا پاکسازی قومی در مناطقی که برای سکنا دادن کُردها در نظر گرفته شده بود پیش رفت.
شبکۀ ولتر| دمشق ( سوریه)| 13 اکتبر 2019
رئیس جمهور فرانسه فرانسوآ هولاند و وزیر دفاع وقت او ژان ایو لو دریان با حضور برنارد هانری لوی سازماندهندۀ مصیبت تونس، مصر و لیبی در کاخ الیزه از هیئت نمایندگی کُرد استقبال به عمل آوردند.
مأمور عالی رتبۀ دولت فرانسه در شامات، ژنرال هانری گورو به کمک ترکها 900 مبارز شبه نظامی از طایفۀ کرد برای سرکوب ناسیونالیستهای عرب در حلب و رقه استخدام می کند. این شبه نپامیان مردور به عنوان ژاندارم فرانسوی زیر پرچمی مبارزه خواهند کرد که بعدها به پرچم ارتش آزاد سوریه کنونی تبدیل می شود (تلگراف 5 ژانویه 1921).
منبع : آرشیو ارتش نیروی زمینی فرانسه.
مردم کُرد هرگز رؤیای اتحاد نداشته اند به استثناء طرح شاهزادۀ رواندُز. در قرن نوزدهم، او از بینش ملت نزد آلمانها الهام می گرفت و در نتیجه مقدماً می خواست به زبان مشترکی دست یابد. امروز چندین زبان کُردی وجود دارد که تفاوت برجسته ای با یکدیگر دارند : کرمانجی، سورانی، زازاکی و گورانی.
بر اساس پرونده هائی که تا کنون بررسی نشده و روشنفکر لبنانی حسن حماده نیز در حال نگارش کتاب شگفت آوری دربارۀ این موضوع می باشد، رئیس شورای وزرای فرانسه لئون بلوم (Léon Blum) در سال 1936 با رئیس آژانس یهودی شیم ویزمن (Chaim Weizmann) و بریتانیائی ها در مورد ایجاد دولت بزرگ اسرائیل از فلسطین تا فرات گفتگو کرد که لبنان و سوریه را نیز در بر می گرفت که هر دو هنوز تحت قیومیت فرانسه بود. این طرح به دلیل مخالفت شدید مقام بلند پایۀ فرانسوی در شامات لو کنت دامین دو مرتل (le comte Damien de Martel) با شکست روبرو شد. فرانسه و احتمالاً انگلستان در آن دوران ایجاد یک دولت کُرد را در شرق فرات در نظر گرفته بودند.
4 فوریه 1994، رئیس جمهور فرانسه فرانسوآ میتران یک هیئت کُرد از اعضای حزب کارگران کردستان ترکیه را دریافت می کند.
مسئلۀ کُرد برای رئیس جمهور فرانسوآ میتران دوباره به اولویت ها تبدیل شد. در بهبهۀ جنگ سرد همسر او دانیل Danielle به عنوان « مادر کُردهای [طایفۀ بارزانی]» نامیده می شود. روزهای 14 و 15 اکتبر 1989 دانیل همسر رئیس جمهور فرانسه – مادر کُردها – در پاریس سمیناری زیر عنوان «کُردها : هویت فرهنگی. احترام به حقوق بشر » برگزار کرد. او در دروغ پردازی دربارۀ مرگ کُردهای دهکدۀ حلبچه طی جنگ ایران و عراق و نسبت دادن این رویداد به خشونت رئیس جمهور عراق صدام حسین نقش بارزی بازی کرد در حالی که گزارشات ارتش ایالات متحدۀ آمریکا گواهی می دهد که بر عکس این وزش باد بوده که طی نبردی هولناک گاز ایرانی را جابجا کرده است. در سال 1992 او در بنیانگذاری یک دولت دست نشاندۀ کُرد در منطقۀ عراق اشغالی توسط آنگلوساکسونها شرکت داشت.
13 اکتبر 2014، فرانسوآ هولاند روی پیشگاه در کاخ الیزه رجب طیب اردوغان را همراهی می کند. یک مهمان دیگر محتاطانه در کوچک خارج می شود، او کُرد طرفدار ترکیه صالح مسلم است.
در دوران ریاست جمهوری نیکلا سرکوزی، در سال 2011، آلن ژوپه (Alain Juppé) با ترکیه برای ایجاد یک کردستان تقلبی بر اساس یک منشور سرّی به توافق رسید. سوریه واکنشی نشان نداد. سپس، در 31 اکتبر 2014، رئیس جمهور فرانسه فرانسوآ هولاند رسماً در کاخ الیزه با نخست وزیر ترکیه رجب طیب اردوغان و به شکل خصوصی با معاون رئیس یگانهای مدافع خلق کُرد صالح مسلم دیدار کرد تا چگونگی تجزیۀ سوریه را تنظیم کنند. مبارزان کُرد با قطع نظر از ملیّت سوری بنای مبارزه برای تشکیل میهن متعلق به خودشان را آغاز کردند. سوریه فوراً پرداخت حقوق آنان را متوقف کرد.
در پایان نبرد کوبانه، فرانسوآ هولاند جبهه اش را تغییر داد و با پذیرائی از یک هیئت نمایندگی یگانهای مدافع خلق کُرد که طرفدار ایالات متحدۀ آمریکا نیز هستند در الیزه پشتیبانی خود را از کُردها به نمایش گذاشت.
با وجود این، چند ماه بعد، رئیس جمهور بارک اوباما به فرانسه هشدار داد. کُردستان تقلبی در پاریس نیست که بر اساس رؤیاهای استعماری قدیمی تعیین می شود بلکه فقط پنتاگون چنین حقی را دارا می باشد و بر اساس طرح قومی رامسفلد و سبرووسکی. فرانسوآ هولاند عقب نشینی کرد و یک هیئت نمایندگی کُرد طرفدار ایالات متحدۀ آمریکا از مبارزان عین العرب («کوبانه» به زبان کُردی) را پذیرفت. ترکیه به سهم خود تسلیم واشنگتن نشد. و این آغاز یک اختلاف دراز مدت بین اعضای پیمان آتلانتیک است. با توجه به این امر که تغییر جبهۀ فرانسه توافق 31 اکتبر 2014 را نقض می کرد، سرویس های سرّی ترکیه به همکاری داعش سوء قصدهای 13 نوامبر 2015 را سازماندهی کردند (مترجم : در این روز سه سوء قصد علیه فرانسه صورت می گیرد از جمله سوء قصد به سالن نمایش بتکلان در محلۀ یازدهم پاریس جائی که بیش از 1500 نفر حضور داشتند و به دریای خون تبدیل شد و بیش از 130 جوان فرانسوی جانشان را از دست دادند) و 22 مارس علیه بلژیک که در کنار واشنگتن قرار گرفته بود. رئیس جمهور ترکیه اردوغان بی هیچ ابهامی سوء قصدهای صورت گرفته علیه بلژیک را پیشبینی کرده بود و روزنامه های او نیز آن را تأیید کردند. سرانجام، صالح مسلم خدمت سربازی برای کُردهای جوان را اجباری اعلام داشت و دیکتاتوری خودش را بنیانگذاری نمود، در حالی که آنکارا علیه او جکم بازداشت صادر کرد.
فرمان کردستان اجباری در شمال سوریه. این رونده از سوی قربانیان مسیحی آشوری منتشر شده و حاکی از پاکسازی قومی بدست نیروهای دموکراتیک سوریه FDS می باشد که نظامیان ایالات متحدۀ آمریکا آنها را متشکل کرده بودند.
در اکتبر 2015، پنتاگون نیروهای دموکراتیک سوریه (FDS) را ایجاد کرد، یگانی متشکل از مزدوران کُرد ترکیه و سوریه، به انضمام عربها و مسیحیان به نحوی که در اجرای پاکسازی قومی رسمآً هیچ مسئولیتی را به عهده نداشته باشد. نیروهای دموکراتیک سوریه خانواده های عرب و مسیحی آشوری را اخراج کردند، و مبارزانی که از عراق و ترکیه آمده بودند در خانه ها و زمین های آنها سکنا گزیدند. اسقف اعظم کاتولیک سریانی در حسکه، حضرت آقای ژک بهنان هندو چندین بار تأیید کرده اند که رهبران کُردها از طرح پاکسازی قطعی مسیحیان «روژاوا» سخن گفته اند. نیروهای ویژۀ فرانسوی شاهد چنین جنایتی علیه بشریت بودند ولی واکنشی نشان ندادند. 17 مارس 2016، خود مختاری «روژاوا» (کردستان تقلبی در سوریه) اعلام شد. از بیم نقطۀ اتصال بین حزب کارگران کردستان ترکیه و طایفۀ بارزانی در عراق که می توانست راه ایجاد کردستان بزرگ را هموار سازد، دولت عراق برای حزب کارگران کردستان اسلحه فرستاد تا بارزانی ها را سرنگون کنند. پس از این رویدادها، تعدادی از رهبران هر دو طایفۀ کُرد مورد سوء قصد قرار گرفتند.
در پایان سال 2016، خروج جزئی ارتش روسیه همراه بود با آزاد سازی حلب بدست ارتش عرب سوریه که تغییر قطعی وضعیت جنگ را رقم زد. این رویدادها در ژانویۀ 2017 مصادف شد با ورود رئیس جمهور دونالد ترامپ به کاخ سفید که برنامۀ انتخاباتی اش پایان استراتژی رامسفلد و سبرووسکی، پایان پشتیبانی گسترده از جهاد طلبان و خروج یگان های ایالات متحدۀ آمریکا از سوریه را پیشبینی کرده بود. فرانسه گسیل جوانهای مبارز آنارشیست را به روژاوا تسهیل کرد. این آنارشیستها به دفاع از آرمان کُردها باورداشتند در حالی که کُردها برای پیمان آتلانتیک مبارزه می کردند. در بازگشت بفرانسه آشکار شد که آنارشیستها به همان اندازه غیر قابل کنترل هستند که جوانان جهاد طلب فرانسوی.
بر این اساس، به گفته اطلاعات داخلی (DGSI) یکی از این مبارزین آنارشیست بر آن بود که یک بالگرد ژاندارمری را هنگام تخلیۀ فرودگاه نوتردام د لاندر (Notre-Dame-des- Landres) مورد اصابت قرار دهد.
در ژوئن 2017، ترامپ رئیس جمهور آمریکا برای آزاد سازی رقه پایتخت داعش اجازه داد عملیات مشترکی با ارتش عرب سوریه ( بفرماندهی رئیس جمهور بشار اسد) و نیروهای دموکراتیک سوریه (یعنی مزدوران مسلح کُرد طرفدار ایالات متحدۀ آمریکا) انجام شود. جنگ به پایان رسید، ولی نه فرانسه و نه آلمان چنین نگرشی نداشتند.
به تدریج یگانهای مدافع خلق کُرد از کنترل ایالات متحدۀ آمریکا که با بی اعتنائی نسبت به آنها رفتار می کرد خارج شدند. سپس سازمان تروریستی به بازیچه ای در دست فرانسه تبدیل شد، همانگونه که اخوان المسلمین یک عروسک خیمه شب بازی در دست آلمان است.
این نقشه در آنادولو آژانسی در ژانویۀ 2019 منتشر شده است. 9 پایگاه نظامی فرانسه را نشان می دهد که 8 پایگاه آن را رئیس جمهور امانوئل مکرون مستقر کرده است.
ترکیه در روزنامۀ رسمی خود آنادولو آژانسی نقشۀ پایگاه های نظامی فرانسه در روژاوا را منتشر کرد که در دوران ریاست جمهوری امانوئل مکرون به 9 پایگاه ارتقاء یافت. تا اینجا فقط از حضور پایگاه سیمان سازی گروه لافارژ مطلع بودیم. ترکیه می خواهد بگوید که خلاف بیانیه های رسمی و خلاف ایالات متحدۀ آمریکا، فرانسه همچنان برای تجزیۀ سوریه می کوشد.
در فوریه 2018، سفیر فدراسیون روسیه در سازمان ملل متحد واسیلی نبنزیا آشکار کرد که کُردهای سوری 120 نفر از رهبران داعش را مورد بخشایش قرار داده و در یگانهای مدافع خلق کُرد پذیرفته اند.
از سپتامبر 2018، رئیس جمهور ترامپ خروج یگانهای ایالات متحدۀ آمریکا از سراسر سوریه آماده کرد. رها کردن «روژاوا» مشروط است به قطع جادۀ ایران که می تواند از این سرزمین برای پیوستن به لبنان عبور کند. این موضوعی ست که رئیس جمهور اردوغان بدان متعهد شده است. سربازان آمریکائی بر عملیات تخریب ساخت و سازهای دفاعی کُردها نظارت دارند. در 16 سپتامبر توافقی بین روسیه، ترکیه و ایران به امضا رسیده است. در نتیجه پایان کُردستان تقلبی بسیار نزدیک است. وقتی نیروهای ترکیه ناگهان دولت خودمختار تقلبی را تصرف می کند و مردمی که به شکل غیر قانونی آن را اشغال کرده بودند می گریزند، فرانسه که شگفت زده از درک واقعه بازمانده نمی داند چه اتفاقی در شرف وقوع است.
کاملاً در متارکه از واقعیت، ژان ایو لو دریان با تکبر و اطمینان خاطر روی صحنۀ تلویزیون فرانس 2 اطمینان می دهد که فرانسه بی هیچ خطری اهداف خود را در سوریه پی گیری می کند.
وزیر امور خارجۀ فانسه ژان ایو لو دریان مهمان روزنامۀ تلویزیونی فرانس 2، در 10 سپتامبر سعی می کند به فرانسویها دربارۀ نتایج ورشکستگی اطمینان بدهد. او اطمینان می دهد که فرانسه وضعیت را کنترل می کند : جهاد طلبان زندانی در روژاوا آزاد نخواهند شد، در حالی که هیچ مؤسسه ای در محل حضور ندارد. او بیاناتش را دامه می دهد و می گوید که رئیس جمهور اردوغان مثل طبل تو خالی فرانسه را تهدید می کند. سرانجام، او از پاسخ به پرسشی که مربوط است به مأموریت ارتش فرانسه در محل و در بهبهۀ فروپاشی اجتناب می کند.
اگر از سرنوشتی که منتظر جهاد طلبان زندانی بی اطلاعیم و به همین گونه از سرنوشت مردم غیر نظامی که این سرزمین را دزدیده بودند خبری در دست نداریم، از سرنوشت سربازان 9 پایگاه نظامی فرانسه نیز گزارشی بدستمان نرسیده است. سربازان فرانسوی بین دو آتش به دام افتاده اند، بین ارتش ترکیه که رئیس جمهور فرانسه فرانسوآ هولاند به آن خیانت کرد و یگانهای مدافع خلق کُرد که رئیس جمهور مکرون آنها را رها کرده و دوباره از جمهوری عرب سوریه پی روی می کنند.
همۀ آنچه که دربارۀ عملیات ترکیه « سرچشمۀ صلح» از شما پنهان می کنند (3/3)
تهاجم ترکیه به روژاوا
تی یری میسان
اگر جامعۀ بین الملل رسماً از خشونت ترکیه در شمال سوریه اظهار نگرانی می کند، ولی در خفا از این مداخله خشنود است و آن را یگانه راه حل بازگشت صلح به این منطقه می داند. جنگ علیه سوریه با یک جنایت بیشتر به پایان می رسد. ولی هنوز تعیین سرنوشت مزدوران جنگی خارجی در ادلب، جهاد طلبان رزم آزمودۀ هار در کوران 8 سال جنگ فوق العاده وحشیانه و شقاوت آمیز بر جا مانده است.
شبکۀ ولتر| دمشق (سوریه)| 13 اکتبر 2019
15 اکتبر 2016، رئیس جمهور اردوغان موقرانه اعلام کرد که کشور او سوگند ملی مصطفی کمال آتاترک را تحقق خواهد بخشید. ترکیه که پیش از این با ابزار نظامی بخشی از قبرس و عراق را اشغال کرده، و مدعی بخشی از سوریه و یونان است. ارتش او آماده می شود.
در سال 2011، ترکیه مهاجرت 3 میلیون سوری را به هدف تضعیف کشور همان گونه که از او درخواست شده بود سازماندهی کرد، سپس از اخوان المسلمین و گروه های جهاد طلب به علاوه گروه داعش پشتیبانی کرد. ترکیه در عبور خود ماشینها و ابزارکارهای صنعتی را در حلب به توبره کشید و کارخانه هائی برای ساخت تولیدات تقلبی در امارات اسلامی بر پا کرد.
مست از پیروزیهایش در لیبی و سوریه، ترکیه به پشتیبان گروه اخوان المسلمین تبدیل شد، و خودش را به ایران نزدیک کرد و علیه عربستان بنای مخالفت گذاشت. ترکیه پایگاه های نظامی پیرامون سرزمینهای وهابی مستقر کرد مانند قطر، کویت و سودان، سپس به بسیج دفاتر روابط عمومی غربی پرداخت و چهرۀ شاهزاده محمد بن سلمان را با ماجرای خاشقجی خدشه دار نمود. ترکیه به تدریج به گسترش قدرتش متمایل شد و اوج بلند پروازی اش تشکیل چهاردهمین امپراتوری مغول بود. با تعبیر غلط از این سیر تحولی که گوئی فقط به رجب طیب اردوغان بستگی دارد، سازمان سیا چندین بار تلاش کرد او را به قتل برساند و تا تحریک کودتائی که در ژوئیۀ 2016 به شکست انجامید پیش رفت. در پی این روند سه سال در بی اطمینانی گذشت تا در ژوئیۀ 2019 وقتی که رئیس جمهور اردوغان تصمیم گرفت برای ناسیونالیسم نسبت به اسلامگرائی امتیاز قائل شود. امروز، ترکیه با وجود اینکه عضو ناتو می باشد، گاز روسیه را به اتحادیۀ اروپا منتقل می کند و اس 400 از مسکو می خرد، اقیلت ها را زیر نظر دارد به علاوه اقلیت کُرد ولی روی سنی بودن مسلمانانش پا فشاری نمی کند و فقط وفاداری به میهن برایش کافی خواهد بود.
طی تابستان، دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا نیت خود را مبنی بر خروج نیروهایش از سراسر سوریه و از جمله از روژاوا (که از 17 دسامبر 2018 مشخص شده بود) اعلام کرد، ولی به شرط اکید برای قطع خط ارتباطاتی بین ایران و لبنان (یعنی موضوعی که تازگی دارد). ترکیه مسئولیت بجا آوردن این شرط را پذیرفت ولی به ازای آن خواستار تصرف نظامی نوار مرزی با سوریه شد که توپخانۀ تروریستها می توانست از آنجا ترکیه را بمباران کند.
روسیه اعلام کرد که از جنایتکاران علیه بشریت در یگانهای مدافع خلق کُرد دفاع نخواهد کرد و مداخلۀ ترکیه را خواهد پذیرفت ولی به این شرط که جمعیت مسیحی به سرزمینشان بازگردانده شوند. ترکیه نیز به همین شرط متعهد شد.
سوریه نیز اعلام کرد که فوراً علیه تهاجم ترکیه اقدام نخواهد کرد ولی در صورتی که بتواند بخشی معادل [بخشی که توسط ترکیه در نوار مرز اشغال خواهد شد] از استان ادلب را نیز آزاد کند. ترکیه به این امر نیز متعهد شد.
ایران به سهم خود اعلام کرد که حتا اگر مداخلۀ ترکیه را قابل سرزنش بداند، ولی فقط برای منافع شیعیان مداخله می کند و سرنوشت روژاوا را جزء مسائل کشورش نمی داند. و ترکیه این پیغام را دریافت کرد.
اصل پایان روژاوا در گردهمآئی های ایالات متحدۀ آمریکا و روسیه که در تل آویو و ؤنو در ژوئن و اوت 2019 برگزار شد به ثبت رسید.
چندین گردهمآئی بین المللی برای بررسی نتایج این موضع گیریها و تعیین مسائل ثانوی برگزار شد (برای مثال، نفت نوار مرزی سوریه توسط ارتش ترکیه بهره برداری نخواهد شد و به یک شرکت آمریکائی واگذار خواهد شد). در نخستین گردهمآئی ها مشاوران امنیتی ایالات متحده و روسیه، و در دومین گرهمآئی ها رؤسای دولت روسیه، ترکیه و ایران شرکت داشتند.
22 ژوئیه 2019، ترکیه تعلیق توافقنامۀ مربوط به مهاجران را با اتحادیۀ اروپا اعلام کرد.
3 اوت، رئیس جمهور اردوغان افسران ارشد جدید از جمله کردها را معرفی کرد، و فرمان آماده سازی تهاجم به روژاوا را صادر نمود.
اردوغان هم زمان به ارتش ترکیه دستور داد از مقابل ارتش عرب سوریه در استان ادلب عقب نشینی کنند به گونه ای که نظامیان سوری بتوانند بخشی معادل خاکی که در شرق اشغال خواهد شد به تصرف آنان درآید.
23 اوت، پنتاگون فرمان تخریب استحکامات یگانهای مدافع خلق کُرد را صادر کرد به نحوی که ارتش ترکیه بتواند حملۀ برق آسای خود را عملی کند.
31 اوت، به پشتیبانی از ارتش عرب سوریه، پنتاگون گردهمآئی رهبران القاعده در ادلب را به کمک اطلاعات ترکیه بمباران کرد.
18 سپتامبر رئیس جمهور ترامپ مشاور امنیتی خود را عوض می کند و رابرت اوبرایان (Robert O’Brien) را برمی گزیند. این مرد سیاسی محتاط رئیس جمهور ترکیه اردوغان را بخوبی می شناسد و هم او بود که نتایج کودتای شکست خوردۀ ژوئیۀ 2016 را حل و فصل کرد.
اول اکتبر، رئیس جمهور اردوغان جابجائی فوری 2 میلیون پناهندۀ سوری به منطقۀ روژاوا را اعلام کرد.
5 اکتبر، ایالات متحدۀ آمریکا از اعضای ائتلاف بین المللی درخواست کرد که تابعین جهاد طلب خود را که در روژاوا زندانی هستند باز پس بگیرند. انگلستان خواستار انتقال آنان به عراق شد، در حالی که فرانسه و آلمان این پیشنهاد را نپذیرفتند.
6 اکتبر، ایالات متحده اعلام کرد که دیگر مسئول جهاد طلبان زندانی در روژاوا نیست، و مسئولیت آن به ترکیه واگذار می شود.
7 اکتبر، نیروهای ویژۀ ایالات متحده خروج از روژاوا را آغاز کردند.
9 اکتبر، ارتش ترکیه، به ویژه به فرماندهی افسران کُرد، و مبارزان ترکمن با بازیابی پرچم ارتش آزاد سوریه نوار مرزی سوریه به عمق 32 کیلومتر را تسخیر کردند که در اشغال یگانهای مدافع خلق کُرد YPGبود.
عملیات « سرچشمۀ صلح» (یا « چشمۀ صلح») از دیدگاه حقوق بین الملل کاملاً قانونی است در صورتی که فقط به نوار مرزی 32 کیلومتر محدود شود و به اشغال دائمی آن توسط ترکیه نیانجامد. به همین علت ارتش ترکیه از مبارزان ترکمن سوری برای تعقیب یگانهای مدافع خلق کُرد در مابقی روژاوا استفاده می کند.
گردهمآئی برای همآهنگ سازی عملیات سرچشمۀ صلح در سنگر فرماندهی مستقر در کاخ سفید آنکارا.
روزنامه های بین المللی که رویدادها را در محل وقوع آن پی گیری نکرده اند و به بیانیه های رسمی متناقض این ماههای گذشته بسنده کرده اند شگفت زده شده اند. همۀ دولتها همگی عملیات ترکیه را محکوم می کنند، به علاوۀ ایالات متحدۀ آمریکا، روسیه، اسرائیل، ایران و سوریه، گرچه همه با آن به توافق رسیده و تأیید کرده بودند. آنانی که ترکیه را تهدید می کنند باید به امکان مهاجرت تابعین جهاد طلب جنگ آزمودۀ خود در ادلب بیاندیشند.
شورای امنیت به درخواست رئیس جمهور فرانسه امانوئل مکرون و صدر اعظم آلمان آنجلا مرکل به فوریت گردهمآئی تشکیل داد. برای اجتناب از اینکه هیچ یک واقعاً با مداخلۀ ترکیه مخالفتی از خود نشان ندهند، حتا فرانسه، گرد همآئی پشت درهای بسته صورت گرفت و هیچ بیانیه ای از سوی رئیس شورا اعلام نشد.
احتمال کمی وجود دارد که سوریه، کشور تضعیف شده، بتواند فوراً این نوار مرزی از سرزمینش را باز پس بگیرد، در حالی که عراق موفق به آزاد سازی بعشیقه نشد(با عمق 110 کیلومتر ) و اتحادیۀ اروپا نیز موفق به آزاد سازی یک سوم قبرس نشد که از سال 1974 در اشغال به سر می برد.
11 اکتبر، ینس استولتنبرگ برای ترکیه پیغام برکت و رحمت ناتو را به ارمغان آورده است
با وجود درخواست فرانسه و آلمان، شورای آتلانتیک گردهمآئی تشکیل نداد. 11 اکتبر دبیر کل منتخب ناتو ینس استولتنبرگ به آنکارا آمد تا از عملکرد عملیات اطمینان حاصل کند. او از عظمت ترکیه تجلیل به عمل آورد و به این ترتیب دهان فرانسه و آلمان را بست (مترجم : اصطلاح به کار رفته در متن فرانسوی : به منقار فرانسه و آلمان میخ کوبید).
13 اکتبر، در بهبهۀ فروپاشی، فرماندهی یگانهای مدافع خلق کُرد تغییر کرد. به سفارش روسها، رهبران کُرد که پیوسته با جمهوری عرب سوریه در گفتگو بوده اند، در پایگاه روسی در حمیمیم تبعیت خودشان را اعلام کردند. با وجود این برخی از فرماندهان یگانهای مدافع خلق کُرد با صرفنظر از روژاوا مخالفند.
14 اکتبر، رئیس جمهور دونالد ترامپ مجازاتهائی را برای ترکیه در نظر گرفته است. این مجازاتها صرفاً نمادینه اند و به آنکارا اجازه می دهد که بدون توجه به انتقادات حملات خود را پی گیری کند.
رئیس جمهور دونالد ترامپ موفق شد به مسئلۀ روژاوا خاتمه دهد. ارتش روسیه پایگاه هایی را که سربازان آمرکائی رها کرده اند اشغال کرده است، و نشان می دهد که مسکو از این پس در منطقه جایگزین واشنگتن می شود. سوریه با اعلام مخالفت با تهاجم ترکیه یک چهارم سرزمینش را آزاد کرد. ترکیه مسئلۀ تروریسم کُردها را حل کرد و می خواهد مسئلۀ پناهندگان سوری را نیز حل کند. برای متوقف نشدن به اینجا، وسوسه بزرگ خواهد بود.
ترجمۀ حمید محوی
