میگویند از افغانستان خارج میشویم ولی در مورد شک وجود دارد
اگر واقعآ امریکا از افغانستان خارج میشود واین کشور را نیمه ویران رها میکند راهش سفید ، ولی گرد و غبار سیاهی هایش از دامنه های صحرا ها تا ذروه کوههای این مرز وبوم باقی می ماند ، اگر نسل در نسل بپرسند این سیاهی از چیست ؟ تاریخ نگاشته شده وروایت های سینه به سینه به ان نسلها میگوید این سیاهه جنایات کشوریست که از اقلیم هفت دریا دور تر با ساز وبرگ مدرن جنگی بر اینجا تاخت ، کشت، ویران کرد ، به اتش کشید ، جنایت نمود ورفت ، چیزی از خود بجا نگذاشت جز یک سرزمین سوخته ، مردم اواره ، توغ های بر افراشته بر فراز گورستانها ، فضای الوده با دود باروت وآگنده با بوی خون ، ملک بی در ودروازه با خلق به غم نشسته ، ایکاش برای همیش ازینجا برود تا کتاب خون آلود تجاوزش درین کشور برای همیش بسته شود . هنوز فصل وباب جنایات جنگی اش در ویتنام بسته نشده بود که اوراق دیگر تاریخ را درین گوشه اسیا با رنگ سیاه سطر نوشت و بر تاریخ جنایت ، سفاهت ، سفاکی ودرندگی اش افزود .
برای سر راهی برگشتش شمه ای از سیاهه جنایاتش مشت نمونه خروار ذکر میگردد تا ان کرده ها از حافظه ها زدوده نشود .
نظامی های امریکا شبها به منازل افغانها در ولایات جنوب ، جنوب شرق وشرق داخل میشدند ، دروازه هارا می شکستند ، مردان را با خود میبردند ، یک زندانی از پکتیا گفت که وی را برهنه ساخته از سقف زندان بگرام اویزان میکردند شکنجه و اهانتش مینمودند .
قدریه یزدان پرست وکیل پارلمان دریکی از جلسات ولسی جرگه اعتراض کرده گفت نظامی های امریکا با سکهای تعلیمی در یک منزل در ولایت پکتیا داخل شده سکهارا بر اعضای خانواده که در بستر خواب بودند رها کرده انهارا پاره پاره ساختند .
به اثر این اعمال در ماه ثور سال ۱۳۸۴ مردم در ولایت ننگرهار دست به تظاهرات زدند یکتن از مظاهره کنندگان گفت امریکایی ها نیمه شبها به خانه ها میآیند زنان را بی سیرت میسازند ومردان را با خود میبرند .
عساکر امریکایی شبانه از قرارگاه شان در پایگاه نظامی بگرام خارج شده به خانه های مردم‌اطراف میدان هوایی بگرام میرفتند وانها را اذیت میکردند صدها تن از اهالی محل در دم دروازه میدان هوایی بگرام امده مرگ بر امریکا شعار میدادند .
طبق خبر رادیو اشنا صدای امریکا صاحب منصبان امریکایی شب ۲۳ سپتمبر سال ۲۰۰۶ با دو هلیکوپتر در کنار منزل رئیس انکشاف دهات فراه فرود امده دختر ۱۷ ساله شانرا با فیر ماشیندار کشتند وکاکایش را با خود بردند.
سپشل فورس امریکا در ولایت میدان وردگ به خانه های مر م میرفتند . انها یک محصل پوهنتون را سر بریدند وچشمانش را کشیدند ، مردم جسد شهید را به قوماندانی امنیه ولایت اورده خواهان عدالت شدند ، شورای امنیت دولت افغانستان فیصله کرد که سپشل فورس امریکا ازان ولایت خارج شود .
طبق خبر یک شبکه تلویزیونی استرالیا نظامی های امریکا در ولسوالی شاه ولیکوت قندهار اجساد دو تن از کشته شدگان را آتش زده بیانیه ای صادر نموده ودر ان طالبان را سکهای جبون گفته بودند . وزارت خارجه امریکا به همه سفارت خانه هایش در بیرون هدایت داده بود تا بدولت هابگویند که این عمل شامل ارزشهای امریکایی نیست .
در ماه مارچ سال ۲۰۱۲ ساعت پنج صبح درولسوالی پنجوایی کندهار یک عسکر امریکایی از قرار گاهش خارج شده اهالی یک قریه را زیر اتش ماشیندار گرفت که از اثر ان ۱۸ تن زنان ، مردان واطفال کشته شدند .
استعمال بمب هایکه تا عمق زمین میرود تامادر بمب وانواع سلاحهای کشتار جمعی از نوع عملیات جنگی امریکا بود .
در تابستان سال ۲۰۰۸ به اثر بمباردمان سپشل فورس امریکا بر یک قریه در ولسوالی شیندند هرات در یک محفل عروسی ۵۰ نفر ملکی کشته شد .
در ولایت کاپیسا حین وضو کردن نماز گذاران در اطراف واتر پمپ مسجد طیارات جنگی امریکا محل را بمبارد کرد ، وقتی مردم برای جمع کردن اجساد شهدا جمع شدند بار دیگر بمباردمان شدند وکسی زنده وسلامت نماند که به مسجد نماز بخواند .
در اوایل ماه جولای سال ۲۰۰۸ طیارات امریکایی محفل عروسیی را در ولسوالی ده بالای ننگرهار بمبارد کردند که به اثر ان ۴۷ تن کشته ونه تن زخم برداشتند . سناتور برهان الله معاون دوم سنا در راس یک هئیت موظف به تحقیق قضیه شد اوبه رادیو اشنا صدای امریکا گفت به چشم خودش دستها وپاهای قطع شده زنان را دیده است ، در محفل عروسی داماد وعروس شهید شده بودند ولی امریکایی ها میگفتند که ما طالبان را بمبارد کرده ایم . همین سناتور گفت عساکر امریکایی دروازه منزل یک ملا را با بمب پراندند وداخل خانه شدند ملارا بسیار ظالمانه کشتند و پسر ملا راکه گنگ بود زیر مشت ولگد انداخته میگفتند بگو طالب کجاست طفل نه می شنوید ونه حرف زده میتوانست .
در گذارش سال ۲۰۰۴ موسسه عفو بین الملل گفته شده بود که قوای امریکا به بی قانونی ادامه داده به شکنجه وزجر زندانی ها می پردازند ، امریکا سعی دارد تا به شکنجه مفهوم دیگر بدهد .
در یکی از شماره های مجله نیوزیویک امریکا خبری نشر شد که در زندان گوانتانامو یک جلد قدآن کریم در کمود انداخته شده بالای ان اب کش شده بود واین کار توسط مستنطقین امریکایی شده بود تا با بر افروخته ساختن احساسات عقیدتی زندانیان از ایشان اعتراف بگیرند . در ننگرهار علیه این حادثه تظاهرات راه انداخته شد وتا سائر ولایات دامنه یافت .از اثر فیر بر تظاهر کنندگان ۶۶ نفر کشته و۱۲۰ نفر زخمی شدند.
درزندان گوانتانامو طفل ۱۲ ساله را از کابل گرفتار ومدت ۸ سال اورا نگهداشته شکنجه مینمودند . گفته بودند او به جرم اشاره انگشت بسوی وسایط زرهی امریکا به انجا برده شده وقتی پرسیده شد طفل زیر سن را چگونه زندانی کردید جواب دادند حالا او ۲۰ ساله شده است .
در سال ۲۰۰۹ دو زندانی افغان در زندان بگرام به اثر لت وکوب عساکر امریکایی کشته شدند ، علیه این عمل اعتراضات راه افتید ودر مطبوعات انعکاس وسیع داده شد تاحدیکه حامد کرزی مجبور شد بگوید در سفر پیش رو به امریکادر مورد با بوش صحبت میکند .
گروپ ۲۰ نفری زندانیها از زندان بگرام‌رها شدند یک زندانی بنام عبدالله جان گفت مدت نه روز دستهایم را به عقب بسته بودند ، اب ونان برایم نمیدادند خواستم از طریق صلیب سرخ به خانواده ام اطلاع دهم اجازه ندادند ، یک سال درین زندان ماندم حین رهایی پرسیدم چرا من را زندانی ساختید گفتند درخانه ات سلاح بود گفتم ان سلاح چه شد گفتند درخانه ات کتابی بود .
روزنامه نیو یارک تایمز افشا کرد که در افغانستان زندان های مخفی وجود دارد که متهمین به اساس یک گذارش چند سطری امریکایی ها به مراجع افغانی گرفتار میشوند ودر ظرف چند دقیقه تحقیق ومحاکمه ومجازات میگردند .
در ماه حمل سال ۱۳۹۳ گذارشگر رادیو بی. بی. سی . گذارش مصوری را از زندان بگرام نشر کرد ، یک زندانی به خبر نگار گفت امریکایی ها پیشانی اش را سوراخ ودندانهایش را شکسته اند ، ساعتها در یک صندوق کوچک قفل میشد تا بی هوش میگردید ، چندین بار به اب غوطه شده است . زندانی دیگر گفت دندانهایش را با نوک برچه کشیده اند جای زخم برچه در وجودش دیده میشد .او گفت ساعتها بیک پا ایستاده اش میکردند ، دستانش را طوری با برق وصل کرده بودند که اگر میخواست روی پای دیگر بایستد شوک برق میخورد وبه زمین می افتید .
اینها نمونه های از جنایات ضد بشری امربکا در حق مردم مظلوم این کشور است که شرح مکمل ان کتاب یک من مثنوی را میسازد .
کتاب تجاوز امریکا بر افغانستان فصل وباب خون دارد ، مملو از جنایات ضد بشریست ولکه ننگ بر پیشانی مدعیان دموکراسی وحقوق بشر ان کشور است .
امرکایی ها میروید اما مظالم تان‌باقی می ماند وهمچون قصه های چنگیزی سینه به سینه وصفحه به صفحه از نسلی به نسلی نقل میشود .
با این همه اعمال انسانیت سوز میگویید دوست افغانها هستید ودر کنار شان باقی می مانید ؟ هرقدر دوست نمایی کنید مردم از اعمال تان‌تنفر دارد
پدر کشتی وتخم کین کاشتی
پدرکشته را کی بود اشتی
