اگر راهی غروب بودی، چرا طلوع من شدی استاد؟
سو‌گ‌نامه‌یی برای انوشه یاد فیضی صاحب
آشنایی زیادی با شما نه داشتم، در مخیله‌ام نه می‌گذشت که روزی رکاب‌دار مهرورزی و شنونده‌ی مروارید‌گفتاری‌های تان باشم و شاگرد بازی‌گوش دگری برای یک آموزگار دگرم. سیاقِ سیال و طیاقِ تیار از پوینده‌گی‌ها و پویایی‌های شما در دیگ تبحر به تبختر رفت و حاصل بویایی عطر سخن‌تان، فرونشاندن عطش سرگردان من در فیض بردن از استشمام رایحه‌ی خوش‌بوی سخنان شما از بای‌گانی پرفروغ هوشِ‌تان گردید. به یاددارم، باری بر من خشم‌گین شدید که سخنی را نه باید همه‌گانی می‌ساختم، آنچه میان من و شما بود. مادامی که آن نوشته را بازنگاه کردم، چیزی برای پنهان کردنش نه یافته، برگشته و از شما پوزش‌خواستم و چه بزرگ‌وارانه نوشتید: « تشکر رفیق نجیب عزیز، همین که به اصل انتقادپذیری و انتقاد از خود پابندی داری، پذیرفتم ».
آن‌‌گاه بود که گذشته‌خوانی‌های ما، در دیگ پخت‌وپز دیرینه‌شناسی و دیرینه گفتاری به پخته‌گی رسیدند و من شدم، شاگرد فرمان‌بردارِ آموختن از شما. مگر چه زودگذشت استاد مرحوم من. روح ملکوتی تان شاد و جنات نعیم جای‌گاه تان. این آخرین پیام من بود که پاسخ نه یافت:
« ۲۷ جون ۲۰۲۵ ساعت ۲۱:۰۸ دقیقه
سلام رفیق فیضی صاحب عزیز، ان‌شاءالله که سلامت و جور و به خیر باشین. صحت تان خوب اس؟ طرفای تان خیریتی اس؟ خانه‌واده، کله‌گی خوب هستن؟ مه عثمان نجیب هستم. تلفنای مام تغییر کده بود دگه، گر چه مه به شما نمری مام روان کده بودم، خو نه می‌فامم داشتین یا نه داشتین؟خوب هستین ان‌شاءالله به خیر هستین؟ ان‌شاءالله که همه چیز خوب باشه و صحت تان هم خوب باشه. یک پرسان داشتم رفیق فیضی عزیز. مه ده زمانی که ده افغانستان بودم، به شما به نام مستعار جواد، مقالاته روان می‌کدم. باز او مقالاته نشر می کدین، مه می دیدم. یک مقالی بسیار مهم سیاسی بود، هر چی که حالی ده سپیده‌دم می‌پالم نه میه‌فم، چند تای شه یافتم، طلوع ترور شد و دگه و دگه از ضرار و ای یاره، اما، همی بخش سیاسی از ای ره دگه هر چی که پالیدم دگه نوشتا فهرست نیسته، ده جمع نویسنده‌ها نام جواد نیس، مه به نام جواد روان می‌کدم. چطو می‌تانم به می دست‌رسی پیدا کنم صایب؟ ان‌شاءالله که سلامت باشین، منتظر معلومات تان استم. »
این پیام را به شما گذاشته، که همان شب خدمت رفیق جرأت صاحب گرامی هم زنگ زدم و پاسخی نه گرفتم.خدا را شکر که ایشان حیات دارند. آن پیام من کنون در وتساپ من و شما است و من مدام نگه می‌دارمش و هر ازگاهی به یاد بزرگی شما می‌شنومش. پیامی که نخستین بار از سوی شما بی‌پاسخ ماند. و این انتظاری بود که ابدی شد. چون شما پیوسته و بی‌درتگ پاسخ پیام‌های همه و از جمله پاسخ عرایض من را می‌دادید. آخرین نمره‌یی که به من دادید و نوشتید و به ارتباط مقاله‌ی بهاری « من به دور دست‌ها نگاه می‌کنم، از صد نمره صد دادین مره.» کاش من همیشه نزد شما شاگرد ناکام می‌بودم و شما پر پرواز زود به دست تندباد بی‌رحم نه می‌دادید و بال‌های تان سایه‌ی سلامت و صلابت ما می بودید.
ارچند من آن مقاله را از سایت وزین گفت‌ومان، بازیافته و هم‌راه با این سو‌گ‌نامه‌ی نه‌بود شما بازنویسی کرده به نشر فرستادمش، مگر کاش جهان کتاب و اندیشه و قلم و دوزندهگی رنگ و کاغذ از دوزندهگی استادانه‌ی شما محرومیت ابدی نه می‌یافت. اگر به دست بنده بود، خیلی از خیل‌های ناخیل و خیله‌خند نه باید در این جهان می‌بودند و به دیار عدم فرستاده می‌شدند. مگر گرفتن حیات به دست خالق حیات است و بس. روح تان را دوباره شاد می‌خواهم.
برای همه بازمانده‌‌گان استاد فرهیخته‌ی ما عرض دل‌آسایی و طلب شکیبایی دارم. بدرود
محمدعثمان نجیب
شخصیت ماندگار زنده یاد عبدالواحد فیضی
دوستان محترم امروز ما شاهد بخاک سپاری یک شخصیت بزرگ ،خدمتگذار واقعی ، انسان مبارزعدالتخواه وپاکنهاد سیاسی هستیم . دردا ودریغا که امروز یک بزرگمرد سیاسی ،دانشمند و سابقه دارجنبش ترقیخواه وازکادر های محبوب ح د خ ا ، مدافع سرسپرده وفرزند صدیق مردم زحمتکش افغانستان از کنارما به سفر ابدیت پیوست. بدین لحاظ امروزجنبش داد خواهانه ی کشور وکلیه رهروان راه آزادی وعدالت سوگوار هستند که شخصیت آگاه ، دانشمند مدافع صدیق دلسوز ومهربان خود را از دست میدهد.
هرچند که زنده یاد رفیق فیضی گرامی درحال حاضر جسماً در کنار مانیست اما روح وروان آثار آفرینشها ومشعل اندیشه هایش دردل ودماغ هر انسان آگاه ونسلهای آینده ی کشور جاودانه خواهد بود .
آن بزرگ مرد روا نشاد فیضی عزیز
گر زتن رفت ولی در قدم جان با قیست
گرچه آن مشعله جسماً بکناری ما نیست
لیک اند یشه ونامش جا و یدان با قیست
روانشاد عبدالواحد فیضی این فرزند مبارز وسر سپرده میهن با مرگ نا بهنگام خود همه ی مارا در غم واندوه فرو برد زیرا که او یک شخصیت فوق العاده ،انسان مبارز ویکی از سابقه داران جنبش عدالتخواه که نقش فعال وارزنده ایشان نی تنها در مبارزه بخاطر تحقق آرمانها ی والای خلق ستمدیده افغانستان بود بلکه رهکارهای سیاسی واجتماعی ایشان توام با مناسبات رفیقانه اش ملهم از مهر ومحبت وصمیمیت ماندگار است.
رفیق فقید عبدالواحد فیضی فرزند رنج ومحنت مردم از میان توده ها بر خاسته بود .ایشان درعنفوان جوانی آگاهانه راه ح د خ ا را علیه ارتجاع ،استبدا وآمپریالیزم داوطلبانه انتخاب نمودند وبنابر تعهد ات خویش دربرابر دشمنان سعادت وخوشبختی مردم بینوا وستمدیده ی افغانستان جسورانه بر ضد نابرابری ومناسبات ظالمانه ی فیودالی وبیعدالتی نظام سلطنتی کمر همت بست .
ایشان بخاطر دفاع از آرمانهای مقدس عدالت خواهی ومنافع علیای مردم زحمتکش افغانستان در برابر ارتجاع واستبداد تبعیضات وانواع ستم شجاعانه رزمید ودر برابر هیچ مستبدی سر تعظیم خم نکرده و بمثابه سابقه دار ترین عضو ح دخ ا از همان آغاز جوانی در زمان اپوزیسیون سیاسی وچه در دوران حاکمیت حزبی پرچم مبارزه را بلند وچراغ جنبش ترقیخواهی وعدالت را در هر گونه شرایط تهدید وتوفان های مهیب وخطر ناک وبالخصوص ایام مهاجرت شجاعانه بلند وروشن نگهداشته است.
در رابطه به خدمات افتخار آمیز زنده یاد عبدالواحد فیضی از چشمدید های خودم همچو یک شاهد عینی باید گفت که اینجانب عبدالوکیل کوچی منحیث یک سپاهی سابقه دار حزب
،اساسگذارونخستین منشی کمیته ی موسس حزبی ولایتی کاپیسا از سال ۱۳۴۸ خورشیدی که مسُولیت رهبری کمیته ی حزبی ولایت کاپیسارا تا به رویداد ثور ودوسال بعدی شرایط مخفی را نیزبه عهده داشتم بنا به برداشت ودیدگاه بنده از نزدیک زنده یاد فیضی گرامی از همکاران مهربان وخستگی ناپذیر کمیته ی ولایتی کاپیسا دردوسال واندی زمان ماموریت ایشان در اداره عدلی وقضایی ولایت کاپیسا وپس از تبدیلی ایشان بکابل وبرخی ولایات نیز با کمیته ی حزبی کاپیسا همکاری دلسوزانه ورفیقانه داشتند ودر شرایط مخفی ودوران تهدید وهولناک حفیظ اله امین مسُولیت روابط کاری کمیته ی حزبی کاپیسا با مرکز را بعهده داشت.
پس ازفروپاشی حاکمیت حزب د خ ا که دراثر جنگهای تجاوز کارانه ونیابتی قدرتهای بزرگ جهانی موصوف از روی اجبار مجبور به ترک ماوای دوست داشتنی اش شد ه وتن به مهاجرت داد .رفیق فیضی گرامی در زمان مهاجرت وغربت نیز بکار وپیکار انقلابی ادامه داده ودر سال ۲۰۰۴ عیسوی پرچم پرافتخار حزب د خ ا را بخاطر رنجهای بیکران مردم خود درشرایط غربت به اهتزاز در آورد وبه سازماندهی دو باره حزب پرداخته یکجا با رفقای خویش به تشکیل دوباره حزب زحمتکشان کمر بست وبه دبیری حزب از طرف رفقایش انتخاب وآنرا خردمندانه وبطور شایسته وبایسته سازماندهی ورهبری نمودند.
این بزرگ مرد خرد واندیشه ، پیکار جوی انقلابی ،مبارز راه آزادی ،عدالت ودموکراسی در دفاع از منافع زحمتکشان برضد مناسبات پوسیده نظام فیودالی ومبارزه برضد ارتجاع واستعمار ،استثمار واشکال ستم وبیداد گری شجاعانه رزمید .ایشان یکی از پیشکسوتان جنبش ترقیخواهی وبمثابه قلمسالار فرهنگی وفرهیخته کشوربا شمشیر قلم وتابش سخن و نوشتن کتابی تحت عنوان رخداد های خونبار سه سده ی اخیر خرآسان دیروز وافغانستان امروز وصدها مقالات ومضامین در رابطه به اندیشه های داد خواهانه را آفرینش ودرسایت وزین سپیده دم رسانش ورهبری میکرد رفیق محترم عبدالواحد فیضی بیش از هفتاد سال عمر پر بار خود را با مبارزه در راه آرمانهای والای خلق ستمدیده ی کشور ودر دفاع از منافع علیای زحمتکشان ومردم مستضعف افغانستان وقف نمود .
مرحوم فیضی گرامی برای وحدت حزبی وهمبستگی داد خواهانه تلاشهای همه جانبه وخستگی ناپذیر نموده وآنرا یگانه وسیله ی نیرومندی وپیروزی میدانست . بنابر آن یکبار دیگر باید گفت هرچند که مردم افغانستان یکی از فرزندان صدیق خود را از دست دادند.اما نام یاد خاطرات واندیشه ی آن بزرگ مرد انقلابی در اعماق قلوب مردمان وهمفکرانش جاودانه باقی خواهد ماند.
حاضرین گرامی : درعصریکه ما زنده گی میکنیم جهان شاهد توفانهای عظیم سیاسی ،رخداد های شدید نظامی وبازیهای خطرناک استخباراتی بوده است که با تحولات منطقه یی بر نظم جهانی ومسیر استراتیژی جهانی تاثیرات مستقیم داشته واین بازیهای بزرگ جهانی بروابط واوضاع کشورهای مختلف جهان بنابر مواقف سیاسی وموقعیتهای جغرافیایی آنها اثر گذار خواهد بود. بدین مناسبت ما که بخاطر ادای احترام بروح پاک فیضی گرامی درزیر یک سقف واحد جمع شده ایم بنا بر آن شاد ساختن ارواح محترم رفیق فیضی وهزاران جاودانی شده گان راه حق وعدالت ودریک کلمه خشنودی روح پاک وطن بوحدت وهمبستگی ما بستگی دارد. بنا بر آن با الهام از همدردی دلسوزانه ی حاضرین گرامی امید واریم تا کاروان همسویی دوستانه ورفیقانه ما را به ایستگاه وحدت وهمبستگی که خواست زمان وآرزوی تاریخی خلقهای ستمدیده ی افغانستان میباشد برساند. وحضور همدردی متحدانه ی ما به اتحاد دادخواهانه ارتقا یابد .این سخن دایمی وشعارهمیشگی جاوید نام رفیق فیضی گرامی بود. روحش شاد ،یادش گرامی ونامش جاویدان
باعرض حرمت
هیات اجراییه کمیته رهبری نوین ح د خ ا حزب زحمتکشان افغانستان
مراسم خاکسپاری و فاتحه‌خوانی زنده یادعبدالواحد فیضی
مرد نمیرد به مرگ، مرگ از او نامجوست
نام چو جاوید شد، مردنش آسان کجاست
با اندوهی ژرف، درگذشت دردناک عبدالواحد فیضی را به اطلاع خانواده ها، رفقا گرامی و دوستان ابلاغ می کنیم.
فامیل های فیضی، جویا، عزیزی، اکبری، جمال، نصیری، نوری، غمگسار، حیدری، نجرابی و ساقی به آگاهی شما عزیزان می رسانند که:
مراسم خاکسپاری و فاتحه‌خوانی شاد روان فیضی روز شنبه، 12 جولای 2025 در شهر کوپنهاگن کشور دانمارک به نشانی‌های زیر برگزار می‌گردد:
مراسم خاکسپاری
زمان: از ساعت11:30 الی 2:00 بعد از ظهر
مکان: Vestre Kirkegaards Allé 15, 2450 København Denmark
مراسم فاتحه‌خوانی
زمان: ازساعت 3:00 الی6:00 بعد از ظهر همان روز
مکان: Golden Palace CPH Astridsvej 70, 2770 Kastrup Denmark
حضور گرم و صمیمانه دوستان، رفقا و سروران گرامی در این مراسم تسلی قلب های خانواده های داغدار و شادی روح عزیز سفر کرده ما خواهد بود.
برای دریافت اطلاعات بیشتر، لطفاً با شماره‌های زیر تماس حاصل فرمایید:
فرید فیضی 29829388 0045
جاوید فیضی 24631579 0045
زهره فیضی 42744944 0045
