شاهین‌های آمریکایی دیگر اوکراین را دوست ندارند
نویسنده: ولادیمیر پروخواتیلوف *مترجم: سایت «۱۰ مهر»برگرفته از : راشاتودی (آلمانی)، ۱۳ ژوئن ۲۰۲۲ **
پیش‌بینی گراهام از تجزیه روسیه محقق نشد، اما به همین دلیل نیست که او و همکاران اندیشکده‌اش «به‌طور جدی و سیستماتیک امکان جهانی بدون روسیه را بررسی نکرده‌اند». آنها تنها راه دیگری را برای رسیدن به این هدف پیشنهاد می‌کنند، یعنی پایان دادن به تهاجم نیروهای مسلح روسیه در اوکراین و کشاندن کشورمان به باتلاق مذاکرات طولانی دیپلماتیک، که طی آن نیروهای مسلح اوکراین این فرصت را خواهند داشت تا به حالت اولیه بازگردند و توانایی مبارزه خود را گسترش دهند.
شاهین‌های بنیاد هریتیج، یکی از اندیشکده‌های اصلی نئومحافظه‌کاران ایالات متحده، نسبت به کمک‌های نظامی آمریکا به اوکراین به‌شدت انتقاد کردند. آنها معتقدند که این برخلاف منافع آمریکاست.
جسیکا اندرسون، مدیر ارشد اندیشکده هریتیج اکشن (یک سازمان خواهر بنیاد هریتیج) در آستانه رأی‌گیری مجلس نمایندگان ایالات متحده در مورد بسته کمک نظامی به اوکراین، اظهار داشت:
بسته کمکی پیشنهادی برای اوکراین پول فوری‌ترین نیازهای مردم آمریکا را می‌گیرد و دلارهای مالیات‌دهندگان ما را بی‌پروا به یک کشور خارجی غیرمسئول می‌فرستد.
هریتیج اکشن با یادآوری اینکه کنگره به‌تازگی یک بسته کمکی ۱۳ میلیارد دلاری را دو ماه پیش تصویب کرده بود، خاطرنشان کرد که «بسته کمکی اوکراین، آمریکا را در تضاد با شعار “اول آمریکا”، ما را در آخر قرار می‌دهد.»
با همه اینها، علیرغم این واقعیت که بسته کمک نظامی ۴۰ میلیارد دلاری به اوکراین توسط کنگره ایالات متحده تأیید شد، موضع انتقادی هریتیج اکشن Heritage Action ــ به رهبری محافظه‌کاران نومحافظه‌کار باسابقه‌ای طولانی در جنگ‌افروزی ایالات متحده ــ گواهی بر تغییر در نگرش نخبگان ایالات متحده به رویدادهای اوکراین در آینده است.
بنیاد هریتیج از حمله ایالات متحده و متحدانش به عراق حمایت کرد و از آن زمان تاکنون، علیرغم اینکه هیچ سلاح کشتار جمعی تاکنون در عراق پیدا نشده است، هرگز موضع خود را تغییر نداده است.
هریتیج اکشن نیز از حامیان دائمی حضور نیروهای آمریکایی در افغانستان بوده و گزارش‌هایی را با عناوینی مانند «بررسی افغان نشان می‌دهد که افزایش نیرو عمل می‌کند» و «در افغانستان ایجاد حرکت می‌کند» را منتشر کرده است.
اما نئومحافظه‌کاران هریتیج دیدگاه متفاوتی در مورد کمک‌های نظامی به اوکراین دارند. کوین رابرتز، رئیس بنیاد هریتیج، به نیویورک تایمز گفت: «تصویب یک بسته کمکی بیش از حد و شتاب‌زده برای اوکراین در هفته گذشته توسط کنگره نشان داد که سیاستمداران ما چقدر از شهروندان خود و مشکلات ما فاصله دارند». موضع عملگرایانه بنیاد هریتیج نشان‌دهنده تغییر عمیق در رأی و دیدگاه نخبگان ایالات متحده است. توماس گراهام، یکی از کارشناسان برجسته ایالات متحده در مورد روسیه و معاون اتحادیه کیسینجر ، قبلاً تعدادی مقاله نوشته است که خواستار سازش با روسیه و در نظر گرفتن منافع آن شده است. گراهام معتقد است که راه‌حل دیپلماتیک برای درگیری اوکراین پس از آغاز عملیات ویژه Z هنوز امکان‌پذیر است.
گراهام در گفت‌وگو با خبرگزاری RBC روسیه یادآور شد که حتی قبل از شروع درگیری‌ها در اوکراین، او و همکارانش فرمولی را پیشنهاد کرده بودند که «نیازهای امنیتی روسیه، اوکراین، کشورهای ناتو و ایالات متحده را برآورده می‌کند.» از‌جمله، دیرکرد قانونی گسترش ناتو برای یک دوره طولانی، آغاز یک‌سری مذاکرات جدی برای حل‌و‌فصل بن‌بست مناقشات در اروپا، و نوسازی توافقنامه هلسینکی ۱۹۷۵ را پیشنهاد کرد.
به گفته گراهام، رسیدن به توافق می‌توانست چندین سال طول بکشد. وی خاطرنشان کرد: بالاخره در دوران جنگ سرد، اتحاد جماهیر شوروی و غرب توانستند در سال ۱۹۷۵ بر سر توافقنامه هلسینکی مذاکره کنند و این توافق سه سال به‌طول انجامید. این مذاکرات ثابت می‌کند که شروع عملیات نظامی «می‌تواند بسیار سخت‌تر باشد، زیرا اعتماد بین پایتخت‌های غربی و مسکو از بین رفته است». گراهام به‌هیچ‌وجه دوست روسیه نیست. در اواخر دهه ۱۹۸۰ او مقاله «دنیای بدون روسیه» را نوشت، که در آن او به قدرت رسیدن یک رهبر سرسخت و عمل‌گرا در فدراسیون روسیه را پیش‌بینی کرد که تلاش می‌کند کشورش را به موقعیت قدرت بزرگ بازگرداند، اما برنامه‌هایش شکست می‌خورد و باعث می‌شود کشور به ردیف کشورهای جهان سوم سقوط کند و احتمالاً تجزیه شود. او در آن زمان گفت: «ما باید به‌طور جدی و سیستماتیک درباره امکان جهانی بدون روسیه فکر کنیم».
پیش‌بینی گراهام از تجزیه روسیه محقق نشد، اما به همین دلیل نیست که او و همکاران اندیشکده‌اش «به‌طور جدی و سیستماتیک امکان جهانی بدون روسیه را بررسی نکرده‌اند». آنها تنها راه دیگری را برای رسیدن به این هدف پیشنهاد می‌کنند، یعنی پایان دادن به تهاجم نیروهای مسلح روسیه در اوکراین و کشاندن کشورمان به باتلاق مذاکرات طولانی دیپلماتیک، که طی آن نیروهای مسلح اوکراین این فرصت را خواهند داشت تا به حالت اولیه بازگردند و توانایی مبارزه خود را گسترش دهند.
هنری کیسینجر، رئیس فعلی گراهام، دقیقاً این دیدگاه را در مجمع جهانی اقتصاد در داووس ارائه کرد. او گفت که درگیری‌های مداوم بین روسیه و اوکراین می‌تواند جهان را به ضرر کشورهای غربی تغییر دهد. طرفین باید ظرف دو ماه آینده وارد مذاکرات صلح شوند. در غیر این صورت، ما با وضعیتی مواجه هستیم که در آن روسیه می‌تواند به‌طور کامل روابط خود را با اروپا قطع کند و به‌دنبال یک اتحاد پایدار در جای دیگری باشد. این کهنه‌کار دیپلماسی آمریکا گفت: تلاش برای صلح بلندمدت.
به گفته کیسینجر، غرب باید تلاش خود برای تحمیل «شکست کوبنده بر نیروهای روسیه در اوکراین» را متوقف کند، زیرا انجام این کار پیامدهای فاجعه‌باری برای ثبات طولانی‌مدت قاره اروپا خواهد داشت. وی به‌ویژه اشاره کرد که روسیه برای بیش از ۴۰۰ سال بخشی جدایی‌ناپذیر از اروپا و ضامن توازن قوای اروپا بوده است. بنابراین، روسیه نباید «به‌سمت اتحاد دائمی با چین رانده شود». نکته قابل توجه این است که کیسینجر و معاونش حتی یک کلمه در مورد لزوم نازی‌زدایی و غیرنظامی‌کردن اوکراین صحبت نکردند. اما بدون وجود راه‌حلی برای این مشکل، صلح در اروپا برقرار نخواهد شد.
موضع کیسینجر و تیمش در حال حاضر یک اجماع عمومی در غرب جمعی نیست. اما «حملات» به رژیم کیف در مطبوعات غربی در حال افزایش است. به‌عنوان مثال، واشنگتن پست در سرمقاله‌ای نوشت که روسوفوبیای اوکراین پایان خوبی نخواهد داشت. این روزنامه که بلندگوی آمریکای لیبرال است، می‌گوید: «ناسیونالیسم ادبی، مانند سایر اشکال سانسور فرهنگی، جهل تاریخی را ایجاد می‌کند، تفکر انتقادی را سرکوب می‌کند و مانع درک بین‌المللی می‌شود». سرمقاله «تلاش‌های ملی‌گرایان [اوکراینی] برای پاک کردن الکساندر پوشکین از حافظه تاریخی و زندگی فرهنگی اوکراین» را محکوم کرد. هرچه حمله روسیه و جمهوری‌های متحد دونباس در اوکراین موفقیت‌آمیزتر باشد، صدای تحلیلگران باهوش در جهان غرب بلندتر خواهد شد که خواستار سازش و مذاکره با روسیه هستند.
اگر فقط برای یک لحظه فراموش کنیم که غرب اساساً و صراحتاً همکاری نمی‌کند و همه قراردادها را با متحدانش ــ که روسیه شامل آن نمی‌شود ــ زیر پا می‌گذارد، به محض اینکه آن معاملات خسته‌کننده شد، آن‌وقت است که به دام می‌افتیم، و به‌خود اجازه می‌دهیم «تحلیلگران مترقی» غربی مانند گراهام، که هرگز دست از «در نظر گرفتن جدی و سیستماتیک درباره جهانی بدون روسیه بر نمی‌دارند» ما را فریب دهند.
* ولادیمیر پروخوتیلوف رئیس آکادمی سیاست واقعی Realpolitik و محقق ارشد آکادمی علوم نظامی است.
** https://deutsch.rt.com/international/۱۴۰۷۶۹-die-us-falken-moegen-die-ukraine-nicht-mehr/
