ناپاسخگویی به چالش های جهانی؛ نشانه های زوال تمدن غربی!؟

نویسنده: مهرالدین مشید بحران های جهانی پدیده ی تمدنی یانتیجه ی…

عشق و محبت

رسول پویان در دل اگـر عـشق و محبت باشد نجـوای دل آهـنـگ…

جهان در یک قدمی فاجعه و ناخویشتن داری رهبران سیاسی…

نویسنده: مهرالدین مشید افغانستان در حاشیه ی حوادث؛ اما در اصل…

چند شعر از کریم دافعی (ک.د.آزاد) 

[برای پدر خوبم کە دیگر نیست]  ترک این مهلكه با خون…

مکر دشمن

  نوشته نذیر ظفر با مکـــــر خصم ، یار ز پیشم…

نویسنده ی متعهد نمادی از شهریاری و شکوهی از اقتدار…

نویسنده: مهرالدین مشید تعهد در قلمرو  ادبیات و رسالت ملی و…

اهداف حزب!

امین الله مفکر امینی      2024-12-04! اهـــــدافِ حــزبم بـــودست صلح وصفا ی مــردم…

پسا ۷ و ۸ ثور٬ در غایت عمل وحدت دارند!

در نخست٬ دین ماتریالیستی یا اسلام سیاسی را٬ بدانیم٬ که…

نگرانی ملاهبت الله از به صدا درآمدن آجیر فروریزی کاخ…

نویسنده: مهرالدین مشید پیام امیر الغایبین و فرار او از مرگ؛…

مدارای خرد

رسول پویان عصا برجان انسان مار زهرآگین شده امروز کهن افسانۀ کین،…

افراطیت و تروریسم زنجیره ای از توطیه های بی پایان

نویسنده: مهرالدین مشید تهاجم شوروی به افغانستان و به صدا درآمدن…

عید غریبان

عید است رسم غصه ز دلها نچکاندیم درد و غم و…

محبت، شماره یکم، سال ۲۷م

شماره جدید محبت نشر شد. پیشکش تان باد!

روشنفکر از نظر رفقا و تعریف ما زحمتکشان سابق

Intellektualismus. آرام بختیاری روشنفکر،- یک روشنگر منتقد و عدالتخواه دمکرات مردمی آرامانگرا -…

پیام تبریکی  

بسم‌الله الرحمن الرحیم اجماع بزرگ ملی افغانستان به مناسبت حلول عید سعید…

عید خونین

رسول پویان جهان با نـقـشۀ اهـریمنی گـردیـده پـر دعوا چه داد و…

بازی های ژیوپولیتیکی یا دشنه های آخته بر گلوی مردم…

نویسنده: مهرالدین مشید بازی های سیاسی در جغرافیای افتاده زیر پاشنه…

ادریس علی

آقای "ادریس علی"، (به کُردی: ئیدریس عەلی) شاعر و نویسنده‌ی…

گزیده‌ای از مقالهٔ «هدف دوگانهٔ اکوسوسیالیسم دموکراتیک»

نویسنده: جیسون هی‎کل ــ با گذشت بیش از دو دهه از…

مثلث خبیثه ی استخباراتی ایکه افغانستان را به کام آتش…

نویسنده: مهرالدین مشید اقنوم سه گانه ی شرارت در نمادی از…

«
»

د پاکستان د لېونتوب چاره څه ده؟


دوه اویا کاله کیږي،چې د پاکستان په نوم یوه سرطاني غده د نړۍ پر بدن را ښکاره شوې ده.
د نړۍ د نورو هېوادونو په ډله کې د دې سرطانې غدې له شاملېدو وروسته په افغانستان کې د پاکستان له لوري پر جنجالي کرښه(ډیورنډ) او د افغانستان په ځينو سویلي ولایتونو په سلګونو ځله تېری شوی او له صفرې نقطې څخه دېخوا یې د افغانستان د ننه؛ په سلګونو کیلومټره ځمکه لاندې کړې. سره له دې چې افغان دولت د امریکا په شمول له ناټو تړون او د نړۍ له نورو لسګونو هېوادونو سره ستراتیژیک، امنیتي او دفاعي تړونونه لري،خو بیاهم نه د امریکا او نه د ناټو ځواکونو لخوا د پاکستان د دغو ښکاره تیریو په مقابل کې د افغانستان ننګه کړې او نه يي په ملګرو ملتونو کې په اړه کوم قانوني اقدام شوي دی.

پاکستان تل په افغانستان کې له هر فرصته ګټه پورته کړې،کله یې سیمې لاندې کړې او کله یې هم ترهګرو په واسطه د افغانانو وینې تویې کړې دي او په دفاع کې یې زموږ ګڼ شمیر امنیتي ځواکونه شهیدان او په لسګونو ټپيان شوي دي، خو له بده مرغه چې حکومت مشران مو پرې کاڼه غوږونه ناست دي.

دا خو لا پرېږده،چې اوس یو ځل بیا د پاکستان ډول ته څڼې غورځوي او پر خبرو یې تل غولېدلې دي.

پاکستان له څو کلونو راهیسې د افغانستان په یو شمیر سرحدي ولایتونو راکټي بریدونه کوي چې د انساني او مالي زیان او مرګ ژوبلې تر څنګ په کې د هېواد طبیعي ځنګلونه او ځنګلي ژوي هم زیانمن شوي دي. د کونړ، ننګرهار، نورستان، خوست، کندهار او پکتیکا ولایتونو په ځینو ولسوالیو کې د پاکستاني پوځ په ړندو راکټي بریدونو کې مو ګڼ شمېر هېوادوال شهیدان او ټپیان شوي دي؛ همداشان د حکومت په کورنیو چارو کې په خلاص مټ لاس وهنې کوي، خو پوښتنه دا ده چې افغان حکومت یې په مقابل کې چوپتیا ولې غوره کړې ده

او یا تر دې حده مجبور دي،چې د دوی د هره بلنه مني؟
ځواب څرګند دی؛ اصلا د حکومت مشران د خپلمنځي اختلافاتو په سیند لاهو دي او کوچنیو موضوعاتو کې د ښکېلتیا له امله دا وخت نلري،چې له واحد دریځه د پاکستان پر وړاندې ودرېږي او له منظم پلان سره پاکستاني لوری جدي همکاریو ته اړ کړي.

افغانستان تل د دوی د سرغړونو نه یا سترګې پټې کړې او یا یې یوازې پر اعلامیه او لفظي غبرګون بسنه کړې ده.

 

تاسې شاهدان وئ،چې د برمل ولسوالۍ په انګور اډه کې د پاکستاني پوځ له لوري پيل شوې دورازه بشپړه شوه او دولت یې پر وړاندې د پام وړ غبرګون نه و ښودلی.همداسې اغزن تار هم بشپړ شو،خو افغان حکومت لازم او ملي غبرګون و نه ښود،چې دا خپله د دې څرګندویي کوي،چې د حکومتي مشرانو اختلاف؛ د پاکستان لپاره لنګه غوا ګرځېدلې ده.

د پاکستان د پوځ او آي،اېس،آی پر وړاندې عام ولس تل عملي اقدام کړی، غبرګون ښودلی او د لاریون په تر سره کولو يي د هغه مخالفت کړی

خو داسې ښکاري،چې د ملي یووالي حکومت کوم ځانګړی مجبوریت لري،چې خوله یې ګنډلې ده.

د پای خبرې په توګه؛ باید وایو که د حکومت په رښتیا د خپلو خلکو او خاورې د مدافع وي او په رښتیا هم له هغوی څخه د دفاع وړتیا لري؛ نو افغان حکومت ته په کار ده،چې باید د پاکستان د ورځنیو جنایتونو او له ترهګرو نه د بربنډ ملاتړ په اړه په جدي توګه د لاس وهنو د درولو غوښتنه ورڅخه وکړي او نړیوالې ټولنې هم وغواړي،چې یو لوری ونیسي؛ یا افغانستان یا پاکستان،څو د پاکستان د لېونتوب چاره وشي.

لیکنه: خوشحال آصفي