ساز آفرینش

رسول پویان رحیم و رحـمان را تابکی قـهار می گویند برای بـندگان…

چرا ادبیات دوران کهن و میانه کم‌تر حزین بود؟

در پرداخت‌های ساختاری ادبیات جهان از شعر و غزل و…

انسان گرایی پاسخی ناتمام در برابر ناپاسخگویی اندیشه های فلسفی…

نویسنده: مهرالدین مشید  انسان گرایی به مثابه ی داعیه ی برگشت…

گنجینۀ الهام

رسول پویان 2/5/2023 روزباخورشیدوشب سیل شباهنگم خوش است زیــر نـور خلـوت مهـتـاب آهنگـم…

در ارتباط به جفنگ گویی ها ی " نیاز نیاز"

حبیب میهنیار دوستان گرامی شما بهتر میدانید که یکی از ویژه…

ادبیات مبتذل،- سرگرم کننده و کم ارزش؟

Trivialliteratur:   آرام بختیاری نیاز انسان از خود بیگانه به ادبیات سرگرم کننده.  ادبیات…

پیام شادباش به مناسبت روز جهانی کارگر

ا. م. شیری روز اتحاد و همبستگی انترناسیونالیستی کارگران و زحمکشان…

دستار پوشان اسلام ستیز و پاچه بلند های حرمت شکن

نویسنده: مهرالدین مشید گروه ی طالبان از نظر حسن عباس نویسنده…

برگردان شعرهایی از سبزه برزنجی

خانم "سبزه برزنجی" (به کُردی: سۆزە بەرزنجی) شاعر کُرد زبان،…

به پیشواز اول می، روز جهانی همبسته‌گی کارگران

اعلامیه سازمان سوسیالیست‌های کارگری افغانستان اول ماه می، روز تجدید پیمان…

ناپاسخگویی به چالش های جهانی؛ نشانه های زوال تمدن غربی!؟

نویسنده: مهرالدین مشید بحران های جهانی پدیده ی تمدنی یانتیجه ی…

عشق و محبت

رسول پویان در دل اگـر عـشق و محبت باشد نجـوای دل آهـنـگ…

جهان در یک قدمی فاجعه و ناخویشتن داری رهبران سیاسی…

نویسنده: مهرالدین مشید افغانستان در حاشیه ی حوادث؛ اما در اصل…

چند شعر از کریم دافعی (ک.د.آزاد) 

[برای پدر خوبم کە دیگر نیست]  ترک این مهلكه با خون…

مکر دشمن

  نوشته نذیر ظفر با مکـــــر خصم ، یار ز پیشم…

نویسنده ی متعهد نمادی از شهریاری و شکوهی از اقتدار…

نویسنده: مهرالدین مشید تعهد در قلمرو  ادبیات و رسالت ملی و…

اهداف حزب!

امین الله مفکر امینی      2024-12-04! اهـــــدافِ حــزبم بـــودست صلح وصفا ی مــردم…

پسا ۷ و ۸ ثور٬ در غایت عمل وحدت دارند!

در نخست٬ دین ماتریالیستی یا اسلام سیاسی را٬ بدانیم٬ که…

نگرانی ملاهبت الله از به صدا درآمدن آجیر فروریزی کاخ…

نویسنده: مهرالدین مشید پیام امیر الغایبین و فرار او از مرگ؛…

مدارای خرد

رسول پویان عصا برجان انسان مار زهرآگین شده امروز کهن افسانۀ کین،…

«
»

د روسيې سپين سترګي

مسکو په افغانستان کې نيابتي جګړه پر مخ وړي

د افغانستان لپاره د روسي ځانګړي استازي ضمير کابلوف په وروستيو کې په افغانستان کې د امريکايې پوځي اډو اړوند داسې څرګندونې کړي چې د امريکا او روسيې تر منځ د نيابتي جګړې بوی تري راځي. کابلوف ويلي چې سيمه او افغانستان کې د امريکا فعاليتونه د روسيې او سيمه ‌ييزو هېوادونو په زيان دي او امريکا د خپلو ګټو لپاره افغانستان کې نهه پوځي اډې غواړي. دغه روسي ډيپلومات وايي، چې امريکا په تېرو پنځلسو کلونو کې افغان امنيتي ځواکونه پياوړي نه شوای کړی، د افغان حکومت اقتصاد لا هم اويا سلنه پر بهرنيو مرستو ولاړ دی او حکومتي جوړښت هم د خلکو ستونزو په کمولو کې پاتې راغلی دی. کابلوف ګواښ کړی، که افغانستان کې چټک اقتصادي، اداري او امنيتي اصلاحات را نه شي، افغانستان به خپل اوسنی جوړښت له لاسه ورکړي او کېدای شي په وړو وړو دولتو ووېشل شي.

په ورته مهال دغه روسی ډيپلوماټ وايي، چې افغانستان له امريکا سره هېڅ ډول مناسبت نه لري، چې امريکا دې دلته دايمي اډې ولري. امريکا چېرته او افغانستان چېرته؟ امريکا غواړي د دې اډو له لارې د سيمې هېوادونه کنټرول کړي. که موږ په مکسيکو او ور څېرمه هېوادونو کې اډې جوړې کړو، دا به امريکا لپاره د زغم وړ وي؟

دلته د ښاغلي ضمير کابلوف څرګندونې د وضاحت وړ دي، آيا افغانستان د روسيې اړوند ايالت دی چې واک يې ضمير کابلوف کوي او افغان حکومت بايد د روسيې په خوښه امريکايې ځواکونو ته اډې ورکړې؛ او که يو خپلواک هيواد دی او حق لري چې د هر هيواد سره ډيپلوماټيکې اړيکې ولري؟
روسيه هيڅکله دا حق نه لري چې د افغانستان په باب د ټولو ډيپلوماټيکو عرفونو خلاف غير مسولانه څرګندونې وکړي. مسکو خو د ډيپلوماټيک عرف پښتۍ هغه وخت ماتې کړې کله چې يې په افغانستان کې د افغانانو له دښمن وسله وال طالب سره اړيکې جوړې کړې او د هر راز پوځي همکارۍ ډاډ يې څرګند کړ. اوس يې د افغانستان حکومتي نظام پسې مټې بډوهلي دي او د افغانانو د ذهنونو د مغشوش کولو لپاره فال ګوري او په راتلونکې کې د افغان دولت په وړو دولتونو د وېشل کېدو وړاندوينه کوي.

اوس په ټوله کې پوښتنه دلته پيدا کيږي چې مسکو څه شي دومره زړور کړ چې د افغانستان په چارو کې بربنډه لاسوهنه وکړي؟

دوه دليلونه لري. يو دا چې روسيې ته په تير کې د تیرو حکومتونو د سياست په محور کې هیڅ ځای نه دی ورکړل شوی او يا ډير کم ځای ورکړل شوی چې اوس غواړي د تيرو حکومتونو قصور اوباسي او د افغانستان په مساله کې له امريکا هم ډير داخله شي. یعنې په تير کې د افغان حکومتونو د ناسالم او ناکام بهرني سياست له امله چې روسيه په کې کنج ته شوې وه؛ اوس غواړي د افغانستان په سياست کې د خپل سياسي رقيب امریکا په خلاف زيات رول ولري.

بل دا چې د امريکا په سږ کال ولسمشريزو ټاکنو کې روسيې ته نيږدې شخص ډونالډ ټرمپ په ولسمشرۍ سره، په نړيوال سياست کې روسيې ته اوس دا فرصت په لاس ورغلی دی چې له امریکا سره خپل ښکر وجنګوي او د نړۍ په هره هغه سيمه کې چې امریکا ښکېله ده؛ روسيه يې په مقابل کې ودريږي او شتون يې وننګوي. په همدې اساس اوس روسيه په افغانستان کې د امريکا حضور د ننګولو لپاره د امريکا په سياست نيوکې کوي.

په ټوله کې اوس ويلای شو چې د افغانستان یو بل نسل به هم د جګړې د اور په لمبو کې سوځي او دا جګړه د امريکا او روسيې تر منځ نيابتي جګړه ده چې ډګر به يې افغانستان وي. يو کار چې افغان حکومت ته په کار دی چې ترسره يې کړي، هغه فعال سياست لوبول دي چې د امريکا او روسيې تر منځ په اړيکو کې تعادل برابر کړي. افغان حکومت بايد داسې سياست پر مخ بوځي چې نه سيخ وسوځي او نه کباب. يعنې حکومت بايد نه په امريکا او نه په روسيې بشپړه تکيه ولري بلکې د خپلو ګټو مطابق هم له روسيې او هم له امريکا سره اړيکې وپالي.

لیکنه : خوشحال آصفي