کهن افسانه ها

رسول پویان برآمد آفـتاب از مشـرق دل در سحـرگاهان شب یلـدای تار…

مهدی صالح

آقای "مهدی صالح" با نام کامل "مهدی صالح مجید" (به…

جنگ های جدید و متغیر های تازه و استفادۀ ی…

نویسنده: مهرالدین مشید تعامل سیاسی با طالبان یا بازی با دم…

                    زبان دری یا فارسی ؟

میرعنایت الله سادات              …

همه چیز است خوانصاف نیست !!!

حقایق وواقعیت های مکتوم لب می کشاید  نصیراحمد«مومند» ۵/۴/۲۰۲۳م افغانها و افغانستان بازهم…

مبانی استقلال از حاکمیت ملی در جغرافیای تعیین شده حقوق…

سیر حاکمیت فردی یا منوکراسی تا به حاکمیت مردمی و…

نوروز ناشاد زنان و دختران افغانستان و آرزو های برباد…

نویسنده: مهرالدین مشید طالبان در جاده های کابل پرسه می زنند؛…

زما  یو سم تحلیل چې غلط؛ بل غلط تحلیل چې…

نظرمحمد مطمئن لومړی: سم تحلیل چې غلط ثابت شو: جمهوریت لا سقوط…

کابل، بی یار و بی بهار!

دکتر عارف پژمان دگر به دامنِ دارالامان، بهار نشد درین ستمکده،یک سبزه،…

ارمغان بهار

 نوشته نذیر ظفر. 1403 دوم حمل   هر بهار با خود…

چگونه جهت" تعریف خشونت" به تقسیم قوای منتسکیو هدایت شدم!

Gewaltenteilung: آرام بختیاری نیاز دمکراسی به: شوراهای لنینیستی یا تقسیم قوای منتسکیو؟ دلیل…

تنش نظامی میان طالبان و پاکستان؛ ادامۀ یک سناریوی استخباراتی

عبدالناصر نورزاد تصور نگارنده بر این است که آنچه که میان…

بهارِ امید وآرزوها!

مین الله مفکر امینی        2024-19-03! بهار آمــــد به جسم وتن مرده گـان…

از کوچه های پرپیچ و خم  تبعید تا روزنه های…

نویسنده: مهرالدین مشید قسمت چهارم و پایانی شاعری برخاسته از دل تبعید" اما…

سال نو و نو روز عالم افروز

 دکتور فیض الله ایماق نو روز  و  نو  بهار  و  خزانت …

میله‌ی نوروز

یاران خجسته باد رسیده‌ است نوبهار از سبزه کوه سبز شد…

تحریم نوروز ، روسیاهی تاریخی طالبان

                 نوشته ی : اسماعیل فروغی        در لیست کارنامه های…

طالب چارواکو ته دريم وړانديز

عبدالصمد  ازهر                                                                       د تروو ليموګانو په لړۍ کې:           دا ځلي د اقتصاد…

    شعر عصر و زمان

شعریکه درد مردم و کشور در آن نبوُدحرف از یتیم…

مبارک سال نو

رسول پویان بهـار آمد ولی بـاغ وطـن رنگ خـزان دارد دم افـراطیت…

«
»

د حکومت سیاسي مخالفین که د نامشروع واک تږي؟

 
پر ارګ د نیوکو او تورونو کیسه څه نوې خبره نده؛بلکې هر چارواکی یا حکومتي شریک،چې له دندې ګوښه شوی دی،خپلې ګټې یې په خطر کې لیدلې او یا یې حکومت په خبره غوږ ندی ګرولی؛ نو تورونو او ګواښونو باندې یې تکیه کړې ده.
په تېر کې يوازې یو یا دوو کسانو پر ارګ کلکې نيوکې کولې او سخت اخطارونه به یې ورکول،خو اوس د پخواني حکومتي چارواکو ترڅنګ د ولسمشرۍ ټاکنو ځينې نوماندان د ملي يووالي پر حکومت د نیوکو لړۍ پیل کړې او کله یو څه وايي،که بل څه.

د دې ترڅنګ؛ په حکومت کې د ننه هم داسې کسان شته،چې پر ولسمشر او ارګ نیوکه کوي،چې ښه مثالونه یې د ولسمشر د لومړي مرستيال،اجرائيه رييس دي او په همدې ډول ځيني نور ناراض چارواکي،له دغه کتاره شاتې پاتې ندي او  تل یې له مختلفو سټېجونو نه په استفادې پر ولسمشر او د ده پر حکومت نيوکې کړې دي.

د ملي یووالي حکومت له جوړېدو راوروسته او کله،چې سترې محکمې د ولسمشر غني د کار موده د راتلونکې تلې میاشتې تر شپږمې نېټې وغځوله د ولسمشریزو ټاکنو د ځینو نوماندانو غبرګون ېې را وپاراوه.

د ولسمشریزو ټاکنو د ځینو نوماندانو ګوتڅنډنه وکړه،چې که ولسمشر غني له واکه ګوښه نشي،نو ټاکنې به تحریم او پرېکون به ورسره اعلان کړي.

وروستی مورد یې بیا دا دی،چې د نوماندانو شورا ویلې دوی له خپلې غوښتنې ندي په شا شوې او په نږدې راتلونکې کې به د ارګ پر خلاف پنځوس زره کسیز لاریون سړکونو ته را وبولي. په تېر کې هم ځینو ګوندونو ویلې و که ټاکنیز اصلاحات رامنځته نشي مؤقت حکومت جوړوو. د ورته مواردو په غبرګون کې بیا افغان حکومت څو څو ځله ویلې،چې د حکومت سیاسي مخالفین غواړي هېواد دښمنانو ته ور وسپاري.

اوس پوښتنه دا ده،چې د حکومت سیاسي مخالفین څوک دي،له کوم ځایه سرچینه اخلي او ولې حکومت ته ګوتڅنډنه کوي ؟

ټولو ته معلومه ده،چې بېکاره مهرې،آزمویل شوې څېرې او د خپلو شخصي ګټو پالونکي او سیاسي عقده ییان سره راټول شوې دي او د اساسي قانون خلاف غوښتنې او بحثونه مطرح کوي.پخوا خو یې اعتراضونو ته د خلکو په وربللو خولې وشلېدلې او تر اوسه د بهرنیو ورانکارو کړیو نه پرته چا د لازم ملاتړ ټټر ندی ورته وهلی،خو په اعتراضونو کې احتمالی ګډون کوونکي به په خواشینۍ سره هغه کسان وي،چې له هرڅه بې خبره دي یا د یوې مړۍ ډوډۍ لپاره ‎؛خپلې پښې خپله په تبر وهي. ولس ته په کار ده،چې له کاره لوېدلې او ناکامو سیاسیونو باندې باور ونکړي،ځکه دوی د خپلو شخصي اغراضو لپاره هر څه تباه کولای شي.

په دې هم ټول پوهېږي،چې د افغانستان اکثره مغرض سياسيون خپلواک ندي او د ولس استازولي نشي کولای، بلکې برعکس په نورو کړيو پورې تړلې او همغوی ته کار کوي
زمونږ بهرني دښمانان د همدغو کړيو څخه په استفادې د پرمختګ مخه نيسي، د بند جوړولو مخه نیسي، د اوبو د کنټرول مخه نيسي، د ولس د آرامتيا مخه نيسي، د سولې پر وړاندې خنډونه جوړوي او د حکومت پر ضد غیر ضروري ولسي غبرګونونو راپاروي.

خلکو ته په کار ده،چې تاریخ د تکرار او آزمویل شویو له بیا آزمایلو څخه تېر شي او له اوسني نظام څخه باید کلک ملاتړ وکړي،ځکه دا نظام د افغانانو قربانیو زېږنده ده او ټول مهم ټکی پکې دا دی،چې همدا مغرض سیاسي مخالفین یې تر فشار لاندې راوستي او د دوی دغه ترپکې له همدې امله دي.

لیکنه: خوشحال آصفي