جنگ در اروپا برای حفظ دین و خانواده هنوز تمام نشده است
واعظان «عادی جدید» مشتاق هستند تا جهان را از «تعصبات قدیمی» خلاص و با ایمان به خدا شروع کنند. نویسنده: آگنیا کرنگل مترجم: ک. رادین برگرفته از : سایت روسی «بنیاد فرهنگ استراتژیک» *
ساکنان اروپای شرقی، این «اروپایی‌های جوان» هنوز برای خودشان کشف نکرده‌اند که برای اروپای غربی افراد درجه دوم بوده و خواهند ماند، از‌جمله به دلیل عدم تمایلشان به ترک «تعصب‌های قدیمی» (ایمان به خدا و نهاد خانواده) و وارد شدن به منطقه «رهایی از همجنس‌گراستیزی و دگرباشی».
«ارزش‌های» «ال‌جی‌بی‌تی» (بخوانید: افراد غیردگرجنس‌گرا و غیرهم‌سوجنسی)، که با جهش در کشورهای اروپای غربی پیشروی می‌کند و در اروپای شرقی نیز در حال گسترش است، به‌هیچ‌وجه بدون قید و شرط توسط مردم پذیرفته نمی‌شود. نظرسنجی‌ها متفاوت است، اما از سال ۲۰۲۰ نشان داده میشود که در غرب و شرق اروپا، نگرش‌ها نسبت به ترویج انحراف جنسی به‌طور قابل توجهی متفاوت بوده است. به‌نحوی که، در هلند، ۸۲٪ از پاسخ‌دهندگان نگرش مثبت نسبت به «ازدواج همجنس» دارند، در سوئد – ۷۱٪، دانمارک ۶۹٪، بلژیک ۶۲٪، اسپانیا ۵۶٪، آلمان ۵۲٪. در شرق اروپا، نسبت‌ها متفاوت است: تنها ۱۱ درصد از ساکنان رومانی، ۱۲ درصد لتونی، ۱۵ درصد یونان، ۱۷ درصد از لهستان و ۱۸ درصد از مجارستان از «ازدواج» همجنس‌گرایان حمایت می‌کنند. ۶۹ درصد هلندی‌ها، ۵۱ درصد سوئدی‌ها و تنها ۷ درصد لهستانی‌ها از پذیرش کودکان توسط همجنس‌گرایان حمایت می‌کنند. در ۲۳ ژوئیه، نمایندگان «بلوک میهنی» صربستان در بلگراد از شهردار «الکساندر شاپیچ» خواستند که راهپیمایی دگرباشان جنسی در شهر را ممنوع کند. این راهپیمایی برای دوره بین ۱۲ تا ۱۸ سپتامبر برنامه‌ریزی شده بود، اما سیاستمداران گفتند که ۹۷ درصد از ساکنان پایتخت صربستان مخالف این رویداد بودند. این نمایندگان در درخواست خود: به مسائل امنیتی و وضعیت ژئوپلیتیکی، اشاره کردند. درست است، استدلال آنها بزدلانه به‌نظر می‌رسید: آنها می‌گویند که کووید هنوز هم در حال گردش است و سپس آبله میمون ظاهر شد (این عفونت تازه متولد شده آبله همجنس‌گرایان نیز نامیده میشود): آنها می‌گویند که راهپیمایی دگرباشان جنسی وضعیت در بخش بهداشت و درمان را بدتر می‌کند و بر بودجه شهر تأثیر می‌گذارد، زیرا برای بلگراد ۴۰ میلیون یورو هزینه خواهد داشت. اندکی پیش از آن در ۲۱ ژوئیه، در لهستان، جوانان برای اعتراض به پرچم اوکراین که در حمل و نقل عمومی در «وروتسواف» نصب شده بود، به خیابان‌ها آمدند. فعالان جوان از حزب «کنفدراسیون تاج لهستان» گفتند: «ما نمی‌خواهیم لهستان را به “اوکروپولیا” تبدیل کنیم و به دولت خود اجازه انجام این کار را نخواهیم داد». همزمان معترضان خواستار «لهستانی بودن» و نه «رنگین کمانی» شدند. رسانه‌های غربی متوجه اعتراض لهستانی‌ها به ایدئولوژی «رنگین کمان» نشدند، اما بیهوده است: لهستان اولین بار نیست که در این موارد علیه دیکتاتوری بروکسل میشود. یک فاکت جالب توجه اینکه: در سال ۲۰۲۰، لهستانی‌های جوان «جنبش‌های حمایت از دگرباشان جنسی و ایدئولوژی جنسیتی» را تهدید اصلی قرن بیست و یکم نامیدند. «تجاوز روسیه»، تغییرات اقلیمی و بحران اقتصادی در فهرست تهدیدها در پس‌زمینه قرار گرفتند. زمانی که لهستان شروع به مقاومت در برابر «پیشروها» کرد، نمایندگان پارلمان اروپا با اکثریت آرا اعلامیه‌ای را تصویب کردند که اتحادیه اروپا را «منطقه آزادی دگرباشان جنسی» اعلام کردند.
این تصمیم واکنشی بود به امتناع لهستانی‌ها از فشار نئولیبرال‌ها، زمانی که مقامات لهستانی برخی جاهای استان‌های کشور را «مناطق عاری از ایدئولوژی افراد غیردگرجنس‌گرا و غیرهم‌سوجنسی» اعلام کردند. «یاروسلاو کاچینسکی» گفت که ایدئولوژی نئولیبرالی که از بیرون به لهستان تحمیل میشود تهدیدی برای هویت لهستانی و موجودیت دولت لهستان است. همین امر در سایر کشورهای اروپای شرقی و به‌شکلی نسبتاً خشن در حال وقوع است. در مجارستان، «لازلو کوور»، رئیس پارلمان، اعلام کرد که فرزندخواندگی همجنس‌گرایان به‌معنای «پدوفیلی اخلاقی» است. مجارستان از شرکت در «یوروویژن» ۲۰ در آمستردام خودداری کرد، زیرا این رقابت را «آبی بی‌نهایت» به‌حساب می‌آورند. حتی جمهوری چک، که در آن دگرباشان جنسی مدارای بیشتری دارند، نتوانسته قانون مربوط به «ازدواج» همجنس‌گرایان را اجرا کند. خواست و شرایط خصمانه برای بردبار بودن («مدارا») در رابطه با انحرافات عادی‌ترین مردم را خشمگین می‌کند. نوشته روی یکی از پوسترها در بلغارستان چنین است: «سازش‌ناپذیر باش، عادی باش!». در سال ۲۰۱۹، نوجوان ۱۵ ساله‌ای که یک صلیب در دست داشت مانع از راهپیمایی برابری دگرباشان جنسی در شهر« پلاک» لهستان شد. وی اظهار داشت که این کار را برای «مقابله با جنایات» انجام داده است. «یاکوب باریلا» که زیر سن قانونی است خود را یک کاتولیک، یک سنت‌گرا، یک محافظه‌کار و یک میهن‌پرست توصیف کرد. داستان او چنین است: «از کشیشی از محله “پلاک” صلیب خواستم. کشیش می‌ترسید که ملحدان صلیب مقدس را هتک حرمت کنند، اما او یک صلیب به من داد. دوست داشتم تا جایی که ممکن است مردم ژست مرا ببینند. می‌خواستم آنها را به فکر وادار کنم.» «یاکوب باریلا» در مقابل معترضان روی آسفالت نشست و شروع به دعا کرد. پلیس به او نزدیک شد و از او خواست که آنجا را ترک کند. این نوجوان گفت: «من گفتم نمی‌توانم این کار را انجام دهم، زیرا راهپیمایان با قرار دادن رنگین کمان روی پرچم لهستان، ایمان کاتولیک من را از بین می‌برند و هتک حرمت می‌کنند.
«نیک دانلی»، شماس کاتولیک، «باریلا» را «قهرمان کاتولیک» نامید. اما مرکز نظارت بر رفتارهای نژادپرستانه و بیگانه‌هراسی در ورشو برعکس این امر را بیان می‌کند: «این نمونه دیگری از نحوه استفاده ناسیونالیست‌ها از کودکان در مبارزات سیاسی است». در این میان، همه چیز بهتر دیده میشود: طرفداران به اصطلاح «تنوع زندگی خصوصی» مدت‌هاست که از گفت‌وگوها در مورد «امکان در اختیار قرار دادن همه قسمت‌های تن خود» (بیان «ایگور کوچتکوف»، بنیانگذار شبکه «دگرباش جنسی روس») در بازی‌های سیاسی تحریک‌آمیز فاصله گرفته‌اند. اکنون شبکه دگرباشان جنسی روسیه وارد بایگانی انجمن‌های عمومی ثبت نشده که وظایف یک عامل خارجی را انجام می‌دهند. «کوچتکوف» به‌عنوان یک عامل خارجی شناخته شده است. سخنان او چنین بازتاب می‌یابد: «من معتقدم که جنبش دگرباشان جنسی در روسیه موفق‌ترین جنبش اجتماعی ۲۰ سال اخیر است.» اما در این میان کمیسیون اروپا در حال تعرض است. در آنجا اعتراض به «معتدل‌های جدید» را در روابط بین دو جنس با اصطلاح «همونگاتیویتی» (همونگاتیویتی) تعیین کرده‌اند. تحلیلگران غربی دلیل «همجنس‌باز‌هراسی» اروپاییان شرقی را در عقب‌ماندگی اقتصادی و آموزشی و دینداری «بیش از حد» (???) آنها می‌دانند. آنها می‌گویند که دموکراسی برای آنها یک شوک فرهنگی شده است، آنها نمی‌توانند چشم‌اندازهای خیره‌کننده آن را تحمل کنند. ساکنان اروپای شرقی، این «اروپایی‌های جوان» هنوز برای خودشان کشف نکرده‌اند که برای اروپای غربی افراد درجه دوم بوده و خواهند ماند، از‌جمله به دلیل عدم تمایلشان به ترک «تعصب‌های قدیمی» (ایمان به خدا و نهاد خانواده) و وارد شدن به منطقه «رهایی از همجنس‌گراستیزی و دگرباشی».
