اعلام عقب‌نشینی گردان‌های آمریکایی از شمال سوریه (روجاوا)، نبردی را که نیروهای دموکراتیک سوریه با داعش انجام می‌دهند، تضعیف می‌کند و راه را برای مداخله نظامی ‌ترکیه می‌گشاید.
در حالی که دولت اسلامی ‌هنوز نابود نشده است، گردان‌های ایالات متحده صحنه نبرد را ترک می‌گویند.

دونالد ترامپ، پرزیدنت ایالات متحده، تصمیم گرفت که وقتش رسیده «نظامیان آمریکایی مستقر در سوریه که برای  جنگیدن با دولت اسلامی ‌در آن کشور بودند، به خانه بازگردند.» او در ویدئویی کوتاه که چهارشنبه در پیوست حساب توییترش بود، نوشت: «اکنون ما دیگر پیروز شدیم. وقتش است که بازگردیم.» او افزود: «پسران و دختران جوان ما و مردان ما همگی بازمی‌گردند و آنها هم‌اکنون باز‌می‌گردند. ما از مدت‌ها پیش در سوریه می‌جنگیم. من از دو سال پیش تاکنون رئیس‌جمهوری هستم و ما واقعاً به‌سرعت بالاتر صعود کردیم و در نبرد خود با “دولت اسلامی” به پیروزی رسیده‌ایم.»

در حال حاضر، تقریباً دو هزار نظامی ‌آمریکایی عمدتاً شامل نیروهای ویژه برای مبارزه با گروه دولت اسلامی ‌و آموزش نیروهای کرد و عرب در شمال سوریه، در مناطقی که از جهادگراها باز‌پس گرفته شده است، می‌جنگند. خبری که موجب شگفتی حتی در میان طرفداران ترامپ شد. چون به‌نظر می‌رسد که اظهاریه عمومی او ناشی از مشورت با همکارانش، حتی در بطن پنتاگون، نباشد. مسئولان متصدی پرونده سوریه چند روز پیش اطمینان می‌دادند که دولت اسلامی ‌هنوز از شکست کامل بسیار دور است و حضور آمریکا در سوریه مدت‌ها به درازا خواهد کشید. حتی جان بولتون، مشاور امنیت ملی ترامپ دو ماه پیش توضیح می‌داد که گردان‌های آمریکایی تا هنگامی ‌که ایرانیان در سوریه بمانند، این کشور را ترک نخواهند کرد.

نزدیک شدن آمریکا و ترکیه با پس‌زمینه فروش موشک

برخی از ناظران چنین عقیده دارند که تصمیم ترامپ درست هنگامی‌ پیش آمده (آیا اتفاقی است؟) که واشنگتن فروش موشک‌های ضد‌موشک (پاتریوت) را به مبلغ ٣/۵ میلیارد دلار به ترکیه اعلام کرده است، در حالی که آنکارا قصدش را در به‌دست آوردن موشک‌های اس ـ ٤٠٠  روسی به اطلاع عموم رسانده بود. مطلبی که برای یکی از ستون‌های اصلی سازمان ناتو، حکایت از کمی ‌بی‌نظمی ‌داشت. نزدیک شدن آمریکا و ترکیه، بی‌شک نشانه‌ای از چرخش در ساختمان منطقه پس از سوریه است. زیرا عقب‌نشینی آمریکا از کشور سوریه دارای عواقبی سنگین خواهد بود. نخستین قربانیان این ماجرا، کردهای روجاوا خواهند بود. نیروهای دموکراتیک سوریه که پرزیدنت رجب طیب اردوغان اعلام کرده بود می‌خواهد ریشه‌کن کند، از‌جمله به کمک یورشی گسترده در شمال سوریه، همانند آن یورشی که ترکیه در منطقه عفرین به مرحله اجرا گذاشته بود، بدون آن که ایالات متحده ترکیه را از این عمل بازدارد. در اثر آن، این خطر وجود دارد که مبارزان کرد از جنگ با جهاد‌گران روی بگردانند. اما در آنجا، نبرد با شدت ادامه دارد: از تاریخ ٩ تا ١۵ دسامبر، ائتلاف بین‌المللی به سرکردگی ایالات متحده، ٢٠٨ بار منطقه را بمباران هوایی کرده است. بر‌اساس نوشته‌های «داماس پست»، نشریه نزدیک به حکومت، مذاکراتی بین نیروهای دموکراتیک سوریه و نمایندگان دمشق در جریان است، برای این که ارتش سوریه مسئولیت مرزها را برعهده بگیرد. مطلبی که بهانه را از دست ترکیه بیرون خواهد آورد.

حتی اگر گروه جهادگرایان بخش‌های گسترده‌ای از سرزمین را تحت کنترل خود ندارند، آنها هنوز قسمت‌های قابل ملاحظه‌ای از دره فرات و عراق را حفظ کرده‌اند. عملیات‌شان پراکنده ولی ثبات‌زداست. تازه اشاره‌ای به پایگاه‌هایشان در لیبی و افغانستان نمی‌کنیم. پرزیدنت آمریکا آماده است در رابطه با ترکیه، کردها را برای دوباره در اختیار گرفتن جای خود در توسعه سیاسی نوین سوریه، فدا کند. ترکیه در رابطه با ایران و روسیه برای برپا کردن یک هیأت ١۵٠ نفره مسئول تهیه قانون اساسی جدید است. ۵٠ تن از سوی کشور سوریه پیشنهاد شده‌اند؛ ۵٠ تن دیگر را اپوزیسیون پیشنهاد کرده است؛ باقی‌مانده از طرف سه پدر خوانده سوریه. وانگهی روسیه اعلام کرده است که عقب‌نشینی آمریکا به حل سیاسی مسأله کمک خواهد کرد. در هر صورت این نظر اسرائیل که فکرش مشغول واکنش‌های ایران که به‌خوبی می‌تواند جبهه‌های دیگری باز کند، نیست. این در حالی است که بنیامین نتانیاهو، به‌شکل کاملاً اسرار‌آمیزی در یک سخنرانی عمومی ‌طی گشایش سالن صنعت هوا‌ ـ ‌فضای اسرائیل اظهار داشت: «در اینجا سیستم‌هایی شکل می‌گیرند که هیچ کشور دیگری توان ساختن آنها را ندارد.»

سه‌شنبه پیش، «ژان ـ ایو لو دریان»، وزیر امور خارجه فرانسه تاکید می‌کرد که «بازپس‌گیری آخرین بخش‌های سرزمین‌های تحت کنترل دولت اسلامی‌ جزو اولویت‌های مطلق است و باید پس از آن مناطق آزاد شده را به ثبات برسانیم.» ایالات متحده توجه کمی ‌به متحدان خود از‌جمله به انگلیسی‌ها و فرانسوی‌ها که نیرو‌های ویژه آنها هنوز در محل قرار دارند، نشان می‌دهد.