اشک تمساح ریختن جامعه جهانی بر فاجعه بشری در افغانستان !
جامعه جهانی و نهاد های گوناگون بین المللی در ارتباط به وضعیت بسیار دشوار و استثنایی کنونی ـ این فاجعه بشری که دامنگیر مردم افغانستان شده است، صرف به صفت تماشاگر برخورد نموده و تنها با نشر گزارش‌های از وخیمتر شدن وضعیت موجود ابراز نگرانی و تشویش می‌کنند و از بدتر شدن اوضاع هوشدار می‌دهند. آنها خود در گزارش های شان تاکید دارند که افغانستان در جریان زمستان سال جاری به یک دوزخ تمام عیار مبدل خواهد گردید. این ابراز نگرانی و تشویش به همان اشک تمساح ریختن می‌ماند که نه از روی دلسوزی، بل بی دردی و بی تفاوتی کامل آنها را به نمایش می‌گذارد.
از جمله صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد ( یونیسف) در تازه ترین اعلامیه از بدتر شدن وضعیت کودکان در افغانستان هشدار داده است. در این اعلامیه آمده است که در یک دهه اخیر افغانستان خطرناک ترین کشور جهان برای کودکان به شمار می رفت و در یک سال گذشته به دلیل ناامنی ها، خشکسالی، وضعیت اضطراری بشری و شیوع گسترده ویروس کرونا، وضعیت ناامید کننده تر شده است.
یونیسف تخیمن زده است که ۳،۲ میلیون کودک زیر سن پنج سال تا پایان سال ۲۰۲۱ در این کشور از سوء تغذیه حاد رنج می برند که بسیاری از این کودکان به اندازه ای دچار سوء تغذیه هستند که روی بستر شفاخانه افتاده اند و آن قدر ضعیف شده اند که نمی توانند انگشت دراز شده به سوی شان را بگیرند.
در این اعلامیه آمده است که علاوه براین، میلیون ها کودک به خدمات ضروری زنده‌گی از جمله مراقبت‌های صحی اولیه، واکسین ضد فلج اطفال و سرخکان، تغذیه، آموزش، سرپناه، آب و بهداشت نیاز فوری دارند. به همین منظور یونیسف تاکید کرده است که برای اطمینان از عدم فروپاشی سیستم صحی در این کشور به بودجه کافی و فوری نیاز دارد. همچنان در این اعلامیه آمده است که بسیاری از کودکان در این کشور شاهد صحنه های بوده اند که هیچ کودکی نباید گواه آن باشد.
یافته های یونیسف نشان می دهند که کودکان و نوجوانان در افغانستان با اضطراب و ترس زندگی می‌کنند و بسیاری از آنان به روان درمانی نیاز جدی دارند. این نهاد تاکید می ورزد که در تلاش این است که کمک‌های بشری به کودکان و نیازمندان این کشور برسند و با رسیدن این کمکها یک نسل کامل کودکان در افغانستان از دست نخواهند رفت. یونیسف دو روز پیش در بیانیه‌یی از افزایش روزافزون ازدواج کودکان دختر در افغانستان نیز هشدار داده است. یافته های صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد نشان می‌دهد که شماری از خانواده ها حتی کودکان ۲۰ روزه شان را برای ازدواج پیشنهاد می‌کنند.
بر علاوه، سازمان ملل متحد نیز گفته است که شمار افرادی که با شرایط نزدیک به قحطی در افغانستان زیست دارند به ۸.۷ میلیون نفر رسیده است که در مقایسه با اوایل سال روان سه میلیون نفر افزایش را نشان می‌دهد.
بر اساس آمار برنامۀ جهانی غذا حدود ۲۴ میلیون نفر یا ۶۰ درصد جمعیت افغانستان با گرسنگی حاد روبرو اند. این نهاد جهانی هشدار داده است که تا پایان سال روان ۹۷ درصد جمعیت افغانستان زیر خط فقر قرار خواهند گرفت.
نماینده سازمان ملل در افغانستان در نشست فوق العاده شورای امنیت این سازمان گفته است که پس از پیروزی طالبان، مردم افغانستان فکر می‌کنند که از سوی جهان تنها گذاشته شده اند، فراموش شده اند و در واقع با شرایطی که تقصیر آنها نیست، مجازات شده اند.
سمیرا حمیدی مسئول بخش افغانستان در سازمان عفو بین‌الملل، وضعیت جاری در افغانستان را “وحشتناک”، “افسرده کننده” و “غیرانسانی” خوانده و گفته در کشوری که مردم برای زنده ماندن، فرزندان شانرا به فروش می‌رسانند و جهان تماشا می‌کند، حقوق بشر بی‌معنی به نظر میرسد.
دفتر هماهنگی امور کمک های بشری ملل متحد (اوچا) برای آسیا از وضعیت موجود در افغانستان ابراز نگرانی کرده و گفته است که یکی از بزرگترین بحران های بشری جهان در این کشور در حال شکل گرفتن است. این دفتر روز دوشنبه ۲۹ نوامبر (هشتم قوس) در صفحۀ تویترش نگاشته است که از هر دو شهروند این کشور، یکی آن نمی داند که غذای بعدی‌اش از کجا تامین خواهد شد. ملل متحد هم چنین گفته است که از هر چهار زن حامله، یک زن و از هر دو کودک یکی آنان به سوء تغذی مصاب اند.
سازمان جهانی غذا هشدار داده که از میان جمعیت ۳۸ میلیونی افغانستان، حدود ۹۵ درصد آنها غذای کافی ندارند و ۲۳ میلیون تن با کمبود مواد غذایی روبه‌رو اند. به گفته‌ی سازمان ملل متحد سقوط اقتصادی افغانستان یکی از بدترین سقوط‌ها در تاریخ است و در سال آینده شاهد کاهش یک پنجم ثروت این کشور خواهیم بود. بحران‌های اقتصادی اخیر در کشورهایی مانند لبنان، ونزوئلا و سوریه در برابر سرعت فروپاشی مالی این کشور ناچیز به شمار می‌آید. در یک گزارش روزنامۀ امریکایی نیویارک تایمز آمده که سازمان های بشری هشدار داده اند که ممکن است یک میلیون کودک در زمستان پیشرو جان دهند.
گزارش‌های بسیار نا امید کننده نهاد های بین المللی، یک بخشی از چگونه‌گی وضعیت بی نهایت رقتبار کنونی افغانستان را بازتاب می دهد. با نشر این گزارش‌ها، گویا جامعه جهانی در راس امریکا و شرکا و همچنان نهاد های بین المللی می‌خواهند از مسوولیت وضعیتی که خود در افغانستان به وجود آورده اند، شانه خالی کرده و وخیمتر شدن هرچه بیشتر حالت موجود را با خونسردی کامل نظاره کرده و صرف به هوشداردادن‌ها و ابراز نگرانی کردن‌ها، بسنده نموده و برای نجات از چنین وضعیت خیلی فاجعه بار، دست به عمل موثر و قاطع نمی‌زنند. این ها بخاطر جبران شکست، رسوایی و افتضاح بزرگ تاریخی ناشی از اشغال افغانستان و پی آمدهای آن که دامن آنها را فرا گرفته و رهبران آنها نیز به نحوی به آن معترف اند، مردم افغانستان را مجازات می‌کنند. این ها در حقیقت مردم افغانستان را در بدترین شرایط انسانی و بشری تنها گذاشته اند و صرف با نشر اعلامیه‌ها و گزارش‌ها از وخیمتر شدن وضعیت ابراز نگرانی می‌کنند و هوشدار می‌دهند و یا زیر نام کمک های بسیار محدود بشردوستانه که به تناسب فاجعه عظیم کنونی غیر قابل ارزش و محاسبه است، وقت کُشی و عوام فریبی می‌کنند. در حالی که دولت امریکا و شرکا یکجا با مزدوران شان در حاکمیت مافیایی و غرق در فساد گذشته، مسوول اصلی وضعیت خیلی رقتبار و فاجعه بار کنونی در کشور می‌باشند. این مزدوران فاسد و خاین آنها، بیش از نود و پنج در صد کمکها و مساعدت های جهانی را غارت کرده، بلعیده و با خود برده اند و حالا فارغ بال در زیر سایه اربابان خویش در خارج از کشور به عیش و نوش مصروف اند. گروه متعصب و متحجر طالبان جای آنها را پُر کرده و از زنده‌گی به میراث مانده از آن دزدان و غارتگران فراری بهره می‌برند و کیف می‌کنند.
صرف توده های مردم افغانستان به شمول مردان، زنان، جوانان و کودکان اند که در دوزخی که برای شان ایجاد گردیده می سوزند و شاهد بربادی و مرگ تدریجی و آنی خود و فرزندان خویش اند که حتا با فروش کودکان شان در تقلای زنده ماندن دیگر فرزندان خانواده، این آرزوی حد اقلی هم برآروده نمی‌گردد.
بی تفاوتی کامل جامعه جهانی، دولت امریکا وشرکا در عمل و نبود یک استراتژی کارا، سیاست روشن و برنامه های مشخص برای رفع بحران استخوان سوز و یاری رساندن به مردم سخت آسیت رسیده افغانستان و آنهم در چنین وضعیت فاجعه بار و در ظاهر اشک تمساح ریختن، بیانگر آن است که آنها از مردم افغانستان انتقام می‌گیرند؛ انان را مجازات می‌کنند و خونسردانه شاهد بربادی کامل این کشور و مردم آن اند. با تحمیل فقر مطلق، از هم گسیخته‌گی اجتماعی و اقتصادی و بربادی کامل هست و بود جامعه، روان و روحیه آزادی خواهی و مبارزه طلبی را در میان مردم به بدترین شکل ممکن آن می کوبند تا آن را بطور کامل نابود کنند.
در درازنای تاریخ به اثبات رسیده است که این سرزمین بنابر موقعیت خاص جیو استراتژیکی و جیوپولیتیکی، بارها شاهد همچو وضعیت های تحمیلی و فروپاشی های ناشی از جنگ‌های توسعه طلبانه و استعماری بوده؛ ولی دیری نگذشته است که بار دیگر به همت فرزندان دلیر خویش سربلند کرده اند، امید آفریده اند و به حیات پرافتخار جمعی خویش ادامه داده اند، و این بار نیز چنین خواهد شد.
دستگیر صادقی
دسمبر 2021
