کلبه ی تارم!

امین الله مفکر امینی       2025-11-02! دربســاطی بیکسی ام ، دلبری آمـد با…

خاطره ها بیانگر واقعی ترین حقایق تاریخی 

نویسنده: مهرالدین مشید خاطره ها تصویری از "تاریخ در بستر جغرافیا" بازهم…

ګوندي فعاليتونه او دموکراسي

نور محمد غفوری یادونه: دا مقاله مې په ۲۰۱۸ کال لیکلې ده…

سکوت در برابر گستاخی های پاکستان بار بار مسئولیت افغانستان…

حکومت‌های افغانستان زمانی می‌توانند در تامین امنیت و ثبات موفق…

سخنی عشق!

               2025-09-02! امین الله مفکر امینی گرسخـــــن زعشق گویی زعصمتِ این گوهربــــدان کزعشق به…

سکوت خلیفه در برابر امیر شکست یا فرصتی برای انحام…

نویسنده: مهرالدین مشید عباس ستانکزی: ملایعقوب کل روند را از مسیر…

زمانیکه کیفرخواست دادستان وحکم دادگاه  منفعل گردد  

نکارشی از سخی صمیم  مسئول کیست و عدالت کجاست؟  ***  ایجازی ازین مختصر!    …

شکست و باخت قدرت

شکست و باخت قدرت نه تنها حس ملی و مردمی…

آیا سراسیمه گی طالبان ، سقوط شان را در پی…

      نوشته ی : اسماعیل فروغی       درخواست دادگاه بین…

هوش مصنوعی دیپسیک

دکتر بیژن باران پیشرفت چین در جهان چند قطبی…

غریزه در سلب عقل: دلیل نبود دولت مدرن در افغانستان...!

عقل نیروی تفکر و گوهر شناسایی حق در برابر باطل…

۲۱ و ۲۲ دلو فتح افشار

نه ماه از ورود گروه‌های جهادی در کابل می‌گذشت، از…

یادمان سیاوش کسرایی

نوزدهم بهمن ماه هر سال، روزی است که نام سیاوش…

لیبرال ها، میان ماکس وبر، و کارل مارکس

-- max weber 1864-1920 آرام بختیاری جامعه شناسی بورژوایی در مقابل جامعه…

گنج شایگان 

رسول پویان  همیـشـه ثـروت و کاخ طلا نمی ماند  شــکـوه و دبـدبـه…

همخوابگی های سیاسی نافرجام طالبان افغانستان و آخوند های ایران

نویسنده: مهرالدین مشید افتضاح دیپلوماسی هوتل محور ایران در افغانستان عباس عراقچی، روز…

عالم دگر

نوشته نذیر ظفردیــــــده از امیــــــال دنیا بسته امدر دلـــــــم…

بشدار سامی

آقای "بشدار سامی" (به کُردی: بەشدار سامی)، شاعر و فتوگرافیست…

کابل آبستن یک تحول در موجی از اختلاف های درونی…

نویسنده: مهرالدین مشید سرنوشت ملاهبت الله در گرو عصیان همرزمان و…

هم پیوندی

جهان با حفظ،نا همگونی ها یک کل به هم پیوند…

«
»

یازده سپتامبر

 

ف.بری

 

آن شنیــــــدم که به شهر نیویارک   آن بلند تر قامتان خوردند به خاک

آنچنــــــــان بالا سخــــن بر آسمانداشتند و گوش کر بر نـــــــا توان

آنچنـــــــان بالا کهدر صید  کمند  بود هــــــزارانش اسیرو پــــای بند

غره  بود بر قامـــت بالای  خویشبـــــرغنا وزور بی همتای  خویش

هر که بود مانـــع  نفعش در جهانکــــی برستی از گزند ش  در امان

در فتادیــــــم  ما به خشمش ازقضاافتاد یــــــم در بـــــــلا  و مـــا جرا

جنــــــــگ  کفر ودین  را برپانمود  کی بودی  کافر  ولی ابداع    نمود

هر شــــــــرارت  را جهاد پنداشتی  هر  شریر را  هم مجاهد   خواندی

سالهـــــا  بودی روان جنگ وستیز  بر خون افغان  بود هر دشنه تیز

هر جنایـــــــت  پیشه و خونریز را   بر    گماشتی    بهر  قتل  و ماجرا

بیش زملیـــــون  کشته شد افغانیان           ملتی در خـــون شد ورفت از میان

بن لادن  و هــــــزاران  دگـــــــــر   همــــچو هیرویی بودش دایم  به بر

هر که اوظالـــــم بودی خونخوارتر   بهره  بردی از سیـــــا  پربــــــارتر

بر ســـــر قدرت رسیــد  شیخ وملا    طالبــــــان این وحشـــــــت دورفنا

جوی خون گردیدروان درملک ما    زاختلاف وکینه و بغــــــض وعدا

می نمـــــــود برما نظــرازکبر وآز   چون که بودش بهر شر دستی دراز

بود غــــــــافل ا ز بد اعمال خویش  چون که بد کردی  بدی آید به پیش

هرکسی کو مارظلم   پرورده است    کـــی توان از نیش او آسوده است

هرچه میکاری درو خواهـــی نمودهر چه میگـــویی گوشت آن شنود

« این جهان کوه است وفعل ما ندا    میرسد هر دم نــــدا  اندر  نـــــدا»

بر گرفتـــــــا عا قبت دامــــان او   بر فتــــــاد  آن هیبت  وسامــان او

آنچه خشــــــم  وآتشی افروختـــی  انـــــدرآن آتش خودش هم سوختی

آنچنان از پا فتــــــاد  بر خاک شد   چـــــون  تن رنجور ما غمناک شد

شد هزاران بیگناه درخاک وخون              گشته  اند قربانیی مـــــکر و جنون

صــــــد تاسف  آیدم بر این جهان                میگدازند ازپی ســـــود وزیـــــان

این همه آئین وســــلک این زمان                میفزایــــد درد  و رنج مردمــــان

از تعصب گشته اند مغرور وهم                 کی زبان مـــــردمی دارند فهــــم

عشـــق می باید که تا انسان شود                 فهـــم  همزیستی بشر آسان شود

عشق آنســـان  مذهب  والا   بود                این جهـــــان ازعشق هم پیدا بود

کز ترا عشـــــق است آئینووفا                 راه نیا بی در طـــــریق مــا جرا

کی کنــــی توهین آن دیـگرکه او  هست انسانی   چو تو ای خوبرو