چه بازی دردناک با سرنوشت انسان 

نویسنده: مهرالدین مشید  قدرت ابزاری برای رهایی انسان، نه ابزاری برای…

آیا هوش مصنوعی مسلمان است؟

عثمان نجیب من یادداشتی از یک پیش‌بینی هراس انداز در مورد…

خالق  “ قرارداد اجتماعی ” را گرامی میداریم 

میرعبدالواحد سادات  1 تتبع و نگارش از :  میر عبدالواحد سادات  دوم جولای مصادف به دوصدو چهل و هفتمین سال وفات یکی از تاثیر گزار ترین نمایندگان  عصرروشنگری اروپا و برجسته ترین نقاد آن عصر ژان ژاک روسو  است .  اندیشمندی که…

نه یک پیروزی دیپلوماتیک؛ بلکه یک اشتباه استراتژیک در هندسه‌…

نویسنده: مهرالدین مشید                              به رسمیت شناسی طالبان از سوی روسیه و…

اخراج بی رویه ی مهاجران افغان از ایران

  نوشته ی :اسماعیل فروغی       این روزها خبراخراج دسته جمعی و گسترده…

شناخت روسیه از طالبان

با خانه نشینی و بیکاری که چشم و گوش با…

داد خواهی بخاطر حق و حقوق افغانان مظلوم و داعیه…

بنام خداوند حق و عدالت مهاجرت افغانان که درطی نیم قرن…

مارکس و اتحادیه‌های کارگری(۳)

مبارزه علیه لاسالیسم و انواع اپورتونیسم آلمانی نوشته: ا. لازوفسکی برگردان: آمادور نویدی مبارزه علیه لاسالیسم…

سیاست فاشیستی اخراج افغانها باید فورا متوقف شود!

هیچ انسانی غیر قانونی نیست! جمهوری اسلامی در پی شکست مفتضحانه…

اخراج ۴۳ هزار مهاجر افغان از ایران در یک روز!!

اخراج ۴۳ هزار مهاجر افغان از ایران در یک روز،…

حکومت آخوندی ایران جنایت کربلای قرن را رقم زد، یزیدان…

محمدعثمان نجیب ایران در گرمای سوزان، زمین را زیر پای هم‌وطنان…

حیات بشری را آتش فشان خاموشی به شدت تهدید میکند

نویسنده:مهرالدین مشید جهان در معرض توفانی فراتر از جنگ سوم  این پرسش…

دومین بار طی طریق در تعامل گذری انسان با هوش…

*محمدعثمان نجیب، بنیاد‌گذار مکتب دینی فلسفی من بیش‌از این نه…

درک لنینی از دموکراسی: نگاهی از سده 21

ترجمه. رحیم کاکایی یرومنکو ولادیمیر ایوانوویچ دکترعلوم فلسفه، مشاور رئیس مجلس قانونگذاری…

افغانستان در سایۀ رقابت‌های ژئوپولیتیکی جهانی ناشی از جنگ اسرائیل…

مقدمه تنش‌های دراز ‌مدت میان ایالات متحده آمریکا، اسرائیل و جمهوری…

فیلسوف آس و پاس،- مدافع مالکیت خصوصی!

max stirner (1806-1856) آرام بختیاری ماکس اشتیرنر، آغاز آنارشیسم فردگرایانه. ماکس اشتیرنر(1856-1806.م) آلمانی،…

افغانستان- آموزشگاهی خونین برای ایران و همسایگان 

سلیمان کبیر نوری در این مقاله می‌خوانید: چکیده نئولیبرالیسم و استعمار؛ تجربه‌ای عینی افغانستان؛…

جنگ های جیوپولیتیک جدید و افغانستان تحت حاکمیت طالبان

نویسنده: مهرالدین مشید از بازگشت تروریسم تا تقابل قدرت های بزرگ در…

سید جمال الدین افغان

 فیلسوف ،دانشمند بنیانگذار نهضت فکری وجنبش آزادی  خواهی افغانستان ،اساسگذار  اتحاد اسلامی ومبارز…

  به آرمان وطن

بیا برویم کشور تا بان را بسا زیم  خا نه ی…

«
»

    یازده اردیبهشت روز تجلی قدرت کارگران گرامی باد

در آستانه سالگرد روز جهانی کارگر سال 97 قرار داریم ، سالی که پیش رو داریم  سالی پر چالش و تعیین کننده برای کارگران و زحمتکشان و برای رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی است . رژیم در عمیق ترین و حادترین بحران تاریخ چهل ساله خود قرار دارد ، کارگران و زحمتکشان هم با فلاکت بارترین شرایط زندگی دست و پنجه نرم میکنند . سال گذشته صدها هزار کارگر در اعتراض به شرایط بد اقتصادی و در مخالفت با جمهوری اسلامی و تمام جناحهای آن بپا خواستند ، مبارزه کارگران در قالب اعتصاب و تظاهرات برعلیه سرمایه داران و رژیم حامی آنها گسترش وسیعی یافته و همچنان ادامه دارد . کارگران علیرغم اعتصابات و تظاهرات متعدد حتی از دریافت حداقل دستمزد تعیین شده توسط رژیم هم محرومند و پاسخی جز سرکوب و زندان و شکنجه توسط رژیم سرمایه داران دریافت نکرده اند . از رژیمی که ابتدایی ترین خواسته کارگران را که دریافت حقوق معوقه شان است با داغ و درفش و زندان پاسخ میدهد ، از رژیمی که هر ساله کوشیده با آمارهای دروغین از تورم با ترفندهای مختلف حقوق کارگران را به نفع سرمایه داران در کمترین سطح حفظ کند ، از رژیمی که هیچ تشکل کارگری را به رسمیت نمیشناسد و حتی نمایندگان سندیکاهای نیم بند کارگری را به هر بهانه ای به بند میکشد ، از رژیمی که با تحمیل قرار دادهای کار حتی بدون تاریخ و بدون حق بیمه دست سرمایه داران را در استثمار هر چه بیشتر کارگران باز گذاشته ، از رژیمی که تصویب قانون معاف کردن کارگاههای زیر ده نفر از شمول قانون کار را از افتخارات خود میداند ، از رژیمی که منابع صندوق های بازنشستگی را صرفا به عنوان امکانی برای تامین مالی عیش و نوش مشتی اشراف زالو صفت مینگرد ، از رژیمی که صرف گفتن ما گشنه ایم و نان و کار میخواهیم را جرم میداند و بدون کمترین تردیدی نیروهای سرکوب گر خود را به مصاف گرسنگان میفرستد ، چگونه میتوان انتظار داشت خواسته ها و مطالبات کارگران را مانند افزایش دستمزدها ، تامین اجتماعی و بازنشستگی ، بیمه بیکاری ، اصلاح قانون کار ، حق تشکل و سندیکاهای کارگری …. محقق کند . هنگامی که کارگران و کشاورزان و تودهای زحمتکش شهر و روستا شعار میدهند ” اصلاح طلب اصول گرا – دیگه تمومه ماجرا ”  یا پشت به امام جمعه که نماد حاکمیت سرمایه داری مذهبی است شعار میدهند ” رو به میهن پشت به دشمن ” گواهی روشن است که به این واقعیت رسیده اند تنها راه رهایی عبور از رژیم جمهوری اسلامی است . تحقق مطالبات کارگران تنها با تشدید مبارزات کارگران و زحمتکشان و اتحاد و همبستگی آنها برای عقب راندن سرمایه داران و به زیر کشیدن حاکمیت آنها ممکن است .

   کارگران آگاه و مبارز :

طرح مطالبات صنفی و اقتصادی  و برپا کردن اعتصاب و تظاهرات حول مطالبات مشترک به انگیزه تحقق آنها میتواند به انسجام و اتحاد و همبستگی هر چه بیشتر کارگران  بیانجامد ولی به این واقعیت میباید باور بیاوریم که جمهوری اسلامی نه میخواهد و نه میتواند تن به پذیرش این خواسته ها بدهد ، ترویج باوری غیر از این تنها میتواند به ایجاد توهم به رژیم و کمک به بقاء آن باشد ، مطالبات صنفی ارتباط تنگاتنگی با تحولات و مطالبات سیاسی دارد و همواره با برخورد سنگین سیاسی و نظامی و سرکوبگرانه رژیم مواجه گردیده . برپایی اعتصاب و تظاهرات به انگیزه خواسته های صنفی فقط عامل فشاری قوی و قدرتمند برای تاثیر گذاری بر تحولات سیاسی و سرنگونی رژیم و برای دستیابی به ” کار- مسکن – آزادی ”  است . تنها طبقه کارگر قادر است این مبارزه علیه سرمایه داران و رژیم اسلامی حامی آنها را به سرانجام برساند ، اکنون چشم انداز امید بخشی از تشدید مبارزه طبقاتی دیده میشود و تنها ضامن پیروزی این مبارزه ، تشکل و سازمانیابی کارگران بدور از هر گونه توهمات و تبلیغات رفرمیستی و صرفا صنفی و باور به اینکه باید ” طرحی نو درانداخت که در آن هیچ بودگان هر چیز گردند ” .

   هر چه مستحکمتر باد اتحاد و همبستگی کارگران

  سرنگون باد رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی

                زنده باد سوسیالیسم

                                                                                                                 سازمان اتحاد فدائیان کمونیست

                                                                                                                    کمیته ایالتی تهران 6/2/97