پس منظر اختلاف نظر رهبران طالبان و شکننده گی بقای…

نویسنده: مهرالدین مشید سیطره جویی ملاهبت‌الله و افزایش اختلاف میان جناح…

رهبران فراری

نوشته نذیر ظفر ما را به وحشیان زمـــــان رهبران فروخت خـــــود را…

کجاست

مادر دلسوز بی آزار و غمخوارم کجاست  مادر شیرین من از…

تبار گرایی یا تفوق خواهی تباری ؟

ساحه باقیمانده از آریانا ، خراسان و باختر که بنام…

لوکاچ؛ فیلسوف مجار، مورخ و تئوریسین ادبیات

georg lukacs (1885-1971) آرام بختیاری گئورگ لوکاچ، و دمکراسی سوسیالیستی شورایی. جرج لوکاچ(1971-1885…

په حکومت کولو کې بد، په خبرو کې بد او…

نور محمد غفوري جان کیری د امریکا د خارجه چارو پخواني وزیر هغه…

سروش واژگان 

رسول پویان  خـدا تا در نمـاد بنده یـی مصلـوب آدم شد  محـیط…

قلم آزادیخواه همچون باد وزان 

آقای "علی پاکی" (به کُردی: عەلی پاکی)، شاعر کُرد، زاده‌ی…

د نړیوال نظم سازماني بنسټونه

نور محمد غفوری (لومړۍ برخه) د لیکنو ددې سلسلې په پیل کې…

مارکسیسم دگم نیست، بلکه راهنمای عمل است

ترجمه – رحیم کاکایی میخاییل کارداسویچ کل جهان بینی مارکس اما دکترین…

د نړیوال نظم نورمونه

نور محمد غفوري په مخکنیو دریو لیکنو (نړیوال نظم او افغانستان،…

بازی طالبان با کارت قومی و سکوت مرگبار نخبه گان…

نویسنده: مهرالدین مشید هرگونه اعتماد به یک گروۀ تروریستی بزرگترین خیانت…

د نړیوال نظم اصول

نور محمد غفوري (د تیرو لیکنو په تسلسل) د (نړیوال نظم او…

چند شعر کوتاه از زانا کوردستانی 

اگر ماه و خورشید را هم از آسمان پایین بیاورند هرگز دل به…

نړیوال نظم په کومو قاعدو ولاړ دی؟

نور محمد غفوري (د پخوا نۍ لیکنې په سلسله) څو ورځې مخکې…

جایگاه ی طالبان در معادلات سیاسی و استخباراتی در حال…

نویسنده: مهرالدین مشید آیا معادلات سیاسی و استخباراتی در منطقه در…

قساوت و جنایات بی‌پایان حکومت جمهوری اسلامی سرمایه علیۀ مهاجران…

اعلامیۀ سازمان سوسیالیست‌های کارگری افغانستان  در اثر تیراندازی نیروهای مسلح جمهوری…

خاکِ وطنم!

امین الله مفکر امینی       2024-20-10! هـرجایی که نظر کـــردم وطنـــم جــلوه گــــــرآمـــد آن…

سیرت نیکو 

رسول پویان  وفـا و عـشق و محـبت کـرده بنیادم  بـه کـنج غمکـدۀ…

«
»

گردهمایی یاد بود از فاجعۀ ۱۹ مارچ «روز زجر کشی فرخنده»  در ماربورگ آلمان

پوهندوی شیما «غفوری»

Foto in bericht weergeven

به روز ۱۸ مارچ  سال روان محفلی برای یاد بود از روز زجرکشی فرخنده و تاکید بر اینکه ما فرخنده را فراموش نمی کنیم، از طرف «انجمن غیر انتفاعی مدد رسانی افغانی» به همکاری «اتحادیۀ کلتوری افغانها در ماربورگ» دایر گردید.

در این محفل خانم هوسی «بابک» و شیما «غفوری» به نمایندگی از نهاد ها در مورد فاجعۀ زجرکشی فرخنده،  معرفی نتایج فراخوان «کانون هماهنگی زنان افغانستان» که توسط اضافه تر از ۶۰ شخصیت  حقوقی  و بیشتر از ۲۰۰۰ شخصیت انفرادی به امضا رسیده است و ضرورت تثبیت این روز در تقویم رسمی افغانستان با یکی از نامهای پیشنهاد شده در فراخوان، سخنرانی نموده و یک پارچه شعر توسط شاعرۀ توانای کشور خانم نظیفه «یعقوبی ویرا» قرائت گردید. ویژه گی دیگر این محفل انتر اکتف بودن آن بود، یعنی اشتراک کنندگان در آن سهم فعال داشتند. قسمت انتر اکتیف شامل دو بخش بود که به اشتراک کنندگان موقع فکر کردن و ابراز نظر به صورت فعال را میسر گردانید. در بخش اول با طرح این سوال عام فهم و قبلاً آماده شده که «برای جلوگیری از تکرار فاجعه ۱۹ مارچ ۲۰۱۵ ما به چه ضرورت داریم» اشتراک کنندگان با فکر خود و قلم خویش نظریات شان را نوشتند. آنچه توسط  ایشان در تخته نوشته شد، عبارت بودند از: حمایت از قشر زنان، همبستگی زنان افغان، صلح، احترام گذاشتن به حقوق زنان به طور مساوی با مردان و تفکیک درست آن، ارتقای سطح دانش اجتماع، آگاهی از دین، قانونیت، مبارزه بر ضد تعصب مذهبی، مجازات عاملین قتل فرخنده، عدالت اجتماعی برای زنان، «نه» به خشونت بر علیۀ زنان و آرزوی پیروزی برای زنان بود

در بخش دوم تمام اشتراک کنندگان در بیرون از صالون به سه گروپ تقسیم شدند. هر گروپ بایست ضروری ترین کلمه را در شرایط فعلی برای جامعۀ افغانستان انتخاب نموده و با شمع های کوچک بر روی سنگفرش می نوشتند. در نظر بود تا این شمع ها بعداً روشن شوند. در جریان انتخاب کلمه گفت و شنود با مسؤولیت و گرم بین اعضای هر گروپ صورت گرفت. آنها سه مفهوم : صلح، عدالت و آزادی را انتخاب نمودند که بعداً هم با شمع ها نوشتند. ولی وزیدن باد شام در مقابل روشن کردن شمع ها قد علم نمود و شمع ها روشن نشد. تو گویی مقاومت ضد مردمی در مقابل آن جان گرفت.

در این محفل زن ها و مرد ها، “کلان سالان” و جوانان و دو سه طفل نیز اشتراک داشتند. به خصوص اشتراک جوانان آگاه در این نوع گردهمایی ها امیدوارکننده می باشد. زیرا آنهایند که باید مشعل آمال مر دم را به موقع به دست خویش گرفته و آنرا روشن نگهدارند.

محفل با تأئید این شعار: «ما روز زجر کشی فرخنده را فراموش نمی کنیم» خاتمه یافت.