به‌خاطر همه این دلایل، موفقیت کودتای آمریکا‌ساخته در ونزوئلا نه تنها برای مردم ونزوئلا بلکه برای تمامی ‌آمریکای لاتین و حتی مردم ایالات متحده نیز مصیبت‌بار خواهد بود.

باردیگر دست خونین آمریکا به‌سوی ونزوئلا دراز شده که برنامه شکست‌خورده تغییر رژیم را که در سال ۲۰۰۲ برای براندازی پرزیدنت هوگو چاوز آغاز شده بود عملی کند. شکی نیست که اکنون یک کودتای آمریکایی برای براندازی دولت دموکراتیک و منتخب مردم ونزوئلا در حال اجرا است، بدین امید که با سرنگون کردن رئیس جمهور مادورو به انقلاب بولیواری ونزوئلا پایان بخشد.

اقدام غیر‌قانونی دولت آمریکا در به رسمیت شناختن خوان گوایدو به‌عنوان «رئیس‌جمهور ونزوئلا» نه‌تنها قوانین بین‌المللی و منشور سازمان ملل را لگدمال می‌کند، بلکه تجاوزی مستقیم به استقلال ملی و حق حاکمیت مردم ونزوئلا است. فراموش نمی‌کنیم که همین تاکتیک خلق یک «دولت آلترناتیو» آمریکا‌ساخته، پیش از این از سوی دولت اوباما، و به‌خصوص وزیر امور خارجه او هیلاری کلینتون، برای براندازی دولت قانونی پرزیدنت اسد در سوریه نیز به‌کار گرفته شده بود.

عملیات تغییر رژیم با استفاده از زور در ونزوئلا نمونه دیگری از سیاست‌های امپریالیسم علیه دولت‌هایی است که به‌دنبال فروپاشی اردوگاه سوسیالیسم ــــ یوگسلاوی، افغانستان، عراق، لیبی، سوریه، یمن، ایران، کوبا، ونزوئلا، نیکاراگوئه، و کره شمالی ــــ در برابر سلطه‌جویی آمریکا مقاومت می‌کنند. این سیاست اکنون از سوی دولت منحصراً زیر کنترل کمپانی‌ها و ارتش ترامپ تشدید شده است. علاوه بر این، تلاش‌های اخیر ناتو برای به‌کارگیری دولت‌هایی نظیر کلمبیا و برزیل کشوری چون ونزوئلا را که در پی استقلال و حاکمیت ملی خود است هرچه بیشتر تهدید می‌کند.

سیاست جنایت‌‌کارانه چندین ده‌ساله تغییر رژیم هم از نظر اقتصادی و هم از نظر استراتژی برای آمریکا اهمیت دارد. ونزوئلا، مانند عراق و لیبی و ایران، به‌خاطر منابع نفت عظیم‌اش آماج تهدید آمریکا بوده است. ونزوئلا همچنین بزرگ‌ترین صادر‌کننده نفت به ایالات متحده است. کنترل آمریکا بر منابع به‌سرعت کاهش‌یابنده نفت کلید سلطه امپریالیستی آمریکا بر اقتصاد جهانی در قرن بیست‌و‌یکم است، به‌ویژه آن‌که آمریکا اکنون با چالش‌های کشورهای مقتدری چون روسیه و چین مواجه است.

اما انگیزه مهم‌تر امیریالیسم آمریکا برای تغییر رژیم ونزوئلا این است که بر انقلاب بولیواری و ضدامپریالیستی ونزوئلا نقطهٔ پایان بگذارد. از سال ۱۹۹۹ که پرزیدنت چاوز به‌قدرت رسید، دولت بولیواری ونزوئلا نقشی اساسی در حمایت از استقلال، دموکراسی و قدرت بخشیدن به توده‌ها در آمریکای لاتین داشته است. ونزوئلا پشتیبان اصلی کوبا در دوران اضطراری پس از تجزیه اردوگاه سوسیالیستی بوده است. ونزوئلا به کشورهای فقیر آمریکای لاتین، از‌جمله به کوبا،‌ هائیتی، جامائیکا، و نیکاراگوئه نفت سوبسید شده فروخته و این کشورها را قادر ساخته که بودجه مکفی برای آموزش و پرورش داشته باشند، فقر را در کشورشان پائین آورند و از این راه بدهی‌های خارجی‌شان را کاهش دهند. ونزوئلا حتی برای خانواده‌های کم درآمد در ۲۵ ایالت آمریکا نفت به بهای تحفیف‌یافته تحویل داده است.

به‌خاطر همه این دلایل، موفقیت کودتای آمریکا‌ساخته در ونزوئلا نه تنها برای مردم ونزوئلا بلکه برای تمامی ‌آمریکای لاتین و حتی مردم ایالات متحده نیز مصیبت‌بار خواهد بود. این امر به‌راحتی می‌تواند به یک جنگ داخلی طولانی و دخالت نظامی ‌دیگری از سوی آمریکا، این بار در آمریکای لاتین، منجر شود، به‌ویژه آن‌که ترامپ، بولتون، و پومپئو بارها تأکید کرده‌اند که این گزینه روی میز است. چنین رویدادی به آوارگی صدها هزار، و شاید میلیون‌ها، تن منجر خواهد شد و موج عظیمی ‌از پناهندگان را در آمریکای لاتین به‌وجود خواهد آورد که ایالات متحده نیز از تأثیر آن در امان نخواهد بود. با توجه به سیاست ضدپناهندگی ترامپ و برنامه او برای ساختن دیوار ضدِ مهاجران، می‌توان به ابعاد عظیم فاجعه انسانی آن پی برد.

شورای صلح ایالات متحده این مداخله‌جویی جنایت‌کارانه امپریالیسم آمریکا را در امور داخلی ونزوئلا قویاً محکوم می‌کند و می‌طلبد که به خواست اکثریت مردم ونزوئلا، که آزادانه نیکلاس مادورو را به‌عنوان رئیس‌جمهور خود انتخاب کرده‌اند احترام گذاشته شود.

ما از جنبش صلح ایالات متحده می‌خواهیم که خود را به امضا کردن عریضه‌ها و نوشتن بیانیه‌های محکوم‌کننده محدود نکند. هرچند این‌‌گونه اقدامات لازم و مهم هستند و می‌توانند در فشار گذاشتن بر روی کنگره و دولت آمریکا موثر باشند، اما تاریخ امپریالیسم آمریکا نشان داده است که این‌گونه مبارزات هیچ‌گاه به‌تنهایی قادر به جلوگیری از جنایاتی که دولت ما به نام ما در دیگر کشورها انجام می‌دهد نبوده‌اند.

ما باید اعتراضات گسترده و توده‌ای را در هر گوشه کشورمان علیه جنگ، علیه مداخله در کشورهای دیگر، و علیه پایمال کردن منشور سازمان ملل توسط طبقه حاکم آمریکا سازمان‌ دهیم.

سازمان‌های بسیاری در آمریکا و در سراسر جهان هم‌اکنون در اعتراض به این کودتای آمریکا‌ساخته در ونزوئلا به‌پا خواسته‌اند.

ما از اعضا و هواداران خود و از همه انسان‌های حامی‌ صلح می‌خواهیم که به این کارزارها به‌پیوندند و در هرجا که می‌توانند تظاهرات اعتراضی برپاکنند.

به‌یاد بیاوریم که به جنگ ویتنام چگونه پایان بخشیدیم. بگذارید بار دیگر دست در دست هم بگذاریم و قدرت عظیم مردم خواهان صلح را که می‌خواهند به مداخلات امپریالیستی پایان بخشند به‌نمایش بگذاریم.

اطلاعیه دولت ونزوئلا
کاراکاس: ٢٧ ژانویه ٢٠١٩‬
برگرفته از لوگران سوار ـ ٢٨ ژانویه ٢٠١٩‬

جمهوری بولیواری ونزوئلا با شدت تمام اظهاریه ٢٦ ژانویه اتحادیه اروپا را که در آن، این اتحادیه، ونزوئلا را از تصمیم خود مطلع ساخته است که به نقشه کودتای تهیه شده توسط دولت ایالات متحده می‌پیوندد و تا آنجا پیش می‌رود که دولت ونزوئلا را به سبک قدرت‌های قدیمی ‌استعماری که خود نماینده آنهاست، با دادن اولتیماتوم تهدید می‌نماید، رد می‌کند. ‬
ونزوئلا متأسف است که اتحادیه اروپا شهامت مقاومت در برابر فشارهای دولت ایالات متحده را نداشته و بنابراین تصمیم گرفته است که هم‌خوانی خود را به‌گونه‌ای شرم‌آور به‌همراه دولت‌های وابسته اجرا کند. ونزوئلا از اتحادیه اروپا می‌خواهد که رفتار رو‌در‌رویی خود را کنار بگذارد و کاملاً برعکس یک حالت احترام و تعادل سازنده‌ای را برگزیند که شکنندگی نظام قانونی و خشونت را ترغیب ننماید. ‬
از سویی، ونزوئلا به خود اجازه می‌دهد به مقامات اروپایی خاطر‌نشان سازد که مشروعیت و قانونی بودن انتخابات، نهادها و مقامات ونزوئلا، به‌هیچ روی بستگی به شناسایی، عقاید یا موضع‌گیری هیچ‌یک از ارگان‌های بیگانه ندارد؛ به‌گونه‌ای که الزامات متکبرانه آنها هیچ اثر ملموسی نخواهد داشت. ‬
منطق استعماری از دویست سال پیش در پرتو حماسه آزادی‌بخش بولیواری از ونزوئلا طرد شده و ما امروزه از این میراث دفاع می‌کنیم، همان‌گونه‌ای که پیش از این از آن دفاع کرده‌ایم. ‬
دولت جمهوری بولیواری ونزوئلا بر روی نگهداری روابط سازنده احترام‌آمیز و همکاری با تمام کشورهای اتحادیه اروپا در راستای توسعه مشترک و صلح، چه در ونزوئلا و چه در منطقه آمریکای لاتین و کارائیب حساب می‌کند.‬