کشتی ملت افغانستان درتلاطم کمک های جهانی !
عزیزه عنایت
از سقوط دولت طالبان تاکنون، با آمدن امریکایی ها درافغانستان که بیش ازپانزده سال میگذرد ازطریق جامعۀ جهانی میلیارد ها دالر کمک شده است که این کمک ها نه تنها برای آوردن صلح وامنیت درکشورمفید نبوده بلکه زمینه های فساد،ناامنی، بیکاری،رشد مواد مخدر،کشته شدن افراد بیگناه وفرارجوانان ازوطن را بیشتروبیشترساخته است.
معلوم نیست که این پولهای داده شده درکجا وبرای کدام آبادانی عام المنفعه بمصرف رسیده ومیرسد؟ زیرا فقروگرسنگی بیداد میکند، مسکن وسرپناه برای ملت که خانه وکاشانّه خویش را ازدست داده اند وجود ندارد درساختارفابریکات وتقویه صنایع هم که چندان توجه صورت نگرفته است پس ازکجا معلوم که این پانزده میلیارد دالرکه دربروکسل وعده داده شده نیزحیف ومیل نشود وبازهم ملت با گرسنگی ووطن با بی سروسامانی به سرنبرد. زیرا تجربۀ سالهای اخیرنشان داده که پولهای داده شدۀ درراه آبادی وطن مصرف نشده است. ایکاش کمک ها بجای که لازم بود وبرای رفاه
مردم وساخت وسازفابریکات وبهبود مصرف میشد امروز افغانستان نیمه گلزارمیبود که هموطنان مان ترک دیار نمیکردند وتا حدودی برای جوانان
زمینه های کارمهیا میشد وازجانب دیگراین کمک ها ی داده شده دربرابر چه پرداخت دوباره، داده میشود اگرقرضه باشد نه دولت کرزی ونه دولت فعلی حتا یک دالرآنرا هم دوباره پرداخت نکرده اند معلوم است که وطن را قرنها دراین تلاطم کمک هاغرق کرده و به اصطلاح (گرو)نموده اند
واگرکمک بلاعوض باشد جای بسیارتعجب است بادادن چنین مبلغ هنگفت، که آیندۀ افغانستان درهردوصورت باخطر بزرگ مواجه خواهد بود.
با توافق ها دربودن عساکرامریکا وکمک های این کشورها افغانستان روزتاروزبسوی تباهی کشانده میشود. چون زمام اموردولت
افغانستان به دست افراد واشخاص داده شده که شاهد بدبختی های وطن و ملت رنج دیدۀ آن هستیم که چه مصیبت های نمیکشند. هرروزجنگ و ناامنی به شدت خود رسیده،کشته شدن جوانان درصفوف قوای مسلح که درسقوط وبازپس گیری ولایات کشورمیباشد.
دراین اواخرسقوط دوباره ولایت قندوز، ولسوالی های ولایت فراه وده هاولسوالی های دیگرکشوررا شاهد هستیم . بجای اینکه سربازان وطن را دردم تیغ هنگام تسلیم دادن وواپس گرفتن یکی ازمناطق کشورمی فرستند چراازقبل تدابیراتخاذ نمی نمایند. آیا ارگانهای امنیتی چنان غافل اند که تا آمدن دشمن درآن مناطق هیچ آگاهی نداشته وبی خبراند ؟ ویا عمداً می گذارند که دشمن داخل ساحه شود وبعدازکشته شدن سربازان درحال دفاع ، زخمی شدن وویرانی خانه وکاشانۀ مردم بی چاره که آواره و سر گردان شده اند دست به کارمیشوند.
بقول یکی ازنویسنده ها درشبکه اطلاع رسانی افغانستان بنام رسول ازشهرقندوزکه نگاشته است .
“کوچه به کوچۀ شهر قندوز در آتش ندانم‌کاری‌ها و بی کفايتی‌های شما در آتش جنگ شعله‌ور شده است؛ ده‌ها شهروند بی‌دفاع قندوز مجروح و شهيد شده‌اند. به قول آقای عنايت‌الله خليق: “…جاده‌ها و سجاده‌های ما به خون تر شده است، جنگ در درون خانه‌های ما کشانده شده و مخالفان دولت تفنگ‌های‌شان را روی شانه‌‌های کودکان ما گذاشته و نشانه می‌گیرند. مقام‌های ما هنوز هم با پست کردن عکس‌ها در فیس‌بوک و اظهار نظرهای پرمبالغه، تلاش دارند تا به ما بفهمانند که خیلی شجاع اند.”
ملت افغانستان کارد به استخوان رسیده اند که دیگر توان ناله کشیدن هم برای شان باقی نمانده است .
مقامات بالایی چه میدانند که مردم دراین زد و بند ها چه میکشند آیایکی از این زمامداران میخواهد که طالب بیاید و بردوش کودکش سلاح خود را گذاشته نشانه بگیرد؟
زمانیکه دریک منطقه جنگ به پایان میرسد بعدش یکی از افرادبلند پایه درآنجا سفر میکند چنانچه که نظر به اطلاع ، وزیر داخله به ولایت قندوز سفر کرده است که این سفر وزیر داخله درقندوز به چه درد مردم میخورد بعدازاینکه تمام هستی،جان و
مال خود را ازدست داده باشند و یا سربازانیکه کشته ،یا اسیرشده اند وزیرداخله با رفتن به ولایت قندوزهیچ دردی مردم را دوا کرده نمیتواند. میباید درفکرامنیت وقطع ادامه جنگ درآن جا شد. با فرستادن نیروی به موقع، جلو داخل شدن دشمن را به ساحات تحت خطرباید گرفت که مردم افغانستان بیشترازاین صدمه نبینند وداشته های خود را ازدست ندهند آنوقت است که بدرد ملت خورده اند وسربازان را کمک بموقع وجانهای شانرا نجات داده اند.
دشمنان مردم افغانستان که دراین چهل سال مردم را با آزار واذیت رنج داده اند یکی هم گلبدین حکمتیارمیباشد که سالهای جنگ چه خانه های را با راکت های کورخویش ویران نکرد وچه مردمان بیگناه و رنج دیده را به خاک وخون نکشید. او که نامش درلست سیاه بود چه شد که به یک باره دولت افغانستان به بهانۀ آوردن صلح باوی توافق نامۀ را به امضا رساند. اگرواقعاً دست ازکشتارمردم بی دفاع کشیده باشد ای ولا بهتراست ازجنگ وخونریزی، ولی این درد ورنج که برای مردم درسالهای قبل داده است آنقدرعمیق است که شهروندان کابل را آمدنش برآشفته ساخته ، هزاران فرد وطن روی جاده ها ریختند ودست به تظاهرات زدند که این جمع شدنها برضد گلبدین حکمتیارنارضایتی مردم را نشان میدهد.
وقتی مردم یک کشورراضی نباشند هرقدرکه بی دفاع هم باشند بلاخره سیل خروشان میشوند وبنیاد ظلم را برکنده باخود میبرند.
رئیس جمهوراشرف غنی ضربۀ دیگرکه برملت افغانستان وارد میکند توافق برگشت پناهجویان افغان ازکشورهای اروپایی میباشد.
جوانانیکه با هزاران مشکلات، با فروش اموال و گرفتن قرضه از مردم سعی کرده اند که خود را تا جای برسانند که لااقل شغلی دریافت کنند وزندگی شباروزی را به سرببرند . اما برگشت دوبارۀ آنان بوطن
بدتراززمان قبل برای شان خواهد بود چه بازهم با بیکاری و فقردست و گریبان میشوند که یک تعداد ازاین جوانان دوباره به مواد مخدررو خواهند آورد ویک تعداد دیگرشاید ازفقروبی کاری، یاهوش وحواس خویش را از دست خواهند داد ویا با دشمنان وطن همدست خواهند شد زیرا بیکاری خود منبع صدها مرض است .
رئیس جمهوراشرف غنی که بسیارخدمتگذارپناهجویان افغانستان ومردم است مهاجرینکه ازکشورهای پاکستان وایران برگشته وهمه روزه به صدها تن برمیگردند رسیدگی کند منیحث یک رئیس جمهوردلسوزوپدر معنوی برای آنان شغل،جای رهایشی وضروریات زندگی شانرا فراهم سازد وبرای جوانانیکه فعلاً دروطن هستند ولی بیکاراند رسیده گی کند تا مردم بدانند که دولت واقعاً دلسوزملت است درآن صورت همه میدانند و بالای دولت اطمینان میکنند وزمینۀ برگشت خود بخود به وطن، برای شان میسرمیشود بخاطریکه هیچ گوشۀ دنیا چون وطن وخاک اجداد شده نمی
تواند زیرا وطن جایی است که حیثیت مادررا دارد وآغوش وطن دامان پرمهرمادراست .
8/10/2016
