چگونه پوتین در سوریه پیروز خواهد شد
این فکر که عربستان سعودی تضعیف شده قصد دارد به اتحاد ایران و روسیه و سوریه و حزب‌الله در عزم‌شان برای نابودی داعش و گروه‌های مرتبط با القاعده خدشه‌ای وارد کند امیدی واهی است. تنها کشوری که می‌تواند در نتیجه این نبرد تأثیر بگذارد، ایالات متحده است. و حقیقت این است که نومحافظه‌کاران واشنگتن دل و جرأت ندارند به جنگ با مسکو برخیزند، بنابراین عملیات پاکسازی پوتین طبق برنامه پیش خواهد رفت.
منبع: کانترپانچ، ۶ اکتبر ۲۰۱۵
نویسنده: مایک ویتنی
دلیل این‌که پوتین در جایی موفق خواهد شد که ایالات متحده در جنگ با داعش در آن شکست خورد، این است که حملات هوایی روسیه عملیات پاکسازی توانمندی است که بقایای گروه‌های جهادی در جبهه زمینی را از بین می‌برد. همین حالا که ما صحبت می‌کنیم این اتفاق دارد رخ می‌دهد.
در چند روز گذشته نیروی هوایی روسیه اهداف تروریستی در استان ادلب و همچنین پناهگاه‌های داعش در شرق رفع را زیر حملات شدید قرار داده است.
بنا به گزارش جبهه جنوب، در روز یکشنبه، مدت کوتاهی پس از این‌که بمب‌افکن‌ها شهرستان‌های مردیج، معرات، النعمان، جسرالشغور، سراقب و سرامین را مورد حمله قرار داده بودند، حدود ۷۰۰ شبه نظامی به اعضای تیپ ۱۴۷ سوریه تسلیم شدند.
این روندی است که انتظار داریم در هفته‌های آتی شاهد آن باشیم. بمب‌افکن‌های روسی، اهداف خود در خط مقدم را تعدیل خواهند کرد، نیروهای زمینی به مواضع خود حرکت خواهند کرد، و نیروهای جهادی یا مجبور به گریز یا تسلیم خواهند شد و یا از تعداد نیروهای‌شان کاسته خواهد شد.
جان کلام: سوریه آن‌طور که رسانه‌ها پیش‌بینی کرده‌اند باتلاق نخواهد شد. برعکس، این پوتین است که دخل آن‌ها را خواهد آورد.
طبق گزارش جبهه جنوب: «بنا به‌گفته سپهبد آندرئی کارتاپلف، رئیس اداره عملیات اصلی ستاد کل نیروهای مسلح روسیه، حملات به‌طور قابل‌توجهی، قابلیت‌های رزمی تروریست‌ها را کاهش داده‌اند». به‌عبارت دیگر، تهاجم روسیه در حال حاضر هم نتایج مثبتی به بار می‌آورد. این موضوع کوچکی نیست. بنابر بسیاری از گزارش‌ها، جنگ روز‌به‌روز وخیم‌تر می‌شد. در حال حاضر، با وجود روسیه، اوضاع تغییر کرده است. اکنون آشکارا اوضاع به‌نفع سوریه تغییر کرده است.
همچنین، با توجه به گزارش قبلی: «موقعیت هواپیماهای روسی در سوریه به کرملین توانایی شکل دادن و کنترل فضای نبرد در سوریه و عراق را می‌دهد که با وسعت نیروی روسیه به‌کلی بی‌تناسب است.» («اینترنشنال میلیتری ـ سوریه، ۵ اکتبر ۲۰۱۵» جبهه جنوبی)
پایگاه هوایی روسیه در لاذقیه در وضعیتی است که امکان پوشش هوایی و یا بمباران اهداف تروریستی در سراسر کشور را کاملاً میسر می‌سازد. نیروی هوایی روسیه نیز از هیچ تلاشی برای قطع خطوط تدارکاتی و مسیرهای فرار فروگذار نمی‌کند، به‌طوری‌که تا آنجا که ممکن است نیروهای جهادی را در داخل مرزهای سوریه از بین می‌برد. به‌همین دلیل در روز یکشنبه مواضع داعش در طول بزرگراه اصلی عراق نابود شدند. اراذل و اوباش جهادی فرصت دارند در جنگ کشته شوند همان‌طورکه آرزو دارند، اما جان به در بردن نمی‌تواند خیلی آسان باشد.
روزنامه گاردین در روز یکشنبه حاوی مقاله‌ای بود که در میان کسانی که رویدادهای سوریه را دنبال می‌کنند جنب‌و‌جوشی برانگیخت. برشی از آن را در زیر می‌خوانید:
قدرت‌های منطقه بی‌سر‌و‌صدا، اما عملاً، هدایت منابع مالی، سلاح و حمایت‌های دیگر خود از گروه‌های شورشی را به‌عهده دارند، گروه‌هایی که بزرگترین تاخت‌و‌تازها علیه نیروهای دمشق را انجام می‌دهند … ظرف یک هفته زمانی که روسیه ده‌ها بمباران انجام داد، این کشورها آشکارا نشان داده‌اند که حداقل همان‌قدر که مسکو متعهد به حفظ اسد است آن‌ها متعهد به از بین بردن اسد هستند.
وزیر امور خارجه عربستان عادل الجبیر چند ساعت قبل از اولین پرواز بمباران هشدار داد «هیچ آینده‌ای برای اسد در سوریه وجود ندارد». اگر این سخن به اندازه کافی رک و پوست کنده نبود، وی توضیح داد که اگر رئیس جمهور [اسد] به‌عنوان بخشی از یک انتقال سیاسی، استعفا ندهد کشور خود را به آغوش یک گزینه نظامی می‌اندازد «که با حذف بشار اسد از قدرت هم پایان می‌یابد». با وجود حداقل ۳۹ غیرنظامی که در بمباران اول جان خود را از دست دادند، چشم‌انداز تشدید مبارزه بین حامیان اسد و مخالفان وی به احتمال زیاد به بدبختی بیشتر برای مردم عادی سوریه می‌انجامد.
جولین بارنز داسی سیاستمدار ارشد روابط خارجی شورای اروپا اظهار داشته است «مداخله روسیه برای آن دسته از کشورهایی که از مخالفان [اسد]حمایت می‌کنند، شکست بزرگی است به‌ویژه کشورهای منطقه همچون قطر، عربستان سعودی و ترکیه و به احتمال زیاد در چهارچوب تشدید حمله متقابل، واکنش سختی را ایجاد خواهد کرد.» ( مقاله «بمباران روسیه در سوریه بر برکناری اسد تاثیر می‌گذارد»، گاردین)
عربستان سعودی هیچ‌گونه تهدید واقعی برای عملیات پوتین در سوریه به‌شمار نمی‌رود. عربستان سعودی ممکن است تهدید‌آمیز صحبت کند، اما در حال حاضر سخت گرفتار مسایل اقتصادی است (به‌دلیل سقوط قیمت نفت) و جنگ آن‌ها در یمن، هیچ شانسی برای پیروزی ندارد. آن‌ها قطعاً دخالت جدی‌تری در سوریه نخواهند کرد.
با این حال، این امکان وجود دارد، که دولت اوباما برای استفاده از عربستان سعودی به‌عنوان پوششی برای تقویت حمایت خود از گروه‌های مخالف در داخل سوریه برنامه‌ریزی کند. به احتمال زیاد این اتفاق خواهد افتاد. با این حال، صف بی‌پایانی از مزدوران خل‌و‌چلی که بخواهند به‌خاطر چند صد دلار در هفته با یک نیروی هوایی مدرن دارای مهمات دقیق هدایت‌شونده مواجه شوند، وجود ندارد. این چیزی نیست که آن را «یک شغل آینده‌دار» می‌نامند. به‌خاطر داشته باشید، سازمان‌های مختلف جاسوسی تا هم اینک نیز بچه‌های خود را فراخوانده‌اند و تا آنجا که توانسته‌اند آن به بن‌بست رسیده‌ها را از مکان‌های دورافتاده‌ای مثل چچن، کوزوو، سومالی، افغانستان و غیره جذب کرده‌اند. در حالی که من مطمئن هستم که لانگلی یک فایل مفصل از نامزدهای بالقوه برای ماموریت‌های آینده، در اختیار دارد اما از طرفی هم مطمئن هستم که تعداد محدودی حاضرند با پدیدآورندگان‌شان قرار بگذارند که برای این وارد سازمان‌های شورشی و خائن شوند که مسلسل به‌دست بمیرند. در واقع، ما ممکن است در حال حاضر به «اوج عملیات تروریستی» رسیده باشیم ولی پس از آن ممکن است شاهد یک روند مداوم خط سیر نزولی قدرت آمریکا در خاورمیانه و در سراسر جهان باشیم. بدون شک در ماه‌های آینده شاهد خواهیم بود که سوریه به خوبی می‌تواند همان خاروخسی باشد که کمر امپراتوری را شکست. در اینجا مطالب بیشتری از گاردین نقل می‌شود:
وی گفت: «بهترین راه برای پاسخ به مداخله روسیه این است که شورشیان بیشتری را درگیر و از آن‌ها پشتیبانی کنیم به‌طوری‌که بتوانند با تشدید حملات خود در جبهه زمینی، تعادل ایجاد کنند. آنگاه روس‌ها متوجه خواهند شدکه برای دستیابی به اهداف مورد نظرشان در سوریه با محدودیت‌هایی روبرو هستند و رویکرد خود را تغییر خواهند داد.» اما مبارزه گسترده‌تر منطقه‌ای بین عربستان سعودی و ایران به‌خاطر نفوذ، باعث می‌شود رفتن ریاض به راه دور، صرف‌نظر از هزینه‌های‌اش، تقریباً غیرممکن شود.» (گاردین)
آیا این فقط من هستم و یا نویسنده این قطعه هم از چشم‌انداز یک جنگ خونین‌تر، عمیقاً برآشفته است؟
از این گذشته، چه خوب بود اگر او به این موضوع اشاره کرده بود که مسلح کردن، تأمین بودجه و آموزش سازمان‌های مختلف جهادی برای تغییر رژیم یک کشور مستقل، نقض قوانین بین‌المللی و منشور سازمان ملل متحد است. البته، شاید نویسنده فکر می‌کرد که در این صورت مقاله‌اش بیش از حد خشک و فضل‌فروشانه می‌شد؟ در هر صورت، این فکر که عربستان سعودی تضعیف شده قصد دارد به اتحاد ایران و روسیه و سوریه و حزب‌الله در عزم‌شان برای نابودی داعش و گروه‌های مرتبط با القاعده خدشه‌ای وارد کند امیدی واهی است. تنها کشوری که می‌تواند در نتیجه این نبرد تأثیر بگذارد، ایالات متحده است. و حقیقت این است که نومحافظه‌کاران واشنگتن دل و جرأت ندارند به جنگ با مسکو برخیزند، بنابراین عملیات پاکسازی پوتین طبق برنامه پیش خواهد رفت.
به‌هرحال، صاحب‌نظران در مورد شیوه واکنش مردم روسیه به دخالت مسکو در سوریه هم دچار اشتباه شدند. آن‌ها از این‌که نیروهای‌شان این‌گونه رفتار کرده‌اند بسیار به خود می‌بالند. مسلم است. چه کسی افتخار نمی‌کند؟ آن‌ها از همان روز اول، پیروزی‌های پی‌در‌پی به‌دست آورده‌اند. نگاهی به گزارش خبری C B S بیندازید:
«حملات هوایی روسیه هر اثری بر خاک سوریه داشته باشد، تأثیرش در کشور روشن است: آن‌ها به روس‌ها ثابت می‌کنند که کشورشان به ایالات متحده خودی نشان می‌دهد و جایگاه راستین خود به‌عنوان یک قدرت جهانی را مجدداً ادعا می‌کنند ….
برنامه اخبار شب کانال یک در روز شنبه با فیلم شورانگیز کابین خلبان جنگنده‌های روسیه آغاز شد که ضربه‌های مستقیم به اردوگاه‌های آموزشی تروریست‌ها و انبارهای اسلحه آنان را نشان می‌داد.بنا به‌گفته یک سخنگوی نظامی به‌دلیل قابلیت‌های پیشرفته هدف‌گیری جت‌های روسی، بمب‌ها هرگز بیشتر از ۵ متر از هدف خود انحراف نداشتند.
بعد از این، گزارشی نشان داده شد از حمله هوایی در شهرستان قندوز در شمال افغانستان که یک بیمارستان را ویران کرد و حداقل ۱۹ نفر، از جمله کارکنان پزشکی بین‌المللی کشته شدند. مسئولیت آمریکا در این حمله هوایی ثابت نشده است، اما تماشاگران روسی شک نداشتند که چه کسی را باید سرزنش کنند و یا قابلیت‌های نظامی‌چه کسی، برتر است.» («حملات هوایی روسیه در سوریه بازتاب خوبی در کشور دارد»، اخبار CBS)
بنابراین مردم روسیه افتخار می‌کنند که پوتین در جنگ علیه تروریسم می‌رزمد. اشکالی دارد؟ بسیاری از آمریکایی‌ها آنقدر سن‌شان قد می‌دهد که زمانی را که آن‌ها هم به کشورشان افتخار می‌کردند به یاد بیاورند، زمانی که در واقع به‌خاطر حمایت از اصولی که در اسناد اولیه بود ایستادگی می‌کردند. اگرچه مدت طولانی از آن زمان می‌گذرد، دوران «قبل ازگوانتانامو».
آخرین موضوع: آرون لوند از بنیاد کارنگی مقاله‌ای دارد با عنوان «طرح پوتین: روسیه چه چیز را در سوریه بمباران خواهد کرد». چیزی که در مورد این مقاله بسیار جالب است این است که در ۲۳ سپتامبر منتشر شده است، یک هفته کامل قبل از این‌که روسیه وارد جنگ شود، و در عین‌حال، به‌نظر می‌رسد لوند طرح نبرد واقعی پوتین را پیش‌بینی کرده است. کهنه‌کاران نظامی از این مقاله که کاملاً ارزش خواندن دارد خوش‌شان می‌آید. در اینجا چکیده کوتاهی از متن ارائه می‌شود:
«اگر زمانی پوتین تصمیم بگیرد گروه‌های دیگری غیر از دولت اسلامی را هدف قرار دهد، به احتمال زیاد در جبهه النصرت توقف نخواهد کرد. او می‌تواند به راحتی دایره حمله را فراتر از القاعده ببرد و به هر گروه شورشی دیگر در ادلب، حما، و لاذقیه تحت این بهانه که آن‌ها «تروریست» هستند یا «متحد تروریست‌ها» حمله کند … کرملین دلایل متعددی دارد برای این‌که خط تقسیم کنونی مبهم بین «شورشیان افراطی» و «معتدل» را که دولت‌های غربی بر آن اصرار دارند نامشخص کند. اگرچه این طبقه‌بندی ماهرانه سیاه و سفید شورشیان سوریه، حداقل تا حدودی بی‌اساس است، ولی یک فرمول سیاسی ضروری برای کشورهای غربی باقی می‌گذارد که بخواهند نیروهای ضد اسد را مسلح کنند، دقیقاً به‌همین دلیل است که از بین بردن این تمایز با گسترش حملات هوایی علیه همه شورشیان به‌عنوان بخشی از یک مداخله ظاهراً ضد جهادی، ممکن است تبدیل به برنامه بلند‌مدت پوتین شود.
حملات همه‌جانبه به شورشیان سوریه به این بهانه که آن‌ها همه «القاعده» هستند به تفسیر بسیار خشمگینانه در مطبوعات غربی و عربی منجر خواهد شود. اما برای رئیس‌جمهور روسیه مهم نیست که فکر کنند او ولاد دیوانه یا پوتین محتاط است. او تلاش نمی‌کند قلب‌ها و ذهن‌ها را تسخیر کند، و از همه کمتر قلب‌ها و افکار شورشیان سوریه و یا طرفداران آن‌ها را. در عوض، در حالی‌که از دید داستان‌پردازی سیاسی غرب وی دارد موشک بعد از موشک شلیک می‌کند، در واقع می‌کوشد توازن قدرت بر روی زمین را تغییر دهد. هر فکری می‌خواهید بکنید، این یک ایده بزرگ و جسورانه است از آن نوع ایده‌ها که گاهی اوقات نتیجه موثری دارد.»(«طرح پوتین: روسیه چه چیزی را در سوریه بمباران خواهد کرد»، آرون لوند، بنیاد کارنگی برای صلح بین‌المللی»).
ما نمی‌توانیم بیشتر از این به توافق برسیم. پوتین به‌خاطر چیزی یا کسی متوقف نخواهد شد. او این افراد را در حالی که آن‌ها را در تیررس خود دارد به زمین خواهد زد، و سپس مسأله را به پایان خواهد برد و به کشورش باز خواهد گشت. تا زمانی که دار‌و‌دسته اوباما یکپارچه عمل کنند و دریابند که مجبورند بمب‌گذاری را متوقف کنند و در غیر این‌صورت، کل عملیات تغییر رژیم‌شان دود خواهد شد و به هوا خواهد رفت، پوتین در حالی‌که سرافراز در میدان سرخ مسکو در نخستین رژه نمایش کاغذهای رنگی پس از پایان جنگ جهانی دوم به تانی گام خواهد زد برای مردم بوسه خواهد فرستاد.
