یادهانی ضروری

خطاب به کسانی که به خطا، ببرک کارمل و محمود…

روناک آلتون

خانم "روناک آلتون" (به کُردی: ڕوناک ئاڵتوون)، شاعر و نویسنده‌ی…

جګړې او ورک شوي سرتېري

حميدالله بسيا په انساني تاریخ کې جګړې تل له وینو، وېر،…

تجربه های تاریخی که به سرمایه های ملی بدل نشد

نویسنده: مهرالدین مشید شکست هایی که هر روز ما را وحشتناک…

لنینگراد دیمیتری شوستاکوویچ سمفونــیِ پیروزی ارتش سرخ بر فاشیسم 

ترجمه و تنظیم: آناهیتا اردوان این ترجمه را  به مهندس ارشد…

ارزش نقد و کم‌رنگی نقدهای ادبی

یکی از بدی‌های تاریخی در جهان و کشور ما، رنگ‌باختنِ…

                یک گرفتاری با مافیا

        و یک دنیا آموزش شرعی، حقوقی، سیاسی و مدنی                               (قسمت سوم…

چند شعر کوتاه از زانا کوردستانی

گاهی اتفاقی ستاره‌ای  در دفترم چشم باز می‌کند ولی، من هنوز به آفتاب نقش…

ترور عروس خدا، توسط پدران مقدس!

Hypatia(355-415م ). ترور دختر خدا، توسط پدران مقدس! آرام بختیاری نبرد مکتب و…

مخالفان پراکنده، بازیگران متحد؛ مدیریت خلای سیاست در افغانستان

نویسنده: مهرالدین مشید اردوگاۀ از هم گسخته؛ فرصتی برای مانورهای منطقه…

گام بزرگ به سوی مبارزهٔ مشترک

برگزاری نشست مشترک دفتر سیاسی – اجرایی و بیروی اجرائیه…

پدر سالار

ما زنان سر زمین های جنگ  زنان جهان سوم  جهان پدر سالار وقتی…

اسدالله بلهار جلالزي

له ښاغلي (اسدالله بلهار جلالزي) سره، چې د علم او…

افغانستان، سوار بر شانه های ژیوپولیتیک پرتنش و پیچیده منطقه…

نویسنده: مهرالدین مشید روایتی از زنده گی در سایه امید یا…

میراث سکاها، هویت ایرانی و مسئله تورانیان در شاهنامه 

- دکتر بیژن باران شاهنامه، خاطره حماسی سکاهای ایران، جغرافیای اسطوره‌ای…

افغانستان نقطه مرکزی جیو پولیتیک

در سیاست قدرت های مخرب نظم و ثبات ! در بردن…

شور و حال عشق 

رسول پویان  عشق دردام سیاست مرغ بسمل می شود  پـرپـر احسـاس دل بندِ سـلاسـل می شود  تا ز چنگِ بازی ی صیاد مـرغ دل پـرید  عشوه از بهر فریب دل، مشکل…

«سازش» و «سازشکاری» یعنی چه؟

‫ رفیق نورالدین کیانوری ــ پرسش و پاسخ، شمارهٔ ۲۰، دی‌ماه ۱۳۵۹ــ…

دو کلمه؛ همچون دو پرخاش

Eklektism, Dogmatism. آرام بختیاری التقاطی و دگماتیسم؛ دو واژه یا دو سیستم…

«اسپینوزا در ترازوی مکتب من بیش از این نه‌می‌دانم: فیلسوفی،…

تذکر ضروری و تازه و بکر!در پایان هر بخش لینک…

«
»

چه کسی پاسخگوست ؟ 

                                             نوشته ی : فروغی

       طالبان به ادامه ی کشتارهای وحشیانه ی شان در افغانستان ، با براه انداختن قتل عام میدان وردک که حدود دوصد سرباز ما را به خاک وخون کشانیدند ، چهارمین دور مذاکرات سری ، پشت پرده و رمزآلود شان با زلمی خلیل زاد را جشن گرفتند .

        درحالی که جاداشت پس از وقوع این حادثه ِی المناک ماتم ملی اعلام می شد ، دولت فاسد غنی ــ عبدالله همانند قتل عام های پیشین طالبان،آن راکم اهمیت جلوه داده ، بیشرمانه با نشر یک خبر و یکی دو مصاحبه برویش خاک انداختند .

       همانگونه که ازعزای عمومی و واکنش مشخص و جدی سردمداران حکومت تا هنوزخبری نیست ، مثل همیشه تا کنون ازهیچ مقام حکومتی هم در زمینه بازخواست و بازپرس صورت نگرفته است و نخواهد گرفت .

        آن طوری که معلوم است معصوم استانکزی – ناکاره ترین رییس امنیت ملی که به گمان اغلب با نماینده ی طالبان ( شیرمحمد عباس استانکزی ) عمو زاده ی عزیزش مخفیانه در تماس است ، می تواند اولین مسوول و پاسخگوی ایجاد این همه حوادث خونین و قتل عام های وحشتناک باشد .

        او باید از ناتوانی هایش پاسخ بگوید . او باید بگوید که چرا برای دوصدمین بار بخاطر نابودکردن پاسگاه ها و مراکز نظامی ما حوادث مشابه اتفاق افتاده ، مهمات و وسایط نظامی به چپاول  برده شده و راه جلوگیری از آن جستجو نمی شود ؟

         این که جناب معصوم استانکزی از پهلوی تمام قتل عام ها ، سقوط ها و چپاول های پاسگاه های نظامی ما با بی تفاوتی تمام عبورنموده ، مقامی را توان بازخواست از او نیست ،  یا حامیان امریکایی رژیم در پشت اوست و یا حامیان پاکستانی عموزاده اش ( عباس استانکزی  )  این چتر محافظتی پولادین را برای او ایجاد نموده اند .

       حوادث خونبارِشبیه به قتل عام میدان وردک در نقاط مختلف کشور به خصوص پایگاه های نظامی در شمال افغانستان که منجر به کشتارهای دسته جمعی سربازان و غارت و چپاول پیهمِ داروندارِپاسگاه های نظامی شمال و به آشوب کشاندن کل شمال شده است ، شک و تردید های زیادی را در مورد عدم صداقت دو طرف در مذاکرات صلح به وجود آورده است .

      ناظران به این باور رسیده اند که مذاکرات صلح سِری و دورازانظار دیگران میان امریکا و طالبان ، نه به منظور ختم جنگ ، بلکه برای تنظیم و ترتیب بهانه های تازه ای برای ادامه ی بی ثباتی و جنگ صورت میگیرد .

        هرگاه چنان نباشد ، چگونه میتوان باور کرد که درست در هنگام مذاکرات صلح ، قتل عام های سربازان افغانستان بیشتر سازمان داده می شود ؟