فرخنده
جهل در میهن ما بستر خواب است همیش زندگـانی به دل دشت سـراب است همیش
تا دَرَد سینـه ی بی کـینه ای (فرخنده) ددان تیغ دین برکــف مــلای عــذاب است همیش
خون پاکش به دم تیغ خسان ریخت به خاک جــای فـــرخنده ی بیدار تراب است همیش قـــاتل دختـــر فرخـــنده ی چــون گلـبن باغ دست و پایش به یقین زیب تناب است همیش
جــــگرخــــام کنــــد پُـــخته در آغـــوش شرار آنکه با خون کسان دست خضاب است همیش
آتش تیــز به هـــر قــلب حزین شعله ور است سنگ در کام زمین سرب مذاب است همیش
شمـــع روشــن نکند فـــکرت هـــر پیرو جـوان ســـر مــنبر به خــدا بوم و غراب است همیش
زنــدگـــی در تـــه‌ِ این گیتـــی فــرسوده دماغ بر سر بحــر فنا قـــصر حـــباب است همـــیش
فـــکر بیـــدار دلـــان حـــرف حقـــیـقت خــواند گــویدش ساقی هر بزم شراب است همیش
بنیشیند به گــــل ار کشــتی رهوار به بـــحـر ناخــــدا طالب ناخـــوانده کــتاب است همیش
آیـــد افـــرشته ی آمـــین اجــــابت بـــه نـــوید کاخ فردوس بـــرین حسن مــأب است همیش
خون چکان است دوچشم سخن و مصرع شعر
چشم(فرخاری) چو غواص در آب است همیش
مولانا کبیر( فرخاری) ونکوور کانادا
