نمونه هایی از کهنترین اشعار فارسی

تا بدانجا رسیده دانش من که بدانم همی که نادانم ( ابو…

ترامپ و بازتعریف روابط بین‌المللی؛ از تنش‌های ژئوپلیتیک تا دیپلماسی…

نویسنده: مهرالدین مشید ترامپ از دور زدن تنش های دیپلوماتیک تا…

چرا مردان از زنان قوی تر نیستند؟

پروفیسور دکتر شمس سینا بخش دوم درین جا می خوانید: -چطور میتواند یک…

پرتو عقل و خرد 

رسول پویان  جهان که در دل دانش می‏کند تابـش  به جهل تیره…

نامه‌ی سرگشاده‌ی محمدعثمان نجیب، بنیادگذار مکتب دینی-فلسفی من بیش از…

آقای ترامپ! تو نه در قامت یک سیاست‌مدار آمدی، نه به…

افغانستان، میان دو لبه تیغ؛ تحول نرم یا سقوط ساختاری

نویسنده: مهرالدین مشید نجات افغانستان در گرو راهی؛ میان تحول نرم…

دولت: کاملِ ناتمام...!

دولت یا خدمات عامه و زمانیکه توسط میثاق مردمی همانا…

فرق بین شادی و لذت

 محمدنعیم «کاکر خیلی ها فکر می‌کنند که شادی و لذت یکی…

شلینگ و هگل،- دعوای 2 فیلسوف دولتی

Schellig, F.W (1775- 1854 آرام بختیاری فلسفه شلینگ،- مفاهیم ناروشن، تعاریف ناتمام. شلینگ…

عید قربان

ای وطندار عید قربان شد قربانت شوم صدقه‌ی حال خراب و…

حامییان حق!

امین الله مفکر امینی !    2025-03-06   نترسم زدشمن تکیه برحـــق کــــــــــرده ام باتکیه…

چرا مردان از زنان قوی تر نیستند؟

پروفیسور دکتر شمس سینا بخش نخست درین جا می خوانید: -چطور میتواند یک…

افغانستان در تلاقی آشوب و رقابت؛ قرائتی تازه از فروپاشی…

نویسنده: مهرالدین مشید فروپاشی طالبان؛ تلاطم‌های داخلی و بازتاب‌های جیوپولیتیکی منطقه‌ای…

در مورد تعاونی‌های کارگری

از آثار کلاسیک لنین برگردان: آمادور نویدی درباره تعاونی‌های کارگری تذکر سردبیر سایت مارکسیست– لنینیست امروز: این…

ریناس ژیان

استاد "ریناس ژیان" (به کُردی: ڕێناس ژیان) شاعر نامدار کُرد…

پنجشیر، زخم بر تن، آتش در دل؛ افسانه‌ای زنده در…

نویسنده: مهرالدین مشید پنجشیر، شیر زخمی اما سرفراز؛ خاری در چشم…

فلسفه امید بلوخ،- میان مارکس و مسیحا

Ernst Bloch (1885-1977 ) آرام بختیاری سوسیالیسم حتمی است !، مارکسیستی یا…

دلزار حسن

استاد "دلزار حسن" (به کُردی: دڵزار حەسەن) شاعر، نویسنده و…

مقام عشق 

رسول پویان  کلام عشـق و محبت چقدر شیرین است  نبید خسرو و…

تحول در متغیرهای ژئوپلیتیکی افغانستان: بازتعریف نقش طالبان در معادلات…

نویسنده: مهرالدین مشید افغانستان در معرض تلاطم؛ از صعود سریع تا…

«
»

صلح با حفظ دستآورد یا فروپاشی وواگذاری؟

عبدالاحمد فیض

 

تغیرات تدریجی راهبرد واشنگتن درقبال جنگ درافغانستان حتا درزمان اداره رئیس جمهوراوباما مشهود بود، بروز          تیره گی روابط سیاسی با کابل، کاهش درهزینه های نظامی غرب، بی تفاوتی آشکارایالات متحده نسبت به حملات پیهم توپخانه ئی وراکتی پاکستان درولایات شرقی افغانستان، هکذا عدم مشارکت مؤثرنظامیان ایالات متحده مستقر درافغانستان درعملیات برضد جنگجویان مخالف مسلح بخش قابل توجهی این تغییرات راهبردی ایالات متحده بود که پیامدهای ناگواری درمیادین جنگ با مخالفان مسلح ازخود بجا گذاشت.

افزون برین مداخلات بی رویه واشنگتن درتصمیم گیریها درهمه سطوح وبویژه درامورانتخابات سال(۲۰۱۴)باعث ایجاد یک اداره توأم با منازعات متداوم قدرت شد، ساختاری بیمارگونه ای بنام وحدت ملی که بنیاد حقوقی نداشته وازسوی واشنگتن که بخوبی ازعدم موفقیت چنین اداره نا مشروع اطمینان داشت برطرفین منازعه انتخاباتی تحمیل شد. حکومت وحدت ملی بمثابه یک عنصربیگانه درسیستم های سیاسی متعارف وساختارفراترازقانون، درپنج سال زمامداری دوقلوی، درایجاد یکدولت متحد، پاسخگووموفق درامرمبارزه با اهرمهای قدرتمند فساد ، قانون گریزی و                              اقدامات فراقانونی که بخش قابل ملاحظه ای آن ازحکومت قبلی به میراث گذاشته شده بود نه تنها موفق نگردید بلکه درعمل اداره سیاسی وامنیتی کشوربه بن بست مواجه گردید.

با بقدرت رسیدن ترامپ،اداره واشنگتن به حضورنظامی منفعل وتعقیب سیاست بلاتکلیفی درقبال وضع روبه وخامت درکشورما ادامه داده وبا نقض آشکارمفاد معاهده امنیتی ودفاعی فی مابین دوکشورچون نظاره گراوضاع باقی ماند      ودرهمین فرصت معین خلای امنیتی، افغانستان شاهد تشدید مضاعف مداخلات کشورهای پیرامون وگسترش حملات خونین رزمندگان طالب وسایرشبه نظامیان وابسته به شبکه های متعدد تروریستی گردید وبوضوح مشخص شد که همکاران راهبردی درواشنگتن با نگاه دیگری به تحولات اطراف افغانستان نگرسته لذا چشم پوشی دوستان کابل   ازگسترش فزاینده وخامت اوضاع امنیتی درین کشورموجب شد که گروه طالبان بیک طرف مطرح ومؤثردرمعادله قدرت مبدل گردد.

گرچه حکومت ترامپ با اعلام راهبرد جدید امنیتی درپیوند به جنوب آسیا وافغانستان ظاهرأ رویکرد تشدید نبرد با گروهای مخالف مسلح دولت افغانستان وپالیسی اعمال فشاربیشتربرضد رژیم اسلام آباد را بمثابه کشورحامی جنگ ودهشت افگنی درپیش گرفت واما اتخاذ اقدامات ازینگونه جزء گسترش میزان مداخلات خارجی درراستای اعطای کمک های فزونترنظامی به مبارزان مسلح، توسعه ابعاد جنگ وبی ثباتی نتایج دیگری درپی نداشت. هکذا درهفده سال گذشته اداره واشنگتن که کنترول زمین وفضای افغانستان رادردست داشت با تمرکزنبرد درداخل مرزهای ملی هرگزبه اقدام مقتضی ضد دهشت افگنی درمکانهای امن شبکه های تروریستی درخاک پاکستان مبادرت نه ورزید وبه سیاست سازش، مسامحه واحترام با حامیان جنگ اداده داد، همچنان روند جاری گفتگوها پیرامون صلح با جنبش مسلح طالبان که عمدتأ درکشورهای حامی این گروه تدویریافت، امارات متحده عربی وریاض ازشرکت درآن بعلت محل برگزاری دردوحه قطراجتناب ورزیدند که اقدامات ازینگونه بازتاب آشکارابعاد وسیع مداخلات خارجی وهکذا تعدد پهلوهای نیمه پنهان بیرونی دربحران جاری افغانستان بوده است که علی الرغم حضورسیاسی ونظامی غرب درکشورما هرگزازسوی پارتنرهای به اصطلاح راهبردی کابل وازجانب سازمان ملل متحد ومؤسسات مسوول بین المللی بمثابه اقدامات متناقض اصول پذیرفته شده جهانی تقبیح و نکوهش نگردید.

افزون برین چنانچه درفوق تذکاریافت،غرب پیوسته به حمایت ازیک اداره فاسد درکابل ادامه داده وگستردگی فساد دراموراداری، مالی وسیاسی سبب شد که اصول مردمسالاری وخدمتگذاری جای خود را بیک سیستم منحط وغیر قابل اعتماد تهی نماید ، بروکراسی، رشوت،اختلاس وتضعییع گسترده قانون عملأ به ایجاد یک ساختارضد ملی  مافیائی منجرواعمال قدرت به شیوه نیپتوکراسی یا اقتدار خانوادگی درتمام بدنه های قدرت اعم ازمرکزی وقدرت محلی نهادینه گردید که زیرچترحمایتی غرب تداوم یافت لذا وجود فساد فراساینده، منازعه مستدام برسرحفظ قدرت ویا کسب قدرت باعث گردید که بخش بزرگی ازمنابع مالی واقتصادی کمک های جامعه بین المللی به هدررفته وافغانستان بعلت چنین سیاسیون قدرت سالارهیچ گاهی نتواند تا ازورشکستگی ووابستگی به بیگانگان نجات یابد.

بنابرین تداوم و پیگیری چنین یک سیاستی درپیوند به تراژیدی افغانستان ، باعث گردید تا رهبری ایالات متحده شکست راهبردی آن کشورراکه ازبازیهای دوگانه اش وضعف نهادهای ملی وحاکمان کابل ناشی میگردد با اتخاذ رویکرد مذاکره و مصالحه با شورشیانی جبران نماید که هجده سال قبل ازامروزبه اتهام همکاری با سازمان های تروریستی با تهاجم مسلحانه به حاکمیت شان درکابل خاتمه بخشید. اکنون که واشنگتن با اعطای امتیازات بزرگ    به پاکستان کشورحامی جنگ برضد میهن ما که طی چندین دهه بخاطردستیابی بدان درمحورراهبردعظمت طلبانه اش دروجود گروه های مخوف رادیکال دینی جنگید، قصد ختم منازعه جاری را ازمجرای واگذاری افغانستان به طاقتهای منطقوی بویژه پاکستان دارد، درس بزرگ تاریخی است که یکباردیگربا تمام پیامدها وتبعات آن درکشوری تکرارمیشود که تمام گذ‍شته تاریخی اش مشحون ازمبارزات قهرمانه درراه آزادی ملی است وآموزه تاریخی خواهد بود برای نسلهای کنونی وفردا که هیچ ملتی دروابستگی وبا اتکا به بیگانگان صاحب سرنوشت وسرزمین که درآن زیست دارد نه خواهد بود.